พรรคไทยรักไทย

อดีตพรรคการเมืองไทย

พรรคไทยรักไทย เป็นพรรคการเมืองไทยที่ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2541 ในช่วงเวลาสั้น ๆ พรรคไทยรักไทยชนะการเลือกตั้งทั่วไปสามครั้ง 8 เดือนหลังการรัฐประหารทำให้ทักษิณต้องลี้ภัย พรรคถูกยุบเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 โดยคณะตุลาการรัฐธรรมนูญเนื่องจากละเมิดกฎหมายเลือกตั้ง โดยกรรมการบริหารพรรคจำนวน 111 คนถูกห้ามยุ่งเกี่ยวกับการเมืองเป็นเวลา 5 ปี[12]

พรรคไทยรักไทย
หัวหน้าจาตุรนต์ ฉายแสง
(รักษาการ)
เลขาธิการวิเชษฐ์ เกษมทองศรี
(รักษาการ)
ก่อตั้ง14 กรกฎาคม พ.ศ. 2541
ยุบ30 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 (8 ปี 320 วัน)
ถัดไปพรรคพลังประชาชน
ที่ทำการเลขที่ 1770 (อาคารไอเอฟซีที)
ถนนเพชรบุรีตัดใหม่ แขวงบางกะปิ
เขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานคร
อุดมการณ์ชาตินิยมใหม่[1]
ลัทธิอิงสามัญชน[2][3]
ปฏิรูปนิยม[4][5]
เสรีนิยมใหม่[6][7][8]
จุดยืนขวากลาง[9][10][11]
สี   สีน้ำเงิน และ สีแดง
เว็บไซต์
www.thairakthai.or.th
(ปัจจุบันใช้การไม่ได้แล้ว)
โฆษกศิธา ทิวารี
การเมืองไทย
รายชื่อพรรคการเมือง
การเลือกตั้ง

ประวัติและผลการเลือกตั้งแก้ไข

พรรคไทยรักไทยจดทะเบียนเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2541 โดยทักษิณ ชินวัตร นักธุรกิจโทรคมนาคม และสมาชิกผู้ก่อตั้งอีก 22 คน ได้แก่ สมคิด จาตุศรีพิทักษ์, ทนง พิทยะ, สุดารัตน์ เกยุราพันธุ์, ร้อยตำรวจเอกปุระชัย เปี่ยมสมบูรณ์, พลเอกธรรมรักษ์ อิศรางกูร ณ อยุธยา และ นายแพทย์พรหมินทร์ เลิศสุริย์เดช

พรรคไทยรักไทยมีนโยบายประชานิยม ดึงดูดเกษตรกรที่เป็นหนี้ซึ่งเป็นผลมาจากวิกฤตการณ์การเงินในเอเชีย พ.ศ. 2540 โดยสัญญาว่าเศรษฐกิจจะฟื้นตัวอย่างแข็งแกร่ง พรรคยังเข้าถึงหมู่บ้านในชนบทและธุรกิจที่กำลังดิ้นรน นโยบายของพรรคไทยรักไทย ได้แก่ โครงการ 30 บาทรักษาทุกโรค ขยายเวลาการพักชำระหนี้สำหรับเกษตรกร กองทุนหมู่บ้าน และโครงการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ อย่างไรก็ตาม เขาละเลยพื้นที่ชนบทบางแห่งและจังหวัดทางภาคใต้ เนื่องจากทักษิณระบุว่าเขาไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำอะไรให้กับพื้นที่ที่ไม่ได้ลงคะแนนเสียงให้เขา

พรรคไทยรักไทยชนะการเลือกตั้งทั่วไปในเดือนมกราคม พ.ศ. 2544 เหนือพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งนำโดยนายชวน หลีกภัย ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในขณะนั้นอย่างถล่มทลาย ส.ส.ที่ได้รับการเลือกตั้งร้อยละ 40 เป็นน้องใหม่ พรรคไทยรักไทยสามารถเจรจารวมพรรคความหวังใหม่ของพลเอกชวลิต ยงใจยุทธเข้ากับพรรคไทยรักไทยและเป็นพันธมิตรกับพรรคชาติไทย ทำให้ได้ ส.ส. 325 ที่นั่งจากทั้งหมด 500 ที่นั่ง[13]

คณะกรรมการบริหารพรรคแก้ไข

ชุดที่ขอจดทะเบียนพรรคการเมือง[14]แก้ไข

ชุดเดิม 119 คนแก้ไข

ชุดก่อนการยุบพรรคแก้ไข

อันดับ ชื่อ ตำแหน่ง
1 จาตุรนต์ ฉายแสง รักษาการหัวหน้าพรรค
2 คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ รองหัวหน้าพรรค
3 ไชยยศ สะสมทรัพย์ รองหัวหน้าพรรค
4 พลเอก ธรรมรักษ์ อิศรางกูร ณ อยุธยา รองหัวหน้าพรรค
5 เนวิน ชิดชอบ รองหัวหน้าพรรค
6 ประชา มาลีนนท์ รองหัวหน้าพรรค
7 พงศ์เทพ เทพกาญจนา รองหัวหน้าพรรค
8 โภคิน พลกุล รองหัวหน้าพรรค
9 เยาวภา วงศ์สวัสดิ์ รองหัวหน้าพรรค
10 วันมูหะมัดนอร์ มะทา รองหัวหน้าพรรค
11 วิเชษฐ์ เกษมทองศรี รักษาการเลขาธิการพรรค
12 นายแพทย์ พรหมินทร์ เลิศสุริย์เดช รองเลขาธิการพรรค
13 ชานนท์ สุวสิน รองเลขาธิการพรรค
14 พงษ์ศักดิ์ รักตพงศ์ไพศาล รองเลขาธิการพรรค
15 นาวาอากาศตรี ศิธา ทิวารี โฆษกพรรค
16 กันตธีร์ ศุภมงคล กรรมการบริหารพรรค
17 จำลอง ครุฑขุนทด กรรมการบริหารพรรค
18 ประจวบ ไชยสาส์น กรรมการบริหารพรรค
19 พวงเพ็ชร ชุนละเอียด กรรมการบริหารพรรค
20 ลดาวัลลิ์ วงศ์ศรีวงศ์ กรรมการบริหารพรรค
21 วิชิต ปลั่งศรีสกุล กรรมการบริหารพรรค
22 สุชัย เจริญรัตนกุล กรรมการบริหารพรรค
23 เสริมศักดิ์ พงษ์พานิช กรรมการบริหารพรรค
24 อดิศร เพียงเกษ กรรมการบริหารพรรค
25 อดิศัย โพธารามิก กรรมการบริหารพรรค
26 อนุทิน ชาญวีรกูล กรรมการบริหารพรรค
27 เอกพร รักความสุข กรรมการบริหารพรรค
28 เกรียง กัลป์ตินันท์ กรรมการบริหารพรรค
29 ประชาธิปไตย คำสิงห์นอก กรรมการบริหารพรรค
30 ว่าที่ร้อยตรี ไพโรจน์ สุวรรณฉวี กรรมการบริหารพรรค
31 วิชัย ชัยจิตวณิชกุล กรรมการบริหารพรรค
32 ศักดิ์สยาม ชิดชอบ กรรมการบริหารพรรค
33 อรรถสิทธิ์ (คันคาย) ทรัพยสิทธิ์ กรรมการบริหารพรรค
34 ชาญชัย ปทุมารักษ์ กรรมการบริหารพรรค
35 พงษ์ศักดิ์ วรปัญญา กรรมการบริหารพรรค
36 พิมพา จันทร์ประสงค์ กรรมการบริหารพรรค
37 ลิขิต หมู่ดี กรรมการบริหารพรรค
38 ว่าที่ร้อยโท นายแพทย์ วัลลภ ยังตรง กรรมการบริหารพรรค
39 พรชัย เตชะไพบูลย์ กรรมการบริหารพรรค
40 อุดม ไกรวัตนุสสรณ์ กรรมการบริหารพรรค
41 ทศพล สังขทรัพย์ กรรมการบริหารพรรค
42 ปกรณ์ บูรณุปกรณ์ กรรมการบริหารพรรค
43 ไพโรจน์ โล่ห์สุนทร กรรมการบริหารพรรค
44 มยุรา มนะสิการ กรรมการบริหารพรรค
45 วิสาร เตชะธีราวัฒน์ กรรมการบริหารพรรค
46 วีระกร คำประกอบ กรรมการบริหารพรรค
47 กฤษ ศรีฟ้า กรรมการบริหารพรรค
48 วีระ มุสิกพงศ์ กรรมการบริหารพรรค
49 สุธรรม แสงประทุม กรรมการบริหารพรรค
50 สุรเชษฐ์ ดวงสอดศรี กรรมการบริหารพรรค
51 หม่อมราชวงศ์ดำรงดิศ ดิศกุล กรรมการบริหารพรรค
52 ศันสนีย์ นาคพงศ์ กรรมการบริหารพรรค

ผู้ก่อตั้งพรรคไทยรักไทย 23 คนแก้ไข

กลุ่มย่อยในพรรคแก้ไข

พรรคไทยรักไทย หลังรัฐประหารแก้ไข

ในการเลือกตั้งทั่วไป เมื่อวันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2549 พรรคไทยรักไทย ได้คะแนนในระบบบัญชีรายชื่อถึง 18,993,073 เสียง และถูกกล่าวหาว่าจ้างพรรคการเมืองขนาดเล็กลงเลือกตั้ง โดยอ้างว่าพรรคต้องการหลีกเลี่ยงกฎร้อยละ 20 คณะกรรมการการเลือกตั้งจึงตั้งอนุกรรมการมาสอบ ซึ่งผลปรากฏว่ามีมูลทำให้พรรคไทยรักไทยอาจถูกยุบพรรคได้ และกำลังอยู่ในระหว่างการส่งศาลรัฐธรรมนูญตัดสินยุบพรรค

หลังการ รัฐประหาร 2549 ไม่นาน ทักษิณ ชินวัตร หัวหน้าพรรคไทยรักไทย ซึ่งพำนักอยู่ที่ กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ได้ตัดสินใจลาออกจากหัวหน้าพรรค โดยส่งจดหมายซึ่งเขียนด้วยลายมือ โดยได้ชี้แจงสาเหตุถึงการลาออก และขอบคุณสมาชิกพรรคและผู้ให้การสนับสนุน

หลังจากที่หัวหน้าพรรคลาออกไม่นาน ความเคลื่อนไหวของสมาชิกพรรค โดยเฉพาะผู้บริหารพรรค ต่างก็ตัดสินใจลาออก จากกรรมการบริหารพรรค สมาชิกพรรค ทันที มีการฟ้องร้องยุบพรรคไทยรักไทย มีการตรวจสอบเรื่องการทุจริต ซึ่งอาจมีผลทำให้กรรมการบริหารพรรคต้องเว้นวรรคทางการเมืองเป็นเวลา 5 ปี

ในวันที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2550 ตุลาการรัฐธรรมนูญตัดสินให้ยุบพรรคไทยรักไทย พร้อมเพิกถอนสิทธิการเมืองกรรมการบริหารทั้ง 111 คน เป็นจำนวน 5 ปี เหตุที่เพิกถอนสิทธิเพียง 111 คนใน 119 คน เนื่องจากใน 8 คนที่เหลือมีการลาออกหรือสิ้นสภาพกรรมการฯ ก่อนการกระทำผิด ได้แก่ เปรมศักดิ์ เพียยุระ, นายเสนาะ เทียนทอง, นายฐานิสร์ เทียนทอง, นายลิขิต ธีรเวคิน, นายสฤต สันติเมทนีดล, นายประพัฒน์ ปัญญาชาติรักษ์, นายกร ทัพพะรังสี และนางกอบกุล นพอมรบดี อดีต ส.ส.ราชบุรี ที่ถูกยิงเสียชีวิต[15][16]

ผลการเลือกตั้งทั่วไปแก้ไข

การเลือกตั้ง จำนวนที่นั่ง คะแนนเสียงทั้งหมด สัดส่วนคะแนนเสียง ผลการเลือกตั้ง สถานภาพพรรค ผู้นำเลือกตั้ง
2544
248 / 500
11,634,495 49.6%  248 ที่นั่ง แกนนำจัดตั้งรัฐบาล พ.ต.ท.ดร.ทักษิณ ชินวัตร
2548
377 / 500
18,993,073 61.17%  122 ที่นั่ง แกนนำจัดตั้งรัฐบาล
2549
460 / 500
16,420,755 -  83 ที่นั่ง การเลือกตั้งเป็นโมฆะ

ดูเพิ่มแก้ไข

อ้างอิงแก้ไข

  1. Atchara Pantranuwong (2008). "มายาคติและอุดมการณ์ในโฆษณาหาเสียงเลือกตั้งของพรรคไทยรักไทยในการเลือกตั้งทั่วไปวันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2548 : การวิเคราะห์ด้วยวิธีสัญวิทยา" [Myths and ideology in Thai Rak Thai Party's February 6, 2005 general election advertisements: a semiotic analysis]. Thammasat University.
  2. Markou, Grigoris; Lasote, Phanuwat (June 26, 2015). "Populism in Asia: The case of Thaksin in Thailand" – โดยทาง ResearchGate.
  3. Forum, East Asia (September 12, 2011). "Thailand's populism has come close to its limit". Thailand Business News.
  4. Hicken, Allen (December 12, 2006). "Party Fabrication: Constitutional Reform and the Rise of Thai Rak Thai". Journal of East Asian Studies. 6 (3): 381–407. doi:10.1017/S159824080000463X. S2CID 9030903.
  5. Monaghan, Dermot (November 12, 2019). "Democracy in Thailand under Thai Rak Thai government" – โดยทาง ResearchGate. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  6. Phongpaichit, Pasuk; Baker, Chris (2009). Thaksin (Second ed.). Silkworm Books. pp. 115–123.
  7. Jayasuriya, Kanishka; Hewison, Kevin (2004). "The Antipolitics of Good Governance From Global Social Policy to a Global Populism?" (PDF). Critical Asian Studies. 36 (4): 575.
  8. Ockey, James (July–August 2003). "Change and Continuity in the Thai Political Party System". Asian Survey. 43 (4): 673.{{cite journal}}: CS1 maint: date format (ลิงก์)
  9. Hassarungsee, Ranee; Tulaphan, Poonsap S.; Kardkarnklai, Yuwadee. "Unsound government policies, successful grassroots solutions". Social Watch. สืบค้นเมื่อ July 29, 2021.
  10. Chaloemtiarana, Thak (2007). "Distinctions with a Difference: The Despotic Paternalism of Sarit Thanarat and the Demagogic Authoritarianism of Thaksin Shinawatra". Crossroads: An Interdisciplinary Journal of Southeast Asian Studies. 19: 82–83.
  11. Hawkins, Kirk; Selway, Joel (2017). "Thaksin the Populist?". Chinese Political Science Review. 2: 387–390.
  12. "The Constitutional Tribunal disbands Thai Rak Thai". The Nation (Thailand). พฤษภาคม 30, 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ มีนาคม 3, 2016. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 21, 2016.
  13. Crampton, Thomas (2001-01-09). "Markets and Currency Rise on Strong Showing by New Party: Election Results Lift Thai Spirits". The New York Times. ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2016-05-21.
  14. ประกาศนายทะเบียนพรรคการเมือง เรื่อง รับจดแจ้งการจัดตั้งพรรคการเมือง พรรคไทยรักไทย
  15. ทรท.ตายยกเข่ง! สั่งยุบพรรค-ตัดสิทธิ กก.บห.5 ปี 111 คน เก็บถาวร 2007-07-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 30 พฤษภาคม 2550
  16. สั่งยุบพรรคไทยรักไทย ตัดสิทธิ์ กก.บริหารพรรค 111 คน เก็บถาวร 2007-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 30 พฤษภาคม 2550

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

พิกัดภูมิศาสตร์: 13°44′51″N 100°34′06″E / 13.747504°N 100.568268°E / 13.747504; 100.568268