การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2539
การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2539 เป็น การเลือกตั้งทั่วไปในประเทศไทยครั้งที่ 19[1] มีขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2539[2] การเลือกตั้งในครั้งนั้น พรรคความหวังใหม่ ที่เพิ่งลงเลือกตั้งเป็นครั้งแรกประสบความสำเร็จ สามารถเฉือนเอาชนะ พรรคประชาธิปัตย์ ไปได้ 2 เสียง ทำให้ได้เป็นแกนนำจัดตั้งรัฐบาล และ พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ หัวหน้าพรรคได้ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ทั้งหมด 393 ที่นั่งในรัฐสภาไทย ต้องการ 197 ที่นั่งจึงเป็นฝ่ายข้างมาก | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ผู้ใช้สิทธิ | 62.4%  | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1
.jpg)
ที่มาแก้ไข
ที่มาของการเลือกตั้งครั้งนี้ สืบเนื่องจากนายบรรหาร ศิลปอาชา นายกรัฐมนตรี และหัวหน้าพรรคชาติไทย ซึ่งเป็นแกนนำรัฐบาล ได้ตราพระราชกฤษฎีกายุบสภาเมื่อคืนวันศุกร์ที่ 27 กันยายน ปีเดียวกันนั้น เพราะก่อนหน้านั้นไม่นานมีการอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาล โดย พรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งเป็นฝ่ายค้าน การอภิปรายฯครั้งนั้น มีหลายกรณีทั้งข้อสงสัยเรื่องสัญชาติกำเนิดของบิดานายบรรหาร, การหลีกเลี่ยงที่จะเสียภาษีจำหน่ายที่ดินให้กับธนาคารแห่งประเทศไทยของรัฐบาล, การรับเงินสนับสนุนจากนายราเกซ สักเสนา ซึ่งเป็นอาชญากรจากคดียักยอกเงินของธนาคารกรุงเทพฯ พาณิชย์การ, กรณีคัดลอกวิทยานิพนธ์มหาวิทยาลัยรามคำแหงของนายบรรหาร [3] เป็นต้น สร้างความสะเทือนแก่เสถียรภาพของรัฐบาลเป็นอย่างมาก ต่อมา ก่อนการวันลงมติอภิปรายฯ พรรคร่วมรัฐบาลได้มีมติที่จะให้นายบรรหาร ลาออกจากตำแหน่ง มิฉะนั้นจะไม่ยกมือไว้วางใจให้ แต่นายบรรหารต่อรองที่จะขอลาออกภายใน 7 วันแทน ขณะเดียวกันได้มีความพยายามที่จะรวบรวมเสียงสนับสนุนของพรรคร่วมรัฐบาลต่าง ๆ ที่จะสนับสนุน พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ เป็นนายกรัฐมนตรีคนใหม่ ด้วยจำนวนเสียง 118 เสียง แต่ทว่านายบรรหารได้เลือกที่จะยุบสภาฯขึ้นเสียก่อน [4]
ผลการเลือกตั้งแก้ไข
| สัญลักษณ์ | ชื่อพรรค | หัวหน้าพรรค | จำนวน ส.ส. |
|---|---|---|---|
| พรรคความหวังใหม่ | พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ | 125 คน | |
|
พรรคประชาธิปัตย์ | นายชวน หลีกภัย | 123 คน |
|
พรรคชาติพัฒนา | พลเอกชาติชาย ชุณหะวัณ | 52 คน |
|
พรรคชาติไทย | นายบรรหาร ศิลปอาชา | 39 คน |
| พรรคกิจสังคม | นายมนตรี พงษ์พานิช | 20 คน | |
|
พรรคประชากรไทย | นายสมัคร สุนทรเวช | 18 คน |
|
พรรคเอกภาพ | นายอุทัย พิมพ์ใจชน | 8 คน |
| พรรคเสรีธรรม | นายพินิจ จารุสมบัติ | 4 คน | |
| พรรคมวลชน | ร้อยตำรวจเอกเฉลิม อยู่บำรุง | 2 คน | |
| พรรคพลังธรรม | พันตำรวจโททักษิณ ชินวัตร | 1 คน | |
|
พรรคไท | นายธนบดินทร์ แสงสถาพร | 1 คน |
รวมทั้งสภา 393 คน[6]
ต่อมาเกิดวิกฤตเศรษฐกิจอย่างรุนแรง ภายหลังการลดค่าเงินบาท พ.ศ. 2540 และ พล.อ.ชวลิต ตัดสินใจลาออกจากตำแหน่ง นายกรัฐมนตรี และมีจับกลุ่มกันใหม่ของพรรคการเมือง เพื่อจัดตั้งรัฐบาลรวม 2 กลุ่มคือกลุ่มพรรคร่วมรัฐบาลเดิม ที่นำโดยพรรคความหวังใหม่และพรรคชาติพัฒนา และกลุ่มพรรคฝ่ายค้านที่นำโดย พรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติไทย และพรรคกิจสังคม เหตุการณ์ครั้งนั้นนำไปสู่กรณี "กลุ่มงูเห่า"
ดูเพิ่มแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ การเลือกตั้งทั่วไป พ.ศ. 2539. ศูนย์บริการข้อมูลและกฎหมาย สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. 1996. pp. 5–7.
- ↑ พระราชกฤษฎีกายุบสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2539 (ยุบสภาตั้งแต่วันที่ 28 กันยายน 2539 และให้มีการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร เป็นการทั่วไป ในวันที่ 17 พฤศจิกายน 2539)
- ↑ https://prachatai.com/journal/2016/04/65397 ปิดตำนานปลาไหลสุพรรณ บรรหาร ศิลปอาชา อดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 21]
- ↑ รัฐนาวา "บรรหาร" ล่ม, หน้า 255-256. 289 ข่าวดัง 3 ทศวรรษหนังสือพิมพ์ มติชน (สำนักพิมพ์มติชน, กรุงเทพมหานคร) ISBN 974-323-889-1
- ↑ Nohlen, D, Grotz, F & Hartmann, C (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume II, p288 ISBN 0-19-924959-8
- ↑ รัฐบาล‘บิ๊กจิ๋ว’กับลูกโป่งฟองสบู่ความอ่อนหัดในเวทีการเงินระดับโลก