ประชา มาลีนนท์
นายกองเอก[1] ประชา มาลีนนท์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา, อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม และอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลพันตำรวจโททักษิณ ชินวัตร
| ประชา มาลีนนท์ ม.ป.ช., ม.ว.ม. | |
|---|---|
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา | |
| ดำรงตำแหน่ง 2 สิงหาคม พ.ศ. 2548 – 19 กันยายน พ.ศ. 2549 | |
| นายกรัฐมนตรี | พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร |
| ก่อนหน้า | สมศักดิ์ เทพสุทิน |
| ถัดไป | สุวิทย์ ยอดมณี |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ | |
| ดำรงตำแหน่ง 11 มีนาคม พ.ศ. 2548 – 2 สิงหาคม พ.ศ. 2548 | |
| ก่อนหน้า | สรอรรถ กลิ่นประทุม |
| ถัดไป | วัฒนา เมืองสุข |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 20 มีนาคม พ.ศ. 2490 (74 ปี) กรุงเทพ ประเทศไทย |
| พรรคการเมือง | ไทยรักไทย |
| คู่สมรส | แพ็ตตริเซีย แมรี่ มาลีนนท์ |
| ศาสนา | พุทธ |
ประวัติแก้ไข
นายประชา มาลีนนท์ เกิดเมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2490 (74 ปี) ที่กรุงเทพมหานคร (จังหวัดพระนครในขณะนั้น) เป็นบุตรชายคนที่สามของนายวิชัย และนางสมศรี มาลีนนท์[2](เสียชีวิตทั้งคู่) มีพี่น้อง 8 คน[3]
สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาจากโรงเรียนอัสสัมชัญ บางรัก ในปี พ.ศ. 2509 ระดับปริญญาตรี จาก Elmhurst College ประเทศสหรัฐอเมริกา เมื่อปี พ.ศ. 2514 และสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วปรอ.344) ในปี พ.ศ. 2535
ด้านชีวิตครอบครัว สมรสกับนางแพ็ตตริเซีย แมรี่ มาลีนนท์[4] โดย มีบุตร ธิดา คือเทรซี่ แอน มาลีนนท์, ดร.แคทลีน มาลีนนท์ (ภรรยา แมทธิว กิจโอธาน)แอน มาลีนนท์, ตู่ ปิยวดี มาลีนนท์,ประพันธ์พงศ์ มาลีนนท์
ปัจจุบัน อยู่ระหว่างหลบหนีคดี ต้องโทษจำคุก 12 ปี คำพิพากษาคดีทุจริตรถ-เรือดับเพลิงกทม. โดยศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง พิพากษาเมื่อวันที่ 10 เดือน กันยายน พ.ศ. 2556[5]
การทำงานแก้ไข
นายประชา มาลีนนท์ ทำงานเป็นกรรมการรองผู้จัดการ บริษัท บางกอกเอ็นเตอร์เทนเม้นต์ จำกัด เคยดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภา[6] ในระหว่างปี พ.ศ. 2539 - พ.ศ. 2543 ต่อมาได้เข้าสู่วงการการเมือง โดยการร่วมก่อตั้งพรรคไทยรักไทย และได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์[7] และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา จนกระทั่งเกิดรัฐประหารเมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2549
ต่อมาในปี พ.ศ. 2550 ได้ถูกตัดสิทธิทางการเมืองเป็นเวลา 5 ปี เนื่องจากเป็นกรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยซึ่งถูกยุบในคดียุบพรรคการเมือง พ.ศ. 2549[8]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์แก้ไข
- พ.ศ. 2547 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[9] - พ.ศ. 2546 –
เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[10] - พ.ศ. 2536 –
เหรียญลูกเสือสดุดี ชั้นที่ 1[11]
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.svg){kind=small}
_ribbon.png){kind=small}
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/00124653.PDF
- ↑ ประชา มาลีนนท์ ธุรกิจกับการเมืองแยกกันไม่ออก
- ↑ "ประวิตร-ประวิทย์" พี่น้องแห่งจักรดาว
- ↑ http://www.thaigov.go.th/webold/general/cabin/pracha_m.htm
- ↑ http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2556/A/101/1.PDF
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งสมาชิกวุฒิสภา
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี
- ↑ "เปิดรายชื่อ ทั้ง 111 กรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยที่ถูกตัดสิทธิ์ทางการเมืองเป็นระยะเวลา 5 ปี !!!". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-11-08. สืบค้นเมื่อ 2011-06-02.
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกและเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย, เล่ม ๑๒๑ ตอนที่ ๒๓ ข หน้า ๒, ๒๖ พฤศจิกายน ๒๕๔๗
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกและเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย, เล่ม ๑๒๐ ตอนที่ ๑๙ ข หน้า ๙, ๑ ธันวาคม ๒๕๔๖
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญลูกเสือสดุดี, เล่ม ๑๑๑ ตอนที่ ๑๕ ข หน้า ๙๒, ๑๗ สิงหาคม ๒๕๓๗
