ไพโรจน์ โล่ห์สุนทร

ไพโรจน์ โล่ห์สุนทร (เกิด 21 ธันวาคม พ.ศ. 2479) อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ในรัฐบาลชวน หลีกภัย อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาล พลเอกชวลิต ยงใจยุทธ และในรัฐบาลชวน หลีกภัย และอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดลำปาง 8 สมัย

ไพโรจน์ โล่ห์สุนทร ม.ป.ช., ม.ว.ม.
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
ดำรงตำแหน่ง 5 ตุลาคม พ.ศ. 2541 – 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2543
นายกรัฐมนตรี	ชวน หลีกภัย
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย
ดำรงตำแหน่ง 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2539 – 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2540
นายกรัฐมนตรี	พลเอก ชวลิต ยงใจยุทธ
ดำรงตำแหน่ง 17 ธันวาคม พ.ศ. 2537 – 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2538
นายกรัฐมนตรี	ชวน หลีกภัย
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	21 ธันวาคม พ.ศ. 2479 กรุงเทพมหานคร ประเทศสยาม
พรรคการเมือง	เพื่อไทย
คู่สมรส	รำไพ โล่ห์สุนทร

ประวัติ

ไพโรจน์ โล่สุนทร เกิดมื่อวันที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2479 เป็นบุตรของนายชัย กับนางทองหยิบ โล่ห์สุนทร สำเร็จการศึกษา รัฐศาสตรบัณฑิต จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง สมรสกับนางรำไพ มีบุตร 5 คน คือ นางสาวตวงรัตน์ โล่ห์สุนทร นางสาวศรินทร โล่ห์สุนทร นายกิตติกร โล่ห์สุนทร นางสาวณฐาพร โล่ห์สุนทร และนายธนาธร โล่ห์สุนทร ซึ่งในจำนวนนี้มีบุตรถึง 3 คน เคยได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร

ตำแหน่งทางการเมือง

นายไพโรจน์ โล่ห์สุนทร ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดลำปาง ครั้งแรกในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2531 สังกัดพรรคเอกภาพ ต่อมาเปลี่ยนชื่อพรรคเป็นพรรคสามัคคีธรรม นำโดยนายณรงค์ วงศ์วรรณ หัวหน้าพรรค กระทั่งในการเลือกตั้งเดือนกันยายน พ.ศ. 2535 จึงย้ายมาสังกัดพรรคชาติพัฒนา และได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงมหาดไทย ในรัฐบาลนายชวน หลีกภัย ในปี พ.ศ. 2537 และในรัฐบาลพลเอกชวลิต ยงใจยุทธ ในปี พ.ศ. 2539 จากนั้นได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ในรัฐบาลนายชวน หลีกภัยอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2541

ในปี พ.ศ. 2544 ได้เข้าร่วมกับพรรคไทยรักไทย และได้รับเลือกตั้งอีกสมัย กระทั่งถูกตัดสิทธิทางการเมืองเนื่องจากเป็นกรรมการบริหารพรรค

ในปี พ.ศ. 2562 ได้รับเลือกตั้ง เป็น ส.ส. สมัยที่ 8 ในสังกัดพรรคเพื่อไทย และเป็น ส.ส. เขตที่อายุมากที่สุดที่ได้รับเลือกตั้ง คือ 82 ปี

เครื่องราชอิสริยาภรณ์

• พ.ศ. 2539 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)
• พ.ศ. 2538 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)