รายชื่อรัฐที่ได้รับการรับรองอย่างไม่สมบูรณ์

  ไม่ได้รับการรับรองจากรัฐใด

  ได้รับการรับรองเฉพาะจากประเทศที่มิใช่สมาชิกสหประชาชาติ

  ประเทศที่ไม่ใช่สมาชิกสหประชาชาติที่ได้รับการรับรองจากสมาชิกอย่างน้อยหนึ่งประเทศ

  รัฐสมาชิกสหประชาชาติ ไม่ได้รับการรับรองจากรัฐสมาชิกอย่างน้อยหนึ่งประเทศ

การขาดการรับรองทางการทูตเป็นอุปสรรคต่อหน่วย (entity) ทางภูมิรัฐศาสตร์ร่วมสมัยซึ่งปรารถนาจะได้รับการรับรองเป็นรัฐเอกราชโดยนิตินัย ในอดีต เคยมีหน่วยที่คล้ายกัน และปัจจุบันมีหน่วยที่ประกาศอิสรภาพ ซึ่งมีการควบคุมดินแดนของตนโดยพฤตินัย โดยมีการรับรองแปรผันตั้งแต่ได้รับการรับรองจากรัฐที่ได้รับการรับรองอื่นแทบทั้งหมดไปจนถึงแทบไม่มีรัฐใดรับรองเลย

มีสองลัทธิแต่เดิมที่มให้การตีความว่าเมื่อใดรัฐเอกราชโดยนิตินัยควรได้รับการรับรองเป็นสมาชิกประชาคมระหว่างประเทศ ทฤษฎี "ประกาศ" (declarative) นิยามรัฐเป็นบุคคลในกฎหมายระหว่างประเทศหากเป็นไปตามเกณฑ์ต่อไปนี้: 1) มีดินแดนแน่นอน 2) มีประชากรถาวร 3) มีรัฐบาล และ 4) มีความสามารถสร้างความสัมพันธ์กับรัฐอื่น ตามทฤษฎีประกาศ สภาพเป็นรัฐของหน่วยไม่ขึ้นอยู่กับการรับรองของรัฐอื่น ทว่า ทฤษฎี "ก่อตั้ง" นิยามรัฐว่าเป็นบุคคลในกฎหมายระหว่างประเทศหากได้รับการรับรองจากรัฐอื่นซึ่งเป็นสมาชิกประชาคมระหว่างประเทศอยู่แล้ว

หลายหน่วยอ้างลัทธิข้างต้นหนึ่งหรือทั้งสองลัทธิเพื่ออ้างความชอบของการอ้างสิทธิ์สภาพเป็นรัฐของหน่วย ตัวอย่างเช่น มีหน่วยที่เป็นไปตามเกณฑ์ทฤษฎีประกาศ (คือ มีการควบคุมเหนือดินแดนที่อ้างสิทธิ์อย่างสมบูรณ์หรือบางส่วนโดยพฤตินัย มีรัฐบาลและประชากรถาวร) แต่สภาพเป็นรัฐของหน่วยเหล่านั้นไม่ได้รับการรับรองจากรัฐอย่างน้อยหนึ่งรัฐ การไม่รับรองมักเป็นผลแห่งข้อขัดแย้งกับประเทศอื่นซึ่งอ้างว่าหน่วยเหล่านั้นเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของตน ในกรณีอื่น หน่วยที่ได้รับการรับรองบางส่วนสองหน่วยหรือกว่านั้นอาจอ้างสิทธิ์เหนือพื้นที่เดียวกัน ซึ่งแต่ละหน่วยมีการควบคุมบางส่วนของพื้นที่นั้นโดยพฤตินัย (เช่นในกรณีสาธารณรัฐประชาชนจีนและสาธารณรัฐจีน และเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้) หน่วยซึ่งได้รับการรับรองจากรัฐส่วนน้อยของโลกปกติอ้างอิงลัทธิประกาศเพื่อสร้างความชอบธรรมแก่การอ้างสิทธิ์ของตน

รายชื่อ

ไม่ได้รับการรับรองจากรัฐอื่น

• โซมาลีแลนด์ (ตั้งแต่ พ.ศ. 2534) - ไม่มีรัฐใดประกาศยอมรับการแยกตัวออกมาจากโซมาเลีย

ได้รับการรับรองจากรัฐซึ่งไม่ใช่รัฐสมาชิกสหประชาชาติ

• ทรานส์นีสเตรีย (ตั้งแต่ พ.ศ. 2533) - ได้รับการรับรองจากอับฮาเซีย, เซาท์ออสซีเซีย และสาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค ส่วนรัฐสมาชิกสหประชาชาติรับรองว่าเป็นส่วนหนึ่งของมอลโดวา
• สาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค (ตั้งแต่ พ.ศ. 2534) - ได้รับการรับรองจากอับฮาเซีย, เซาท์ออสซีเซีย และทรานส์นีสเตรีย ส่วนรัฐสมาชิกสหประชาชาติรับรองว่าเป็นส่วนหนึ่งของอาเซอร์ไบจาน

รัฐมิใช่รัฐสมาชิกสหประชาชาติ ได้รับการรับรองจากรัฐสมาชิกสหประชาชาติอย่างน้อยหนึ่งรัฐ

• สาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน; ตั้งแต่ พ.ศ. 2492) - ได้รับการรับรองจาก 15 รัฐสมาชิกสหประชาชาติและสันตะสำนัก แต่สหประชาชาติรับรองว่ารัฐบาลจีนเป็นรัฐบาลที่ถูกต้องตามกฎหมาย; หลายรัฐมีความสัมพันธ์อย่างไม่เป็นทางการกับไต้หวัน
• สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี (ตั้งแต่ พ.ศ. 2519) - โมร็อกโกอ้างสิทธิ์เหนือดินแดน ได้รับการรับรองจาก 47 รัฐสมาชิกสหประชาชาติและเซาท์ออสซีเซีย; สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวีถูกบรรจุในรายชื่อดินแดนไม่ปกครองตนเองของสหประชาชาติ นับตั้งแต่ถูกรวมเข้ากับสแปนิชสะฮาราในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1960 ; สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวีได้เป็นสมาชิกสหภาพแอฟริกา
• สาธารณรัฐตุรกีแห่งไซปรัสเหนือ (ตั้งแต่ พ.ศ. 2526) - ได้รับการรับรองจากตุรกี ส่วนรัฐสมาชิกสหประชาชาติอื่นรับรองว่าเป็นส่วนหนึ่งของไซปรัส; องค์การการประชุมอิสลามให้สถานะผู้สังเกตการณ์
• ปาเลสไตน์ (ตั้งแต่ พ.ศ. 2531) - ได้รับการรับรองจาก 136 รัฐสมาชิกสหประชาชาติ สันตะสำนัก สันนิบาตอาหรับ และองค์การการประชุมอิสลาม; ได้รับสถานภาพผู้สังเกตการณ์แห่งสหประชาชาติ
• อับฮาเซีย (ตั้งแต่ พ.ศ. 2535) - ได้รับการรับรองจาก 6 รัฐสมาชิกสหประชาชาติได้แก่ รัสเซีย นิการากัว เวเนซุเอลา นาอูรู ตูวาลู และวานูอาตู และรัฐไม่ใช่รัฐสมาชิกสหประชาชาติ 3 ประเทศ คือ สาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค เซาท์ออสซีเซีย และทรานส์นีสเตรีย ส่วนรัฐสมาชิกสหประชาชาติอื่นให้การรับรองว่าเป็นส่วนหนึ่งของจอร์เจีย
• เซาท์ออสซีเซีย (ตั้งแต่ พ.ศ. 2535) - ได้รับการรับรองจาก 5 รัฐสมาชิกสหประชาชาติได้แก่ รัสเซีย นิการากัว เวเนซุเอลา นาอูรู และตูวาลู และรัฐไม่ใช่รัฐสมาชิกสหประชาชาติ 4 ประเทศ คือ สาธารณรัฐนากอร์โน-คาราบัค อับฮาเซีย ทรานส์นีสเตรีย และสาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี ส่วนรัฐสมาชิกสหประชาชาติอื่นให้การรับรองว่าเป็นส่วนหนึ่งของจอร์เจีย
• คอซอวอ (ตั้งแต่ พ.ศ. 2551) - ได้รับการรับรองจาก 110 รัฐสมาชิกสหประชาชาติและไต้หวัน รวมไปถึงองค์การระหว่างประเทศหลายองค์การ; อยู่ภายใต้การบริหารของสหประชาชาติมาตั้งแต่ พ.ศ. 2542 และได้รับการสนับสนุนจากสหภาพยุโรปมาตั้งแต่ พ.ศ. 2551; ตามข้อมติคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติที่ 1244 ให้การรับรองว่าเป็นส่วนหนึ่งของยูโกสลาเวีย

รัฐสมาชิกสหประชาชาติ ไม่ได้รับการรับรองจากรัฐอย่างน้อยหนึ่งรัฐ

• อิสราเอล (ตั้งแต่ พ.ศ. 2491) - ไม่ได้รับการรับรองจาก 31 รัฐสมาชิกสหประชาชาติเช่นอัฟกานิสถาน แอลจีเรีย บาห์เรน บังกลาเทศ ชาด คิวบา อินโดนีเซีย อิหร่าน อิรัก เกาหลีเหนือ คูเวต เลบานอน ลิเบีย มาเลเซีย ปากีสถาน ซาอุดีอาระเบีย ซูดาน ซีเรีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ และเยเมน และรัฐไม่ใช่รัฐสมาชิกสหประชาชาติ ได้แก่ สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี; ได้รับการรับรองจากองค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์
• สาธารณรัฐประชาชนจีน (ตั้งแต่ พ.ศ. 2492) - ไม่ได้รับการรับรองจากสาธารณรัฐจีน และ 15 รัฐสมาชิกสหประชาชาติ รวมไปถึงสันตะสำนัก
• สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี (ตั้งแต่ พ.ศ. 2492) - ไม่ได้รับการรับรองจากญี่ปุ่นและสาธารณรัฐเกาหลี
• สาธารณรัฐเกาหลี (ตั้งแต่ พ.ศ. 2492) - ไม่ได้รับการรับรองจากสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี
• ไซปรัส (ตั้งแต่ พ.ศ. 2517) - ไม่ได้รับการรับรองจากตุรกี และรัฐไม่ใช่รัฐสมาชิกสหประชาชาติ คือ นอร์เทิร์นไซปรัส
• อาร์มีเนีย (ตั้งแต่ พ.ศ. 2534) - ไม่ได้รับการรับรองจากปากีสถาน

ดูเพิ่ม

• ประเทศจำลอง
• รัฐบาลพลัดถิ่น