ประเทศกานา

ประเทศในแอฟริกาตะวันตก
(เปลี่ยนทางจาก กานา)

7°49′N 1°03′W / 7.817°N 1.050°W / 7.817; -1.050

สาธารณรัฐกานา

คำขวัญ"Freedom and Justice"
"เสรีภาพและยุติธรรม"
ที่ตั้งของกานา
เมืองหลวง
และเมืองใหญ่สุด
อักกรา
5°33′N 0°12′W / 5.550°N 0.200°W / 5.550; -0.200
ภาษาราชการอังกฤษ[1][2]
กลุ่มชาติพันธุ์
(2010[2][3])
ศาสนา
เดมะนิมชาวกานา
การปกครอง
นานา อากูโฟ-อัดโด
มาฮามูดู บาวูเมีย
อัลบัน ซูมานา คิงส์ฟอร์ด บักบิน
Gertrude Torkornoo
สภานิติบัญญัติรัฐสภา
เป็นเอกราช จากสหราชอาณาจักร
6 มีนาคม ค.ศ. 1957
• สาธารณรัฐ
1 กรกฎาคม ค.ศ. 1960
28 เมษายน ค.ศ. 1992
พื้นที่
• รวม
239,567 ตารางกิโลเมตร (92,497 ตารางไมล์) (อันดับที่ 80)
4.61 (11,000 กิโลเมตร; 4,247 ตารางไมล์)
ประชากร
• ค.ศ. 2023 ประมาณ
34,237,620[5] (อันดับที่ 47)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2010
24,200,000[6]
101.5 ต่อตารางกิโลเมตร (262.9 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 66)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) ค.ศ. 2023 (ประมาณ)
• รวม
เพิ่มขึ้น 227.189 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ [7]
เพิ่มขึ้น $6,905 ดอลลาร์สหรัฐ [7]
จีดีพี (ราคาตลาด) ค.ศ. 2023 (ประมาณ)
• รวม
เพิ่มขึ้น 76.628 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ [7]
เพิ่มขึ้น 2,328 ดอลลาร์สหรัฐ [7]
จีนี (ค.ศ. 2016)Negative increase 43.5[8]
ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2021)เพิ่มขึ้น 0.707[9]
สูง · อันดับที่ 133
สกุลเงินเซดี (GHS)
เขตเวลาUTC (เวลามาตรฐานกรีนิช)
รูปแบบวันที่วว/ดด/ปปปป
ดด/วว/ปปปป
ขับรถด้านขวา
รหัสโทรศัพท์+233
รหัส ISO 3166GH
โดเมนบนสุด.gh

กานา (อังกฤษ: Ghana) มีชื่อทางการว่า สาธารณรัฐกานา (อังกฤษ: Republic of Ghana) เป็นประเทศที่ตั้งอยู่ในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก พรมแดนด้านตะวันตกจรด ประเทศโกตดิวัวร์ ด้านตะวันออกจรด ประเทศบูร์กินาฟาโซ ด้านตะวันออกจรด ประเทศโตโก โดยมีชายฝั่งทะเลด้านใต้ติดกับ อ่าวกินี เดิมเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร มีชื่อเรียกว่า โกลด์โคสต์ (Gold Coast)

ศัพทมูลวิทยา

แก้

ศัพทมูลวิทยาของชื่อ Ghana คือ "กษัตริย์นักรบที่แข็งแกร่ง" และเป็นตำแหน่งของกษัตริย์ในจักรวรรดิ"กานา"สมัยกลางในแอฟริกาตะวันตก ซึ่งไม่ควรสับสนกับประเทศกานาในปัจจุบัน เพราะจักรวรรดิอยู่ทางเหนือของสาธารณรัฐมาลี, เซเนกัล, มอริเตเนียใต้ และภูมิภาคกินีในปัจจุบัน[10] กานาเป็นที่รู้จักจากการใช้ทองจำนวนมาก ซึ่งทำให้มีฉายาในหมู่ชนอาหรับในช่วงการค้าระหว่างสะฮาราว่า ดินแดนแห่งทอง[11]

ประวัติศาสตร์

แก้

อาณานิคมยุโรป (ศตวรรษที่ 15)

แก้

ภูมิศาสตร์

แก้

ประเทศกานา ตั้งอยู่บริเวณอ่าวกินี เหนือเส้นศูนย์สูตรเล็กน้อย ส่งผลให้มีสภาพอากาศอบอุ่น[12] มีพื้นที่ 238,535 km2 (92,099 sq mi) มีแนวชายฝั่งยาว 560 กิโลเมตร (348 ไมล์)[12] อยู่ระหว่างเส้นละติจูดที่ 4 - 12 องศาเหนือ และลองจิจูดที่ 4 องศาตะวันตก - 2 องศาตะวันออก และอยู่ตรงกับเส้นเมริเดียนแรก[12]

ประเทศกานาตั้งอยู่ในภูมิอากาศเขตร้อน ประกอบด้วย 2 ฤดู คือ ฤดูแล้งกับฤดูฝน[13] โดยฤดูในตอนเหนือจะเริ่มตั้งแต่เดือนมีนาคม ไปจนถึงเดือนพฤศจิกายน ขณะทางตอนใต้จะเริ่มตั้งแต่เดือนเมษายนถึงกลางเดือนพฤศจิกายน[13] ในกานา มีพายุทะเลทราย พัดไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ ตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงมีนาคม ทางตอนเหนือจะมีอากาศเย็น[13] อุณหภูมิเฉลี่ยโดยประมาณ 21-28 องศาเซลเซียส (70-82 องศาฟาเรนไฮต์) มีความชื่อประมาณ 77-85 เปอร์เซนต์[14] ในทางตอนเหนือจะแบ่งฤดูฝนเป็น 2 ช่วงคือ ช่วงเมษายน-มิถุนายน และกันยายน-พฤศจิกายน[14]

ข้อมูลภูมิอากาศของประเทศกานา (โดยเฉลี่ย)
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 32
(90)
32
(90)
32
(90)
32
(90)
31
(88)
29
(84)
27
(81)
27
(81)
29
(84)
30
(86)
31
(88)
31
(88)
32
(90)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 27.5
(81.5)
27.5
(81.5)
28
(82)
28
(82)
27
(81)
26
(79)
25
(77)
24
(75)
26
(79)
26
(79)
27
(81)
27
(81)
28
(82)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 23
(73)
23
(73)
24
(75)
24
(75)
23
(73)
23
(73)
22
(72)
21
(70)
22
(72)
22
(72)
23
(73)
23
(73)
21
(70)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 15
(59)
17
(63)
20
(68)
19
(66)
21
(70)
20
(68)
19
(66)
18
(64)
20
(68)
19
(66)
21
(70)
17
(63)
15
(59)
ปริมาณฝน มม (นิ้ว) 16
(0.63)
37
(1.46)
73
(2.87)
82
(3.23)
145
(5.71)
193
(7.6)
49
(1.93)
16
(0.63)
40
(1.57)
80
(3.15)
38
(1.5)
18
(0.71)
787
(30.98)
ความชื้นร้อยละ 79 77 77 80 82 85 85 83 82 83 80 79 85
วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย 2 2 5 7 11 14 7 6 8 9 4 2 77
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 214 204 223 213 211 144 142 155 171 220 240 235 2,372
แหล่งที่มา: Climatemps.com[14]

การเมืองการปกครอง

แก้

บริหาร

แก้

กานาปกครองในระบอบประชาธิปไตยแบบสาธารณรัฐ มีประธานาธิบดีเป็นประมุขแห่งรัฐและหัวหน้ารัฐบาล ประธานาธิบดีได้รับเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน ดำรงตำแหน่งในวาระละ 4 ปี จำกัดไม่เกิน 2 สมัย มีอำนาจในการแต่งตั้งรองประธานาธิบดีและคณะรัฐมนตรี โดยผ่านความเห็นชอบของรัฐสภา

นิติบัญญัติ

แก้

รัฐสภาเป็นระบบสภาเดียว (Unicameral) ปรอบกอบด้วยสมาชิก 230 คน ได้รับเลือกตั้งจากประชาชนทุก 4 ปี

ประชากรศาสตร์

แก้

23.69 ล้านคน (ปี 2553)

เชื้อชาติ

แก้
Ethnicity in the Republic of Ghana[15]
Ethnicity Percentage
Akan[16]
  
45.3%
Moré–Dagbani[17]
  
15.2%
Ewe
  
11.7%
Ga–Adangbe
  
7.3%
Guan[18]
  
4.0%
Gurma
  
3.6%
Others
  
10.2%

ภาษา

แก้

ภาษาราชการ คือ ภาษาอังกฤษ และมีภาษาพื้นเมืองอื่น ๆ ได้แก่ Akan Moshi – Dagomba Ewe และ Ga

ศาสนา

แก้
Religion in Ghana (2000 census)[15][19]
Religion Percent
ศาสนาคริสต์
  
69.1%
ศาสนาอิสลาม
  
15.6%
ความเชื่อดั้งเดิม
  
8.5%
ไม่นับถือศาสนา
  
6.1%
อื่น ๆ
  
0.7%
 
Wesley Methodist Cathedral, Kumasi

อ้างอิง

แก้
  1. "Language and Religion". Ghana Embassy. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 March 2017. สืบค้นเมื่อ 8 January 2017. English is the official language of Ghana and is universally used in schools in addition to nine other local languages. The most widely spoken local languages are Dagbanli, Ewe, Ga and Twi.
  2. 2.0 2.1 "Ghana – 2010 Population and Housing Census" (PDF). Government of Ghana. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 25 September 2013. สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.
  3. "People > Ethnic groups: Countries Compared". NationMaster. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 July 2014. สืบค้นเมื่อ 22 July 2014.
  4. The World Factbook
  5. "Ghana". The World Factbook (2024 ed.). Central Intelligence Agency. สืบค้นเมื่อ 22 June 2023.
  6. Mintah, Antoinette I. (2010). "2010 Provisional Census Results Out". 4 February 2011. Population Division, Ghana Government. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 June 2011. สืบค้นเมื่อ 7 February 2011.
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 "World Economic Outlook Database, October 2023 Edition. (Ghana)". IMF.org. International Monetary Fund. 10 October 2023. สืบค้นเมื่อ 14 October 2023.
  8. "GINI index (World Bank estimate)". data.worldbank.org. World Bank. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 January 2019. สืบค้นเมื่อ 14 July 2021.
  9. "Human Development Report 2020" (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-12-15. สืบค้นเมื่อ 15 December 2020.
  10. "Etymology of Ghana". Douglas Harper. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 November 2012. สืบค้นเมื่อ 12 May 2012.
  11. "Ghana: Land of Gold". Kids Discover Online. สืบค้นเมื่อ 2020-10-03.
  12. 12.0 12.1 12.2 "Ghana: Geography Physical". photius.com. สืบค้นเมื่อ 24 June 2013., "Ghana: Location and Size". photius.com. สืบค้นเมื่อ 24 June 2013.
  13. 13.0 13.1 13.2 "UNDP Climate Change Country Profile: Ghana". ncsp.undp.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-21. สืบค้นเมื่อ 24 June 2013.
  14. 14.0 14.1 14.2 "Ghana – Weather Averages". สืบค้นเมื่อ 1 June 2013.
  15. 15.0 15.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ CIA
  16. Including the Ashanti and Fante
  17. Including the Moré, Dagomba, Dagaaba, Mamprusi, and Frafra
  18. Including the Gonja
  19. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ state2007

อ่านเพิ่ม

แก้
  • Arhin, Kwame, The Life and Work of Kwame Nkrumah (Africa Research & Publications, 1995)
  • Babatope, Ebenezer, The Ghana Revolution: From Nkrumah to Jerry Rawlings (Fourth Dimension Publishing, 1982)
  • Birmingham, David, Kwame Nkrumah: Father Of African Nationalism (Ohio University Press, 1998)
  • Boafo-Arthur, Kwame, Ghana: One Decade of the Liberal State (Zed Books, 2007)
  • Briggs, Philip, Ghana (Bradt Travel Guide) (Bradt Travel Guides, 2010)
  • Clark, Gracia, African Market Women: Seven Life Stories from Ghana (Indiana University Press, 2010)
  • Davidson, Basil, Black Star: A View of the Life and Times of Kwame Nkrumah (James Currey, 2007)
  • Falola, Toyin, and Salm, Stephen J, Culture and Customs of Ghana (Greenwood, 2002)
  • Grant, Richard, Globalizing City: The Urban and Economic Transformation of Accra, Ghana (Syracuse University Press, 2008)
  • Hadjor, Kofi Buenor, Nkrumah and Ghana (Africa Research & Publications, 2003)
  • Hasty, Jennifer, The Press and Political Culture in Ghana (Indiana University Press, 2005)
  • James, C.L.R., Kwame Nkrumah and the Ghana Revolution (Allison & Busby, 1977)
  • Kuada, John, and Chachah Yao, Ghana. Understanding the People and their Culture (Woeli Publishing Services, 1999)
  • Miescher, Stephan F, Making Men in Ghana (Indiana University Press, 2005)
  • Milne, June, Kwame Nkrumah, A Biography (Panaf Books, 2006)
  • Nkrumah, Kwame, Ghana: The Autobiography of Kwame Nkrumah (International Publishers, 1971)
  • Utley, Ian, Ghana – Culture Smart!: the essential guide to customs & culture (Kuperard, 2009)
  • Various, Ghana: An African Portrait Revisited (Peter E. Randall Publisher, 2007)
  • Younge, Paschal Yao, Music and Dance Traditions of Ghana: History, Performance and Teaching (Mcfarland & Co Inc., 2011)
  • Burke, Laura; Armando García Schmidt (2013). Ghana: Staying on Track in a Challenging Environment. Verlag Bertelsmann Stiftung, Gütersloh. pp. 127–147. ISBN 978-3-86793-491-6.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้

รัฐบาล

แก้

ข้อมูลทั่วไป

แก้

การค้า

แก้