อักษรละติน
อักษรละติน (Latin alphabet) หรือ อักษรโรมัน (Roman alphabet) เป็นระบบตัวเขียนแบบตัวอักษร สันนิษฐานว่าอักษรละตินมีที่มาจากอักษรคิวมี (Cumae alphabet) ซึ่งดัดแปลงมาจากอักษรกรีกอีกทอดหนึ่ง ที่ใช้กันแพร่หลายที่สุดในโลก โดยเฉพาะประเทศในยุโรปและอเมริกา และประเทศในเอเชียที่นำอักษรละตินมาใช้ในภายหลังเช่น ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศเวียดนาม ประเทศมาเลเซีย ประเทศเติร์กเมนิสถาน ประเทศอุซเบกิสถาน ประเทศอาเซอร์ไบจาน ประเทศตุรกี และประเทศฟิลิปปินส์ รวมถึงการเขียนภาษาด้วยอักษรโรมัน (romanization) ในภาษาต่าง ๆ เช่น พินอิน (ภาษาจีน) หรือโรมาจิ (ภาษาญี่ปุ่น)
อักษรละติน อักษรโรมัน | |
---|---|
![]() | |
ชนิด | อักษรสระ-พยัญชนะ |
ภาษาพูด |
|
ช่วงยุค | ~700 ปี ก่อนคริสตกาล – ปัจจุบัน |
ระบบแม่ |
ไฮเออโรกลีฟอียิปต์
|
ระบบลูก | โดยทางอ้อม เช่นชุดตัวหนังสือพยางค์เชโรกีและอักษรยูพิกกลาง |
ระบบพี่น้อง | ซีริลลิก อาร์มีเนีย จอร์เจีย คอปติก รูน |
ช่วงยูนิโคด | ดู Latin characters in Unicode |
ISO 15924 | Latn |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด |
อักษรละติน | |||||
---|---|---|---|---|---|
Aa | Bb | Cc | Dd | ||
Ee | Ff | Gg | Hh | Ii | Jj |
Kk | Ll | Mm | Nn | Oo | Pp |
Rr | Ss | Tt | Uu | Vv | |
Ww | Xx | Yy | Zz |
ประวัติแก้ไข
อักษรละตินเริ่มแรกมี เพียง 21 ตัว ได้แก่ A B C D E F G H I K L M N O P Q R S T V X โดยอักษร J U W Y Z ได้เพิ่มมาทีหลัง และ J เป็นอักษรตัวสุดท้ายที่เพิ่มเข้ามา
จารึกอักษรละตินเก่าสุดมีอายุราว 57 ปีก่อนพุทธศักราช พัฒนามาจากชุดตัวอักษรอิทรัสคันเมื่อราว 100 ปีก่อนหน้านั้น อักษร Y และ Z นำมาจากอักษรกรีก เพื่อเขียนคำยืมจากภาษากรีก อักษรอื่นถูกเพิ่มเติมเข้ามาตามลำดับเวลา ที่กำหนด
ยูนิโคดแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- อักษรละติน (อังกฤษ)