แอร์ไชนา
- อย่าสับสนกับไชน่าแอร์ไลน์, ซึ่งเป็นสายการบินแห่งชาติของไต้หวัน
แอร์ไชนา (อังกฤษ: Air China, จีนตัวย่อ: 中国国际航空公司, พินอิน: Zhōngguó Guójì Hángkōng Gōngsī ) เป็นสายการบินแห่งชาติของสาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นรัฐวิสาหกิจในรัฐบาล และเป็นสายการบินใหญ่อันดับสองของจีนรองจากสายการบินไชนาเซาต์เทิร์นแอร์ไลน์ มีขนาดฝูงบินเป็นอันดับที่ 18 ของโลก มีฐานบินหลักอยู่ที่ท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่ง, ท่าอากาศยานนานาชาติเฉิงตูซวงหลิว, และท่าอากาศยานนานาชาติเซี่ยงไฮ้ผู่ตง[1] เป็นหนึ่งในพันธมิตรสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | พ.ศ. 2531 (35 ปี) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ท่าหลัก | |||||||
| เมืองสำคัญ | |||||||
| สะสมไมล์ | Air China Companion or Phoenix Miles | ||||||
| พันธมิตรการบิน | สตาร์อัลไลแอนซ์ | ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 293 (+250 สั่งซื้อ) incl. cargo | ||||||
| จุดหมาย | 185 | ||||||
| บริษัทแม่ | China National Aviation Holding Company | ||||||
| สำนักงานใหญ่ | ปักกิ่ง, สาธารณรัฐประชาชนจีน | ||||||
| บุคลากรหลัก | Wang Changshun Chairman Cai Jianjiang, President | ||||||
| เว็บไซต์ | www.airchina.com.cn | ||||||
ฝูงบินแก้ไข
แอร์ไชนาโบอิง 747-400
แอร์ไชนาโบอิง 777-300ER
ณ เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 แอร์ไชนา มีเครื่องบินทั้งสิ้น ดังนี้
| เครื่องบิน | จำนวน | สั่งซื้อ | ความจุผู้โดยสาร | หมายเหตุ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| F | B | E+ | E | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ 319-100 | 33 | — | — | 8 | — | 120 | 128 | |
| แอร์บัส เอ 320-200 | 41 | 17 | 8 | 150 | 158 | ส่งมอบในปี พ.ศ. 2557[2] | ||
| แอร์บัส เอ320นีโอ | — | 33[3] | TBA | ส่งมอบจนถึงปี 2563[2] | ||||
| แอร์บัส เอ 321-200 | 58 | — | — | 12 | — | 173 | 185 | |
| แอร์บัส เอ 330-200 | 4 | — | — | 12 | — | 271 | 283 | B-6070, B-6071, B-6072 และ B-6081 |
| 26 | — | — | 30 | — | 207 | 237 | ||
| Airbus A330-300 | 7 | — | — | 36 | 20 | 255 | 311 | 3 ลำเช่าจาก AerCap |
| 16 | — | — | 30 | 16 | 255 | 301 | ||
| — | 12[4] | TBA | ||||||
| แอร์บัส เอ 350-900 | — | 10 | TBA | |||||
| โบอิง 737-700 | 21 | — | — | 8 | — | 120 | 128 | |
| โบอิง 737-800 | 117 | 73 | — | 8 | — | 159 | 167 | |
| โบอิง 747-400 | 3 | — | 10 | 42 | — | 292 | 344 | ปลดประจำการและ แทนที่โดยโบอิง 747-8Is |
| โบอิง 747-8I | 7 | — | 12 | 54 | 66 | 233 | 365 [5] | ขณะนี้ให้บริการในเส้นทาง PEK-JFK และ PEK-SFO |
| โบอิง 777-200 | 10 | — | — | 30 | 63 | 217 | 310 | |
| โบอิง 777-300ER | 20 | 6[6] | 8 | 42 | — | 263 | 313 | |
| โบอิง 787-9 | — | 15 | — | 30 | 34 | 229 | 293 [7] | ส่งมอบในปีพ.ศ. 2559 [8] |
| COMAC C919 | — | 20 | TBA | |||||
| Total | 360 | 166 | ||||||
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ "Introduction of Air China". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-06-17. สืบค้นเมื่อ 2008-10-10.
- ↑ 2.0 2.1 24 May 2013. "Air China Orders 100 Airbus A320 Jets". industryweek.com. สืบค้นเมื่อ 2013-09-22.
- ↑ 27 May 2013. "Air China orders 100 Airbus A320 planes". cargonewsasia.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-09-22. สืบค้นเมื่อ 2013-09-22.
- ↑ "Air China in US$2.9b order for 12 Airbus A330-300 long-haul jets". channelnewsasia.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-06. สืบค้นเมื่อ 2016-02-29.
- ↑ Shih, Kai-Chin. "Air China Boeing 747-8I Interior Information". >talkairlines. >talkairlines. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-04-18. สืบค้นเมื่อ 30 September 2014.
- ↑ https://www.flightglobal.com/news/articles/air-china-to-take-six-more-777-300ers-420600/
- ↑ http://airlineroute.net/2016/03/03/ca-789update1/
- ↑ "Air China switches 15 787-8s order to 787-9s". Flightglobal.com. 1 September 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-02. สืบค้นเมื่อ 1 September 2010.
{{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์|deadurl=ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: แอร์ไชนา |