ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง (IATA: PEKICAO: ZBAA) เป็นสนามบินระหว่างประเทศสนามบินหลักของกรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือห่างจากใจกลางเมืองประมาณ 32 km (20 mi) ในเขตเฉาหยาง และบางส่วนของ เขตซุ่นอี้[2] บริหารงานโดย บริษัทท่าอากาศยานปักกิ่งแคปิตอล ซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจ รหัสสนามบิน IATA ของปักกิ่งคือ PEK มาจากการถอดความชื่อของปักกิ่งเป็นอักษรโรมันแบบเดิม (Peking)[a]

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง

北京首都国际机场

Beijing Capital International Airport
ภาพถ่ายทางอากาศของท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
  • IATA: officially : PEK
    unofficial : BJS
  • ICAO: ZBAA
ข้อมูลสำคัญ
การใช้งานสาธารณะ
ผู้ดำเนินงานCivil Aviation Administration of China
พื้นที่บริการปักกิ่ง
สถานที่ตั้งเขตเฉาหยาง, ปักกิ่ง
ฐานการบิน
ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล35 เมตร / 116 ฟุต
เว็บไซต์en.bcia.com.cn
แบบแปลนท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
แบบแปลนท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
PEK/ZBAAตั้งอยู่ในประเทศจีน
PEK/ZBAA
PEK/ZBAA
Location in China
ทางวิ่ง
ทิศทาง ความยาว พื้นผิว
เมตร ฟุต
18L/36R 3,800 12,468 ยางมะตอย
18R/36L 3,200 10,499 ยางมะตอย
01/19 3,800 12,468 คอนกรีต
สถิติ (2009)
ผู้โดยสาร65,329,851
Aircraft Movements488,495
สถิติจาก Airports Council International[1]
ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง
อักษรจีนตัวเต็ม
อักษรจีนตัวย่อ
อาคารเทียบเครื่องบิน 3
ภายในอาคารผู้โดยสาร 3 หลังใหม่

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เป็นท่าอากาศยานหลักของสายการบินแอร์ไชน่า สายการบินแห่งชาติของประเทศจีน ซึ่งมีเที่ยวบินจากที่นี่มากกว่า 120 เส้นทาง (ไม่รวมเที่ยวบินส่งสินค้า) ทั้งนี้ยังมี ไห่หนานแอร์ไลน์ และ ไชน่าเซาเทิร์นแอร์ไลน์ ที่ใช้สนามบินนี้เป็นสนามบินหลักอีกด้วย

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เพิ่มอาคารผู้โดยสารหลังที่ 3 ในปี พ.ศ. 2551 ในช่วงงานโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ถือเป็นอาคารผู้โดยสารที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 2 รองจากอาคารผู้โดยสารที่ 3 ของ ท่าอากาศยานนานาชาติดูไบ และถือเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ใช้พื้นที่ใหญ่ที่สุดในโลกอันดับ 6 ซึ่งกินเนื้อที่ราว 1,480 เฮกตาร์

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เติบโตอย่างรวดเร็วโดยติดอันดับสนามบินที่คับคั่งที่สุดแห่งหนึ่งในโลก และกลายมาเป็นสนามบินที่คับคั่งที่สุดในเอเซียจากจำนวนผู้โดยสารและจำนวนเที่ยวบินในปี พ.ศ. 2542 และได้ถือเป็นสนามบินที่มีผู้โดยสารคับคั่งที่สุดอันดับ 2 ของโลกในปี พ.ศ. 2553 ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง ได้บันทึกว่ามีเครื่องบินเข้าออกทั้งหมด 557,167 ครั้ง (นับจากเครื่องบินขึ้นและลง) ติดอันดับ 6 ของโลกในปี พ.ศ. 2555[1] ด้านเที่ยวบินขนส่งสินค้าก็เช่นกัน ในปี พ.ศ. 2555 สนามบินถูกจัดอันดับที่ 13 ของสนามบินที่มีเที่ยวบินขนส่งสินค้าที่คับครั้งที่สุดในโลก โดยมีการขนส่งสินค้ากว่า 1,787,027 ตัน[1]

ตั้งแต่เดือนกันยายน พ.ศ. 2562 เที่ยวบินของสมาชิกวันเวิลด์ และสกายทีม ทั้งหมดจะถูกถ่ายโอนจากท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่งไปยังท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่งต้าซิงแห่งใหม่ ยกเว้นคาเธ่ย์แปซิฟิก และ คาเธ่ย์ดรากอน

ประวัติ แก้

 
ท่าอากาศยานปักกิ่งในปี พ.ศ. 2502
 
แอร์ฟอร์ซวัน ของประธานาธิปดีริชาร์ด นิกสัน ลงจอดที่ท่าอากาศยานปักกิ่งในปี พ.ศ. 2515

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง เปิดให้บริการเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2501 ขณะนั้นสนามบินมีเพียงอาคารขนาดเล็กที่ยังคงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งใช้รองรับผู้โดยสารวีไอพี และ เที่ยวบินเช่าเหมาลำ วันที่ 1 มกราคม 2523 ได้เปิดให้บริการอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 1 โดยมีท่าเทียบ และรองรับเครื่องบินได้ 10-12 ลำ อาคารใหม่นี้ ใหญ่กว่าอาคารเก่าที่สร้างในช่วงปี พ.ศ. 2500 มาก

เที่ยวบินแรกที่บินมาสู่จีน และ ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งคือเที่ยวบินของปากีสถานอินเตอร์เนชันแนลแอร์ไลน์จากเมืองอิสลามาบาด

ช่วงปลายปี พ.ศ. 2542 เป็นช่วงครบรอบ 50 ปี ของการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งได้ขยายอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 2 เปิดให้บริการในวันที่ 1 พศจิกายนในปีเดียวกัน โดยอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 1 ถูกปิดช่วงคราวเพื่อปรับปรุงหลังจากเปิดอาคาร 2 วันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2547 อาคารผู้โดยสารแห่งที่ 1 จึงกลับมาเปิดอีกครั้ง หลังปรับปรุงเสร็จแล้ว ซึ่งในตอนนั้นเปิดให้ใช้เฉพาะเที่ยวบินภายในประเทศและระหว่างประเทศของสายการบินไชน่าเซาเทิร์นแอร์ไลน์ เท่านั้น[3] ส่วนเที่ยวบินภายในประเทศและต่างประเทศของสายการบินอื่นๆ ยังคงให้บริการจากอาคารผู้โดยสารแห่งที่ 2

ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งได้ขยายสนามบินอีกครั้งในปี พ.ศ. 2550 โดยเปิดให้บริการทางวิ่งที่ 3 ในวันที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2550 เพื่อลดปัญหาความคับคั่งของอีกสองทางวิ่ง[4] อาคารผู้โดยสารแห่งที่ 3 (T3) สร้างเสร็จในเดือนกุมภาพันธ์ 2551 ในช่วงโอลิมปิกปักกิ่ง การขยายสนามบินครั้งนี้ยังได้เพิ่มทางรถไฟวิ่งเข้าไปสู่กลางกรุงปักกิ่งด้วย ในขณะที่เปิดใช้บริการนั้น อาคารผู้โดยสารแห่งที่ 3 ได้รับการยกย่องให้เป็นสิ่งปลูกสร้างที่ใช้พื้นที่ใหญ่ที่สุดในโลก และถือเป็นสถานที่สำคัญที่บ่งบอกการเจริญเติบโตของกรุงปักกิ่ง เมืองหลวงของประเทศจีน การขยายครั้งนี้ได้ระดมทุนกว่า 3 หมื่นล้านเยนจากประเทศญี่ปุ่น และอีก 5 ร้อยล้านยูโรจาก ธนาคารเพื่อการลงทุนของยุโรป (EIB) การกู้ครั้งนี้ถือเป็นการกู้ครั้งใหญ่ที่สุดในเอเซ๊ยของ EIB ซึ่งได้ลงนามความตกลงกันในงาน การประชุมผู้นำจีนและกลุ่มประเทศยุโรปครั้งที่ 8 เมื่อเดือนกันยายน 2558[5]

หลังจากงานโอลิมปิกฤดูร้อน 2008และเพิ่มอาคารผู้โดยสารแห่งใหม่แล้ว ท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่งได้ยึดตำแหน่งสนามบินที่คับคั่งที่สุดในเอเชียนับจากจำนวนที่นั่ง จากท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียว[6]

และเนื่องด้วยปัญหาด้านการขยายด้วยของท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง จึงได้มีแผนที่จะเปิดสนามบินใหม่ที่ต้าซิง ซึ่งผ่านการอนุมัติแล้วในวันที่ 13 มกราคม พ.ศ. 2556 และเริ่มการก่อสร้างในปี พ.ศ. 2558 และแล้วเสร็จในปี 2562[7] สนามบินแห่งใหม่จะทำหน้าที่เป็นศูนย์รวมของสายการบินพันธมิตร สกายทีม (ยกเว้นสายการบิน ไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์)[8] ส่วนสมาชิกของ สตาร์อัลไลแอนซ์ จะยังคงอยู่ที่สนามบินนานาชาติปักกิ่ง ไห่หนานแอร์ไลน์ซึ่งมีปริมาณผู้โดยสารคิดเป็น 10% ของผู้ใช้บริการสนามบินปักกิ่ง ในปี พ.ศ. 2559 แต่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของพันธมิตรหลักใด ๆ จะอยู่ที่สนามบินเดิม[9]

อาคารผู้โดยสาร และสายการบิน แก้

อาคารผู้โดยสาร 1 แก้

อาคารผู้โดยสาร 2 แก้

อาคารผู้โดยสาร 3 แก้

เปิดให้บริการเมื่อปี พ.ศ. 2551

สายการบินขนส่งสินค้า แก้

ดูเพิ่ม แก้

เชิงอรรถ แก้

  1. รหัส BJS ใช้สำหรับสนามบินเชิงพาณิชย์ทุกแห่งในเขตมหานครปักกิ่ง ปัจจุบันรวมถึงสนามบินแห่งนี้และ ปักกิ่งหนานหยวน สนามบินขนาดเล็กสำหรับเที่ยวบินภายในประเทศ

อ้างอิง แก้

  1. 1.0 1.1 1.2 Final Airport Traffic Results for 2009 เก็บถาวร 2012-02-19 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, 109 KiB, Airports Council International, 21 March 2010
  2. Map from Maptown.cn เก็บถาวร 2013-01-16 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. ()
  3. "首都国际机场的历史沿革_新浪旅游_新浪网". travel.sina.com.cn. สืบค้นเมื่อ 2015-07-15.
  4. "Beijing Airport's third runway opens on Monday". Chinadaily.com.cn. Xinhua. 29 October 2007. สืบค้นเมื่อ 1 June 2015.
  5. "europa-eu-un.org". สืบค้นเมื่อ 1 June 2015.
  6. "AAPA members' international traffic falls in July; Beijing now busiest airport in the region". anna.aero. 5 September 2008.
  7. WANG XIAODONG (14 January 2013). "New capital airport cleared for takeoff". China Daily.
  8. "CAAC permits China Eastern ops at Beijing Capital".
  9. "Beijing's New Daxing Airport Stokes Rivalries and Confusion" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 September 2019. สืบค้นเมื่อ 25 June 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้