การลงประชามติแยกเป็นเอกราช

การลงประชามติแยกเป็นเอกราช (อังกฤษ: Independence referendum) คือ การลงประชามติประเภทหนึ่งซึ่งพลเมืองในดินแดนหนึ่งตัดสินว่าดินแดนนั้นควรเป็นประเทศเอกราชใหม่หรือไม่

ขั้นตอนแก้ไข

การเจรจาต่อรองแก้ไข

ควันหลงแก้ไข

การลงประชามติในอดีตแก้ไข

รัฐที่เสนอ ปี อดีตรัฐ ฝ่ายข้างมาก เอกราช การรับรอง หมายเหตุ
  ชิลี 1817   สเปน      
  ไลบีเรีย 1846   สหรัฐ      
  แมรีแลนด์ 1853   สหรัฐ      
  นอร์เวย์ 1905   สวีเดน-นอร์เวย์      
  ไอซ์แลนด์ 1918   เดนมาร์ก      
  เวสเทิร์นออสเตรเลีย 1933   ออสเตรเลีย       รัฐสภาแห่งสหราชอาณาจักรเพิกเฉยผลการลงประชามติ
  กัมพูชา 1945   ฝรั่งเศส      
  มองโกเลีย 1945   จีน      
  หมู่เกาะแฟโร 1946   เดนมาร์ก       การประกาศเอกราชถูกเดนมาร์กบอกล้าง
  นิวฟันด์แลนด์ 1948   บริเตนใหญ่      
  นาคาแลนด์ 1951   อินเดีย       ไม่ได้รับการรับรองโดยรัฐบาลอินเดีย
  ซาร์ 1955   ฝรั่งเศส       ต่อมาดินแดนตกเป็นของเยอรมนีตะวันตก
  แคเมอรูน 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  สาธารณรัฐแอฟริกากลาง 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  ชาด 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  คอโมโรส 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  สาธารณรัฐคองโก 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  ดาโฮมีย์ 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  จิบูตี 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  เฟรนช์พอลินีเชีย 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  กาบอง 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  กินี 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  โกตดิวัวร์ 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  มาดากัสการ์ 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  มาลี 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  มอริเตเนีย 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  นิวแคลิโดเนีย 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  ไนเจอร์ 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  แซงปีแยร์และมีเกอลง 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  เซเนกัล 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  อัปเปอร์วอลตา 1958   ฝรั่งเศส       การลงประชามติตามรัฐธรรมนูญแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศส ไม่มีการลงคะแนนเพื่อการเป็นเอกราช
  ซามัว 1961   นิวซีแลนด์      
  แอลจีเรีย 1962   ฝรั่งเศส      
  มอลตา 1964   บริเตนใหญ่      
  โรดีเชีย 1964   บริเตนใหญ่      
  จิบูตี 1967   ฝรั่งเศส      
  ปวยร์โตรีโก 1967   สหรัฐ      
  ปาปัวตะวันตก 1969   อินโดนีเซีย       คำถามถามว่า ปาปัวตะวันตกต้องการสละอำนาจอธิปไตยแก่อินโดนีเซียหรือไม่
  หมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา 1969   สหรัฐ       ส่วนใหญ่ลงคะแนนให้รวมกับกวม
  บาห์เรน 1970   บริเตนใหญ่       คำถามถามว่า บาห์เรนต้องการถูกผนวกโดยอิหร่านหรือเป็นเอกราช
  ไอร์แลนด์เหนือ 1973   บริเตนใหญ่       การลงประชามติถูกฝ่ายสาธารณรัฐนิยมคว่ำบาตร
  นีวเว 1974   นิวซีแลนด์       การลงประชามติที่ว่าด้วยนีวเวควรจะเป็นรัฐร่วมกับนิวซีแลนด์หรือไม่
  คอโมโรส 1974   ฝรั่งเศส       โดยประเทศประกาศเอกราชในวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2518 ร่วมกับมายอต​ ส่วนที่เหลือยังคงอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส
  ดินแดนหมู่เกาะแปซิฟิก 1975   สหรัฐ       เฉพาะผู้มีสิทธิเลือกตั้งได้ลงคะแนนให้ไมโครนีเซีย​เป็นเอกราช
  กวม 1976   สหรัฐ       ส่วนใหญ่ลงคะแนนให้สภาพที่เป็นอยู่ดีขึ้น
  อารูบา 1977   เนเธอร์แลนด์       แผนเอกราชสมบูรณ์ถูกล้มเลิกในปี พ.ศ. 2537
  จิบูตี 1977   ฝรั่งเศส      
  เนวิส 1977   เซนต์คริสโตเฟอร์-เนวิส-แองกวิลลา       การลงประชามติจัดขึ้นโดยพรรคปฏิรูปเนวิส แต่ไม่ได้รับการยอมรับจากรัฐบาลเซนต์คิตส์และเนวิส
  เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ 1979   บริเตนใหญ่       การลงประชามติจัดโดยพรรคแรงงานเซนต์วินเซนต์ ซึ่งนำใต้มิลตัน คาโต้
  ควิเบก 1980   แคนาดา      
  คิสเคย์ 1980   แอฟริกาใต้       เช่นเดียวกับบันตูสถาน​ และอื่นๆ ความเป็นเอกราชไม่ได้ถูกรับรองอย่างสมบูรณ์
  กวม 1982   สหรัฐ      
  ไมโครนีเชีย 1983   สหรัฐ       ไมโครนีเซียกลายเป็นรัฐร่วมของสหรัฐ
  หมู่เกาะมาร์แชลล์ 1983   สหรัฐ      
  ปาเลา 1983   สหรัฐ       ผู้ลงคะแนนเห็นชอบว่าควรจะรวมกัยแยกกับสหรัฐ
  ปาเลา 1984   สหรัฐ       ผู้ลงคะแนนเห็นชอบว่าควรจะรวมกัยแยกกับสหรัฐ
  หมู่เกาะโคโคส 1984   ออสเตรเลีย      
  หมู่เกาะฟอล์กแลนด์ 1986   บริเตนใหญ่      
  นิวแคลิโดเนีย 1987   ฝรั่งเศส      
  สโลวีเนีย 1990   ยูโกสลาเวีย      
  อาร์มีเนีย 1991   สหภาพโซเวียต      
  อาเซอร์ไบจาน 1991   สหภาพโซเวียต      
  โครเอเชีย 1991   ยูโกสลาเวีย      
  เอสโตเนีย 1991   สหภาพโซเวียต      
  จอร์เจีย 1991   สหภาพโซเวียต      
  คอซอวา 1991   ยูโกสลาเวีย      
  ลัตเวีย 1991   สหภาพโซเวียต      
  ลิทัวเนีย 1991   สหภาพโซเวียต      
  มาซิโดเนีย 1991   ยูโกสลาเวีย       ได้รับเอกราชในปี 2536
  นากอร์โน-คาราบัค 1991   อาเซอร์ไบจาน       นำไปสู่เอกราชโดยพฤตินัย
  ยูเครน 1991   สหภาพโซเวียต      
  ทรานส์นีสเตรีย 1991   มอลโดวา       นำไปสู่เอกราชโดยพฤตินัย
  สาธารณรัฐกากาอุซ 1991   สหภาพโซเวียต       นำไปสู่เอกราชโดยพฤตินัย
  เติร์กเมนิสถาน 1991   สหภาพโซเวียต      
  อุซเบกิสถาน 1991   สหภาพโซเวียต      
  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา 1992   ยูโกสลาเวีย      
  มอนเตเนโกร 1992   ยูโกสลาเวีย      
  เซาท์ออสซีเชีย 1992   จอร์เจีย       นำไปสู่เอกราชโดยพฤตินัย
  ตาตาร์สถาน 1992   รัสเซีย       ตาตาร์สถานรวมเข้ากับรัสเซียโดยพฤตินัยในปี 1994 และโดยนิตินัยในปี 2002
  เอริเทรีย 1993   เอธิโอเปีย      
  หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ 1993   สหรัฐ      
  ปวยร์โตรีโก 1993   สหรัฐ      
  กูราเซา 1993   เนเธอร์แลนด์       เสียงข้างมากลงคะแนนให้มีการปรับโครงสร้างของเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส
  โบแนเรอ 1994   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้รักษาสภาพเดิมที่เป็นอยู่
  ซินต์มาร์เติน 1994   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้รักษาสภาพเดิมที่เป็นอยู่
  ซาบา 1994   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้รักษาสภาพเดิมที่เป็นอยู่
  ซินต์เอิสตาซียึส 1994   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้รักษาสภาพเดิมที่เป็นอยู่
  มอลโดวา 1994       คำถามถามว่า มอลโดวาควรคงสถานภาพเอกราชหรือไม่
  เบอร์มิวดา 1995   บริเตนใหญ่      
  ควิเบก 1995   แคนาดา      
  เซอโบร์กา 1995   อิตาลี       ประชาชนลงคะแนน 304 ถึง 4 เพื่อเอกราช โดยส่วนใหญ่ถือว่าเป็นประเทศจำลอง​มากกว่าเป็นรัฐโดยพฤตินัย
  เกาะอ็องฌูอ็อง 1997   คอโมโรส       เกาะอ็องฌูอ็องเป็นอิสระโดยพฤตินัยจนถึงปี ค.ศ. 2001
  เนวิส 1998   เซนต์คิตส์และเนวิส       แม้ว่า 62% ของผู้ลงคะแนนจะเห็นชอบให้มีแยกตัวเอ็นเอกราช แต่คะแนนยังไม่เกินสองในสาม (67%) ของคะแนนเสียงทั้งหมด
  ปวยร์โตรีโก 1998   สหรัฐ      
  ติมอร์-เลสเต 1999   อินโดนีเซีย       สหประชาชาติ​จัดการลงประชามติ ได้รับเอกราชในปี 2545
  ซินต์มาร์เติน 2000   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้เป็นประเทศองค์ประกอบ​ของราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
  โซมาลีแลนด์ 2001   โซมาเลีย      
  โบแนเรอ 2004   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้เป็นประเทศองค์ประกอบ​ของราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
  ซาบา 2004   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้ใช้รัฐธรรมนูญเดียวกันกับเนเธอร์แลนด์
  เคอร์ดิสถาน 2005   อิรัก      
  กูราเซา 2005   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้เป็นประเทศองค์ประกอบ​ของราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
  ซินต์เอิสตาซียึส 2005   เนเธอร์แลนด์       ส่วนใหญ่เห็นชอบให้เป็นส่วนที่เหลือของเนเธอร์แลนด์แอนทิลลีส
  มอนเตเนโกร 2006   เซอร์เบียและมอนเตเนโกร      
  เซาท์ออสซีเชีย 2006   จอร์เจีย       คำถามถามว่า เซาท์ออสซีเซียควรคงสถานภาพเอกราชโดยพฤตินัยหรือไม่
  ทรานส์นีสเตรีย 2006   มอลโดวา       คำถามถามว่า ทรานส์นีสเตรียควรคงสถานภาพเอกราชโดยพฤตินัยหรือไม่
  โตเกเลา 2006   นิวซีแลนด์       แม้ว่า 60% ของผู้ลงคะแนนจะเห็นชอบให้มีแยกตัวเอ็นเอกราช แต่คะแนนยังไม่เกินสองในสาม (67%) ของคะแนนเสียงทั้งหมด
  โตเกเลา 2007   นิวซีแลนด์       แม้ว่า 66% ของผู้ลงคะแนนจะเห็นชอบให้มีแยกตัวเอ็นเอกราช แต่คะแนนยังไม่เกินสองในสาม (67%) ของคะแนนเสียงทั้งหมด
  บาสก์ 2008   สเปน     ถูกสเปนยับยั้ง
  กรีนแลนด์ 2008   เดนมาร์ก       การลงประชามติไม่มีผลผูกพันและนำไปสู่การถกเถียงในประเด็นการปกครองตนเองของกรีนแลนด์
  ทมิฬอีฬัม 2009   ศรีลังกา       การลงประชามติอย่างไม่เป็นทางการ และไม่ได้รับการรับรองโดยรัฐบาลศรีลังกา
  ซูดานใต้ 2011   ซูดาน   [1]    
  ปวยร์โตรีโก 2012   สหรัฐ      
  ไครเมีย 2014   ยูเครน       นำไปสู่การผนวกไครเมียโดยประเทศรัสเซีย
  โดเนตสค์ 2014   ยูเครน       คำถามถามว่า สาธารณรัฐประชาชนโดเนตสค์ควรคงสถานภาพเอกราชโดยพฤตินัยหรือไม่
  ลูฮันสค์ 2014   ยูเครน       คำถามถามว่า สาธารณรัฐประชาชนลูฮันสค์ควรคงสถานภาพเอกราชโดยพฤตินัยหรือไม่
  เวเนโต 2014   อิตาลี      
  สกอตแลนด์ 2014   บริเตนใหญ่      
  กาตาลุญญา 2014   สเปน      
  ซินต์เอิสตาซียึส 2014   เนเธอร์แลนด์       คนส่วนใหญ่เห็นชอบให้เป็นประเทศองค์ประกอบ​ของราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์ แต่ผลที่ได้ในระดับต่ำทำให้ผลการตรวจสอบไม่ถูกต้อง
  เซาท์บราซิล 2016   บราซิล      
  ปวยร์โตรีโก 2017   สหรัฐ      
  เคอร์ดิสถาน 2017   อิรัก      
  กาตาลุญญา 2017   สเปน      
  เซาท์บราซิล 2017   บราซิล      
  นิวแคลิโดเนีย 2018   ฝรั่งเศส       ดู ข้อตกลงนูเมอา
  เกาะบูเกนวิลล์ 2019   ปาปัวนิวกินี   ขึ้นอยู่กับการเจรจา  
  นิวแคลิโดเนีย 2020   ฝรั่งเศส       ดู ข้อตกลงนูเมอา
  นิวแคลิโดเนีย 2021   ฝรั่งเศส      
  ซาปอริฌเฌีย 2022   ยูเครน   เป็นที่ถกเถียง  
  แคร์ซอน 2022   ยูเครน   เป็นที่ถกเถียง  

การลงประชามติเอกราชที่คาดหมายแก้ไข

รัฐที่เสนอ วันที่ รัฐปัจจุบัน การรับรอง หมายเหตุ
  นิวแคลิโดเนีย 2022   ฝรั่งเศส   หากสภาแห่งนิวแคลิโดเนียลงคะแนนให้มี เป็นเพียงการวางแผนเท่านั้น
  ชุก 2022   ไมโครนีเชีย  

ดูเพิ่มแก้ไข

อ้างอิงแก้ไข