ยูฟ่าซูเปอร์คัพ
ยูฟ่าซูเปอร์คัพ (อังกฤษ: UEFA Super Cup; ชื่อเดิม: ยูโรเปียนซูเปอร์คัพ อังกฤษ: European Super Cup) [1] เป็นเกมการแข่งขันฟุตบอลสโมสรของทวีปยุโรป ในเดือนสิงหาคม ก่อนหน้าที่ฟุตบอลสโมสรยุโรปฤดูกาลใหม่จะเริ่มต้นขึ้น โดยจะเป็นการแข่งขันกันระหว่างทีมชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกหรือยูโรเปียนคัพเดิม กับทีมชนะเลิศยูฟ่ายูโรปาลีกหรือยูฟ่าคัพเดิม (เมื่อก่อนจะเป็นทีมชนะเลิศยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ แต่เมื่อถ้วยยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ ถูกยกเลิกในปี ค.ศ. 1999 จึงให้สิทธิ์นี้แก่ทีมชนะเลิศยูฟ่ายูโรปาลีกแทน) ในฤดูกาลก่อนหน้านั้น ทีมที่ประสบความสำเร็จสูงสุดของรายการนี้คือเอซี มิลานจากอิตาลี และบาร์เซโลนาจากสเปน ที่เป็นผู้ชนะเลิศถึง 5 สมัย
 | |
| ก่อตั้ง | ค.ศ. 1972 (ในชื่อ ยูโรเปียนซูเปอร์คัพ) ค.ศ. 1995 (ในชื่อ ยูฟ่าซูเปอร์คัพ) |
|---|---|
| ภูมิภาค | ยุโรป (ยูฟ่า) |
| จำนวนทีม | 2 |
| ทีมชนะเลิศปัจจุบัน |  แมนเชสเตอร์ซิตี(สมัยที่ 1) |
| ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด |  บาร์เซโลนา เอซี มิลาน เรอัลมาดริด(5 สมัย) |
| เว็บไซต์ | www |
 ยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2023 | |
ประวัติ แก้
ยูฟ่าซูเปอร์คัพ หรือยูโรเปียนซูเปอร์คัพ เริ่มทำการแข่งขันครั้งแรกในปี ค.ศ. 1972 ผู้ริเริ่มคือ แอนตั้น วิทแคมป์ นักข่าวและผู้อำนวยการด้านกีฬาของหนังสือพิมพ์เดอ เทเลกราฟ ในประเทศเนเธอร์แลนด์ ความคิดนี้เริ่มขึ้นเมื่อดัตช์โททัลฟุตบอลกำลังเป็นที่นิยมมากในยุโรป และกำลังอยู่ในยุคทองของสโมสรจากเนเธอร์แลนด์ โดยวิทแคมป์เสนอให้นำเอาทีมชนะเลิศยูโรเปียนคัพ มาพบกับทีมชนะเลิศยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ [2]
เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างพร้อม การแข่งขันรายการใหม่กำลังจะเกิดขึ้น อย่างไรก็ดี ความคิดที่จะเห็นการแข่งขันรายการนี้ เป็นการแข่งขันแบบเป็นทางการของวิทแคมป์ ได้ถูกปฏิเสธโดยประธานของยูฟ่า
แต่ถึงกระนั้น ถ้วยใบนี้ก็ยังยืนยันที่จะเดินหน้าจัดการแข่งขันต่อไป โดยเป็นการแข่งขันแบบเหย้า-เยือน สนับสนุนการเงินโดยหนังสือพิมพ์เดอ เทเลกราฟนั่นเอง ซึ่งอายักซ์ เอาชนะเรนเจอร์ส คว้าแชมป์สมัยแรกมาครองได้สำเร็จ หลังจากนั้น การแข่งขันรายการนี้จึงได้รับการรับรองจากยูฟ่า
แม้ว่าระบบการแข่งขันแบบเหย้า-เยือนจะยังคงดำเนินต่อไป แต่ในบางปี ยูโรเปียนซูเปอร์คัพ ก็ต้องทำการแข่งขันแบบนัดเดียว ด้วยเหตุผลเกี่ยวกับตารางเวลาในการแข่งขันและเหตุผลทางด้านการเมือง และในปี ค.ศ. 1974, 1981 และ 1985 ยูโรเปียนซูเปอร์คัพ ไม่มีการแข่งขัน
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1998 เป็นต้นมา ยูโรเปียนซูเปอร์คัพได้ทำการแข่งขันแบบนัดเดียวรู้ผล ที่สนามสต๊าด หลุยส์ เดอซ์ ในโมนาโก
เมื่อสิ้นสุดฤดูกาล 1998-99 ยูฟ่าได้ยกเลิกการแข่งขันรายการยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ และตั้งแต่เริ่มต้นฤดูกาล 1999-2000 ยูโรเปียนซูเปอร์คัพจะเป็นการแข่งขันกันระหว่างทีมชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก (หรือยูโรเปียนคัพเดิม) กับทีมชนะเลิศยูฟ่ายูโรปาลีก (หรือยูฟ่าคัพเดิม)
ถ้วยรางวัลเปลี่ยนแปลง แก้
ถ้วยรางวัลของยูฟ่าซูเปอร์คัพ ได้มีการเปลี่ยนแปลงจากเดิมค่อนข้างมาก ถ้วยใบแรกที่มอบให้กับอายักซ์นั้น มีขนาดใหญ่กว่าถ้วยของยูโรเปียนคัพถ้วยรางวัลรุ่นต่อมามีลักษณะเล็กที่สุดในบรรดาถ้วยรางวัลของฟุตบอลสโมสรยุโรป โดยมีน้ำหนักเพียง 5 ก.ก. และสูง 42.5 ซ.ม. (ถ้วยรางวัลของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก หนัก 8 ก.ก. และถ้วยรางวัลของยูฟ่าคัพ หนัก 15 ก.ก.) และในปัจจุบัน ถ้วยรางวัลใหม่ของยูฟ่าซูเปอร์คัพ มีน้ำหนักอยู่ที่ 12.2 ก.ก.
เช่นเดียวกับถ้วยรางวัลอื่น ๆ ของยูฟ่า สโมสรที่ชนะเลิศ 3 สมัยซ้อนหรือชนะเลิศครบ 5 สมัย จะได้รับถ้วยรางวัลยูฟ่าซูเปอร์คัพ ไปเป็นกรรมสิทธิ์ของสโมสรนั้นโดยถาวร เช่นเดียวกับมิลาน ที่ได้ไปเมื่อปี 2007
การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ แก้
รอบชิงชนะเลิศ (นัดเดียว) แก้
รอบชิงชนะเลิศ (สองนัดเหย้า-เยือน) แก้
| ฤดูกาล | ทีมเหย้า | ผลคะแนน | ทีมเยือน | สนาม |
|---|---|---|---|---|
| 1997 | บาร์เซโลนา (C2)
|
2 – 0 |  ดอร์ทมุนท์ (C1)
|
กัมนอว์, บาร์เซโลนา
|
| ดอร์ทมุนท์
|
1 – 1 | บาร์เซโลนา
|
ซิกนัล อีดูน่า ปาร์ค, ดอร์ทมุนท์
| |
| รวมผลสองนัด บาร์เซโลนา คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3-1 | ||||
| 1996 |  ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง (C2)
|
1 – 6 | ยูเวนตุส (C1)
|
ปาร์กเดแพร็งส์, ปารีส
|
| ยูเวนตุส
|
3 – 1 | ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง
|
สตาดิโอ้ ลา ฟาวอริต้า, ปาแลร์โม่
| |
| รวมผลสองนัด ยูเวนตุส คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 9-2 | ||||
| 1995 | เรอัลซาราโกซา (C2)
|
1 – 1 |  อายักซ์ (C1)
|
ลา โรมาเรด้า, ซาราโกซา
|
| อายักซ์
|
4 – 0 | เรอัลซาราโกซา
|
สนามกีฬาโอลิมปิก (อัมสเตอร์ดัม), อัมสเตอร์ดัม
| |
| รวมผลสองนัด อายักซ์ คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 5-1 | ||||
| 1994 | อาร์เซนอล (C2)
|
0 – 0 | มิลาน (C1)
|
ไฮก์บิวรี่, ลอนดอน
|
| มิลาน
|
2 – 0 | อาร์เซนอล
|
ซานซีโร, มิลาน
| |
| รวมผลสองนัด มิลาน คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-0 | ||||
| 1993 | ปาร์มา (C2)
|
0 – 1 | มิลาน (C1)
|
เอ็นนิโอ้ ตาร์ดินี่, ปาร์มา
|
| มิลาน
|
0 – 2 (หลังต่อเวลาพิเศษ) |
ปาร์มา
|
ซานซีโร, มิลาน
| |
| รวมผลสองนัด ปาร์มา คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-1 หมายเหตุ: ทีมชนะเลิศ มาร์แซย์ โดนตัดสิทธิ์ จากกรณีล้มบอลภายในประเทศ มิลาน รองชนะเลิศ จึงได้สิทธิ์แข่งแทน | ||||
| 1992 | แวร์เดอร์เบรเมิน (C2)
|
1 – 1 | บาร์เซโลนา (C1)
|
เวเซอร์ สตาดิโอน, เบรเมน
|
| บาร์เซโลนา
|
2 – 1 | แวร์เดอร์เบรเมิน
|
กัมนอว์, บาร์เซโลนา
| |
| รวมผลสองนัด บาร์เซโลนา คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3-2 | ||||
| 1991 | แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (C2)
|
1 – 0 |  เรดสตาร์ เบลเกรด (C1)
|
โอลด์แทรฟฟอร์ด, แมนเชสเตอร์
|
| หมายเหตุ: แข่งขันกันนัดเดียว เพราะไม่สามารถแข่งขันนัดที่สองได้ เนื่องจากปัญหาทางด้านการเมืองในยูโกสลาเวีย แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด คว้าแชมป์ | ||||
| 1990 | ซามพ์โดเรีย (C2)
|
1 – 1 | มิลาน (C1)
|
ลุยจิ แฟร์ราริส, เจนัว
|
| มิลาน
|
2 – 0 | ซามพ์โดเรีย
|
ซานซีโร, มิลาน
| |
| รวมผลสองนัด มิลาน คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3-1 | ||||
| 1989 | บาร์เซโลนา (C2)
|
1 – 1 | มิลาน (C1)
|
กัมนอว์, บาร์เซโลนา
|
| มิลาน
|
1 – 0 | บาร์เซโลนา
|
ซานซีโร, มิลาน
| |
| รวมผลสองนัด มิลาน คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-1 | ||||
| 1988 |  เมเชเลน (C2)
|
3 – 0 | ไอน์โฮเฟ่น (C1)
|
อาคเตอร์ เดอ คาเซอร์เน่, เมเชเลน
|
| ไอน์โฮเฟ่น
|
1 – 0 | เมเชเลน
|
ฟิลิปส์ สตาดิโอน, ไอนด์โฮเฟิน
| |
| รวมผลสองนัด เมเชเลน คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3-1 | ||||
| 1987 | อายักซ์ (C2)
|
0 – 1 |  โปร์ตู (C1)
|
เดอ เมียร์ สเตเดี้ยม, อัมสเตอร์ดัม
|
| โปร์ตู
|
1 – 0 | อายักซ์
|
เอสตาดิโอ้ ดาส อันตาส, โปร์ตู
| |
| รวมผลสองนัด โปร์ตู คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-0 | ||||
| 1986 |  สเตอัวบูคูเรสตี (C1)
|
1 – 0 |  ดีนาโมคียิว (C2)
|
สต๊าด หลุยส์ เดอซ์, โมนาโก 
|
| หมายเหตุ: แข่งขันกันนัดเดียว เพราะไม่สามารถแข่งขันนัดที่สองได้ เนื่องจากปัญหาทางด้านการเมืองในสหภาพโซเวียต สเตอัวบูคูเรสตี คว้าแชมป์ | ||||
| 1985 | ไม่มีการแข่งขัน ยูเวนตุส (C1) กับ เอฟเวอร์ตัน (C2)
| |||
| หมายเหตุ: เนื่องจากโศกนาฏกรรมอัฒจรรย์ถล่ม ในนัดชิงยูโรเปียนคัพระหว่าง ยูเวนตุส กับ ลิเวอร์พูล ที่เฮย์เซล สเตเดี้ยม | ||||
| 1984 | ยูเวนตุส (C2)
|
2 – 0 | ลิเวอร์พูล (C1)
|
โอลิมปิค สเตเดี้ยม, ตูริน
|
| หมายเหตุ: แข่งขันกันนัดเดียว เพราะลิเวอร์พูลไม่สามารถหาวันแข่งขันในนัดที่สองได้ ยูเวนตุส คว้าแชมป์ | ||||
| 1983 | ฮัมบวร์ค (C1)
|
0 – 0 |  อเบอร์ดีน (C2)
|
โฟล์คสปาร์ค สตาดิโอน, ฮัมบวร์ค
|
| อเบอร์ดีน
|
2 – 0 | ฮัมบวร์ค
|
ปิตโตดรี้ สเตเดี้ยม, อเบอร์ดีน
| |
| รวมผลสองนัด อเบอร์ดีน คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-0 | ||||
| 1982 | บาร์เซโลนา (C2)
|
1 – 0 | แอสตันวิลลา (C1)
|
กัมนอว์, บาร์เซโลนา
|
| แอสตันวิลลา
|
3 – 0 (หลังต่อเวลาพิเศษ) |
บาร์เซโลนา
|
วิลลา ปาร์ค, เบอร์มิงแฮม
| |
| รวมผลสองนัด แอสตันวิลลา คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3-1 | ||||
| 1981 | ไม่มีการแข่งขัน ลิเวอร์พูล (C1) กับ  ดินาโม ทบิลิซี่ (C2)
| |||
| หมายเหตุ: เนื่องจากลิเวอร์พูล ไม่สามารถหาวันแข่งขันกับดินาโม ทบิลิซี่ได้ | ||||
| 1980 | ฟอเรสต์ (C1)
|
2 – 1 | บาเลนเซีย (C2)
|
ซิตี้ กราวน์, น็อตติงแฮม
|
| บาเลนเซีย
|
1 – 0 | ฟอเรสต์
|
หลุยส์ คาซาโนบ้า สเตเดี้ยม, บาเลนเซีย
| |
| รวมผลสองนัด บาเลนเซีย คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-2 (กฎประตูทีมเยือน) | ||||
| 1979 | ฟอเรสต์ (C1)
|
1 – 0 | บาร์เซโลนา (C2)
|
ซิตี้ กราวน์, น็อตติงแฮม
|
| บาร์เซโลนา
|
1 – 1 | ฟอเรสต์
|
กัมนอว์, บาร์เซโลนา
| |
| รวมผลสองนัด ฟอเรสต์ คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 2-1 | ||||
| 1978 | อันเดอร์เลชท์ (C2)
|
3 – 1 | ลิเวอร์พูล (C1)
|
ปาร์ค อัสไทรด์, บรัสเซลส์
|
| ลิเวอร์พูล
|
2 – 1 | อันเดอร์เลชท์
|
แอนฟิลด์, ลิเวอร์พูล
| |
| รวมผลสองนัด อันเดอร์เลชท์ คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 4-3 | ||||
| 1977 | ฮัมบวร์ค (C2)
|
1 – 1 | ลิเวอร์พูล (C1)
|
โฟล์คสปาร์ค สตาดิโอน, ฮัมบวร์ค
|
| ลิเวอร์พูล
|
6 – 0 | ฮัมบวร์ค
|
แอนฟิลด์, ลิเวอร์พูล
| |
| รวมผลสองนัด ลิเวอร์พูล คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 7-1 | ||||
| 1976 | ไบเอิร์นมิวนิก (C1)
|
2 – 1 | อันเดอร์เลชท์ (C2)
|
โอลิมเปีย สตาดิโอน, มิวนิก
|
| อันเดอร์เลชท์
|
4 – 1 | ไบเอิร์นมิวนิก
|
ปาร์ค อัสไทรด์, บรัสเซลส์
| |
| รวมผลสองนัด อันเดอร์เลชท์ คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 5-3 | ||||
| 1975 | ไบเอิร์นมิวนิก (C1)
|
0 – 1 | ดีนาโมคียิว (C2)
|
โอลิมปิค สเตเดียม มิวนิก, มิวนิก
|
| ดีนาโมคียิว
|
2 – 0 | ไบเอิร์นมิวนิก
|
รีพับลิกัน สเตเดี้ยม, เคียฟ
| |
| รวมผลสองนัด ดีนาโมคียิว คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3-0 | ||||
| 1974 | ไม่มีการแข่งขัน ไบเอิร์นมิวนิก (C1) กับ มักเดบวร์ก (C2)
| |||
| หมายเหตุ: เนื่องจากเหตุผลทางด้านการเมือง ระหว่างเยอรมันตะวันตก กับเยอรมันตะวันออก | ||||
| 1973 | มิลาน (C2)
|
1 – 0 | อายักซ์ (C1)
|
ซานซีโร, มิลาน
|
| อายักซ์
|
6 – 0 | มิลาน
|
สนามกีฬาโอลิมปิก (อัมสเตอร์ดัม), อัมสเตอร์ดัม
| |
| รวมผลสองนัด อายักซ์ คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 6-1 | ||||
| 1972 | เรนเจอร์ส (C2)
|
1 – 3 | อายักซ์ (C1)
|
ไอบร็อกซ์ ปาร์ค, กลาสโกว์
|
| อายักซ์
|
3 – 2 | เรนเจอร์ส
|
เดอ เมียร์ สเตเดี้ยม, อัมสเตอร์ดัม
| |
| รวมผลสองนัด อายักซ์ คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 6-3 | ||||
- (C1) หมายถึง ผู้ชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกหรือยูโรเปียนคัพ
- (C2) หมายถึง ผู้ชนะเลิศยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ หรือยูโรเปียนคัพวินเนอร์สคัพ
ทำเนียบผู้ชนะเลิศ แก้
ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร) แก้
ชนะเลิศ (จำแนกตามชาติ) แก้
| ประเทศ | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ | จำนวน |
|---|---|---|---|
 สเปน
|
16 | 15 | 31 |
| อังกฤษ
|
10 | 10 | 20 |
 อิตาลี
|
9 | 4 | 13 |
.svg){kind=small} เบลเยียม
|
3 | 0 | 3 |
 เยอรมนี
|
2 | 8 | 10 |
 เนเธอร์แลนด์
|
2 | 3 | 5 |
 โปรตุเกส
|
1 | 3 | 4 |
 รัสเซีย
|
1 | 1 | 2 |
 สหภาพโซเวียต
|
1 | 1 | 2 |
| โรมาเนีย
|
1 | 0 | 1 |
| สกอตแลนด์
|
1 | 0 | 1 |
 ตุรกี
|
1 | 0 | 1 |
 ฝรั่งเศส
|
0 | 1 | 1 |
 ยูเครน
|
0 | 1 | 1 |
.svg){kind=small} ยูโกสลาเวีย
|
0 | 1 | 1 |
| รวม | 48 | 48 | 96 |
อ้างอิง แก้
- ↑ "Club competition winners do battle". UEFA. สืบค้นเมื่อ 2018-05-03.
- ↑ "Dynamo bring happy memories". BBC Sport. 2001-10-16. สืบค้นเมื่อ 2008-03-11.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
