วิกิพีเดีย

ยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019

(เปลี่ยนทางจาก 2019 UEFA Super Cup)

ยูฟ่าซูเปอร์คัพ เป็นการแข่งขันยูฟ่าซูเปอร์คัพ ครั้งที่ 44 ซึ่งเป็นการแข่งขันฟุตบอลประจำปีที่จัดขึ้นโดยยูฟ่า โดยจะเป็นนัดการแข่งขันระหว่างสโมสรที่ชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก กับ สโมสรที่ชนะเลิศยูฟ่ายูโรปาลีก โดยในปีนี้เป็นการแข่งขันระหว่างสโมสรจากอังกฤษ ระหว่าง ลิเวอร์พูล สโมสรชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ฤดูกาล 2018–19 กับ เชลซี สโมสรชนะเลิศยูฟ่ายูโรปาลีก ฤดูกาล 2018–19[4] โดยจะทำการแข่งขันที่โวดาโฟนพาร์ก ในวันที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2562[5] ซึ่งการแข่งขันนี้เป็นครั้งแรกที่สโมสรจากประเทศอังกฤษพบกันในการแข่งขันยูฟ่าซูเปอร์คัพ และเป็นครั้งที่ 8 ที่สโมสรจากประเทศเดียวกันพบกันเองในการแข่งขันนี้

ยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019
โวดาโฟนพาร์ก ใน อิสตันบูล จะเป็นสนามที่ใช้ในการแข่งขันนี้
ลิเวอร์พูล เชลซี
อังกฤษ อังกฤษ
2 2
หลังต่อเวลาพิเศษ
ลิเวอร์พูล ชนะ ลูกโทษ 5–4
วันที่14 สิงหาคม พ.ศ. 2562
สนามโวดาโฟนพาร์ก, อิสตันบูล
ผู้เล่นยอดเยี่ยม
ประจำนัด		ซาดีโย มาเน (ลิเวอร์พูล)[1]
ผู้ตัดสินสเตฟานี ฟรัปปาร์ (ฝรั่งเศส)[2]
สภาพอากาศมีเมฆมากในตอนกลางคืน
26 องศาเซลเซียส (79 องศาฟาเรนไฮต์)
73% ความชื้นสัมพัทธ์[3]
← 2018
2020 →

ระบบผู้ช่วยผู้ตัดสินวิดีโอ (VAR) จะใช้ในการแข่งขันนี้[6]

สโมสร แก้

สโมสร การเข้ารอบ การแข่งขันล่าสุด (ตัวหนาคือชนะเลิศ)
  ลิเวอร์พูล ชนะเลิศ ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ฤดูกาล 2018–19 5 (1977, 1978, 1984, 2001, 2005)
  เชลซี ชนะเลิศ ยูฟ่ายูโรปาลีก ฤดูกาล 2018–19 3 (1998, 2012, 2013)

สนามแข่งขัน แก้

เป็นการแข่งขันยูฟ่าซูเปอร์คัพที่จัดขึ้นที่ประเทศตุรกี และเป็นการแข่งขันระดับสโมสรที่จัดขึ้นขึ้นโดยยูฟ่าครั้งที่ 3 ที่จัดขึ้นที่ประเทศนี้ หลังจาก ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก นัดชิงชนะเลิศ 2005 ที่ สนามกีฬาโอลิมปิกอาทาทืร์ค และ ยูฟ่าคัพ นัดชิงชนะเลิศ 2009 ที่ ซูครูซาราคอกลูสเตเดียม ซึ่งทั้งหมดจัดขึ้นที่ อิสตันบูล[7]

โดยครั้งนี้จะขึ้นที่สนามเหย้าของเบชิกทัช ซึ่งตามกฎของยูฟ่าไม่อนุญาตให้ใช้ชื่อผู้สนับสนุนของสนาม ทำให้ต้องใช้ชื่อ เบชิกทัชพาร์ก ในการแข่งขันยูฟ่า[7]

การคัดเลือกเจ้าภาพ แก้

มีการเปิดให้เสนอชื่อเจ้าภาพในวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2559 โดยเป็นครั้งแรกที่ยูฟ่าทำการคัดเลือกสนามในนัดชิงชนะเลิศของทั้ง ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก, ยูฟ่ายูโรปาลีก, ยูฟ่าวีเมนส์แชมเปียนส์ลีก และ ยูฟ่าซูเปอร์คัพ พร้อมกัน[8][9]

ต่อมา ยูฟ่าได้ประกาศ 9 สมาคมที่ได้รับการคัดเลือกในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560[10] และได้ยืนยันการเสนอชื่อสนามแข่งขันจาก 7 สมาคม อีกครั้งในวันที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2560[11]

สมาคมที่เสนอชื่อสนามแข่งขันยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019
ประเทศ สนาม เมือง ความจุ หมายเหตุ
  แอลเบเนีย สนามกีฬาแห่งชาติ ติรานา 22,500 ที่นั่ง
  ฝรั่งเศส สตาดียอมมูว์นีซีปาล ตูลูซ 33,150 ที่นั่ง
  อิสราเอล แซมมีโอเฟร์สเตเดียม ไฮฟา 30,870 ที่นั่ง
  คาซัคสถาน อัสตานาอารีนา นูร์-ซุลตัน 30,244 ที่นั่ง เสนอชื่อเป็นสนามแข่งขันยูฟ่าวีเมนส์แชมเปียนส์ลีก รอบชิงชนะเลิศ ​2019 ด้วย
  ไอร์แลนด์เหนือ วินเซอร์พาร์ก เบลฟาสต์ 18,434 ที่นั่ง
  โปแลนด์ สตาดียอมอีแนร์กากดัญสก์ กดัญสก์ 41,160 ที่นั่ง[12] ก่อนหน้านี้เสนอชื่อ สนามกีฬาแห่งชาติวอร์ซอ ใน วอร์ซอ
  ตุรกี โวดาโฟนพาร์ก อิสตันบูล 41,188 ที่นั่ง[13] เสนอชื่อเป็นสนามแข่งขัน ยูฟ่ายูโรปาลีก รอบชิงชนะเลิศ 2019 ด้วย

สมาคมที่ให้ความสนใจที่จะเป็นเจ้าภาพ แต่ไม่ได้เสนอชื่อ:

โวดาโฟนพาร์ก ได้รับคัดเลือกให้เป็นสนามแข่งขันจากคณะกรรมการยูฟ่าในวันที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2560[14][5]

นัด แก้

ผู้ตัดสิน แก้

เมื่อวันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2562, ยูฟ่าได้ประกาศออกมาว่า สเตฟานี ฟรัปปาร์ ของฝรั่งเศสได้ทำหน้าที่ตัดสินในนัดนี้, กลายเป็นผู้หญิงคนแรกสู่การเป็นผู้ตัดสินนัดชิงชนะเลิศของการแข่งขันยูฟ่าทีมชาย. ฟรัปปาร์ได้รับการเสนอชื่อให้เป็น ผู้ตัดสินฟีฟ่า นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 2009[15]

รายละเอียด แก้

ลิเวอร์พูล  2–2 (ต่อเวลาพิเศษ)  เชลซี
มาเน   48', 95' รายงาน ฌีรู   36'
ฌอร์ฌิญญู   101' (ลูกโทษ)
ลูกโทษ
ฟีร์มีนู  
ฟาบิญญู  
โอรีกี  
อเล็กซานเดอร์-อาร์โนลด์  
เศาะลาห์  		 5–4   ฌอร์ฌิญญู
  บาร์กลีย์
  เมานต์
  แอแมร์ซง
  อับราฮัม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ลิเวอร์พูล[3]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เชลซี[3]
GK 13   อาเดรียน
RB 12   โจ โกเมซ
CB 32   ฌอแอล มาติป
CB 4   เฟอร์จิล ฟัน ไดก์
LB 26   แอนดรูว์ รอเบิร์ตสัน   91'
CM 7   เจมส์ มิลเนอร์   64'
CM 3   ฟาบิญญู
CM 14   จอร์แดน เฮนเดอร์สัน (กัปตัน)   85'
RF 15   อเล็กซ์ ออกซ์เลด-เชมเบอร์ลิน   46'
CF 11   มุฮัมมัด เศาะลาห์
LF 10   ซาดีโย มาเน   103'
รายชื่อผู้เล่นตัวสำรอง:
GK 22   แอนดี โลเนอร์แกน
GK 62   คีวิน เคลเลเฮอร์
DF 51   คี-จานา ฮูเฟอร์
DF 66   เทรนต์ อเล็กซานเดอร์-อาร์โนลด์   107'   91'
MF 5   จอร์จีนีโย ไวนัลดึม   64'
MF 20   แอดัม ลัลลานา
MF 23   แจร์ดัน ชาชีรี
MF 67   ฮาวี เอลเลียต
FW 9   โรแบร์ตู ฟีร์มีนู   46'
FW 24   เรียน บริวสเตอร์
FW 27   ดีว็อก โอรีกี   103'
ผู้จัดการทีม:
  เยือร์เกิน คล็อพ
 
GK 1   เกปา อาร์ริซาบาลากา
RB 28   เซซาร์ อัซปิลิกูเอตา (กัปตัน)   79'
CB 15   กูร์ต ซูมา
CB 4   แอนเทรแอส เครสเตินเซิน   85'
LB 33   แอแมร์ซง ปัลมีเอรี
CM 5   ฌอร์ฌิญญู
CM 7   อึงโกโล ก็องเต
CM 17   มาเทออ คอวาชิช   101'
RF 22   คริสเตียน พูลิซิช   74'
CF 18   ออลีวีเย ฌีรู   74'
LF 11   เปโดร
รายชื่อผู้เล่นตัวสำรอง:
GK 13   วิลิ กาบาเยโร
DF 2   อันโทนีโอ รือดีเกอร์
DF 3   มาร์โกส อาลอนโซ
DF 21   ดาวีเด ซัปปากอสตา
DF 29   ฟีกาโย โทโมรี   85'
MF 8   รอสส์ บาร์กลีย์   101'
MF 19   เมสัน เมานต์   74'
MF 47   บิลลี กิลมัวร์
FW 9   แทมมี อับราฮัม   74'
FW 10   วีลียัง
FW 16   เคเนดี
FW 23   มีชี บัตชัวยี
ผู้จัดการทีม:
  แฟรงก์ แลมพาร์ด

ผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำนัด:
ซาดีโย มาเน (ลิเวอร์พูล)[1]

ผู้ช่วยผู้ตัดสิน:[2]
Manuela Nicolosi (ฝรั่งเศส)
Michelle O'Neill (สาธารณรัฐไอร์แลนด์)
ผู้ตัดสินที่สี่:[2]
Cüneyt Çakır (ตุรกี)
ผู้ช่วยผู้ตัดสินวิดีโอ:[2]
Clément Turpin (ฝรั่งเศส)
ผู้ช่วยผู้ตัดสินจากการช่วยตัดสินวิดีโอ:[2]
François Letexier (ฝรั่งเศส)
Mark Borsch (เยอรมนี)
Massimiliano Irrati (อิตาลี)

กฎกติกาการแข่งขัน[16]

  • แข่งขัน 90 นาที
  • หากเสมอกันให้ต่อเวลาพิเศษ 30 นาที
  • และหากยังเสมอกันอีกจะมีการ ยิงลูกโทษที่จุดโทษตัดสิน
  • ส่งผู้เล่นสำรองได้ 12 คน
  • สามารถเปลี่ยนผู้เล่นสำรองลงสนามได้ 3 คน, คนที่สี่จะได้รับอนุญาตการเปลี่ยนตัวได้ในช่วงต่อเวลาพิเศษ

สถิติ แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ 1.0 1.1 "Liverpool beat Chelsea on penalties to win Super Cup". UEFA.com. Union of European Football Associations. 14 สิงหาคม พ.ศ. 2562. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2562. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 "Stéphanie Frappart to referee UEFA Super Cup". UEFA.com. Union of European Football Associations. 2 August 2019. สืบค้นเมื่อ 2 August 2019.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 "Tactical line-ups" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. 14 สิงหาคม พ.ศ. 2562. สืบค้นเมื่อ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2562. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
  4. ↑ "2019 UEFA Super Cup: Liverpool v Chelsea". UEFA.com. 1 มิถุนายน 2562.
  5. ↑ 5.0 5.1 "Madrid to host UEFA Champions League Final 2019". UEFA.com. ยูฟ่า. 20 กันยายน 2560. สืบค้นเมื่อ 20 กันยายน 2560. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
  6. ↑ "VAR to be introduced in 2019/20 UEFA Champions League". UEFA.com. ยูฟ่า. 27 กันยายน 2561. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-26. สืบค้นเมื่อ 27 กันยายน 2561. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= (help)
  7. ↑ 7.0 7.1 "Beşiktaş Park, Istanbul to stage 2019 UEFA Super Cup". UEFA.com. 20 กันยายน 2560.
  8. ↑ "Lyon to host 2018 UEFA Europa League final". UEFA. 9 ธันวาคม 2559.
  9. ↑ "UEFA club competition finals 2019: bid regulations" (PDF). UEFA.
  10. ↑ "15 associations interested in hosting 2019 club finals". UEFA. 3 กุมภาพันธ์ 2560.
  11. ↑ "Ten associations bidding to host 2019 club finals". 7 มิถุนายน 2560.
  12. ↑ "Stadion Energa Numbers". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2017. สืบค้นเมื่อ 12 March 2018.
  13. ↑ "Stat Arama Detay TFF". www.tff.org. สืบค้นเมื่อ 2018-03-12.
  14. ↑ "UEFA Executive Committee agenda for Nyon meeting". UEFA.com. 7 กันยายน 2560.
  15. ↑ "Referees: France". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 July 2019. สืบค้นเมื่อ 5 July 2019.
  16. ↑ "Regulations of the UEFA Super Cup 2019" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations.
  17. ↑ "Half-time report" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. 14 August 2019. สืบค้นเมื่อ 14 August 2019.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 "Team statistics" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. 14 August 2019. สืบค้นเมื่อ 14 August 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ยูฟ่าซูเปอร์คัพ_2019&oldid=10800822"