นิคหิต
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
นิคหิต (บาลี: นิคฺคหีต निग्गहीत) หรือ นฤคหิต (สันสกฤต: निगृहीत นิคฺฤหีต) หรือ หยาดน้ำ (-อฺ) มีลักษณะเป็นวงกลม หยาดน้ำค้าง (-อํ) มีลักษณะวงกลมเล็ก ๆ ใช้ประสมสระ อึ และ อำ
อักษรไทย | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
-ํ | |||||||
รูปพยัญชนะ | |||||||
ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
รูปสระ | |||||||
ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
–ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
รูปวรรณยุกต์ | |||||||
–่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
–์ | –๎ | –ฺ | |||||
เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
๏ | ๚ | ๛ | ┼ |
ในการเขียนภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต และภาษาเขมรด้วยอักษรไทย ใช้นิคหิตเติมเหนือพยัญชนะแทนเสียง ง และ ม เช่น เช่น จํหัน อ่านว่า จังหัน, ชุํนุํ อ่านว่า ชุมนุม นอกจากนี้ในภาษาสันสกฤตจะใช้นิคหิตแทนเสียง อะ, อิ, อุ อีกด้วย ตัวอย่างเช่น อมตะ → อมฤต, นิคหิต → นฤคหิต, ปุจฉา → ปฤจฉา
ในภาษาสันสกฤตเรียกว่า อนุสวาร (เทวนาครี अनुस्वार, อนุสฺวาร ( अनु- อนุ- + स्वार สฺวาร) หมายถึง เสียงข้างหลัง) เป็นเครื่องหมายที่ใช้กำกับเสียงนาสิก การออกเสียงขึ้นกับสระที่อยู่ข้างหน้า เช่น ผลํ ออกเสียง ผะลัม, ปุรึ/ปุริํ/ปุริ˚ ออกเสียง ปุริม, มีมำสา ออกเสียง มีมามสา เป็นต้น
ในภาษาอินเดียจำนวนหนึ่ง มีการใช้เครื่องหมายดังกล่าว โดยมากเป็นวงกลมขนาดเล็กวางไว้เหนือพยัญชนะ แต่อาจใช้รูปแบบอื่น ๆ ได้ตามชนิดของอักษร และการออกเสียงแตกต่างกันไปตามแต่ระบบเสียงในภาษานั้น ๆ
การประสมรูป
แก้การประสมรูป | ปรากฏ | ใช้เป็นสระ | สัทอักษรสากล |
---|---|---|---|
(พยัญชนะต้น) + นิคหิต | ◌ํ | อัง, อัม (ภาษาบาลี) | /ã/ |
(พยัญชนะต้น) + นิคหิต + ลากข้าง | ◌ำ | อำ | /am/, /aːm/ |
(พยัญชนะต้น) + พินทุ์อิ + นิคหิต | ◌ึ | อึ | /ɯʔ/, /ɯ/ |
คำที่ประสมด้วยสระอำส่วนใหญ่ออกเสียงเหมือน อัม แต่ก็มีบางคำที่นิยมออกเสียงเหมือน อาม เช่น น้ำ (น้าม) เป็นต้น