กัลฟ์แอร์
กัลฟ์แอร์ (อังกฤษ: Gulf Air, อาหรับ: طيران الخليج) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศบาห์เรน โดยมีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรนในอัลมุฮัรร็อก สายการบินให้บริการในเส้นทางต่างประเทศทั้งหมด 40 เมืองทั่วโลก ใน แอฟริกา เอเชีย ยุโรป ตะวันออกกลาง ทางสายการบินใช้รูปเหยี่ยวสีทองในตราสายการบิน
| |||||||
ก่อตั้ง | ค.ศ. 1950 (74 ปี) (ในชื่อ กัลฟ์เอวิเอชัน) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ท่าหลัก | ท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรน | ||||||
สะสมไมล์ | ฟัลคอนฟลายเออร์[1] | ||||||
ขนาดฝูงบิน | 40 | ||||||
จุดหมาย | 50[2] | ||||||
บริษัทแม่ | GULF AIR HOLDING B.S.C | ||||||
สำนักงานใหญ่ | อัลมุฮัรร็อก, ประเทศบาห์เรน | ||||||
บุคลากรหลัก | |||||||
เว็บไซต์ | GulfAir.com |
ประวัติ
แก้ใน ค.ศ. 1940 นายแฟรดดี้ บอสเวิด (นักบินชาวอังกฤษ) ให้บริการแบบแท็กซี่ โดยให้บริการจาก บาห์เรนสู่ โดฮาและ อัซเซาะฮ์รอน หลังจากนั้น นายแฟรดดี้ บอสเวิด ได้พัฒนาด้านบริการใน วันที่24 มีนาคม 1950 และยังได้ลงทะเบียนกับ Gulf Aviation และก่อตั้งเป็นบริษัท share-holding โดยใช้เครื่อง Avro Ansons 3เครื่อง และ De Havilland DH.86B 4 เครื่องยนต์
จุดหมายปลายทาง
แก้ข้อตกลงการบินร่วม
แก้ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 กัลฟ์แอร์ได้มีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินดังต่อไปนี้:[5]
- อีเจียนแอร์ไลน์[6][7]
- อเมริกันแอร์ไลน์
- บังคลาเทศพิมาน
- คาเธ่ย์ แปซิฟิค[8]
- อียิปต์แอร์
- เอ็ลอัล
- เอมิเรตส์
- เอธิโอเปียนแอร์ไลน์
- สายการบินเอทิฮัด[9]
- เคแอลเอ็ม[10]
- คูเวตแอร์เวย์
- มิดเดิลอีสต์แอร์ไลน์
- โอมานแอร์
- ฟิลิปปินส์แอร์ไลน์
- กาตาร์แอร์เวย์
- รอยัลจอร์แดเนียน
- รัวยาแลร์มาร็อก
- เซาเดีย
- สิงคโปร์แอร์ไลน์
- สไปซ์เจ็ต
- ศรีลังกาแอร์ไลน์
- การบินไทย
- เตอร์กิชแอร์ไลน์
ฝูงบิน
แก้ฝูงบินปัจจุบัน
แก้ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2024 กัลฟ์แอร์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[11][12]
เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
C | Y | รวม | อ้างอิง | ||||
แอร์บัส เอ320-200 | 8 | — | 16 | 120 | 136 | [13] | |
แอร์บัส เอ320นีโอ | 6 | 6 | 16 | 120 | 136 | [14] | [15] |
แอร์บัส เอ321-200 | 4 | — | 8 | 161 | 169 | [16] | |
แอร์บัส เอ321นีโอ | 4 | 4 | 12 | 180 | 192 | ||
แอร์บัส เอ321แอลอาร์ | 8 | 1 | 16 | 150 | 166 | [17] | |
โบอิง 787-9 | 10 | — | 26 | 256 | 282 | [18] | [19][20] |
รวม | 40 | 11 |
กัลฟ์แอร์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 6.4 ปี
ฝูงบินในอดีต
แก้กัลฟ์แอร์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[21][22]
เครื่องบิน | จำนวน | เริ่มประจำการ | ปลดประจำการ | หมายเหตุ |
---|---|---|---|---|
แอร์บัส เอ319-100 | 2 | 2008 | 2013 | |
แอร์บัส เอ320-200 | 1 | 1994 | 2000 | หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 072 |
แอร์บัส เอ330-200 | 12 | 1999 | 2020 | |
แอร์บัส เอ340-300 | 10 | 1994 | 2012 | |
บีเอซี 1-11 | 2 | 1969 | 1978 | |
โบอิง 707-320ซี | ไม่ทราบ | 1979 | 1980 | |
โบอิง 737-200 | 11 | 1977 | 1995 | หนึ่งลำตกในเที่ยวบินที่ 771 |
โบอิง 737-700 | 1 | 2011 | 2012 | ใช้สำหรับการขนส่งแบบ VIP |
โบอิง 737-800 | 2 | 2007 | 2008 | เช่าจากเอกซ์แอลแอร์เวย์ เยอรมนี |
โบอิง 747-100 | 2 | 1984 | 1987 | |
โบอิง 757-200F | 1 | 1993 | 1996 | |
โบอิง 767-300อีอาร์ | 20 | 1988 | 2008 | |
โบอิง 777-300อีอาร์ | 4 | 2009 | 2009 | เช่าจากเจ็ตแอร์เวย์ |
เดอ ฮาวิลแลนด์ โดฟ | ไม่ทราบ | 1951 | 1964 | |
เดอ ฮาวิลแลนด์ เฮรอน | ไม่ทราบ | 1956 | 1967 | |
เดอ ฮาวิลแลนด์ ดีเอช.86บี | ไม่ทราบ | 1950 | 1952 | |
ดักลาส ดีซี-3 | ไม่ทราบ | 1961 | 1971 | |
เอ็มบราเออร์ 170 | 2 | 2010 | 2012 | |
เอ็มบราเออร์ 190 | 2 | 2010 | 2013 | |
ฟอกเกอร์ เอฟ-27 | ไม่ทราบ | 1967 | 1981 | |
ล็อคฮีด แอล-1011 ไตรสตาร์ | 18 | 1976 | 1998 | ทดแทนด้วยโบอิง 767-300อีอาร์ |
ชอร์ต สกายแวน | ไม่ทราบ | 1970 | 1981 | |
วิกเกอร์ส วีซี10 | ไม่ทราบ | 1974 | 1978 |
อ้างอิง
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ https://www.gulfair.com/enrol/about-falconflyer
- ↑ "Gulf Air on ch-aviation". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-12-04.
- ↑ "Board of Directors". สืบค้นเมื่อ 17 April 2017.
- ↑ "Waleed AlAlawi - DCEO". Gulf Air. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-10-22. สืบค้นเมื่อ 19 March 2020.
- ↑ "Profile on Gulf Air". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-31.
- ↑ "Aegean / Gulf Air begins codeshare partnership from July 2017".
- ↑ "Gulf Air". Airliner World (October 2017): 11.
- ↑ "Gulf Air, Cathay Pacific ink codeshare deal". aeroroutes.com.
- ↑ Liu, Jim (18 April 2019). "Etihad / Gulf Air begins codeshare partnership in S19". routesonline.com.
- ↑ "KLM Partners With Gulf Air To Offer Codeshare Flights". Simple Flying. 28 October 2019. สืบค้นเมื่อ 5 November 2019.
- ↑ "Gulf Air Fleet Detail and History". Planespotters.net. สืบค้นเมื่อ August 3, 2023.
- ↑ "Gulf Air fleet".
- ↑ "Airbus A320-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 July 2018. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อGulf Air Fleet Detail and History2
- ↑ "Gulf Air cuts Boeing 787 order, revises Airbus order". Reuters. 12 November 2012.
- ↑ "Airbus A321-200 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 February 2017. สืบค้นเมื่อ 24 August 2017.
- ↑ "Gulf Air Takes Delivery of Its First Airbus A321neo". 25 August 2020.
- ↑ "Boeing 787-9 seat map". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 September 2021. สืบค้นเมื่อ 6 October 2018.
- ↑ "Gulf Air confirms maiden B787-9 due in early 2Q18". ch-aviation (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2017-05-29.
- ↑ "Gulf Air to lease five B787-9s from DAE".
- ↑ "Gulf Air Fleet - Airfleets aviation". airfleets.net.
- ↑ "Gulf Air Fleet Details and History". aPlanespotters.net. 6 January 2024.
บรรณานุกรม
แก้- Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Gulf Daily News เก็บถาวร 2007-11-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Kaminski-Morrow, David. "Gulf Air must expand or risk being smothered: chief executive." Flight International. 13 June 2008.
- Kaminski-Morrow, David. "Gulf Air insists alliances will need Middle Eastern partners." Flight International. 10 June 2008.
- Trade Arabia
- Pilling, Mark. "Is Gulf Air relevant anymore?" Flight International. 12 August 2008.
- Wigglesworth, Robin. "Gulf Air faces stormy skies." Financial Times. 12 August 2008.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Gulf Air