โอมานแอร์ (อาหรับ: الطيران العماني) สายการบิน ประจำชาติรัฐสุลต่านโอมาน .[2] มี ท่าอากาศยานนานาชาติมัสกัต เป็นฐานการบินหลักในเมืองซีป มัตกัส; ให้บริการเที่ยวบินภายในประเทศและเที่ยวบินต่างประเทศ เป็นสายการบินที่มีชื่อเสียงในภูมิภาคและมีการให้บริการเช่าเหมาลำ [3] โอมานแอร์เป็นสมาชิกของ องค์การขนส่งทางอากาศอาหรับ.

โอมานแอร์
IATA ICAO รหัสเรียก
WY OMA OMAN AIR
ก่อตั้ง4 มิถุนายน 1993; 30 ปีก่อน (1993-06-04)
ท่าหลักท่าอากาศยานนานาชาติมัสกัต
สะสมไมล์สมาชิกซินดแบด
ขนาดฝูงบิน55
จุดหมาย54[1]
บริษัทแม่โอมาน เอวิเอชั่น กรุ๊ป
สำนักงานใหญ่ท่าอากาศยานนานาชาติมัสกัต,
มัสกัต, โอมาน
บุคลากรหลัก
เว็บไซต์omanair.com

ประวัติ แก้ไข

จุดเริ่มต้น แก้ไข

ย้อนกลับไปปี พ.ศ. 2513 ได้มีการก่อตั้ง โอมาน อินเตอร์เนชั่นแนล เซอร์วิส (โอไอเอส) ซึ่งบริษัทให้บริการภาคพื้นแก่ธุรกิจการบินที่สนามบินอัลฟาลาซ[4] ในปี พ.ศ. 2515 บริษัทได้ย้ายฐานปฏิบัติการไปยังอาคารผู้โดยสารหลังใหม่ ท่าอากาศนานาชาติซีป. บริษัทได้เข้ารับช่วงต่อจาก กัฟล์แอร์ ในเครื่องบินขนาดเล็กในปี พ.ศ. 2520 ก่อนการจัดตั้ง แผนกวิศวกรรมอากาศยาน ในปีเดียวกัน จากการขยายตัวของธุรกิจการบินอย่างรวดเร็วของประเทศโอมาน ทำให้โอไอเอสมีการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น โรงเก็บเครื่องบิน ฐานปฏิบัติงาน และอาคารปรุงอาหารสำหรับเที่ยวบิน เพื่อรองรับการขยายตัวของธุรกิจ

ในปี พ.ศ. 2524 กลุ่มธุรกิจบริการการบินโอมานได้เข้าเป็นบริษัทร่วมทุน บริษัทได้ทำการซื้อเครื่องบินจากสายการบินกัฟล์แอร์ทั้งหมด 13 ลำ เพื่อทดแทนเครื่องแบบใบพัดยี่ห้อ โฟคเคอร์ 27-500 และ 27-600 ในปีเดียวกัน บริษัทได้เริ่มให้บริการเครื่องบินแบบไอพ่น พร้อมกับสายการบินกัฟล์แอร์ ไปยัง ซาลาล่า จากปี พ.ศ. 2526 ถึงปี พ.ศ. 2536 บริษัทมีคำสั่งซือเครื่องบินใหม่ รวมไปถึงเครื่องยี่ห้อ เชสน่า และอึปกรณ์อำนวยความสะดวกที่จะทำให้การให้บริการดีขึ้น

ยุคการก่อตั้งปี พ.ศ. 2536 แก้ไข

 
สายการบินโอมานแอร์ Boeing 737-800 สีและลายเริ่มต้นของสายการบิน
 
A former Oman Air ATR 42-500

ในปี พ.ศ. 2536 สายการบินโอมานแอร์ได้รับการก่อตั้งขึ้นในเดือนมีนาคม ทางสายการบินได้เช่าเครื่อง โบอิ้ง 737-300 จาก แอนเซส เวิร์ลไวด์ เอวิเอชั่น เซอร์วิส ให้บริการในเส้นทาง มัตกัส ไปยัง ซาลาล่า[5] ในเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน ทางสายการบินไดเริ่มให้บริการในเส้นทางต่างประเทศเป็นครั้งแรกไปยัง ดูไบ โดยยังคงใช้เครื่องโบอิ้ง 737-300[4] และจุดหมายปลายทางอื่นๆ ที่ตามมาอย่าง ทิวันรัม เปิดให้บริการในเดิอนพฤศจิกายน เส้นทางไป คูเวท และ การจี ในเดือนมกราคมปี พ.ศ. 2534 เส้นทาง โคลอมโบ เดือนตุลาคม [4] ในปี พ.ศ. ได้ทำการเช่าซื้อเครื่องบิน แอบัส เอ320 จากกลุ่มทุนสิงคโปร์เพื่อทดแทนเครื่อง 737 จากปี พ.ศ. 2538 ถึง พ.ศ. 2540 เปิดให้บริการในเส้นทางมุมไบ, ดากา, อะบูดาบี, โดฮา และ เชนไน ในเดือนตุลาคมปี พ.ศ. 2541 สายการบินโอมานแอร์เข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่าประเทศ ไอเอทีเอ เมื่อสิ้นสุดของปี สายการบินได้เพิ่มเส้นทางไปยัง จีวาเดอร์, เจดดาร์ และ อัลอิน จากการขยายตัวอย่างต่อเนื่องของสายการบิน

การพัฒนาตั้งแต่ยุค 2000s แก้ไข

เดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 รัฐบาลโอมาน เห็นชอบให้เพิ่มทุนในสายการบินจาก 33 เปอร์เซ็น เป็น 80 เปอร์เซ็นโดยประมาณ [6] นอกจากนี้ สายการบินโอมานแอร์ต้องทำการประเมินให้เป็นไปตามกลยุทธ์เพื่อให้ธุรกิจดำเนินไปได้ในระยะยาว [6] และรัฐบาลโอมานประกาศในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2550 ว่าจะดึงสายการบินออกจากกัฟล์แอร์ โดยจะเน้นพัฒนาสายการบินในนามโอมานแอร์อย่างเต็มรูปแบบ [7] ในวันที่ 26 เดือนพฤษจิกายน พ.ศ. 2550 สายการบินโอมานแอร์ได้เปิดเส้นทางการบินไประยะไกลไปยัง กรุงเทพ และ ลอนดอน.[8]

วันที่ 2 เดือนเมษายน พ.ศ. 2550 สายการบินโอมานแอร์ทำการสั่งซื้อเครื่องบินจากบริษัทแอร์บัส รุ่น แอร์บัส เอ330 จำนวน 5 ลำจากงาน ดูไบแอร์โชว์ ซึ่งมีกำหนดส่งในปี พ.ศ. 2552 สุดท้ายสายการบินโอมานแอร์ทำการสั่งซื้อเครื่องบิน แอร์บัส เอ330-300 จำนวน 3 ลำ และ เอ330-200 จำนวน 2 ลำ การเริ่มจัดส่งถูกกำหนดในไตรมาสที่ 3 ของปี พ.ศ. 2552 ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี พ.ศ. 2552 ทำการสั่งเช่าเครื่อง แอร์บัส เอ330-200 จาก สายการบินเจทแอร์เวย์.[9] สืบเนื่องจากงานดูไบแอร์โชว์ในปี พ.ศ. 2552 สายการบินได้ทำการสั่งซื้อเครื่องบินรุ่น เอ็มเบรอ 175 จำนวน 5 ลำ พร้อมกับตัวเลือก 5 ตัว ที่มีการกำหนดรับมอบในปี 2553 [10]

ในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ. 2553 สายการบินโอมานแอร์เป็นสายการบินแรกของโลกที่ให้บริการโทรศัพท์และระบบอินเทอร์เน็ตบนเครื่องบิน [11][11][12][13] ในเดือนพฤศจิกายน ปี พ.ศ. 2553 ทางรัฐบาลโอมานได้เพิ่มทุนกับสายการบินมาอยู่ที่ 99.8 เปอร์เซ็น [14] ในปี พ.ศ. 2554 สายการบินโอมานแอร์ได้รับรางวัลเหรียญทอง "สายการบินประจำปี" จากงาน Laurier d'Or du Voyage d'Affaires ในฝรั่งเศส[15] ในเดือนกันยายน ปี พ.ศ. 2556 ประธานเจ้าหน้าที่บริหารได้เปิดเผยข้อมูลที่จะขยายขนาดของฝูงบินเพิ่มเป็น 50 ลำ ภายในปี พ.ศ. 2560 [16] เดือนเมษายน พ.ศ. 2558 สายการบินประกาศที่จะลดการใช้เครื่องบินขนาดเล็กและเพิ่มการใช้งานเครื่องแอร์บัสและโบอิ้งเข้ามาในฝูงบิน[17] เครื่อง เอทีอาร์ 42-500 จำนวน 2 ลำ ถูกปลดประจำการสิ้นปี พ.ศ. 2558 และ เครื่อง เอ็มเบรอ 175 จำนวน 4 ลำ และ เครื่องโบอิ้ง 737-700 จะถูกปลดประจำการภายในสิ้นปี พ.ศ. 2559 [18] เดือนเมษายน พ.ศ. 2560 มีแผนจะทำการเปลี่ยนเครื่องแอร์บัส เอ330 ไปเป็นเครื่องแอร์บัส เอ350 หรือ โบอิ้ง 787

เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2560 สายการบินโอมานแอร์ได้รับรางวัล "พนักงานสายการบินที่ดีที่สุดในตะวันออกลาง" ในงาน สกายแทรกซ์เวิร์ลแอร์ไลน์อวอร์ด [19] นอกจากนี้ในเดือนกันยายนในปีเดียวกัน ยังได้รับรางวัล "สายการบินที่ดีที่สุดในยุโรป ตะวันออกกลางและ แอฟริกา" จากงาน Seven Stars Luxury Lifestyle and Hospitality Awards เป็นปีที่สองติดต่อกัน [20] ในเดือนตุลาคม ปี พ.ศ. 2561 ประธานบริหารของโอมานแอร์ มร.อับดุลาซีส บิน ซาอุด อัล ไรซี จะเพิ่มจำนวนเครื่องบินให้ถึง 70 ลำและเพิ่มจุดหมายปลายทางใหม่อีก 60 ที่หมายใหม่ ภายในปี พ.ศ. 2565 [21]

เดือนมิถุนายน ปี พ.ศ. 2562 สมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ (ไอเอทีเอ) ได้ให้ใบรับรองระดับ 4 กับการกระจายความสามารถใหม่แก่สายการบินประจำชาติโอมาน ซึ่งเป็นสายการบินแรกที่ทำงานบนมาตรฐานล่าสุด และเพิ่มความสามารถเดิมที่เคยอยู่ในระดับ 3[22]

โอมานแอร์ ร่วมกับ สารการบินเคนย่าแอร์เวส์ ในการใช้ความร่วมมือด้านการบิน ในเดือนสิงหาคม ปี พ.ศ. 2560 จนถึงวันที่ 1 เดือนตุลาคม พ.ศ. 2562 ในการเพิ่มเส้นทางการบินจากไนโรบี ไปยังแอนเทบเบ ในอุกันด้า และ โจฮันเนสเบิร์กใน ประเทศแอฟริกาใต้[23]

==กิจการองค์กร

 
ชั้นธุรกิจบนเครื่อง แอร์บัส เอ330-300

บริการบนเที่ยวบิน แก้ไข

เพื่อให้เป็นไปตาม กฎหมายอาหารของอิสลาม อาหารที่ให้บริการบนเครื่องต้องได้รับเครื่องหมายฮาลาล อาหารพิเศษก็มีให้บริการสำหรับผู้ที่ต้องการ เครื่องดื่มมืนเมา มีให้บริการสำหรับเที่ยวบินต่างประเทศยกเว้นในเส้นทาง ซาอุดิอารเบีย และอิหร่าน เนื่องจากประเทศข้างต้นไม่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายศาสนา

เครื่องบิน แอร์บัส เอ330-300 และ โบอิ้ง 787 มีให้บริการอินเทอร์เน็ตและสัญญาณโทรศัพท์บนเครื่อง มีนิตยสารให้บริการบนเครื่องชื่อว่า "วิงค์ออฟโอมาน" ที่มีให้บริการทุกชั้นการบินในสองภาษาคือ ภาษาอังกฤษและอาหรับ


สมาชิก แก้ไข

ซินดแบด คือชื่อโปรแกรมสะสมไมล์ของสายการบินโอมานแอร์ที่เปิดให้บริการในปี พ.ศ. 2549 ประกอบไปด้วย 3 ลำดับชั้นการสะสมไมล์ ประกอบด้วย บัตรฟ้า บัตรเงิน และบัตรทองตามลำดับ โดยจะขึ้นชั้นบัตรเงินได้ต้องมีการสะสมไมล์ 20,000 ไมค์ หรือ 15 เที่ยวบิน และบัตรทองต้องสะสมไมล์ 40,000 ไมค์ หรือ 30 เที่ยวบิน ภายในระยะเวลา 12 เดือน และต้องรักษาไมล์ภายใน 12 เดือนตามคะแนนข้างต้น สำหรับโปรแกรมสะสมไมล์ซินดแบดมีการทำข้อตกลงกับทางสายการบินเอธิฮัด เพื่อทำการสะสมไมล์ได้[24]

การให้การสนับสนุน แก้ไข

  • โอมานแอร์ให้การสนันสนุนการแข่งขันกอล์ฟรายการ "the 2015 NBO Golf Classic Grand Final".[25]
  • เด็กกำพร้าในปาเลสไตน์เข้าเยี่ยมชมศูนย์สวัสดิภาพเด็กอัลคูด์ สนับสนุนโดยสารการบินโอมานแอร์และสายการบินเดลต้า.[26]

ลาย แก้ไข

ลายเครื่องบินเดิมจะใช้สีแดงคาดบนตัวเครื่องสีขาว และมีสัญลักษณ์ของสายการบินโอมานแอร์ แถบสีเขียวถูกทาไว้ที่หาง มีคำภาษาอังฤษและอาหรับว่า Oman Air ไว้ล่างและบนตรงบริเวณหน้าต่างหลังประตูหน้าสุดของเครื่อง ส่วนหางของเครื่องบินใช้สีแดง สำหรับในปัจจุบัน เครื่องบินใช้สีขาวเป็นพื้น ลายเส้นเปลี่ยนเป็นสี่ฟ้า และโลโก้เปลี่ยนเป็นสีทอง

เส้นทางการบิน แก้ไข

ในเดือนกันยายนปี 2561 สายการบินโอมานแอร์ให้บริการในมากกว่า 50 จุดหมายปลายทาง ใน 27 ประเทศ จากฐานบินหลัก ประเทศที่มีเส้นทางการบินมากที่สุดคือ 11 แห่งในประเทศอินเดีย [27]

ความตกลงร่วมมือทางการบิน แก้ไข

สาบการบินโอมานแอร์ ได้ทำความร่วมมือกับสายการบินต่างๆ ดังนี้:[28]

ฝูงบิน แก้ไข

ฝูงบินปัจจุบัน แก้ไข

 
Oman Air Airbus A330-300
 
Oman Air Boeing 737-800
 
Oman Air Boeing 787-8
 
Oman Air Embraer 175

ข้อมูลเมื่อ ตุลาคม 2019,สายการบินโอมานแอร์มีเครื่องบินประกอบด้วย ดังนี้:[32][33]

ฝูงบินของโอมานแอร์
เครื่องบิน ที่ให้บริการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร[32] บันทึก
F C Y ทั้งหมด
แอร์บัส เอ330-200 4 30 196 226
แอร์บัส เอ330-300 7 9 20 204 230
24 265 289
โบอิ้ง 737-800 21 12 142 154
144 156
150 162
โบอิ้ง 737-900อีอาร์ 5 12 171 183
โบอิ้ง 737 แมกซ์ 8 5 25[34] 12 150 162[35]
โบอิ้ง 787-8 2 18 249 267
โบอิ้ง 787-9 7 3[34] 30 258 288
8 24 232 264
เอ็มเบรอ 175 4 11 60 71
ทั้งหมด 55 28

ฝูงบินในอดีต แก้ไข

ฝูงบินในอดีตของสายการบินมีดังนี้:[36]

Oman Air historic fleet
Aircraft Introduced Retired Notes
Airbus A300B4-203 1999 1999 Leased from Pegasus Airlines
Airbus A310-300 1999 2009 Leased from Hi Fly
Airbus A320-200 1995 2002 Leased from Lotus Air and Pegasus Airlines
ATR 42-500 1998 2015
Boeing 737-300 1993 1995 Leased
Boeing 737-400 1999 2002 Leased from Pegasus Airlines
Boeing 737-700 1999 2015
Boeing 757-200 1996 1996 Leased from Royal Brunei Airlines
Boeing 767-200ER 2007 2008 Leased from Malév Hungarian Airlines
Bombardier Dash 8-300 1995 2009

References แก้ไข

  1. Oman Air. "Our Networks". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 มีนาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2014.
  2. "Oman Air Profile". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2012. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2019.
  3. Contact Us เก็บถาวร 2019-01-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Oman Air. Retrieved on 14 August 2017.
  4. 4.0 4.1 4.2 "History". Oman Air. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2010.
  5. Kingsley-Jones, Max. "Emerging power". Flight Global. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  6. 6.0 6.1 Kaminski-Morrow, David (19 มีนาคม 2007). "Oman Air goes long-haul". Airline Business. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 4 เมษายน 2008.
  7. "Oman looks to its local carrier after Gulf Air move". Flight International. 15 พฤษภาคม 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม 2008.
  8. "Expansion 2007". Oman Air. 11 มกราคม 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 มกราคม 2010. สืบค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2009.
  9. Times of Oman. Times of Oman (22 June 2009). Retrieved on 10 December 2010. เก็บถาวร 10 พฤษภาคม 2015 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  10. Oman Air buys 5 Embraer 175 E – Jets. Zawya.com (17 November 2009). Retrieved on 10 December 2010.
  11. 11.0 11.1 "Oman Air launches full mobile phone and WiFi connectivity on new A330s". สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2014.
  12. "Combined Services Oman Air adds first combined in-flight WiFi and mobile phone services – ..." คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2014.
  13. "WiFi inflight airplane mobile telephony onboard OnAir". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ตุลาคม 2014. สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2014.
  14. "Fact Sheet". Omanair.com. สืบค้นเมื่อ 25 พฤษภาคม 2011.
  15. "Oman Air wins 'Airline of the Year'". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2017.
  16. "Oman Air studies move to 50-strong fleet by 2017". Flightglobal.com. 21 ตุลาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2013.
  17. "Oman Air to phase out ATR, Embraer fleets". สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2017.
  18. "Oman Air". Airliner World: 11. กรกฎาคม 2015.
  19. "Oman Air wins 'Best Airline Staff Service in the Middle East' award". Muscat Daily. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มิถุนายน 2019. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2017.
  20. "Oman Air again named 'Best Airline in Europe, Middle East and Africa'". Travel Trade Gazette MENA. สืบค้นเมื่อ 29 กันยายน 2017.
  21. "Oman Air to add 60 destinations by 2022, says CEO Raisi". Oman Observer. สืบค้นเมื่อ 31 ตุลาคม 2018.
  22. [3. https://www.traveldailynews.com/post/oman-air-achieves-iata-ndc-level-4-certification-and-expands-ndc-based-distribution-globally "Oman Air achieves IATA NDC Level 4 Certification and expands NDC based distribution globally"]. Travel Daily News. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2019. {{cite web}}: ตรวจสอบค่า |url= (help)
  23. "Oman Air and Kenya Airways Announce Codeshare Agreement Expansion". Aviation Tribune. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 ตุลาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2019.
  24. "Frequent Flyers | Oman Air Sindbad". Sindbad.omanair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2018. สืบค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ 2014.
  25. "Oman Air become Presenting Sponsor for the NBO Golf Classic Grand Final". ZAWYA. 6 กันยายน 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน 2017.
  26. "Oman hosts Palestinian children". Times of Oman. 10 กรกฎาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2017.
  27. "Oman Air Destinations". Omanair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 พฤษภาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2017.
  28. "Profile on Oman Air". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 ตุลาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 31 ตุลาคม 2016.
  29. "Oman Air signs code share agreement with Kenya Airways". Oman Air. 5 กันยายน 2017. สืบค้นเมื่อ 19 กันยายน 2017.
  30. "Oman Air expands Lufthansa codeshare partnership from mid-July 2018". Routesonline. 9 สิงหาคม 2018.
  31. "Oman Air and Malaysia Airlines Codeshare Partnership". Oman Air. 29 มิถุนายน 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 พฤษภาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 15 กรกฎาคม 2017.
  32. 32.0 32.1 Air, Oman. "Fleet Information – Oman Air". www.omanair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 พฤษภาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2019.
  33. "Oman Air Fleet Details and History". www.planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 30 สิงหาคม 2018.
  34. 34.0 34.1 boeing.com Orders & Deliveries retrieved 23 September 2016
  35. Boeing. "Boeing Delivers First 737 MAX for Oman Air". www.prnewswire.com. สืบค้นเมื่อ 11 เมษายน 2018.
  36. "Oman Air Fleet Details and History". สืบค้นเมื่อ 24 เมษายน 2015.

External links แก้ไข

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Oman Air

แม่แบบ:IATA members แม่แบบ:Arab Air Carriers Organization