โอมานแอร์

สายการบินแห่งชาติของประเทศโอมาน

โอมานแอร์ (อาหรับ: الطيران العماني) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศโอมาน[2] โดยมีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติมัสกัตในเมืองซีป โอมานแอร์ให้บริการเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทาง 46 แห่งในเอเชีย ยุโรปและแอฟริกา สายการบินมีชื่อเสียงในภูมิภาคและมีให้บริการเช่าเหมาลำ [3] โอมานแอร์เป็นสมาชิกขององค์การสายการบินอาหรับและจะเข้าร่วมพันธมิตรทางการบินวันเวิลด์ในปี 2024

โอมานแอร์
IATA ICAO รหัสเรียก
WY OMA OMAN AIR
ก่อตั้ง4 มิถุนายน 1993; 30 ปีก่อน (1993-06-04)
ท่าหลักมัสกัต
สะสมไมล์สมาชิกซินดแบด
พันธมิตรการบินวันเวิลด์ (อนาคต)
ขนาดฝูงบิน45
จุดหมาย46[1]
บริษัทแม่หน่วยงานการลงทุนโอมาน
สำนักงานใหญ่โอมาน ท่าอากาศยานนานาชาติมัสกัต
มัสกัต ประเทศโอมาน
บุคลากรหลักซายิด เบน ฮัมมูด อัล-มาวาลี (ประธาน)
นัสเซอร์ อัล ซัลมี (ซีอีโอ)
เว็บไซต์www.omanair.com

ประวัติ แก้

จุดเริ่มต้น แก้

ย้อนกลับไปปี พ.ศ. 2513 ได้มีการก่อตั้ง โอมาน อินเตอร์เนชั่นแนล เซอร์วิส (โอไอเอส) ซึ่งบริษัทให้บริการภาคพื้นแก่ธุรกิจการบินที่สนามบินอัลฟาลาซ[4] ในปี พ.ศ. 2515 บริษัทได้ย้ายฐานปฏิบัติการไปยังอาคารผู้โดยสารหลังใหม่ ท่าอากาศนานาชาติซีป. บริษัทได้เข้ารับช่วงต่อจาก กัฟล์แอร์ ในเครื่องบินขนาดเล็กในปี พ.ศ. 2520 ก่อนการจัดตั้ง แผนกวิศวกรรมอากาศยาน ในปีเดียวกัน จากการขยายตัวของธุรกิจการบินอย่างรวดเร็วของประเทศโอมาน ทำให้โอไอเอสมีการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น โรงเก็บเครื่องบิน ฐานปฏิบัติงาน และอาคารปรุงอาหารสำหรับเที่ยวบิน เพื่อรองรับการขยายตัวของธุรกิจ

ในปี พ.ศ. 2524 กลุ่มธุรกิจบริการการบินโอมานได้เข้าเป็นบริษัทร่วมทุน บริษัทได้ทำการซื้อเครื่องบินจากสายการบินกัฟล์แอร์ทั้งหมด 13 ลำ เพื่อทดแทนเครื่องแบบใบพัดยี่ห้อ โฟคเคอร์ 27-500 และ 27-600 ในปีเดียวกัน บริษัทได้เริ่มให้บริการเครื่องบินแบบไอพ่น พร้อมกับสายการบินกัฟล์แอร์ ไปยัง ซาลาล่า จากปี พ.ศ. 2526 ถึงปี พ.ศ. 2536 บริษัทมีคำสั่งซือเครื่องบินใหม่ รวมไปถึงเครื่องยี่ห้อ เชสน่า และอึปกรณ์อำนวยความสะดวกที่จะทำให้การให้บริการดีขึ้น

ยุคการก่อตั้งปี พ.ศ. 2536 แก้

 
โบอิง 737-800 ของโอมานแอร์ในลวดลายแรก
 
เอทีอาร์ 42-500 ของโอมานแอร์

ในปี พ.ศ. 2536 สายการบินโอมานแอร์ได้รับการก่อตั้งขึ้นในเดือนมีนาคม ทางสายการบินได้เช่าเครื่อง โบอิ้ง 737-300 จาก แอนเซส เวิร์ลไวด์ เอวิเอชั่น เซอร์วิส ให้บริการในเส้นทาง มัตกัส ไปยัง ซาลาล่า[5] ในเดือนกรกฎาคมปีเดียวกัน ทางสายการบินไดเริ่มให้บริการในเส้นทางต่างประเทศเป็นครั้งแรกไปยัง ดูไบ โดยยังคงใช้เครื่องโบอิ้ง 737-300[4] และจุดหมายปลายทางอื่นๆ ที่ตามมาอย่าง ทิวันรัม เปิดให้บริการในเดิอนพฤศจิกายน เส้นทางไป คูเวท และ การจี ในเดือนมกราคมปี พ.ศ. 2534 เส้นทาง โคลอมโบ เดือนตุลาคม [4] ในปี พ.ศ. ได้ทำการเช่าซื้อเครื่องบิน แอบัส เอ320 จากกลุ่มทุนสิงคโปร์เพื่อทดแทนเครื่อง 737 จากปี พ.ศ. 2538 ถึง พ.ศ. 2540 เปิดให้บริการในเส้นทางมุมไบ, ดากา, อะบูดาบี, โดฮา และ เชนไน ในเดือนตุลาคมปี พ.ศ. 2541 สายการบินโอมานแอร์เข้าร่วมเป็นสมาชิกของสมาคมขนส่งทางอากาศระหว่าประเทศ ไอเอทีเอ เมื่อสิ้นสุดของปี สายการบินได้เพิ่มเส้นทางไปยัง จีวาเดอร์, เจดดาร์ และ อัลอิน จากการขยายตัวอย่างต่อเนื่องของสายการบิน

การพัฒนาตั้งแต่ยุค 2000s แก้

เดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 รัฐบาลโอมาน เห็นชอบให้เพิ่มทุนในสายการบินจาก 33 เปอร์เซ็น เป็น 80 เปอร์เซ็นโดยประมาณ [6] นอกจากนี้ สายการบินโอมานแอร์ต้องทำการประเมินให้เป็นไปตามกลยุทธ์เพื่อให้ธุรกิจดำเนินไปได้ในระยะยาว [6] และรัฐบาลโอมานประกาศในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2550 ว่าจะดึงสายการบินออกจากกัฟล์แอร์ โดยจะเน้นพัฒนาสายการบินในนามโอมานแอร์อย่างเต็มรูปแบบ [7] ในวันที่ 26 เดือนพฤษจิกายน พ.ศ. 2550 สายการบินโอมานแอร์ได้เปิดเส้นทางการบินไประยะไกลไปยัง กรุงเทพ และ ลอนดอน.[8]

วันที่ 2 เดือนเมษายน พ.ศ. 2550 สายการบินโอมานแอร์ทำการสั่งซื้อเครื่องบินจากบริษัทแอร์บัส รุ่น แอร์บัส เอ330 จำนวน 5 ลำจากงาน ดูไบแอร์โชว์ ซึ่งมีกำหนดส่งในปี พ.ศ. 2552 สุดท้ายสายการบินโอมานแอร์ทำการสั่งซื้อเครื่องบิน แอร์บัส เอ330-300 จำนวน 3 ลำ และ เอ330-200 จำนวน 2 ลำ การเริ่มจัดส่งถูกกำหนดในไตรมาสที่ 3 ของปี พ.ศ. 2552 ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี พ.ศ. 2552 ทำการสั่งเช่าเครื่อง แอร์บัส เอ330-200 จาก สายการบินเจทแอร์เวย์.[9] สืบเนื่องจากงานดูไบแอร์โชว์ในปี พ.ศ. 2552 สายการบินได้ทำการสั่งซื้อเครื่องบินรุ่น เอ็มเบรอ 175 จำนวน 5 ลำ พร้อมกับตัวเลือก 5 ตัว ที่มีการกำหนดรับมอบในปี 2553 [10]

ในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ. 2553 สายการบินโอมานแอร์เป็นสายการบินแรกของโลกที่ให้บริการโทรศัพท์และระบบอินเทอร์เน็ตบนเครื่องบิน [11][11][12][13] ในเดือนพฤศจิกายน ปี พ.ศ. 2553 ทางรัฐบาลโอมานได้เพิ่มทุนกับสายการบินมาอยู่ที่ 99.8 เปอร์เซ็น [14] ในปี พ.ศ. 2554 สายการบินโอมานแอร์ได้รับรางวัลเหรียญทอง "สายการบินประจำปี" จากงาน Laurier d'Or du Voyage d'Affaires ในฝรั่งเศส[15] ในเดือนกันยายน ปี พ.ศ. 2556 ประธานเจ้าหน้าที่บริหารได้เปิดเผยข้อมูลที่จะขยายขนาดของฝูงบินเพิ่มเป็น 50 ลำ ภายในปี พ.ศ. 2560 [16] เดือนเมษายน พ.ศ. 2558 สายการบินประกาศที่จะลดการใช้เครื่องบินขนาดเล็กและเพิ่มการใช้งานเครื่องแอร์บัสและโบอิ้งเข้ามาในฝูงบิน[17] เครื่อง เอทีอาร์ 42-500 จำนวน 2 ลำ ถูกปลดประจำการสิ้นปี พ.ศ. 2558 และ เครื่อง เอ็มเบรอ 175 จำนวน 4 ลำ และ เครื่องโบอิ้ง 737-700 จะถูกปลดประจำการภายในสิ้นปี พ.ศ. 2559 [18] เดือนเมษายน พ.ศ. 2560 มีแผนจะทำการเปลี่ยนเครื่องแอร์บัส เอ330 ไปเป็นเครื่องแอร์บัส เอ350 หรือ โบอิ้ง 787

เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2560 สายการบินโอมานแอร์ได้รับรางวัล "พนักงานสายการบินที่ดีที่สุดในตะวันออกลาง" ในงาน สกายแทรกซ์เวิร์ลแอร์ไลน์อวอร์ด [19] นอกจากนี้ในเดือนกันยายนในปีเดียวกัน ยังได้รับรางวัล "สายการบินที่ดีที่สุดในยุโรป ตะวันออกกลางและ แอฟริกา" จากงาน Seven Stars Luxury Lifestyle and Hospitality Awards เป็นปีที่สองติดต่อกัน [20] ในเดือนตุลาคม ปี พ.ศ. 2561 ประธานบริหารของโอมานแอร์ มร.อับดุลาซีส บิน ซาอุด อัล ไรซี จะเพิ่มจำนวนเครื่องบินให้ถึง 70 ลำและเพิ่มจุดหมายปลายทางใหม่อีก 60 ที่หมายใหม่ ภายในปี พ.ศ. 2565 [21]

เดือนมิถุนายน ปี พ.ศ. 2562 สมาคมขนส่งทางอากาศระหว่างประเทศ (ไอเอทีเอ) ได้ให้ใบรับรองระดับ 4 กับการกระจายความสามารถใหม่แก่สายการบินประจำชาติโอมาน ซึ่งเป็นสายการบินแรกที่ทำงานบนมาตรฐานล่าสุด และเพิ่มความสามารถเดิมที่เคยอยู่ในระดับ 3[22]

โอมานแอร์ ร่วมกับ สารการบินเคนย่าแอร์เวส์ ในการใช้ความร่วมมือด้านการบิน ในเดือนสิงหาคม ปี พ.ศ. 2560 จนถึงวันที่ 1 เดือนตุลาคม พ.ศ. 2562 ในการเพิ่มเส้นทางการบินจากไนโรบี ไปยังแอนเทบเบ ในอุกันด้า และ โจฮันเนสเบิร์กใน ประเทศแอฟริกาใต้[23]

กิจการองค์กร แก้

อัตลักษณ์องค์กร แก้

ลวดลายอากาศยาน แก้

ลายเครื่องบินเดิมจะใช้สีแดงคาดบนตัวเครื่องสีขาว และมีสัญลักษณ์ของสายการบินโอมานแอร์ แถบสีเขียวถูกทาไว้ที่หาง มีคำภาษาอังฤษและอาหรับว่า Oman Air ไว้ล่างและบนตรงบริเวณหน้าต่างหลังประตูหน้าสุดของเครื่อง ส่วนหางของเครื่องบินใช้สีแดง สำหรับในปัจจุบัน เครื่องบินใช้สีขาวเป็นพื้น ลายเส้นเปลี่ยนเป็นสี่ฟ้า และโลโก้เปลี่ยนเป็นสีทอง

การสนับสนุน แก้

  • โอมานแอร์ให้การสนันสนุนการแข่งขันกอล์ฟรายการ "the 2015 NBO Golf Classic Grand Final".[24]
  • เด็กกำพร้าในปาเลสไตน์เข้าเยี่ยมชมศูนย์สวัสดิภาพเด็กอัลคูด์ สนับสนุนโดยสารการบินโอมานแอร์และสายการบินเดลต้า.[25]

เส้นทางการบิน แก้

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 โอมานแอร์ให้บริการเที่ยวบินสู่จุดหมายปลายทาง 46 แห่งใน 27 ประเทศ จากฐานบินหลัก ประเทศที่มีเส้นทางการบินมากที่สุดคือ 11 แห่งในประเทศอินเดีย [26]

ข้อตกลงการบินร่วม แก้

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 โอมานแอร์ได้ทำข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินอื่นๆ ดังนี้:[27]

ฝูงบิน แก้

 
แอร์บัส เอ330-300 ของโอมานแอร์
 
โบอิง 737 แมกซ์ 8 ของโอมานแอร์
 
โบอิง 787-9 ของโอมานแอร์

ฝูงบินปัจจุบัน แก้

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2023 โอมานแอรืมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[31][32]

ฝูงบินของโอมานแอร์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
F C Y รวม
แอร์บัส เอ330-200 4 30 196 226
แอร์บัส เอ330-300 6 6 20 204 230
24 265 289
โบอิง 737-800 8 12 144 156
150 162
โบอิง 737-900อีอาร์ 5 12 171 183 จะถูกปลดประจำการและโอนย้ายให้กับซันคันทรีแอร์ไลน์ 2024.[33]
โบอิง 737 แมกซ์ 8 13 7[34] 12 150 162[35]
โบอิง 787-8 2 18 249 267
โบอิง 787-9 7 3 8 24 232 264
30 258 288
ฝูงบินของโอมานแอร์คาร์โก
โบอิง 737-800BCF 1 สินค้า ส่งมอบตั้งแต่ปี 2023[36]
รวม 45 10

โอมานแอร์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 8 ปี

ฝูงบินในอดีต แก้

 
แอร์บัส เอ310-300 ของโอมานแอร์
 
เอ็มบราเออร์ อี175 ของโอมานแอร์

โอมานแอร์เคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:[37]

ฝูงบินในอดีตของโอมานแอร์
เครื่องบิน เริ่มประจำการ ปลดประจำการ หมายเหตุ
แอร์บัส เอ300บี4-203 1999 1999 เช่าจากเพกาซัสแอร์ไลน์
แอร์บัส เอ310-300 1999 2009 เช่าจากไฮฟลาย
แอร์บัส เอ320-200 1995 2002 เช่าจากโลตัสแอร์และเพกาซัสแอร์ไลน์
เอทีอาร์ 42-500 1998 2015
โบอิง 737-300 1993 1995 เช่า
โบอิง 737-400 1999 2002 เช่าจากเพกาซัสแอร์ไลน์
โบอิง 737-700 1999 2015
โบอิง 757-200 1996 1996 เช่าจากรอยัลบรูไนแอร์ไลน์
โบอิง 767-200อีอาร์ 2007 2008 เช่าจากมาเลฟฮังกาเรียนแอร์ไลน์
เอ็มบราเออร์ อี175 2011 2020
ฟอกเกอร์ เอฟ-27-500 1995 2009

บริการ แก้

โปรแกรมสะสมไมล์ แก้

ซินดแบด คือชื่อโปรแกรมสะสมไมล์ของสายการบินโอมานแอร์ที่เปิดให้บริการในปี พ.ศ. 2549 ประกอบไปด้วย 3 ลำดับชั้นการสะสมไมล์ ประกอบด้วย บัตรฟ้า บัตรเงิน และบัตรทองตามลำดับ โดยจะขึ้นชั้นบัตรเงินได้ต้องมีการสะสมไมล์ 20,000 ไมค์ หรือ 15 เที่ยวบิน และบัตรทองต้องสะสมไมล์ 40,000 ไมค์ หรือ 30 เที่ยวบิน ภายในระยะเวลา 12 เดือน และต้องรักษาไมล์ภายใน 12 เดือนตามคะแนนข้างต้น สำหรับโปรแกรมสะสมไมล์ซินดแบดมีการทำข้อตกลงกับทางสายการบินเอธิฮัด เพื่อทำการสะสมไมล์ได้[38]

ห้องโดยสาร แก้

 
ที่นั่งชั้นธุรกิจบนเครื่องบินแอร์บัส เอ330-300

เพื่อให้เป็นไปตาม กฎหมายอาหารของอิสลาม อาหารที่ให้บริการบนเครื่องต้องได้รับเครื่องหมายฮาลาล อาหารพิเศษก็มีให้บริการสำหรับผู้ที่ต้องการ เครื่องดื่มมืนเมา มีให้บริการสำหรับเที่ยวบินต่างประเทศยกเว้นในเส้นทาง ซาอุดิอารเบีย และอิหร่าน เนื่องจากประเทศข้างต้นไม่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายศาสนา

เครื่องบิน แอร์บัส เอ330-300 และ โบอิง 787 มีให้บริการอินเทอร์เน็ตและสัญญาณโทรศัพท์บนเครื่อง มีนิตยสารให้บริการบนเครื่องชื่อว่า "วิงค์ออฟโอมาน" ที่มีให้บริการทุกชั้นการบินในสองภาษาคือ ภาษาอังกฤษและอาหรับ

อ้างอิง แก้

  1. Oman Air. "Our Networks". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-03-20. สืบค้นเมื่อ 29 September 2014.
  2. "Oman Air Profile". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-11-20. สืบค้นเมื่อ 2019-11-20.
  3. Contact Us เก็บถาวร 2019-01-31 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Oman Air. Retrieved on 14 August 2017.
  4. 4.0 4.1 4.2 "History". Oman Air. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-17. สืบค้นเมื่อ 10 December 2010.
  5. Kingsley-Jones, Max. "Emerging power". Flight Global. สืบค้นเมื่อ 10 December 2010. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  6. 6.0 6.1 Kaminski-Morrow, David (19 March 2007). "Oman Air goes long-haul". Airline Business. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 4 April 2008.
  7. "Oman looks to its local carrier after Gulf Air move". Flight International. 15 May 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2009. สืบค้นเมื่อ 4 December 2008.
  8. "Expansion 2007". Oman Air. 11 January 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 January 2010. สืบค้นเมื่อ 21 May 2009.
  9. Times of Oman. Times of Oman (22 June 2009). Retrieved on 10 December 2010. เก็บถาวร 10 พฤษภาคม 2015 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  10. Oman Air buys 5 Embraer 175 E – Jets. Zawya.com (17 November 2009). Retrieved on 10 December 2010.
  11. 11.0 11.1 "Oman Air launches full mobile phone and WiFi connectivity on new A330s". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-05. สืบค้นเมื่อ 29 September 2014.
  12. "Combined Services Oman Air adds first combined in-flight WiFi and mobile phone services – ..." คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 29 September 2014.
  13. "WiFi inflight airplane mobile telephony onboard OnAir". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-11. สืบค้นเมื่อ 29 September 2014.
  14. "Fact Sheet". Omanair.com. สืบค้นเมื่อ 25 May 2011.
  15. "Oman Air wins 'Airline of the Year'". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2011. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2017.
  16. "Oman Air studies move to 50-strong fleet by 2017". Flightglobal.com. 21 October 2013. สืบค้นเมื่อ 28 October 2013.
  17. "Oman Air to phase out ATR, Embraer fleets". สืบค้นเมื่อ 2 June 2017.
  18. "Oman Air". Airliner World: 11. July 2015.
  19. "Oman Air wins 'Best Airline Staff Service in the Middle East' award". Muscat Daily. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-26. สืบค้นเมื่อ 10 July 2017.
  20. "Oman Air again named 'Best Airline in Europe, Middle East and Africa'". Travel Trade Gazette MENA. สืบค้นเมื่อ 29 September 2017.
  21. "Oman Air to add 60 destinations by 2022, says CEO Raisi". Oman Observer. สืบค้นเมื่อ 31 October 2018.
  22. [3. https://www.traveldailynews.com/post/oman-air-achieves-iata-ndc-level-4-certification-and-expands-ndc-based-distribution-globally "Oman Air achieves IATA NDC Level 4 Certification and expands NDC based distribution globally"]. Travel Daily News. สืบค้นเมื่อ 25 June 2019. {{cite web}}: ตรวจสอบค่า |url= (help)
  23. "Oman Air and Kenya Airways Announce Codeshare Agreement Expansion". Aviation Tribune. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-10-27. สืบค้นเมื่อ 2 October 2019.
  24. "Oman Air become Presenting Sponsor for the NBO Golf Classic Grand Final". ZAWYA. 6 September 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-14. สืบค้นเมื่อ 30 June 2017.
  25. "Oman hosts Palestinian children". Times of Oman. 10 July 2017. สืบค้นเมื่อ 11 July 2017.
  26. "Oman Air Destinations". Omanair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-05-08. สืบค้นเมื่อ 22 April 2017.
  27. "Profile on Oman Air". CAPA. Centre for Aviation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 October 2016. สืบค้นเมื่อ 31 October 2016.
  28. "Oman Air signs code share agreement with Kenya Airways". Oman Air. 5 September 2017. สืบค้นเมื่อ 19 September 2017.
  29. "Oman Air expands Lufthansa codeshare partnership from mid-July 2018". Routesonline. 9 August 2018.
  30. "Oman Air and Malaysia Airlines Codeshare Partnership". Oman Air. 29 June 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-05-25. สืบค้นเมื่อ 15 July 2017.
  31. Air, Oman. "Fleet Information – Oman Air". www.omanair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-05-08. สืบค้นเมื่อ 12 October 2019.
  32. "Oman Air Fleet Details and History". www.planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-08-30.
  33. "Oman Air to retire B737-900(ER)s by 4Q25". ch-aviation.com. 7 April 2023.
  34. "Boeing books 20 737 MAX orders from Oman Air, six cancellations". Reuters. สืบค้นเมื่อ 23 October 2015.
  35. Boeing. "Boeing Delivers First 737 MAX for Oman Air". www.prnewswire.com (Press release). สืบค้นเมื่อ 11 April 2018.
  36. "Oman Air takes delivery of its first B737-800 freighter". ch-aviation.com. สืบค้นเมื่อ 16 November 2023.
  37. "Oman Air Fleet Details and History". สืบค้นเมื่อ 24 April 2015.
  38. "Frequent Flyers | Oman Air Sindbad". Sindbad.omanair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-02-01. สืบค้นเมื่อ 3 February 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

  วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ โอมานแอร์

แม่แบบ:IATA members แม่แบบ:Arab Air Carriers Organization