วิกิพีเดีย

สายการบินเอทิฮัด

สายการบินแห่งชาติของประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

สายการบินเอทิฮัด (อาหรับ: شَرِكَة ٱلْاِتِّحَاد لِلطَّيْرَان, อักษรโรมัน: sharikat al-ittiḥād li-ṭ-ṭayarān; อังกฤษ: Etihad Airways) เป็นสายการบินประจำชาติสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ที่มีสำนักงานตั้งอยู่ที่เคาะลีฟะฮ์ซิตี และมีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติซายิดในอาบูดาบี สายการบินก่อตั้งในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2003 เริ่มดำเนินงานในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2003[3]

สายการบินเอทิฮัด
IATA ICAO รหัสเรียก
EY ETD ETIHAD
ก่อตั้งกรกฎาคม ค.ศ. 2003 (21 ปี)
เริ่มดำเนินงานพฤศจิกายน ค.ศ. 2003 (21 ปี)
ท่าหลักท่าอากาศยานนานาชาติซายิด
สะสมไมล์เอทิฮัดเกสท์
เอทิฮัดวันคลับ
บริษัทลูกแอร์อาระเบีย อาบูดาบี (51%)
ขนาดฝูงบิน97
จุดหมาย77[1]
บริษัทแม่เอทิฮัดเอวิเอชันกรุ๊ป
สำนักงานใหญ่สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ เคาะลีฟะฮ์ซิตี อาบูดาบี สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[2]
บุคลากรหลัก
เว็บไซต์www.etihad.com

เอทิฮัดมีเที่ยวบินมากกว่า 1,200 เที่ยวต่อสัปดาห์ จุดหมายปลายทางมากกว่า 70 แห่ง ในเกือบ 50 ประเทศ กับตัวเครื่องแอร์บัสและโบอิง กว่า 60 ลำ[3] ในปี ค.ศ. 2010 สายการบินรองรับผู้โดยสาร 7.1 ล้านคน โดยเพิ่มขึ้น 13.1% จากปี ค.ศ. 2009[4] ถึงแม้ว่าจะมีรายได้ 3,000 ล้านเหรียญสหรัฐในปี ค.ศ. 2010 แต่สายการบินก็ไม่เคยมีผลกำไร[4]

จุดหมายปลายทาง

แก้
บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของสายการบินเอทิฮัด

ข้อตกลงการบินร่วม

แก้

สายการบินเอทิฮัดมีข้อตกลงการบินร่วมกับสายการบินต่างๆ ดังต่อไปนี้:[5]

ฝูงบิน

แก้
 
แอร์บัส เอ320-200 ของเอทิฮัด
 
แอร์บัส เอ350-1000 ของเอทิฮัด
 
แอร์บัส เอ380-800 ของเอทิฮัด
 
โบอิง 777-300อีอาร์ของเอทิฮัด
 
โบอิง 787-9 ของเอทิฮัดในลวดลายพิเศษ Choose China

ฝูงบินปัจจุบัน

แก้

ณ เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2024 สายการบินเอทิฮัดมีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[20]

ฝูงบินของสายการบินเอทิฮัด
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
R F B E รวม
แอร์บัส เอ320-200 14[21] — — — 16 120 136
8 150 158
แอร์บัส เอ321-200 9 — — — 8 188 196
แอร์บัส เอ321นีโอ 5[20] 25[22] — — 16 182 198 หกลำโอนย้ายมาจากแบมบูแอร์เวย์ในปี 2024
8 200 208
215 223
แอร์บัส เอ350-1000 5 15[23] — — 44 327 371
แอร์บัส เอ380-800 7 — 2 9 70 405 486 ถูกจัดเก็บอยู่สามลำ
โบอิง 777-300อีอาร์ 9 — — 8 40 280 328
— 330 370
28 374 402
โบอิง 777-8 — 8 รอประกาศ
โบอิง 777-9 — 17[24] รอประกาศ
โบอิง 787-9 33 8[25] — 8 28 190 226
— 28 262 290
32 271 303
โบอิง 787-10 10[20] 20[26] — — 32 295 327
ฝูงบินของเอทิฮัดคาร์โก
แอร์บัส เอ350เอฟ — 7[27] สินค้า
โบอิง 777เอฟ 5 — สินค้า
รวม 97 100

สายการบินเอทิฮัดมีอายุฝูงบินเฉลี่ย 8.3 ปี

ฝูงบินในอดีต

แก้
 
แอร์บัส เอ330-200 ของเอทิฮัดในอดีต
 
โบอิง 747-8เอฟของเอทิฮัดคาร์โกในอดีต

สายการบินเอทิฮัดเคยให้บริการเครื่องบินดังต่อไปนี้:

ฝูงบินในอดีตของสายการบินเอทิฮัด
เครื่องบิน จำนวน เริ่มประจำการ ปลดประจำการ เครื่องบินทดแทน หมายเหตุ
แอร์บัส เอ300-600อาร์ 1 2006 2008 แอร์บัส เอ330-200
แอร์บัส เอ300-600อาร์เอฟ 2 2005 2010 แอร์บัส เอ330-200เอฟ เช่าจากแอร์แอตแลนตาไอซ์แลนดิก
แอร์บัส เอ310-300เอฟ 1 2006 ไม่มี
แอร์บัส เอ319-100 4 2008 2017
แอร์บัส เอ330-200เอฟ 5 2010 2018 โบอิง 777เอฟ
แอร์บัส เอ330-200 31 2003 2019 โบอิง 787-9
โบอิง 787-10 		เริ่มให้บริการโดยเช่าจากตัม
แอร์บัส เอ330-300 6 2009
แอร์บัส เอ340-300 1 2004 2009 None
แอร์บัส เอ340-500 4 2006 2017 แอร์บัส เอ350-1000
โบอิง 777-300อีอาร์
โบอิง 787-9
แอร์บัส เอ340-600 7[28] 2007
โบอิง 747-400อีอาร์เอฟ 1 2015 2017 ไม่มี เช่าจากแอตลาสแอร์
โบอิง 747-8เอฟ 1 2013 2016
โบอิง 767-300อีอาร์ 2 2004 2008 ไม่มี
โบอิง 777-200แอลอาร์ 5 2014 2018 โบอิง 787-9
แอร์บัส เอ350-1000
แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี-11เอฟ 2 2008 2013 โบอิง 777เอฟ เช่าจากเวิลด์แอร์เวย์[29]

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ

แก้

ณ เดือนสิงหาคม ค.ศ. 2024 สายการบินเอทิฮัดไม่เคยประสบอุบัติภัยร้ายแรงจนมีผู้เสียชีวิต

  • 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007: แอร์บัส เอ340-600 ทะเบียน A6-EHG ซึ่งจะส่งมอบให้กับเอทิฮัด ได้รับความเสียหายอย่างหนักหลังอุบัติเหตุระหว่างการทดสอบภาคพื้นที่ท่าอากาศยานตูลูซ–บลาญักในประเทศฝรั่งเศส โดยในระหว่างการทดสอบเครื่องยนต์ ด้วยความละเลยในการรักษาความปลอดภัยระหว่างทดสอบโดยวิศวกรแอร์บัส ส่งผลให้ไม่มีการวางที่ห้ามล้อไว้ เครื่องบินเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุดถึง 31 นอต (57 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ก่อนที่จะพุ่งชนเข้ากับกำแพงกันแรงดันไอพ่นคอนกรีต ทั้งเก้าคนที่อยู่บนเครื่องบินได้รับบาดเจ็บ โดยสี่คนได้รับบาดเจ็บสาหัส เครื่องบินได้รับความเสียหายในหลายส่วน โดยทั้งส่วนหาง ปีกขวา และเครื่องยนต์ฝั่งซ้ายนั้นติดอยู่บนกำแพงหรือบนพื้น ในขณะที่ส่วนหัวนั้นหักออกจากลำตัวเครื่องไปอีกฝั่งหนึ่งของกำแพงนั้น เครื่องบินลำดังกล่าวนั้นไม่ได้เข้าประจำการกับเอทิฮัด โดยแอร์บัสได้ชดใช้ค่าเสียหายกับสายการบินในเวลาต่อมา[30]

ดูเพิ่ม

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ "Etihad Airways on ch-aviation". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-11-09.
  2. ↑ "Our offices". etihad.com.
  3. ↑ 3.0 3.1 "Etihad Airways In Brief" (PDF). Etihad Airways. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2011.
  4. ↑ 4.0 4.1 "Etihad Airways' focus on break-even for 2011, profit in 2012". CAPA Centre for Aviation. 21 มกราคม 2011. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2011.
  5. ↑ "Codeshare partner airlines". Etihad Airways.
  6. ↑ "Etihad Airways перейдет из "Домодедово" в "Шереметьево"". InterFax. 8 November 2021.
  7. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Etihad_CS_S18
  8. ↑ "Etihad adds Batik Air Malaysia codeshare from July 2024". aeroroutes.com. 22 July 2024.
  9. ↑ "EGYPTAIR and Etihad Airways sign codeshare partnership".
  10. ↑ "Archived copy". MSN. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 December 2020. สืบค้นเมื่อ 19 November 2020.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
  11. ↑ Maslen, Richard (17 March 2013). "Garuda Indonesia Signs Codeshare with Etihad Airways". Routesonline. สืบค้นเมื่อ 26 August 2018.
  12. ↑ "Etihad / Gulf Air begins codeshare partnership in S19". Routesonline. สืบค้นเมื่อ 17 June 2019.
  13. ↑ "ITA Airways sigla accordo code-share con Etihad Airways" [ITA Airways signs a code-share agreement with Etihad Airways]. borsaitaliana.it. 2021-12-07.
  14. ↑ "Etihad and Lufthansa strike code-share deal". 16 December 2016.
  15. ↑ "Etihad Airways and PIA relaunch codeshare partnership". Etihad Airways. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 January 2023. สืบค้นเมื่อ 14 November 2019.
  16. ↑ "Etihad / Saudia plans codeshare partnership from late-Oct 2018". Routesonline. 9 October 2018.
  17. ↑ "Etihad / SAS resumes codeshare partnership fron Jan 2024". aeroroutes.com. 25 December 2023.
  18. ↑ "Etihad signs codesharing deal with French railway". Zawya.com. 6 July 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 March 2014. สืบค้นเมื่อ 13 November 2015.
  19. ↑ "Etihad / TAP Air Portugal resumes codeshare partnership from mid-Dec 2023". AeroRoutes. 18 December 2023.
  20. ↑ 20.0 20.1 20.2 "Our fleet". Etihad Airways. สืบค้นเมื่อ 2024-05-21.
  21. ↑ "Etihad Airways Fleet Details and History". Planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). 2024-05-30. สืบค้นเมื่อ 2024-05-30.
  22. ↑ Airbus (17 November 2013). "Etihad Airways orders 50 A350 XWB, 36 A320neo and one A330-200F". Airbus. สืบค้นเมื่อ 17 November 2013.
  23. ↑ aero.de - "Etihad airways cancels all A350-900s" (German) 14 February 2019
  24. ↑ "Boeing Orders & Deliveries". Boeing.com (Press release). Boeing Commercial Airplanes. 31 December 2014. สืบค้นเมื่อ 9 October 2023.
  25. ↑ "Etihad Airways celebrates its first delivery of the 787 Dreamliner". Boeing.com (Press release). Boeing Commercial Airplanes. 31 December 2014. สืบค้นเมื่อ 30 November 2016.
  26. ↑ Nick Wenzel (3 November 2018). "Etihad Airways becomes second Boeing 787-10 operator". International Flight Network.
  27. ↑ "Etihad Airways scales up its cargo operations with Airbus' new generation A350F freighter" (Press release). Airbus. 3 August 2022.
  28. ↑ "Etihad Airways Fleet Details and History". Planespotters.net (ภาษาอังกฤษ). 2024-05-22. สืบค้นเมื่อ 2024-05-23.
  29. ↑ "Etihad contracts World Airways for MD-11 freighter service". Flightglobal.com. October 9, 2007.
  30. ↑ "Other Airbus A340-642X F-WWCJ, Thursday 15 November 2007". asn.flightsafety.org.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้


เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สายการบินเอทิฮัด&oldid=12265309"