วิกิพีเดีย

เอ็มบราเออร์ อีเจ็ต

เอ็มบราเออร์ อีเจ็ต เป็นตระกูลของอากาศยานลำตัวแคบ ขนาด 66-124 ที่นั่ง โดยได้รับการพัฒนาและผลิตโดยเอ็มบราเออร์ บริษัทสัญชาติบราซิล โดยเปิดตัวในปีค.ศ. 2004 กับล็อตโปแลนด์ เครื่องบินตระกูลอีเจ็ตรวมอี170, อี175, อี190, และอี195 โดยในปัจจุบัน มีการเปิดตัวเอ็มบราเออร์ อีเจ็ต อี2 ซึ่งมีการปรับปรุงเครื่องยนต์ใหม่ เครื่องบินตระกูลอีเจ็ตส่วนมากจะให้บริการโดยสายการบินระดับภูมิภาค

เอ็มบราเออร์ อีเจ็ต
บทบาทอากาศยานลำตัวแคบ
ชาติกำเนิดบราซิล
บริษัทผู้ผลิตเอ็มบราเออร์
บินครั้งแรก19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2002
เริ่มใช้17 มีนาคม ค.ศ. 2004
โดย ล็อตโปแลนด์
สถานะในประจำการ
ผู้ใช้งานหลักรีพับบลิคแอร์เวย์
สกายเวสต์แอร์ไลน์
เอนวอยแอร์
เมซาแอร์ไลน์
เจ็ตบลูแอร์เวย์
ช่วงการผลิตค.ศ. 2001– ปัจจุบัน
จำนวนที่ผลิต1,633 ข้อมูลเมื่อ 30 มิถุนายน ค.ศ. 2022 (2022 -06-30)
มูลค่าอี170: US$41.0 million (2016)[1]
อี175: US$45.7 million (2017)[2]
อี190: US$50.6 million (2017)[3]
อี195: US$53.5 million (2017)[4]
แบบอื่นเอ็มบราเออร์ ลีเนียจ 1000
พัฒนาต่อเป็นเอ็มบราเออร์ อีเจ็ต อี2

การพัฒนา แก้

เอ็มบราเออร์เปิดเผยครั้งแรกว่ากำลังศึกษาเครื่องบิน 70 ที่นั่งใหม่ ในชื่ออีเอ็มบี 170 ในปีค.ศ. 1997 พร้อมกับประกาศการพัฒนาอีอาร์เจ 135[5] อีเอ็มบี170 นั้นจะมีปีกใหม่และลำตัวที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าอีอาร์เจ 145[6]

การผลิตชิ้นส่วนเพื่อสร้างต้นแบบและทดสอบลำตัวเครื่องเริ่มขึ้นในเดือนกรกฎาคม ค.ศ.1999[7] ต้นแบบแรก (PP-XJE)[8][8] เปิดตัวเมื่อวันที่ 29 ตุลาคม ค.ศ. 2011[9] ที่เซาโฮเซดอสกัมโปส ประเทศบราซิล เที่ยวบินแรกเกิดขึ้นในอีก 119 วันต่อมาในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2002 ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของโครงการทดสอบการบินหลายปี ก่อนที่จะเริ่มให้บริการในปีค.ศ. 2004

หลังจากการตอบรับในเชิงบวกจากสายการบิน เอ็มบราเออร์ได้เปิดตัว อี175 ซึ่งขยายลำตัวของ อี170 ขึ้น 1.78 เมตร (5.8 ฟุต) เที่ยวบินแรกของ อี175 เกิดขึ้นในเดือนมิถุนายน ปีค.ศ. 2003[10] ในปีค.ศ. 2003 เจ็ตบลูแอร์เวย์ได้สั่งซื้อเอ็มบราเออร์ อี 190 จำนวน 100 ลำ ซึ่งส่งมอบจากปีค.ศ. 2005[11]

 
ล็อตโปแลนด์ให้บริการเที่ยวบินเที่ยวบินแรกของเอ็มบราเออร์ อี 170 ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004

การเริ่มใช้งาน แก้

เอ็มบราเออร์ อี 170 ลำแรกถูกส่งมอบในสัปดาห์ที่สองของเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004 กับล็อตโปแลนด์ ตามด้วยอาลีตาเลียและมิดแอตแลนติกแอร์เวย์[12][13] ล็อตทำการบินพาณิชย์ครั้งแรกของเครื่องบินอีเจ็ต เมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 2004 จาก วอร์ซอถึงเวียนนา[14]

เอ็มบราเออร์ อี175 ลำแรกถูกส่งมอบไปยังแอร์แคนาดา และเข้าประจำการในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2005

การผลิต แก้

ในปีค.ศ. 2008 เครื่องบินอีเจ็ตลำที่ 400 ถูกส่งมอบไปยังรีพับบลิคแอร์ไลน์ ในสหรัฐอเมริกา[15] ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2009 เครื่องบินอีเจ็ตลำที่ 600 ได้ถูกส่งมอบให้กับล็อตโปแลนด์[16] เมื่อวันที่ 10 ตุลาคม ค.ศ. 2012 เอ็มบราเออร์ได้ส่งมอบเครื่องบินอีเจ็ตลำที่ 900 ให้กับเคนย่าแอร์เวย์[17] เมื่อวันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 2013 การส่งมอบอีเจ็ต ลำที่ 1,000 ซึ่งเป็น อี 175 ให้กับ รีพับบลิคแอร์ไลน์สำหรับ อเมริกันอีเกิล[15][18]

 
เอ็มบราเออร์ อี 190 อี2 กับแอร์บัส เอ220 คู่แข่งของอีเจ็ต อี2 ในพื้นหลัง

อีเจ็ตรุ่นที่สอง แก้

บทความหลัก: เอ็มบราเออร์ อีเจ็ต อี2

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2011 เอ็มบราเออร์ประกาศว่าจะพัฒนาอีเจ็ตเวอร์ชันปรับปรุงใหม่เพื่อเรียกว่าตระกูล อีเจ็ต อี2 เครื่องบินไอพ่นใหม่นี้จะมีคุณลักษณะของเครื่องยนต์ที่ได้รับการปรับปรุง ซึ่งจะมีการประหยัดเชื้อเพลิงมากขึ้นและใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีใหม่ นอกเหนือจากเครื่องยนต์ใหม่แล้ว ตระกูลอี2 ยังมีปีกใหม่ ระบบการบินที่ได้รับการปรับปรุง และการปรับปรุงอื่นๆ ของเครื่องบินด้วย การเคลื่อนไหวดังกล่าวเกิดขึ้นท่ามกลางช่วงที่ต้นทุนเชื้อเพลิงทั่วโลกสูงและมีตำแหน่งที่ดีขึ้นของ Embraer ในขณะที่คู่แข่งได้แนะนำเครื่องบินไอพ่นรุ่นใหม่ที่มีประสิทธิภาพด้านเชื้อเครื่องบินตระกูลใหม่นี้ยังมีเครื่องบินรุ่น อี195-อี2 ที่ใหญ่กว่ามาก ซึ่งสามารถรองรับผู้โดยสารได้ระหว่าง 120 ถึง 146 คน

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2556 เอ็มบราเออร์ได้เลือกเครื่องยนต์เทอร์โบแฟน Pratt & Whitney PW1000G เพื่อเป็นแหล่งพลังงานให้กับเครื่องบินตระกูลอี2[19][20] เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2018 อี190-อี2 ได้รับใบรับรองประเภทจาก ANAC, FAA และ EASA[21] มีกำหนดเปิดให้บริการในไตรมาสที่ 2 ของปี ค.ศ. 2018[22]

ดีไซน์ แก้

 
ห้องนักบินของเอ็มบราเออร์ อี190

เอ็มบราเออร์ อีเจ็ตประกอบด้วยสองตระกูลการค้าหลักและรุ่นธุรกิจเจ็ต เอ็มบราเออร์ อี170 และ อี175 มีความคล้ายคลึงกัน 95% เช่นเดียวกับรุ่น อี190 และ อี195 ทั้งสองตระกูลมีความคล้ายคลึงกันเกือบ 89% โดยมีส่วนตัดขวางของลำตัวและอุปกรณ์การบินเหมือนกัน โดยมีชุดเครื่องมือระบบการบินอิเล็กทรอนิกส์ (EFIS) ของ Honeywell Primus Epic[23]

เครื่องบินตระกูลอีเจ็ต ทั้งหมดใช้เบาะนั่งแบบสี่ที่นั่ง (2+2) และมีการออกแบบ "ดับเบิ้ลบับเบิ้ล" ซึ่งเอ็มบราเออร์พัฒนาขึ้นสำหรับเครื่องบินไอพ่นโดยสารเชิงพาณิชย์ ซึ่งให้พื้นที่ด้านบนแบบตั้งตรง เครื่องบินรุ่น อี190/195 มีความจุใกล้เคียงกับรุ่นเริ่มต้นของ แมคดอนเนลล์ ดักลาซ ดีซี-9 และโบอิง 737 เครื่องบินอีเจ็ตทุกรุ่นมีเครื่องยนต์เทอร์โบแฟนที่ออกแบบมาเพื่อลดเสียงรบกวน ซึ่งช่วยให้ปฏิบัติการในสนามบินที่มีข้อจำกัดด้านเสียงที่เข้มงวด เช่นท่าอากาศยานลอนดอนซิตี[24] ที่ 185 ตารางนิ้ว (0.119 ตร.ม. ) หน้าต่าง E-Jet มีขนาดใหญ่กว่าหน้าต่างโบอิ้ง 787 ขนาด 175 ตร.ม. (0.113 ตร.ม.)

รุ่น แก้

อี 170 แก้

เอ็มบราเออร์ อี 170 เป็นเครื่องบินที่เล็กที่สุดในตระกูลอีเจ็ต และเป็นเครื่องบินลำแรกที่เข้าสู่บริการในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004 ณ ปี ค.ศ. 2017 อี170 ส่วนใหญ่เลิกผลิตแล้ว[25] โดยทั่วไปแล้ว อี 170 จะรองรับผู้โดยสารได้ประมาณ 72 คน อี 170 แข่งขันโดยตรงกับบอมบาร์ดิเอร์ ซีอาร์เจ700 และเดอฮาวิลแลนด์ แคนาดา แดช 8-400

เครื่องบินเจ็ตขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์เจเนอรัลอิเล็กทริก CF34-8E ที่มีน้ำหนัก 14,200 ปอนด์ (62.28 kN) ต่อเครื่อง

อี 175 แก้

 
เอ็มบราเออร์ อี175 ของฟูจิดรีมแอร์ไลน์

เอ็มบราเออร์ อี175 เป็นรุ่น อี170 ที่ยืดออกเล็กน้อยและเข้าสู่บริการรายรับครั้งแรกโดยเปิดตัวกับแอร์แคนาดา ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2005[26] โดยทั่วไปแล้ว อี175 จะรองรับผู้โดยสารได้ประมาณ 78 คนในรูปแบบที่นั่งชั้นเดียว 76 คนในรูปแบบที่นั่งสองชั้น และสูงสุด 88 คนในรูปแบบความหนาแน่นสูง เช่นเดียวกับ อี 170 ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ General Electric CF34-8E ที่มีน้ำหนัก 14,200 ปอนด์ (62.28 kN) ต่อเครื่องยนต์ มันแข่งขันกับ บอมบาร์ดิเอร์ ซีอาร์เจ900 ในส่วนตลาดที่เคยครอบครองโดย บีเออี 146 และ ฟอกเกอร์ 70 รุ่นก่อนหน้า

อี 175 เริ่มแรกมาพร้อมกับปีกสไตล์เดียวกันกับรุ่น อี 170 สิ่งนี้เปลี่ยนไปตั้งแต่ปีค.ศ. 2014 เป็นปีกที่ทำมุมซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแพ็กเกจการปรับปรุงประสิทธิภาพ ปีกที่ทำมุมเพิ่มความกว้างของปีกจาก 26.00 ม. (85 ฟุต 4 นิ้ว) เป็น 28.65 ม. (93 ฟุต 11 นิ้ว) การเปลี่ยนแปลง winglet นี้มีให้ในรุ่น E175 เท่านั้น[27][28]

อี 190 และ อี 195 แก้

 
เอ็มบราเออร์ อี 190 ของเวอร์จินออสเตรเลีย

เอ็มบราเออร์ อี 190/195 เป็นรุ่น อี 170/175 ที่ยาวกว่า ซึ่งติดตั้งปีกใหม่ที่ใหญ่ขึ้น เหล็กกันโคลงในแนวนอนที่ใหญ่ขึ้น ทางออกฉุกเฉินสองทางสำหรับเหนือปีก และเครื่องยนต์ใหม่ อี190/195 ติดตั้งเครื่องยนต์เทอร์โบแฟน GE 34-8E-10 เครื่องยนต์และส่วนหน้าของเครื่องยนต์นั้นจัดหาโดย General Electric เครื่องยนต์ได้รับการติดตั้งระบบควบคุมเครื่องยนต์แบบดิจิทัล (FADEC)

อี 190[29] และ อี 195[30] มีรุ่นที่แตกต่างกันเล็กน้อยมีอยู่สองรุ่น: LR และ AR

เครื่องบินลำนี้ติดตั้งชุดจ่ายกำลังเสริมและระบบไฟฟ้าของ Hamilton Sundstrand GE CF34-10E ซึ่งมีน้ำหนัก 18,500 ปอนด์ (82.30 กิโลนิวตัน) เครื่องบินรุ่นนี้แข่งขันกับ บอมบาร์ดิเอร์ ซีอาร์เจ-1000, แอร์บัส เอ220-100, แอร์บัส เอ318, โบอิง 717, 737-500 และ 737-600 โดยสามารถบรรทุกผู้โดยสารได้มากถึง 100 คนในรูปแบบที่นั่งสองชั้นหรือมากถึง 124 คนในรูปแบบที่นั่งชั้นเดียวที่มีความหนาแน่นสูง[31]

ลูกค้าที่เปิดตัวของเอ็มบราเออร์ อี 190 คือเจ็ตบลูแอร์เวย์ โดยมีตัวเลือกคำสั่งซื้อ 100 รายการในปีค.ศ. 2003 และได้รับการส่งมอบครั้งแรกในปีค.ศ. 2005[11] สายการบินต้นทุนต่ำของอังกฤษ ฟลายบี เป็นผู้ให้บริการรายแรกของ อี195 มีคำสั่งซื้อ 14 ลำและ 12 ตัวเลือก และเริ่มให้บริการเอ็มบราเออร์ อี 195 เมื่อวันที่ 22 กันยายน ค.ศ. 2006[32] ตั้งแต่นั้นมาฟลายบี ได้ตัดสินใจว่าพวกเขาจะถอดเครื่องบินออกจากฝูงบิน

การดัดแปลงสำหรับการขนส่งสินค้า แก้

เมื่อวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 2022 เอ็มบราเออร์ได้ยืนยันที่จะเข้าสู่ตลาดการขนส่งสินค้าโดยเสนอ อี-190 และ อี-195 ที่แปลงเป็นเครื่องบินขนส่งสินค้า โดยมีกำหนดสำหรับเที่ยวบินแรกในปีค.ศ. 2024[33]

 
เอ็มบราเออร์ ลีเนียจ 1000

เอ็มบราเออร์ ลีเนียจ 1000 แก้

เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 2005 เอ็มบราเออร์ได้ประกาศแผนสำหรับเอ็มบราเออร์ อี 190 รุ่น เอ็มบราเออร์ ลีเนียจ 1000 (ประเภท อีอาร์เจ190-100 อีซีเจ) มีโครงสร้างแบบเดียวกับรุ่น อี 190 แต่มีพิสัยการบินสูงสุด 4,200 ไมล์ทะเล (7,800 กม.) และที่นั่งหรูหราสูงสุด 19 ที่นั่ง ได้รับการรับรองจากสำนักงานบริหารการบินแห่งชาติสหรัฐฯ เมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2552 การผลิตสองรายการแรก เครื่องบินถูกส่งมอบในเดือนธันวาคม 2551

ผู้ให้บริการ แก้

ณ เดือนมีนาคม ค.ศ. 2021 ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุด 5 สายการบินของเอ็มบราเออร์ อีเจ็ตได้แก่ รีพับบลิคแอร์เวย์ (212), สกายเวสต์แอร์ไลน์ (151), เมซาแอร์ไลน์ (80), เอนวอยแอร์ (62) และ เจ็ตบลูแอร์เวย์ (60)

คำสั่งซื้อและการส่งมอบ แก้

รายการการส่งมอบและคำสั่งซื้อเครื่องบินตระกูลเอ็มบราเออร์ อีเจ็ต:

รุ่น คำสั่งซื้อ จำนวนส่งมอบ จำนวนตกค้าง ผู้ให้บริการหลัก
อี170 191 191 — รีพับบลิคแอร์เวย์ (64), เจแอร์ (18), เอสเซเว่นแอร์ไลน์ (17), แอร์ฟรานซ์ โฮป (15)
อี175 848 705 143 สกายเวสต์แอร์ไลน์ (151), รีพับบลิคแอร์เวย์ (148), เอนวอยแอร์ (62), เมซาแอร์ไลน์ (80)
อี190 568 565 3 เจ็ตบลูแอร์เวย์ (60), แอโรเม็กซิโกคอนเนค (46), เคแอลเอ็มซิตี้ฮอปเปอร์ (32), เทียนจินแอร์ไลน์ (31)
อี195 172 172 — อาซูลบราซิลเลียนแอร์ไลน์ (51), เทียนจินแอร์ไลน์ (20), ออสเตรียนแอร์ไลน์ (17), ล็อตโปแลนด์ (15)
รวม 1,779 1,633 146

ข้อมูลจำเพาะ แก้

รุ่น อี170[34] อี175[35] อี190[36] อี195[37]
นักบิน 2 pilots
ความจุผู้โดยสาร (1 ชนิดที่นั่ง) 72@32" - 78@30-33" 78@32" - 88@29" 100@31/32" - 114@29/30” 116@31/32" - 124@29-31"
ความจุผู้โดยสาร (2 ชนิดที่นั่ง) 66 (6F@40", 60Y@32") 76 (12F@36", 64Y@31") 96 (8F@38", 88@31") 100 (12F@42", 88Y@33")
ความสูง × ความกว้าง 2.00m × 2.74m / 6 ft 7in × 9 ft 0in
ขนาด อี170[38] อี175[39] อี190[40] อี195[41]
ความยาวปีก 26.01m / 85 ft 4in 28.73 m / 94 ft 3in
พื้นที่ปีก 72.72m² / 783 ft²[42] 92.53m² / 996 ft²[43]
ความสูง 9.83m / 32 ft 3in 9.86m / 32 ft 4in 10.57m / 34 ft 8in 10.54m / 34 ft 7in
น้ำหนักขึ้นบินสูงสุด 38,600 kg / 85,098 lb 40,370 kg / 89,000 lb 51,800 kg / 114,199 lb 52,290 kg / 115,280 lb
น้ำหนักบรรทุกสูงสุด 9,759 kg / 21,515 lb 10,110 kg / 22,289 lb 13,063 kg / 28,800 lb 13,933 kg / 30,716 lb
ความจุน้ำมันสูงสุด 9,335 kg / 20,580 lb 12,971 kg / 28,596 lb
เครื่องยนต์ 2× GE CF34-8E 2× GE CF34-10E
แรงผลักดัน 2× 14,200 lbf (63 kN) 2× 20,000 lbf (89 kN)
ความเร็วสูงสุด/เพดานบิน Mach .82 (542 kn; 1,005 km/h; 624 mph) @ 41,000 ft (12,000 m)
ความเร็วขณะบิน Mach .75 (496 kn; 919 km/h; 571 mph) Mach .78 (516 kn; 956 km/h; 594 mph)
พิสัยการบิน[a] 2,150nmi / 3,982 km 2,200nmi / 4,074 km 2,450nmi / 4,537 km 2,300nmi / 4,260 km
Takeoff distance (MTOW) 1,644m / 5,394 ft 2,244m / 7,362 ft 2,100m / 6,890 ft 2,179m / 7,149 ft
Landing distance (MLW) 1,241m / 4,072 ft 1,261m / 4,137 ft 1,244m / 4,081 ft 1,275m / 4,183 ft

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน แก้

รุ่นที่ใกล้เคียงกัน แก้

  • เอ็มบราเออร์ ลีเนียจ 1000

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Aircraft Value News (April 18, 2016). "E170 Values Experience Downward Trend".
  2. ↑ "American orders 10 E175s". Flightglobal. 31 Oct 2017.
  3. ↑ "Embraer Marks One Year of E190 Operations in Japan With E190 Firm Order From JAL" (Press release). Embraer. Jun 20, 2017.
  4. ↑ Linda Blachly (Dec 8, 2017). "Belavia to add one Embraer E195 for route expansion". Aviation Week Network.
  5. ↑ 1997-03-12T00:00:00+00:00. "Embraer seeks Paris show launchfor new 37-seat regional turbofan". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  6. ↑ 1997-06-25T00:00:00+01:00. "Continental Express is eager for small regional jet". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  7. ↑ 2001-10-23T00:00:00+01:00. "New by design". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  8. ↑ 8.0 8.1 http://www.airfleets.net/ficheapp/plane-e170-1.htm
  9. ↑ "Embraer 170". Embraer Historical Center. Archived from the original on 2016-05-10. Retrieved 2017-05-02.
  10. ↑ "Embraer 170". Aerospace-technology.com. 2011-06-15. Retrieved 2012-10-16.
  11. ↑ 11.0 11.1 jetBlue CEO Laments Embraer 190 Costs AWIN First เก็บถาวร 2018-10-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Jens Flottau, Apr 22, 2013
  12. ↑ Polek, Gregory. "Embraer 170 finds its bearings as first airplanes enter service". Aviation International News (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-09-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  13. ↑ "EMBRAER DELIVERS TWO EMBRAER 170 JETS TO US AIRWAYS" (Press release). São José dos Campos, Brazil: Embraer. 8 March 2004. Retrieved 30 October 2013.
  14. ↑ History - LOT Polish Airlines retrieved 30 October 2013
  15. ↑ 15.0 15.1 Polek, Gregory. "Embraer Sets Sights Beyond 1,000th E-Jet Delivery". Aviation International News (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-09-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  16. ↑ "600th production E-Jet delivered to LOT | Shephard". www.shephardmedia.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-09-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  17. ↑ "Kenya Airways receives Embraer's 900th E-Jet | CAPA". centreforaviation.com.
  18. ↑ Baldwin, Bernie (October–November 2013). "On to the next 1,000". Low-Fare & Regional Airlines. 30 (5): 14.
  19. ↑ Polek, Gregory. "Embraer To Re-engine E-Jets with Geared Turbofan". Aviation International News (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-09-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  20. ↑ "Pratt & Whitney wins contract for Embraer's new E-Jets". Reuters (ภาษาอังกฤษ). 2013-01-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  21. ↑ "Portal Embraer". embraer.com (ภาษาอังกฤษ).
  22. ↑ "Embraer Selects Pratt & Whitney's PurePower Engines for Second Generation of E-Jets". web.archive.org. 2013-01-23. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-23. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  23. ↑ jetBlue CEO Laments Embraer 190 Costs AWIN First เก็บถาวร 2018-10-10 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Jens Flottau, Apr 22, 2013
  24. ↑ "List of permitted aircraft on LCY" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2014-08-01.
  25. ↑ Hemmerdinger2017-10-02T13:50:05+01:00, Jon. "SkyWest orders another 20 E-Jets". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  26. ↑ "Embraer 170 - Aerospace Technology". www.aerospace-technology.com.
  27. ↑ Hemmerdinger2013-09-13T00:49:00+01:00, Jon. "Embraer details E-Jet efficiency improvements". Flight Global (ภาษาอังกฤษ).
  28. ↑ "Embraer 170/190". Aircraft Recognition Guide (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
  29. ↑ "Embraer E190 Specifications" (PDF). Embraer Commercial Aviation. Retrieved 30 June 2022.
  30. ↑ "Embraer E195 Specifications" (PDF). Embraer Commercial Aviation. Retrieved 30 June 2022.
  31. ↑ "E195 Cabin" (PDF). Embraer. June 2013. Archived from the original (PDF) on 2015-09-24.
  32. ↑ "Flybe.com - About our fleet". web.archive.org. 2008-02-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-24. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  33. ↑ Bailey, Joanna (2022-03-07). "Embraer Eyes The Freighter Market With E190 & E195 Cargo Conversions". Simple Flying (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  34. ↑ "E170 Cabin" (PDF). Embraer. June 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-08-01.
  35. ↑ "E175 Cabin" (PDF). Embraer. June 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04.
  36. ↑ "E190 Cabin" (PDF). Embraer. June 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2014-03-27.
  37. ↑ "E195 Cabin" (PDF). Embraer. June 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2015-09-24.
  38. ↑ "E170 Weights" (PDF). Embraer. June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04.
  39. ↑ "E175 Weights" (PDF). Embraer. June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-04-17.
  40. ↑ "E190 Weights" (PDF). Embraer. June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04.
  41. ↑ "E195 Weights" (PDF). Embraer. June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04.
  42. ↑ "Embraer ERJ 170 Type Certificate Data Sheet" (PDF). EASA. 26 Jul 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-01-30. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  43. ↑ "Embraer ERJ 190 Type Certificate Data Sheet" (PDF). EASA. 15 Mar 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2017-04-13.


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เอ็มบราเออร์_อีเจ็ต&oldid=11345709"