โบอิง 717

อากาศยานไอพ่นลำตัวแคบของโบอิงที่เปิดตัวในปี ค.ศ. 1999

โบอิง 717 (Boeing 717) เป็นอากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ ผลิตโดยฝ่ายผลิตเครื่องบินพาณิชย์ เดิมได้รับการออกแบบปละวางตลาดโดยแมคดอนเนลล์ดักลาส ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ในชื่อ เอ็มดี-95 จนกระทั่งได้ควบรวมกิจการกับโบอิงในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1997 โบอิง 717 ได้รับการพัฒนามาจากแมคดอนเนลล์ดักลาส เอ็มดี-80 และเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลอากาศยาน ดีซี-9 โดยมีความจุผู้โดยสารสูงสุด 134 ที่นั่ง มีพิสัยการบิน 2,060 ไมล์ทะเล (3,820 กม.) และขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ บีอาร์715 สองเครื่องที่ติดตั้งอยู่บริเวณท้ายลำ

โบอิง 717


โบอิง 717-200 ของควอนตัสลิงก์
ข้อมูลทั่วไป
บทบาทอากาศยานไอพ่นลำตัวแคบ
ชาติกำเนิดสหรัฐอเมริกา
บริษัทผู้ผลิตเครื่องบินพาณิชย์โบอิง
ผู้ออกแบบ
สถานะในประจำการ
ผู้ใช้งานหลักเดลตาแอร์ไลน์
ฮาวาเอียนแอร์ไลน์
ควอนตัสลิงก์ (ในอดีต)
แอร์ทรานแอร์เวย์ (ในอดีต)
จำนวนที่ผลิต156 ลำ
ประวัติ
สร้างเมื่อค.ศ. 1998-2006
เริ่มใช้งาน12 ตุลาคม ค.ศ. 1999
โดยแอร์ทรานแอร์เวย์
เที่ยวบินแรก2 กันยายน ค.ศ. 1998
พัฒนาจากแมคดอนเนลล์ดักลาส เอ็มดี-80

วาลูเจ็ตแอร์ไลน์ (ต่อมาคือแอร์ทรานแอร์เวย์) เป็นสายการบินแรกที่สั่งซื้อเอ็มดี-95 ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1995 แต่ด้วยการควบรวมกิจการของเมคดอนเนลล์ดักลาสเข้าสู่โบอิงในปี 1997 ก่อนการผลิต ส่งผลให้โครงการเอ็มดี-95 ถูกโอนย้ายมาอยู่ในความดูแลของโบอิง และเริ่มเข้าประจำการในปี 1999 กับแอร์ทรานในชื่อโบอิง 717 โบอิงยุติการผลิตโบอิง 717 ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2006 หลังจากส่งมอบ 155 ลำ

รุ่น

แก้
 
โบอิง 717-200 ของเดลตาแอร์ไลน์
โบอิง 717-200

รุ่นการผลิตหลัก ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ บีอาร์715เอ1-30 หรือ บีอาร์715ซี1-30 สองเครื่อง มีความจุผู้โดยสารสูงสุด 134 ที่นั่ง มีจำนวนการผลิต 155 ลำ

717 บิซิเนสเอกซ์เพรส

รุ่นเสนอของ 717-200 สำหรับการใช้งานเป็นเครื่องบินส่วนตัว มีการเปิดตัวที่การประชุม EBACE ในเมืองเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ในเดือนพฤษภาคม ปี 2003 โดยมีความจุผู้โดยสาร 40 ถึง 80 ที่นั่งในห้องโดยสารชั้นหนึ่งและ/หรือชั้นธุรกิจ (โดยทั่วไปจุผู้โดยสาร 60 คน โดยมีระยะห่างระหว่างที่นั่ง 52 นิ้ว (130 ซม.) โดยมีพิสัยการบิน 3,140 ไมล์ทะเล (5,820 กม.) รุ่นนี้เป็นส่วนหนึ่งของโบอิงบิซิเนสเจ็ต[1]

โบอิง 717-100 (-100X)

รุ่นเสนอของ 717-200 ที่มีความจุผู้โดยสาร 86 ที่นั่ง เดิมใช้ชื่อ เอ็มดี-95-20 โดยมีความยาวสั้นลง 6 ฟุต 3 นิ้ว (1.91 ม.) หรือประมาณ 4 เฟรม ต่อมามีการเปลี่ยนชื่อเป็น 717-100X โบอิงได้ปรับแก้ขนาดของอากาศยานในช่วงกลางปี 2000 โดยลดเป็น 12 ฟุต 8 นิ้ว (3.86 ม.) หรือแปดเฟรม แผนการเปิดตัวถูกเลื่อนออกไปเป็นเดือนธันวาคม ค.ศ. 2000 และแบะเลื่อนอีกครั้งอย่างไม่มีกำหนด มีการเลื่อนมาถึงกลางปี 2003[2]

โบอิง 717-100X ไลต์

รุ่นเสนอที่มีความจุผู้โดยสาร 75 ที่นั่ง ขับเคลื่อนโดยเครื่องยนต์โรลส์-รอยซ์ ด็อยท์เชอลันด์ บีอาร์710 ถูกยกเลิกในเวลาต่อมา

โบอิง 717-300X

รุ่นเสนอของ 717-200 เดิมใช้ชื่อ เอ็มดี-95-50 เป็นรุ่นที่เพิ่มความยาวโดยรวมเป็น 138 ฟุต 4 นิ้ว (42.16 ม.) หรือ เก้าเฟรม มีน้ำหนักขึ้นบินสูงสุดและน้ำหนักบรรทุกที่สูงขึ้น เพิ่มประตูบริการบริเวณท้ายลำ และใช้เครื่องยนต์ บีอาร์715ซี1-30 โดยมีความต้องการจากแอร์ทรานที่จะแปลงตัวเลือกรุ่น -200 บางลำให้เป็นรุ่นนี้ สตาร์อัลไลแอนซ์กรุ๊ป (แอร์แคนาดา, ออสเตรียนแอร์ไลน์, ลุฟท์ฮันซ่า, และเอสเอเอส) ได้พิจารณารุ่น -300X ในปี 2003 และมีรายงานความสนใจจากเดลตาแอร์ไลน์ ไอบีเรียแอร์ไลน์ และนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์[2][3]

ผู้ให้บริการ

แก้
 
โบโลเตอาเป็นผู้ให้บริการรายสุดท้ายในยุโรป

ณ เดือนกันยายน ค.ศ. 2023 มีโบอิง 717 จำนวน 101 ลำให้บริการอยู่กับผู้ให้บริการ 3 ราย ได้แก่ เดลตาแอร์ไลน์ (70), ฮาวายเอียนแอร์ไลน์ (19), และควอนตัสลิงก์ (12)[4] จากเดิม 144 ลำในปี 2018[5] ปัจจุบันเดลตาแอร์ไลน์เป็นผู้ให้บริการโบอิง 717 รายใหญ่ที่สุด โดยให้บริการประมาณร้อยละ 60 ของอากาศยานที่ให้บริการทั้งหมด โดยเดลตาเริ่มเช่าโบอิง 717 จำนวน 88 ลำจากเซาท์เวสต์แอร์ไลน์ในปี 2013 ซึ่งทั้งหมดได้รับต่อแอร์ทราน[6] การนำโบอิง 717 และเอ็มดี-81 เข้ามาประจำการช่วยให้เดลตาปลดประจำการดีซี-9 ที่เก่ากว่าได้ในขณะที่ไม่เสียค่าใช้จ่ายมากเท่าการสั่งซื้อเครื่องบินใหม่ ต่างจากสายการบินอื่นๆ ในสหรัฐ เดลตาใช้เครื่องบินที่มีอายุมากกว่า โดยจะมีฝ่ายบำรุงรักษาในชื่อ เทคอ็อป (TechOps) เพื่อดูแลเครื่องบินเหล่านี้โดยเฉพาะ[7]

ในปี 2015 บลูวันได้ประกาศขายฝูงบินโบอิง 717 ทั้งหมด โดยห้าลำขายให้กับเดลตาแอร์ไลน์ และอีกสี่ลำขายให้กับโบโลเตอา สายการบินราคาประหยัดสัญชาติสเปน ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดอันดับสาม[8]

ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2021 โบโลเตอาได้ปลดประจำการโบอิง 717 ลำสุดท้าย โดยสายการบินเป็นผู้ให้บริการรายสุดท้ายในยุโรป[9]

คำสั่งซื้อและการส่งมอบ

แก้
 
คำสั่งซื้อและการส่งมอบ[10][11]
รวม 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995
คำสั่งซื้อ 155 8 8 32 3 21 41 42
การส่งมอบ 155 5 13 12 12 20 49 32 12

ข้อมูลจำเพาะ

แก้
 
ภาพเปรียบเทียบระหว่างดักลาส ดีซี-9, โบอิง 717, แมคดอนเนลล์ดักลาส เอ็มดี-90, และ แมคดอนเนลล์ ดักลาส เอ็มดี- 80
ข้อมูลจำเพาะของโบอิง 717-200
รุ่น มาตรฐาน รุ่นน้ำหนักขึ้นบินสูง
นักบิน[12]: 66  2
การจัดเรียงที่นั่งแบบสองชั้น 106 (8J+98Y @ 36–32 in, 91–81 ซm)
การจัดเรียงที่นั่งแบบชั้นเดียว 117Y @ 32 in (81 ซm)
การจัดเรียงที่นั่งสูงสุด[12]: 81  134
ความจุสินค้า 935 cu ft (26.5 m3) 730 cu ft (21 m3)
ความยาว 124 ft (38 m)
พื้นที่ปีก 93 ft 4 in (28.45 m)
ความสูง 29 ft 8 in (9.04 m)
ความกว้าง ภายนอกลำตัวเครื่อง: 131.6 in (3.34 m)

ภายในห้องโดยสาร: 123.8 in (3.14 m)

น้ำหนักขึ้นบินสูงสุด 110,000 lb (50,000 kg) 121,000 lb (55,000 kg)
น้ำหนักเครื่องเปล่า 67,500 lb (30,600 kg) 68,500 lb (31,100 kg)
น้ำหนักบรรทุกสูงสุด[12]: 66  26,500 lb (12,021 kg) 32,000 lb (14,515 kg)
น้ำหนักเชื้อเพลิง 24,609 lb (11,162 kg) 29,500 lb (13,400 kg)
ความจุเชื้อเพลิง 3,673 US gal (13,900 L) 4,403 US gal (16,670 L)[a]
เครื่องยนต์ (2×)[12]: 65  โรลส์-รอยซ์ บีอาร์715-เอ1-30 โรลส์-รอยซ์ บีอาร์715-ซี1-30
แรงผลักดัน (2×)[12]: 65  18,920 lbf (84.2 kN) 21,430 lbf (95.3 kN)
เพดานบิน[12]: 67  37,000 ft (11,000 m)
ความเร็วเดินทาง[13] มัค 0.77 ที่ 34,200 ft (10,400 m)
พิสัยการบิน[13] 1,430 nmi (2,648 km; 1,646 mi) 2,060 nmi (3,815 km; 2,371 mi)

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน

แก้

รุ่นที่ใกล้เคียงกัน

แก้

เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน

แก้

อ้างอิง

แก้
  1. "Boeing Introduces 717 Business Express at EBACE 2003". MediaRoom.
  2. 2.0 2.1 Jane's All World Aircraft 2005
  3. "Boeing Releases Proposed 717-300X Rendering". MediaRoom.
  4. "Boeing 717 Operators". www.planespotters.net.
  5. "World Airline Census 2018". Flightglobal.com. Retrieved August 21, 2018.
  6. "| Delta to Add Boeing 717 Aircraft to its FleetFrequent Business Traveler". www.frequentbusinesstraveler.com.
  7. "A Look at Delta Air Lines Fleet and Buying Nine MD-90s : AirlineReporter". www.airlinereporter.com.
  8. "Finland's Blue to offload B717 fleet to Volotea, Delta". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ).
  9. Macca, Marco (January 11, 2021). "Volotea: The End of The Boeing 717 in Europe". Airways Magazine (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 11, 2021. สืบค้นเมื่อ January 11, 2021.
  10. 717 Orders and Deliveries, Boeing, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 12, 2016
  11. Orders & Deliveries (search) Boeing
  12. 12.0 12.1 12.2 12.3 12.4 12.5 "Type Certificate Data Sheet no. A6WE" (PDF). FAA. March 25, 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-12-28. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
  13. 13.0 13.1 "717-200 technical characteristics" (PDF). Aero. Boeing. July 2002. p. 30.

แหล่งอ้างอิงเพิ่มเติม

แก้
  1. Including forward and aft auxiliary fuel tanks