นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์
นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ (อังกฤษ: Northwest Airlines) เป็นสายการบินสัญชาติสหรัฐ[1] สายการบินก่อตั่งขึ้นในปีค.ศ. 1934 และมีสำนักงานใหญ่ที่รัฐมินนิโซตา นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์มี 3 ท่าหลักในสหรัฐ และในประเทศเนเธอร์แลนด์และประเทศญี่ปุ่น
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 1 กันยายน ค.ศ. 1926 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เริ่มดำเนินงาน | ค.ศ. 1934 ค.ศ. 1947 (ในชื่อนอร์ทเวสต์โอเรียนท์แอร์ไลน์) 30 กันยายน ค.ศ. 1986 (ในชื่อนอร์ทเวสต์แอร์ไลน์) | ||||||
| เลิกดำเนินงาน | 31 มกราคม ค.ศ. 2010 (ผนวกกับเดลต้าแอร์ไลน์) | ||||||
| ท่าหลัก | อัมสเตอร์ดัม (1993-2010) ดีทรอยต์ (1986-2010) เมมฟิส (1986-2010) มินนีแอโพลิส-เซนท์พอล (1926-2010) โตเกียว-ฮาเนดะ (1947-1978) โตเกียว-นาริตะ (1978-2010) | ||||||
| สะสมไมล์ | WorldPerks | ||||||
| พันธมิตรการบิน | สกายทีม (ค.ศ. 2004-2010) | ||||||
| บริษัทลูก | นอร์ทเวสต์แอร์ลิงค์ | ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 320 | ||||||
| จุดหมาย | 254 | ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  อีเจ็น รัฐมินนิโซตา, สหรัฐ | ||||||
| เว็บไซต์ | http://www.nwa.com | ||||||
นอร์ทเวสต์ได้ผนวกเข้ากับเดลตต้าแอร์ไลน์ในวันที่ 31 มกราคม ค.ศ. 2010[2]
จุดหมายปลายทางแก้ไข
นอร์ทเวสต์แอรืไลน์ให้บริการเที่ยวบินไปยังจุดหมายปลายทาง 254 แห่งทั่วโลก
พันธมิตรทางการบินแก้ไข
- แอร์ฟรานซ์
- อะแลสกาแอร์ไลน์
- อาลีตาเลีย
- อเมริกาเวสต์แอร์ไลน์
- อเมริกันอีเกิล
- ไชน่าแอร์ไลน์
- ไชน่าเซาท์เทิร์นแอร์ไลน์
- คอนติเนนตัลแอร์ไลน์[3][4]
- เช็กแอร์ไลน์
- เดลตาแอร์ไลน์
- กัลฟ์สตรีม อินเตอร์เนชั่นเนลแอร์ไลน์
- ฮาวายเอียนแอร์ไลน์
- ฮอไรซั่นแอร์
- เจแปนแอร์ไลน์
- เคนยาแอร์เวย์
- เคแอลเอ็ม รอยัลดัชต์
- เคแอลเอ็มซิตี้ฮอปเปอร์
- โคเรียนแอร์
- มาเลฟฮังกาเรียนแอร์ไลน์ (Amsterdam-Budapest route only)
- มิดเวสต์แอร์ไลน์
- พินนาเคิลแอร์ไลน์
.jpg)
.jpg)
.jpg)
ฝูงบินแก้ไข
ก่อนการผนวกเข้าเดลตาแอร์ไลน์ นอร์ทเวสต์แอร์ไลน์มีเครื่องบินในฝูงบิน ดังนี้:[5]
| เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| J | F | Y | รวม | |||||
| แอร์บัส เอ319-100 | 57 | — | — | 16 | 108 | 124 | ||
| แอร์บัส เอ320-200 | 72 | — | — | 16 | 132 | 148 | ||
| แอร์บัส เอ330-200 | 11 | — | 32 | — | 211 | 243 | ||
| แอร์บัส เอ330-300 | 21 | — | 34 | — | 264 | 298 | ||
| โบอิง 747-400 | 16 | — | 65 | — | 338 | 403 | ผู้เริ่มให้บริการ | |
| โบอิง 757-200 | 45 | — | — | 22 | 160 | 182 | ||
| โบอิง 757-300 | 16 | — | — | 24 | 200 | 224 | ||
| โบอิง 787-8 | — | 18 | 48 | — | 154 | 202 | ||
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี 9-30 | 30 | — | — | 16 | 84 | 100 | ||
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี 9-40 | 7 | — | — | 16 | 94 | 110 | ||
| แมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี 9-50 | 34 | — | — | 16 | 109 | 125 | ||
| รวม | 309 | 18 | ||||||
อายุการใช้งานเฉลี่ยของฝูงบินของบริติช แอร์เวย์ คือ 18.5 ปี[6]
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ "Federal Aviation Administration - Airline Certificate Information - Detail View". av-info.faa.gov.
- ↑ "Northwest Airlines Flights | Northwest Airlines Tickets". www.cheapoair.com.
- ↑ "Continental Airlines – Continental to Join Star Alliance – Frequently Asked Questions". Continental.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 19, 2010. สืบค้นเมื่อ March 5, 2010.
- ↑ "Continental Airlines – Earn OnePass Miles on Airline Partner". Continental.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 14, 2009. สืบค้นเมื่อ March 5, 2010.
- ↑ "Northwest Airlines Fleet Details and History". www.planespotters.net.
- ↑ "Average fleet age for selected airlines". www.airsafe.com.