วิกิพีเดีย

ประเทศซีเรีย

พิกัดภูมิศาสตร์: 35°N 38°E / 35°N 38°E / 35; 38

ประเทศซีเรีย (อังกฤษ: Syria; อาหรับ: سورية ซูริยา) หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐอาหรับซีเรีย (อังกฤษ: Syrian Arab Republic; อาหรับ: الجمهورية العربية السورية) เป็นประเทศในเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ มีพรมแดนทิศตะวันตกจดทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ทิศเหนือจดประเทศตุรกี ทิศตะวันออกจดประเทศอิรัก ทิศใต้จดประเทศจอร์แดน และทิศตะวันตกเฉียงใต้จดประเทศอิสราเอล กรุงดามัสกัส เมืองหลวง เป็นนครที่มีผู้อยู่อาศัยต่อเนื่องที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ประเทศซีเรียเป็นที่ราบอุดมสมบูรณ์ ภูเขาสูงและทะเลทราย มีประชากรกลุ่มชาติพันธุ์และศาสนาหลากหลาย ส่วนมากเป็นชาวอาหรับ ซึ่งรวมอลาวียะห์ ดรูซ มุสลิมซุนนีย์และคริสต์ศาสนิกชน กลุ่มชาติพันธุ์อื่น ได้แก่ ชาวอาร์มีเนีย อัสซีเรีย เคิร์ดและเติร์ก ชาวอาหรับซุนนีย์เป็นกลุ่มประชากรใหญ่ที่สุดในประเทศซีเรีย

สาธารณรัฐอาหรับซีเรีย

ٱلْجُمْهُورِيَّةُ ٱلْعَرَبِيَّةُ ٱلسُّورِيَّةُ (อาหรับ)
al-Jumhūrīyah al-ʻArabīyah as-Sūrīyah
คำขวัญ: وَحْدَةٌ ، حُرِّيَّةٌ ، اِشْتِرَاكِيَّةٌ
Waḥdah, Ḥurrīyah, Ishtirākīyah
("เอกภาพ, อิสรภาพ, สังคมนิยม")
เพลงชาติ: حُمَاةَ الدِّيَارِ
ฮุมาตัดดิยาร
("ผู้พิทักษ์มาตุภูมิ")
Syria (orthographic projection).svg
ที่ตั้งของ ประเทศซีเรีย  (สีเขียว)
Syria - Location Map (2013) - SYR - UNOCHA.svg
เมืองหลวง
และเมืองใหญ่สุด
ดามัสกัส
33°30′N 36°18′E / 33.500°N 36.300°E / 33.500; 36.300
ภาษาราชการอาหรับ[1]
กลุ่มชาติพันธุ์
(ค.ศ. 2014[2])
90% อาหรับ
10% อื่น ๆ
ศาสนา
87% อิสลาม
10% คริสต์[3]
3% ดรูซ[4]
เดมะนิมชาวซีเรีย
การปกครองรัฐเดี่ยว ระบบพรรคเด่น กึ่งประธานาธิบดี ลัทธิบะอัษ สาธารณรัฐภายใต้เผด็จการทหาร[5]
บัชชาร อัลอะซัด
Hussein Arnous
Hammouda Sabbagh
สภานิติบัญญัติสภาประชาชน
ก่อตั้ง
8 มีนาคม ค.ศ. 1920
• รัฐซีเรียภายใต้การปกครองของอาณัติฝรั่งเศส
1 ธันวาคม ค.ศ. 1924
14 พฤษภาคม ค.ศ. 1930
• ได้รับเอกราชโดยนิตินัย
24 ตุลาคม ค.ศ. 1945
• เอกราช โดยพฤตินัย
17 เมษายน ค.ศ. 1946
28 กันยายน ค.ศ. 1961
8 มีนาคม ค.ศ. 1963
27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2012
พื้นที่
• รวม
185,180[6] ตารางกิโลเมตร (71,500 ตารางไมล์) (อันดับที่ 87)
1.1
ประชากร
• ค.ศ. 2020 ประมาณ
17,500,657 (อันดับที่ 66)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2010
21,018,834
118.3 ต่อตารางกิโลเมตร (306.4 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 70)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)ค.ศ. 2015 (ประมาณ)
• รวม
50.28 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3]
2,900 ดอลลาร์สหรัฐ[3]
จีดีพี (ราคาตลาด)ค.ศ. 2014 (ประมาณ)
• รวม
24.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ[3] (อันดับที่ 167)
831 ดอลลาร์สหรัฐ[3]
จีนี (ค.ศ. 2014)55.8[7]
สูง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)เพิ่มขึ้น 0.567[8]
ปานกลาง · อันดับที่ 151
สกุลเงินปอนด์ซีเรีย (SYP)
เขตเวลาUTC+2 (EET)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)
UTC+3 (EEST)
ขับรถด้านขวามือ
รหัสโทรศัพท์+963
รหัส ISO 3166SY
โดเมนบนสุด.sy
سوريا.

ในภาษาอังกฤษ เดิมชื่อ "ซีเรีย" สมนัยกับเลแวนต์ (ภาษาอาหรับว่า al-Sham) ขณะที่รัฐสมัยใหม่ครอบคลุมที่ตั้งของราชอาณาจักรและจักรวรรดิโบราณหลายแห่ง รวมถึงอารยธรรมเอบลา (Ebla) ในสหัสวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล ในสมัยอิสลาม ดามัสกัสเป็นเมืองหลวงของรัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ และเมืองเอกในรัฐสุลต่านมัมลุกในอียิปต์

รัฐซีเรียสมัยใหม่สถาปนาขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งโดยเป็นอาณาเขตในอาณัติของฝรั่งเศส และเป็นรัฐอาหรับใหญ่ที่สุดที่กำเนิดขึ้นจากเลแวนต์อาหรับที่เดิมออตโตมันปกครอง ประเทศซีเรียได้รับเอกราชในเดือนเมษายน 2489 เป็นสาธารณรัฐระบบรัฐสภา สมัยหลังได้รับเอกราชมีความวุ่นวาย และกลุ่มรัฐประหารและความพยายามรัฐประหารสะเทือนประเทศในสมัยปี 2492–2514 ระหว่างปี 2501 ถึง 2504 ประเทศซีเรียเข้าร่วมสหภาพช่วงสั้น ๆ กับอียิปต์ ซึ่งสิ้นสุดลงด้วยรัฐประหาร ประเทศซีเรียอยู่ภายใต้กฎหมายฉุกเฉินระหว่างปี 2506 ถึง 2554 ระงับการคุ้มครองพลเมืองส่วนใหญ่ของรัฐธรรมนูญอย่างชะงัด และระบบรัฐบาลถูกพิจารณาว่าไม่เป็นประชาธิปไตย บัชชาร อัลอะซัดเป็นประธานาธิบดีตั้งแต่ปี 2543 สืบทอดจากฮาเฟซ อัลอะซัด บิดา ซึ่งดำรงตำแหน่งระหว่างปี 2513 ถึง 2543

ประเทศซีเรียเป็นสมาชิกสหประชาชาติและขบวนการไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ปัจจุบันถูกระงับสมาชิกภาพจากสันนิบาตอาหรับและองค์การความร่วมมืออิสลาม และระงับตนเองจากสหภาพเพื่อเมดิเตอร์เรเนียน นับแต่เดือนมีนาคม 2554 ประเทศซีเรียเกิดสงครามกลางเมืองในห้วงการก่อการกำเริบ (ถือว่าเป็นผลขยายของอาหรับสปริง) ต่ออะซัดและรัฐบาลพรรคบะอัษ กลุ่มต่อต้านตั้งรัฐบาลทางเลือกขึ้น คือ แนวร่วมแห่งชาติซีเรีย (Syrian National Coalition) ในเดือนมีนาคม 2555 ต่อมา ผู้แทนรัฐบาลนี้ได้รับเชิญให้แทนที่ประเทศซีเรียในสันนิบาตอาหรับ

ภูมิศาสตร์แก้ไข

1 ตารางกิโลเมตร พื้นดิน 18 ตารางกิโลเมตร พื้นน้ำ 30 ตารางกิโลเมตร ตั้งอยู่ในภูมิภาคตะวันออกกลาง ทิศเหนือติดตุรกี ทิศใต้ติดจอร์แดน ทิศตะวันออกติดอิรัก ทิศตะวันตกติดเลบานอน อิสราเอลและทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

สภาพภูมิประเทศแก้ไข

ที่ราบทะเลทรายที่มีฝนตกเพียงเล็กน้อย มีที่ราบแคบ ๆ ชายฝั่ง มีภูเขาอยู่ทางทิศตะวันตก

สภาพภูมิอากาศแก้ไข

ชายฝั่งเมดิเตอร์เรเนียนอากาศชื้น ตอนกลางและทางตะวันออกมีอุณหภูมิสูงในหน้าร้อนถึง 43 องศาเซลเซียส ในหน้าหนาวมีอากาศที่พอเหมาะ มีความหนาวเย็นในบางครั้ง ทางเหนือมีฝนตกจำนวนมาก

ประวัติศาสตร์แก้ไข

ดูบทความหลักที่: ประวัติศาสตร์ซีเรีย

ยุคก่อนประวัติศาสคร์แก้ไข

ยุคกลางแก้ไข

จักรวรรดิออตโตมันแก้ไข

ดูบทความหลักที่: ออตโตมันซีเรีย

รัฐอารักขาของฝรั่งเศสแก้ไข

ดูบทความหลักที่: ซีเรียและเลบานอนในอาณัติ

ซีเรียเคยอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส และได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 17 เมษายน 2489

สาธารณรัฐแก้ไข

ดูบทความหลักที่: สาธารณรัฐซีเรีย (2473–2501), สหสาธารณรัฐอาหรับ และ รัฐประหารในซีเรีย พ.ศ. 2506

การเมืองการปกครองแก้ไข

รูปแบบการปกครอง แบบสาธารณรัฐภายใต้การปกครองโดยทหาร (นับแต่ปี ค.ศ.1963) มีประธานาธิบดีเป็นประมุขของประเทศ เลือกตั้งคราวละ 7 ปี มีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร ประธานาธิบดีแต่งตั้งคณะรัฐมนตรี ประมุขของรัฐคนปัจจุบันคือ นายบัชชาร อัลอะซัด (ตั้งแต่ 17 กรกฎาคม 2543)

บริหารแก้ไข

ดูบทความหลักที่: รัฐบาลซีเรีย

หัวหน้าฝ่ายบริหาร นาย Mustafa Mohammed Miro (นายกรัฐมนตรี ตั้งแต่ 13 มีนาคม 2543)

นิติบัญญัติแก้ไข

ดูบทความหลักที่: รัฐสภาซีเรีย

ตุลาการแก้ไข

ดูบทความหลักที่: กฎหมายซีเรีย

สถานการณ์การเมืองแก้ไข

ในปี 2513 พันเอก ฮาเฟซ อัล-อัสซาด ได้ก่อรัฐประหารยึดอำนาจปกครองประเทศ [9] และในปี พ.ศ. 2514 ได้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของซีเรียจนถึงอสัญกรรมเมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2543 เดือนต่อมา บุตรชายของอดีตประธานาธิบดี ดร. บัชชาร อัลอะซัด ได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนใหม่ของซีเรีย

ซีเรียเป็นประเทศค่อนข้างปิด โดยเฉพาะในสมัยของประธานาธิบดี ฮาเฟซ อัล-อัสซาด เป็นประเทศนิยมอาหรับและมีนโยบายต่อต้านตะวันตก และอิสราเอล นอกจากนั้น ซีเรียมีอิทธิพลต่อเลบานอนในด้านความมั่นคงและการต่างประเทศ ทำให้การเจรจาใด ๆ ระหว่างอิสราเอลกับเลบานอนจะต้องดำเนินการควบคู่ไปกับการเจรจาระหว่างซีเรียกับอิสราเอลด้วย อย่างไรก็ดี การที่ ดร. บาชาร์ อัล-อัสซาด ได้รับการศึกษาจากประเทศตะวันตกทำให้เห็นความสำคัญของการปฏิรูปประเทศทั้งในด้านการเมืองและเศรษฐกิจซึ่งอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ และเห็นความจำเป็นต้องเปิดประเทศเพื่อรับการลงทุน และความช่วยเหลือ โดยเฉพาะจากสหรัฐฯ แต่ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการเจรจาสันติภาพกับอิสราเอล ดร. บาชาร์ อัล-อัสซาด คงยึดมั่นนโยบายของบิดา สำหรับความสัมพันธ์กับเลบานอน การถอนกองกำลังอิสราเอลออกจากเลบานอนตอนใต้ เมื่อต้นปี พ.ศ. 2543 ได้สร้างแรงกดดันให้ซีเรียทบทวนและพิจารณาความจำเป็นและเหตุผลของการคงกองกำลังของตนประมาณ 30,000 นาย อย่างไรก็ตามในปี พ.ศ. 2548 ซีเรียได้ถอนกำลังทหารทั้งหมดออกจากเลบานอนหลังจากเหตุการณ์ลอบสังหารอดีตนายกรัฐมนตรีเลบานอนนาย ราฟิก ฮาริรี่

สิทธิมนุษยชนแก้ไข

มีการสั่งปิดกั้นการเข้าถึงเว็บไซต์ชื่อดังทั้ง “กูเกิล” “ยูทูบ” “เฟซบุก” และ “วิกิพีเดีย” เมื่อองค์กรสิทธิมนุษยชนหลายแห่ง และ สื่อต่างชาติอีกหลายสำนัก เริ่มเสนอรายงานตีแผ่การที่อัสซาดตั้งหน่วยตำรวจลับเพื่อจับกุมผู้ที่แสดงตนว่าต่อต้านรัฐบาลมาจำคุก ทรมานร่างกาย หรือสังหารอย่างเหี้ยมโหด หลายฝ่ายเริ่มจับจ้องมายังซีเรีย ซึ่งแน่นอนว่า อัสซาดออกมาปฏิเสธเรื่องราวทั้งหมด

การแบ่งเขตการปกครองแก้ไข

ซีเรียแบ่งเป็น 14 เขตผู้ว่าการ (governorate) ซึ่งการแต่งตั้งผู้ว่าจะเสนอโดยรัฐมนตรีมหาดไทย รับรองโดยคณะรัฐมนตรี และประกาศโดยพระราชกฤษฎีกา เป็นผู้นำของแต่ละเขต ผู้ว่าจะมีสภาเขตที่ได้รับเลือกมาช่วยเหลือ

  1. ฏ็อรฏูส
  2. ดัยรุซซูร
  3. ดัรอา
  4. ดามัสกัส
  5. รีฟดิมัชก์
  6. อะเลปโป
  7. อัรร็อกเกาะฮ์
  8. อัลกุนัยฏิเราะฮ์
  9. อัลลาษิกียะฮ์
  10. อัลฮะซะกะฮ์
  11. อัสซุวัยดาอ์
  12. อิดลิบ
  13. ฮอมส์
  14. ฮะมาฮ์
 
เขตผู้ว่าการของซีเรีย

นโยบายต่างประเทศแก้ไข

ซีเรียมุ่งเน้นการกระชับความสัมพันธ์กับกลุ่มประเทศอาหรับเป็นสำคัญ นอกจากนั้น การที่ซีเรียเคยอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศส ทำให้ซีเรียมีความสัมพันธ์กับฝรั่งเศสในระดับหนึ่ง แต่ไม่แน่นแฟ้นเหมือนกับความสัมพันธ์ที่เลบานอนมีต่อฝรั่งเศส

กองทัพแก้ไข

ดูบทความหลักที่: กองทัพซีเรีย

กองกำลังกึ่งทหารแก้ไข

เศรษฐกิจแก้ไข

โครงสร้างแก้ไข

การเกษตร ได้แก่ กาแฟ ผลไม้ ถั่ว อินทผลัม เป็นสินค้าหลักที่ทำรายได้เข้าประเทศเป็นจำนวนมาก แม้ซีเรียปฏิรูประบบเศรษฐกิจให้มีความทันสมัยมากขึ้น เช่น การเปิดเสรีธนาคารพาณิชย์

ทรัพยากรธรรมชาติแก้ไข

ปิโตรเลียม ฟอสเฟต โครเมียม แมงกานีส แร่เหล็ก หินเกลือ หินอ่อน และยิปซั่ม

สถานการณ์เศรษฐกิจแก้ไข

การท่องเที่ยวแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การท่องเที่ยวในซีเรีย

มีนักท่องเที่ยวจากซีเรียเดินทางมาไทยค่อนข้างน้อย ในปี 2549 มีนักท่องเที่ยวจากซีเรียเข้ามาในไทยประมาณ 2,803 คน

โครงสร้างพื้นฐานแก้ไข

วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยีแก้ไข

คมนาคม และ โทรคมนาคมแก้ไข

การศึกษาแก้ไข

ดูบทความหลักที่: การศึกษาในประเทศซีเรีย

มีนักเรียนไทยในซีเรียประมาณ 80 คน ส่วนใหญ่มาจากภาคใต้ ได้รับการศึกษาด้านศาสนาและกฎหมายอิสลามโดยได้รับทุนโดยตรงจากซีเรีย

อัตราการรู้หนังสือแก้ไข

สาธารณสุขแก้ไข

ประชากรศาสตร์แก้ไข

22,457,336 ล้านคน (ค่าประมาณ เดือนกรกฎาคมคม พ.ศ. 2556)

 
โบสถ์ของนักบุญซิเมโอน สไตไลทส์

ศาสนาแก้ไข

ดูบทความหลักที่: ศาสนาในประเทศซีเรีย

อิสลาม (สุหนี่) 74% Alawite, ดรูซและมุสลิมนิกายอื่น ๆ 16% คริสเตียน 10%

ภาษาแก้ไข

ดูบทความหลักที่: ภาษาในประเทศซีเรีย

อาหรับเป็นภาษาราชการ ฝรั่งเศส อังกฤษ ใช้กันอย่างกว้างขวาง

กีฬาแก้ไข

ดูบทความหลักที่: ซีเรียในโอลิมปิก และ ซีเรียในพาราลิมปิก

วัฒนธรรมแก้ไข

ดูบทความหลักที่: วัฒนธรรมซีเรีย

วรรณกรรมแก้ไข

สถาปัตยกรรมแก้ไข

อาหารแก้ไข

 
สลัดฟาตุช

ดนตรีแก้ไข

สื่อมวลชนแก้ไข

ดูบทความหลักที่: สื่อสารมวลชนในประเทศซีเรีย

วันหยุดแก้ไข

ดูบทความหลักที่: รายชื่อวันสำคัญของซีเรีย

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ "Constitution of the Syrian Arab Republic – 2012" (PDF). International Labour Organization. International Labour Organization. สืบค้นเมื่อ 31 August 2020.
  2. ↑ "Syria". CIA World factbook. CIA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 June 2014.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 "Syria". The World Factbook. Central Intelligence Agency. สืบค้นเมื่อ 7 April 2021.
  4. ↑ "Syria: Ethnic Shift, 2010–mid 2018". gulf2000.columbia.edu. Columbia University Gulf2000. 2018. สืบค้นเมื่อ 2 June 2019.
  5. ↑ "Constitution of Syria 2012". Scribd. 15 February 2012. สืบค้นเมื่อ 25 January 2013.
  6. ↑ "Syrian ministry of foreign affairs". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-05-11.
  7. ↑ "World Bank GINI index". World Bank. สืบค้นเมื่อ 22 January 2013.
  8. ↑ Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
  9. ↑ "Report of the Commission Entrusted by the Council with the Study of the Frontier between Syria and Iraq". World Digital Library. 1932. สืบค้นเมื่อ 2013-07-11.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ประเทศซีเรีย&oldid=9754857"