สาธารณรัฐซีเรียที่ 1

สาธารณรัฐซีเรียที่ 1[2][a] หรือชื่ออย่างเป็นทางการอีกชื่อหนึ่งคือ สาธารณรัฐซีเรีย[b] ก่อตั้งขึ้นใน 1930 โดยเป็นส่วนหนึ่งของซีเรียและเลบานอนในอาณัติของฝรั่งเศส โดยเป็นรัฐสืบต่อจากรัฐซีเรีย สนธิสัญญาอิสรภาพจัดทำขึ้นในปี 1936 เพื่อให้ซีเรียได้รับเอกราชและยุติการปกครองของฝรั่งเศส แต่รัฐสภาฝรั่งเศสปฏิเสธที่จะยอมรับสนธิสัญญาดังกล่าว ตั้งแต่ปี 1940 ถึง 1941 สาธารณรัฐซีเรียอยู่ภายใต้การควบคุมของฝรั่งเศสวีชี และหลังจากการรุกรานของฝ่ายสัมพันธมิตรในปี 1941 และนำไปสู่การประกาศเอกราชในปี 1944 แต่ในเดือนตุลาคม 1945 สาธารณรัฐซีเรียได้รับการยอมรับจากสหประชาชาติโดยพฤตินัย และกลายเป็นรัฐอธิปไตยอย่างสมบูรณ์โดยเมื่อวันที่ 17 เมษายน 1946 ด้วยการที่ฝรั่งเศสถอนทหาร และสาธารณรัฐที่สองได้สืบทอดต่อหลังการประกาศใช้รัฐธรรมนูญใหม่เมื่อวันที่ 5 กันยายน 1950[4]

สาธารณรัฐซีเรีย

République syrienne (French)
الجمهورية السورية (Arabic)
al-Jumhūrīyah as-Sūrīyah
1930–1950
เพลงชาติحُمَاةَ الدِّيَارِ
ฮุมาตัดดิยาร[1]
("ผู้พิทักษ์มาตุภูมิ")
แผนที่ของสาธารณรัฐซีเรียที่ 1 (สีเขียว) ก่อนปี 1938
แผนที่ของสาธารณรัฐซีเรียที่ 1 (สีเขียว) ก่อนปี 1938
สถานะรัฐองค์ประกอบของ ซีเรียและเลบานอนในอาณัติ (1930–1946)
เมืองหลวงดามัสกัส
ภาษาทั่วไปภาษาอาหรับ,ฝรั่งเศส
ศาสนา
อิสลาม
การปกครองอาณัติของฝรั่งเศส
(1930–1946)
ระบบรัฐสภา
(1946–1950)
ข้าหลวงใหญ่ 
• 1930–1933 (คนแรก)
อ็องรี ป็องโสต
• 1944–1946 (last)
เอเตียน ปอล เบย์แน็ต
ประธานาธิบดี 
• 1932–1936 (คนแรก)
มูฮัมหมัด อาลี อัล-อับยาด
• 1945–1949 (คนสุดท้าย)
ชูครี อัล-กูวาตลี
นายกรัฐมนตรี 
• 1932–1934 (คนแรก)
อักคี-อัล อาซิม
• 1950 (คนสุดท้าย)
นาซิม อัล-กุดซี
ยุคประวัติศาสตร์ศตวรรษที่ 20
14 พฤษภาคม 1930
9 กันยายน 1936
• เข้าร่วมสหประชาชาติ
24 ตุลาคม 1945
17 เมษายน 1946
5 กันยายน 1950
พื้นที่
• รวม
192,424 ตารางกิโลเมตร (74,295 ตารางไมล์)
สกุลเงินปอนด์ซีเรีย
ก่อนหน้า
ถัดไป
1930:
รัฐซีเรีย
1936:
รัฐอาลาไวต์
รัฐจาบาล-ดรูซ
1938:
รัฐฮาทัย
1950:
สาธารณรัฐซีเรียที่ 2
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ
ซีเรีย
ตุรกี
อิสราเอล (พิพาท)

หมายเหตุ

แก้
  1. อาหรับ: الجمهورية السورية الأولى[3]
  2. อาหรับ: الجمهورية السورية al-Jumhūrīyah as-Sūrīyah; ฝรั่งเศส: République syrienne[ต้องการอ้างอิง]

อ้างอิง

แก้
  1. "www.nationalanthems.info". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-28. สืบค้นเมื่อ 2018-05-22.
  2. Karim Atassi (2018). Syria, the Strength of an Idea. Cambridge University Press. p. 101-179. ISBN 9781107183605. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-04-02. สืบค้นเมื่อ 2020-04-20.
  3. عزت, دروزة، محمد (1959). العرب والعروبة: من القرن الثالث حتى القرن الرابع عشر الهجري. p. 668. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-04-02. สืบค้นเมื่อ 2020-04-20.
  4. George Meri Haddad (1971). Revolutions and Military Rule in the Middle East. Vol. 2. Robert Speller & Sons. p. 286. ISBN 9780831500603. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-04-02. สืบค้นเมื่อ 2020-04-30.