วิกิพีเดีย

รายพระนามพระมหากษัตริย์ทั่วโลกตามรัชกาล

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย
สำหรับพระมหากษัตริย์ที่ยังครองราชย์ในปัจจุบัน ดูที่ รายพระนามพระมหากษัตริย์รัชกาลปัจจุบันเรียงตามรัชกาล
ค.ศ.

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

พระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส เป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงครองราชย์นานที่สุด ตามวันที่พิสูจน์ได้แน่นอน

พระมหากษัตริย์ในรัฐเอกราชที่ครองราชย์ตามวันที่พิสูจน์ได้แน่นอนแก้ไข

ลำดับ พระบรมฉายาลักษณ์ พระนาม ดินแดน ครองราชย์ ระยะเวลา อ้าง.
ตั้งแต่ ถึง (วัน) (ปี, วัน)
1   พระเจ้าหลุยส์ที่ 14   ฝรั่งเศส 14 พฤษภาคม 1643 1 กันยายน 1715 26,407 72 ปี 110 วัน [1]
2   สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2   สหราชอาณาจักร
ดินแดนเครือจักรภพ
 6 กุมภาพันธ์ 1952 8 กันยายน 2022 25,782 70 ปี 214 วัน[l] [2][3][4]
3   พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร   ไทย 9 มิถุนายน 1946 13 ตุลาคม 2016 25,694 70 ปี 126 วัน [5]
4   เจ้าชายโยฮันที่ 2   ลีชเทินชไตน์ 12 พฤศจิกายน 1858 11 กุมภาพันธ์ 1929 25,658 70 ปี 91 วัน [6]
5   Kʼinich Janaabʼ Pakal ที่ 1 ปาเลงเก (เม็กซิโก) 27 กรกฎาคม 615[m] 29 สิงหาคม 683 24,870 68 ปี 33 วัน [7][9]
6   จักรพรรดิฟรันทซ์ โยเซ็ฟที่ 1
2 ธันวาคม 1848 21 พฤศจิกายน 1916 24,825 67 ปี 355 วัน [10]
7   Chan Imix Kʼawiil โกปัน (ฮอนดูรัส) 8 กุมภาพันธ์ 628 18 มิถุนายน 695 24,602 67 ปี 130 วัน [11]
8   เฟอร์ดินันที่ 3
6 ตุลาคม 1759 4 มกราคม 1825 23,831 65 ปี 90 วัน [12]
9   สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย   สหราชอาณาจักร 20 มิถุนายน 1837 22 มกราคม 1901 23,226 63 ปี 216 วัน [13]
10   พระเจ้าไชเมที่ 1   ราชบัลลังก์อารากอน 12 กันยายน 1213 27 กรกฎาคม 1276 22,964 62 ปี 319 วัน [14]
11   จักรพรรดิโชวะ[n]   ญี่ปุ่น 25 ธันวาคม 1926 7 มกราคม 1989 22,659 62 ปี 13 วัน [15]
12   จักรพรรดิคังซี[o]   จีน 5 กุมภาพันธ์ 1661 20 ธันวาคม 1722 22,597 61 ปี 318 วัน [16]
13   ออนอเรที่ 3   โมนาโก 29 ธันวาคม 1731 19 มกราคม 1793 22,302 61 ปี 21 วัน [17]
14   Itzamnaaj Bahlam ที่ 3 Yaxchilan (เม็กซิโก) 23 ตุลาคม 681 15 มิถุนายน 742 22,149 60 ปี 235 วัน [18]
15   Kʼakʼ Tiliw Chan Yopaat กิริกัว (กัวเตมาลา) 2 มกราคม 725 31 กรกฎาคม 785 22,125 60 ปี 210 วัน [19]
16   จักรพรรดิเฉียนหลง[p]   จีน 18 ตุลาคม 1735 9 กุมภาพันธ์ 1796[q] 22,029 60 ปี 114 วัน [20]
17   พระเจ้าคริสเตียนที่ 4   เดนมาร์ก–นอร์เวย์ 4 เมษายน 1588 28 กุมภาพันธ์ 1648 21,879 59 ปี 330 วัน [21]
18   สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 3
25 ตุลาคม 1760 29 มกราคม 1820 21,644 59 ปี 96 วัน [22]
19   พระเจ้าหลุยส์ที่ 15   ฝรั่งเศส 1 กันยายน 1715 10 พฤษภาคม 1774 21,436 58 ปี 251 วัน [23]
20   จักรพรรดิเปดรูที่ 2   บราซิล 7 เมษายน 1831 15 พฤศจิกายน 1889 21,407 58 ปี 222 วัน [24]
21   อัลมุสตันศิร บิลลาฮ์ รัฐเคาะลีฟะฮ์ฟาฏิมียะฮ์ (อียิปต์) 13 มิถุนายน 1036[s] 29 ธันวาคม 1094 21,383 58 ปี 199 วัน [25][26]
22   พระเจ้านิกอลาที่ 1
13 สิงหาคม 1860 26 พฤศจิกายน 1918 21,288 58 ปี 105 วัน [29]
23   สมเด็จพระราชินีนาถวิลเฮลมินา   เนเธอร์แลนด์ 23 พฤศจิกายน 1890 4 กันยายน 1948 21,104 57 ปี 286 วัน [30]
24   พระเจ้าเจมส์ที่ 6   สกอตแลนด์ 24 กรกฎาคม 1567 27 มีนาคม 1625 21,066 57 ปี 246 วัน [31]
25   คอนราดที่ 1   บูร์กอญ 12 กรกฎาคม 937[t] 19 ตุลาคม 993 20,553 56 ปี 99 วัน [32]

ดูเพิ่มแก้ไข

หมายเหตุแก้ไข

  1. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 แอนทีกาและบาร์บิวดายังไม่เป็นรัฐเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1981
  2. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 บาฮามาสยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 10 กรกฎาคม ค.ศ. 1973
  3. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 เบลีซยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 21 กันยายน ค.ศ. 1981
  4. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 กรีเนดายังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1974
  5. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 จาเมกายังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1962
  6. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 ปาปัวนิวกินียังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 16 กันยายน ค.ศ. 1975
  7. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 เซนต์คิตส์และเนวิสยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 19 กันยายน ค.ศ. 1983
  8. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 เซนต์ลูเชียยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1979
  9. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 27 ตุลาคม ค.ศ. 1979
  10. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 หมู่เกาะโซโลมอนยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 7 กรกฎาคม ค.ศ. 1978
  11. ↑ ในช่วงต้นรัชสมัยใน ค.ศ. 1952 ตูวาลูยังไม่เป็นเอกราช ภายหลังกลายเป็นรัฐเอกราชในวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 1978
  12. ↑ ช่วงเวลาครองราชย์นับเฉพาะรัฐเอกราชที่ยังคงมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขในรัชสมัยของพระองค์ ได้แก่: ออสเตรเลีย, แคนาดา, นิวซีแลนด์ และสหราชอาณาจักร
  13. ↑ ในปฏิทินมายา ครองราชย์ใน 9.9.2.4.8, 5 Lamat 1 Mol; สวรรคตใน 9.12.11.5.18, 6 Etz'nab 11 Yax. มีการแปลงวันที่แบบนับยาวด้วยวิธีGoodman-Martinez-Thompson (GMT) correlation และปฏิทินก่อนเกรโกเรียน[7] วันที่ครองราชย์และสวรรคตน่าจะอยู่ในช่วง 26 กรกฎาคม ค.ศ. 615 ถึง 28 สิงหาคม ค.ศ. 683[8]
  14. ↑ ดำรงเป็นอุปราชในรัชสมัยจักรพรรดิไทโช ตั้งแต่วันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1921 จนกระทั่งเสวยราชสมบัติ
  15. ↑ ผู้ปกครองจีนนานที่สุดโดยนิตินัย
  16. ↑ ผู้ปกครองจีนนานที่สุดโดยพฤตินัย
  17. ↑ ถูกถอดถอน แต่ยังคงมีอำนาจโดยพฤตินัยในฐานะไท่ช่างหฺวังจนถึง 7 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1799
  18. ↑ บริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เข้าร่วมเป็นสหราชอาณาจักร โดยมีผลบังคับตามพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800 ในวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1801
  19. ↑ ในปฏิทินอิสลาม ครองราชย์ในวันที่ 15 ชะอ์บาน ฮ.ศ. 427; สวรรคตวันที่ 18 ษุลฮิจญะฮ์ ฮ.ศ. 487[25] บางข้อมูลระบุวันสวรรคตของพระองค์ที่ 6 มกราคม ค.ศ. 1095[25] แต่ข้อมูลส่วนใหญ่ให้ที่ 29 ฑันวาคม ค.ศ. 1094[26][27][28]
  20. ↑ วันสวรรคตของรูดอล์ฟที่ 2 ผู้ครองราชย์ก่อนหน้า อยู่ที่ 11, 12 หรือ 13 กรกฎาคม[32][33]

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ "BBC – History – Historic Figures: Louis XIV (1638–1715)". www.bbc.co.uk (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  2. ↑ "Queen Elizabeth II has died, Buckingham Palace announces". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2022-09-08. สืบค้นเมื่อ 2022-09-08.
  3. ↑ "Her Majesty the Queen". 29 December 2015. สืบค้นเมื่อ 2022-02-06.
  4. ↑ Waites, Rosie (2012-02-06). "The moment a princess became a queen". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-01-10.
  5. ↑ Crossette, Barbara (2016-10-13). "Bhumibol Adulyadej, 88, People's King of Thailand, Dies After 7-Decade Reign". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  6. ↑ "Biographies of the Princes and Princesses". House of Liechtenstein.
  7. ↑ 7.0 7.1 Pharo, Lars Kirkhusmo (2013). The Ritual Practice of Time: Philosophy and Sociopolitics of Mesoamerican Calendars. Brill. p. 92. ISBN 9789004252363.
  8. ↑ Parmington, Alexander (2011). Space and Sculpture in the Classic Maya City. Brill. pp. 51, 95. ISBN 9789004252363.
  9. ↑ "K'inich Janaab' Pakal I (Great-Sun-Shield), King of Palenque, depicted on an incense burner". museums.gov.il. สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  10. ↑ "Franz Joseph | emperor of Austria-Hungary". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  11. ↑ Martin, Simon; Nikolai Grube (2000). Chronicle of the Maya Kings and Queens: Deciphering the Dynasties of the Ancient Maya. London and New York: Thames & Hudson. ISBN 0-500-05103-8. OCLC 47358325.
  12. ↑ "Term details". British Museum (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  13. ↑ Kirsty.Oram (2015-12-31). "Victoria (r. 1837–1901)". The Royal Family (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  14. ↑ "James I | king of Aragon". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  15. ↑ "BBC – History – Historic Figures: Emperor Hirohito (1901–1989)". www.bbc.co.uk (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  16. ↑ "Kangxi | emperor of Qing dynasty". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  17. ↑ "Prince Honore III: one of the longest reigns in European history". HelloMonaco (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2017-08-22. สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  18. ↑ Martin, Simon; Nikolai Grube (2008). Chronicle of the Maya Kings and Queens: Deciphering the Dynasties of the Ancient Maya (2nd, revised ed.). London and New York: Thames & Hudson. ISBN 978-0-500-28726-2. OCLC 191753193.
  19. ↑ Drew, David (1999). The Lost Chronicles of the Maya Kings. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 0-297-81699-3. OCLC 43401096. * {{cite journal|author=Looper, Matthew G. |title=New Perspectives on the Late Classic Political History of Quirigua, Guatemala |journal=Ancient Mesoamerica |volume=10 |year=1999 |issue=2 |pages=263–280 |publisher=Cambridge University Press
  20. ↑ "Qianlong | emperor of Qing dynasty". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  21. ↑ "Christian IV | Scandinavian king". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  22. ↑ Kirsty.Oram (2015-12-31). "George III (r. 1760–1820)". The Royal Family (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  23. ↑ "Louis XV". Biography (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  24. ↑ "Pedro II | emperor of Brazil". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 "MUSTANSIR BILLAH I (427-487/1036-1095), 18TH IMAM". ismaili.net (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 1 July 2022.
  26. ↑ 26.0 26.1 "MÜSTA'LÎ-BİLLÂH el-FÂTIMÎ - TDV İslâm Ansiklopedisi". TDV İslam Ansiklopedisi (ภาษาตุรกี).
  27. ↑ Cohen, Mark R. (2014). Jewish Self-Government in Medieval Egypt. Princeton University Press. p. 218. ISBN 9781400853588.
  28. ↑ Ayman Fu'ad Sayyid (2002). The Fatimids and Their Successors in Yaman. I.B. Tauris. p. 5. ISBN 9781860646904.
  29. ↑ "Nicholas I | Facts & Biography". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  30. ↑ "Wilhelmina | queen of the Netherlands". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-04-12.
  31. ↑ "James I | Biography, Religion, & Facts". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 17 May 2020.
  32. ↑ 32.0 32.1 "Rudolfinger". Neue Deutsche Biographie (ภาษาเยอรมัน). สืบค้นเมื่อ 13 June 2022.
  33. ↑ "Rudolf II | king of Burgundy". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 13 June 2022.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รายพระนามพระมหากษัตริย์ทั่วโลกตามรัชกาล&oldid=10605968"