ท่าอากาศยานนานาชาติย่างกุ้ง
ท่าอากาศยานนานาชาติย่างกุ้ง (พม่า: ရန်ကုန်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်) (IATA: RGN, ICAO: VYYY) เป็นท่าอากาศยานที่ตั้งอยู่ในตำบลมีนกะลาโดน ทางเหนือ 15 กิโลเมตรจากตัวเมืองย่างกุ้ง ดำเนินงานโดยรัฐบาล เป็นท่าอากาศยานนานาชาติแห่งหลักของพม่า และเป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ของประเทศ รองจากท่าอากาศยานนานาชาติมัณฑะเลย์ และท่าอากาศยานนานาชาติเนปยีดอ
ท่าอากาศยานนานาชาติย่างกุ้ง ရန်ကုန်အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ် | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ข้อมูลสำคัญ | |||||||||||
การใช้งาน | พาณิชย์ | ||||||||||
เจ้าของ | รัฐบาล | ||||||||||
ผู้ดำเนินงาน | กระทรวงคมนาคม | ||||||||||
พื้นที่บริการ | ย่างกุ้ง | ||||||||||
ที่ตั้ง | ย่างกุ้ง, พม่า | ||||||||||
ฐานการบิน | |||||||||||
เหนือระดับน้ำทะเล | 109 ฟุต / 33 เมตร | ||||||||||
พิกัด | 16°54′26″N 96°07′59″E / 16.90722°N 96.13306°E | ||||||||||
เว็บไซต์ | www | ||||||||||
แผนที่ | |||||||||||
ทางวิ่ง | |||||||||||
| |||||||||||
สถิติ (2555) | |||||||||||
|
อาคารผู้โดยสารหลังเก่าปัจจุบันถูกใช้งานสำหรับเที่ยวบินภายในประเทศ ในขณะที่อาคารผู้โดยสารหลังใหม่ที่เริ่มเปิดใช้งานเมื่อ พฤษภาคม พ.ศ. 2550 ถูกใช้งานเพื่อเที่ยวบินระหว่างประเทศ สนามบินแห่งนี้สามารถรองรับผู้โดยสารได้ 2.7 ล้านคนต่อปี อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันจำนวนผู้โดยสารกลับเกินขีดความสามารถ โดยในปี พ.ศ. 2555 มีปริมาณผู้โดยสารถึง 3.1 ล้านคน ทั้งนี้ในปัจจุบัน กำลังมีการก่อสร้างอาคารผู้โดยสารหลังใหม่ ซึ่งจะช่วยเพิ่มขีดความสามารถของสนามบินให้รองรับผู้โดยสารได้ 6 ล้านคนต่อปี คาดว่าการก่อสร้างจะแล้วเสร็จภายในสิ้นปี พ.ศ. 2558 ก่อสร้างโดยบริษัทรับเหมาก่อสร้างของสิงคโปร์
สนามบินแห่งนี้เดิมเป็นลานบินสำหรับเครื่องบินรบของกองทัพอังกฤษและสหรัฐอเมริกาในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งภายหลังสงครามก็ได้มีการก่อสร้างเป็นท่าอากาศยาน
เที่ยวบินและจุดหมาย
แก้จุดหมายยอดนิยม
แก้อันดับ | จุดหมาย | จำนวนเที่ยวบิน (ต่อสัปดาห์) |
---|---|---|
1 | กรุงเทพ-สุวรรณภูมิ | 76 |
2 | กรุงเทพ-ดอนเมือง | 63 |
3 | สิงคโปร์ | 55 |
4 | กัวลาลัมเปอร์ | 31 |
5 | ฮ่องกง | 14 |
6 | โฮจิมินห์ | 12 |
7 | ฮานอย | 12 |
8 | คุนหมิง | 14 |
9 | เชียงใหม่ | 11 |
10 | กว่างโจว | 8 |
11 | กายา | 8 |
12 | ดูไบ | 7 |
13 | โซล-อินช็อน | 7 |
14 | โตเกียว-นาริตะ | 7 |
15 | ไทเป-เถาหยวน | 7 |
16 | โดฮา | 7 |
17 | พนมเปญ | 7 |
- ข้อมูล ณ เมษายน พ.ศ. 2561
อ้างอิง
แก้- ↑ "China Eastern adds Shanghai – Yangon service from June 2019". routesonline. สืบค้นเมื่อ 11 April 2019.
- ↑ 2.0 2.1 https://www.routesonline.com/news/38/airlineroute/282536/china-eastern-adds-new-scheduled-Charter-to-yangon-in-jan-2019/[ลิงก์เสีย]
- ↑ "New air route links south China island to Myanmar - Xinhua - English.news.cn". news.xinhuanet.com.
- ↑ "China Southern adds Shenzhen – Yangon route from Oct 2018". routesonline. สืบค้นเมื่อ 11 September 2018.
- ↑ https://www.routesonline.com/news/38/airlineroute/282949/emirates-yangon-phnom-penh-service-changes-from-june-2019/
- ↑ "Hainan Airlines adds ฉงชิ่ง – Yangon from late-Jan 2019". routesonline. สืบค้นเมื่อ 23 January 2019.
- ↑ 2018, UBM (UK) Ltd. "Neos W18 Phu Quoc routing changes".
{{cite web}}
: CS1 maint: numeric names: authors list (ลิงก์) - ↑ https://www.routesonline.com/news/38/airlineroute/281977/sichuan-airlines-adds-hangzhou-yangon-from-mid-dec-2018/
- ↑ 2018, UBM (UK) Ltd. "เสฉวนแอร์ไลน์ adds Xi'An – Yangon from Nov 2018".
{{cite web}}
: CS1 maint: numeric names: authors list (ลิงก์) - ↑ "Xiamen Airlines files Xiamen – Yangon launch in April 2019". routesonline. สืบค้นเมื่อ 18 March 2019.
- ↑ "Myanmar poised for more rapid growth in 2013 as foreign carriers expand and local LCC launches". สืบค้นเมื่อ 4 June 2015.