วิกิพีเดีย

โคเรียนแอร์

โคเรียนแอร์ (เกาหลี: 대한항공; ฮันจา: 大韓航空) เป็นสายการบินแห่งชาติของประเทศเกาหลีใต้ และเป็นสายการบินที่ใหญ่ที่สุด มีสำนักงานใหญ่ที่โซล มีฐานบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติอินชอนและท่าอากาศยานกิมโป นอกจากนี้ยังมีท่าอากาศยานรองอีก คือ ท่าอากาศยานนานาชาติเชจู และท่าอากาศยานนานาชาติกิมแฮ เมืองปูซาน[1] เป็นหนึ่งในพันธมิตรสายการบินสกายทีม

โคเรียนแอร์
대한항공
大韓航空
Daehan Hanggong
IATA ICAO รหัสเรียก
KE KAL KOREAN AIR
ก่อตั้งมิถุนายน ค.ศ. 1962 (61 ปี)
(ในชื่อ Korean Air Lines)
เริ่มดำเนินงาน1 มีนาคม ค.ศ. 1969 (1969-03-01) (54 ปี)
ท่าหลักโซล-อินชอน
โซล-กิมโป
เมืองสำคัญกิมแฮ
เชจู
สะสมไมล์สกายพาส
พันธมิตรการบินสกายทีม
สกายทีมคาร์โก้
บริษัทลูกแอร์โคเรีย
แอร์โททอลเซอร์วิส
ไซเบอร์สกาย
โกลบอลโลจิสติกซิสเต็ม โคเรีย
เอชไอเอสที
จินแอร์
โคเรียแอร์พอร์ทเซอร์วิส
ขนาดฝูงบิน164
จุดหมาย121
บริษัทแม่ฮันจิน กรุ๊ป
สำนักงานใหญ่เกาหลีใต้ โซล, ประเทศเกาหลีใต้
บุคลากรหลักWalter Cho (ประธานและ CEO)
เว็บไซต์http://www.koreanair.com/

แต่เดิมสายการบิน โคเรียนแอร์ นั้นก่อตั้งขึ้นโดยรัฐบาลเกาหลีใต้ในปี 1962[2] ต่อมาในเดือนมีนาคม ปี1969 กลุ่มบริษัท ฮันจินอินดัสตรีกรุ๊ป (Hanjin Transport Group) ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มแชโบล ที่ก่อตั้งโดยนาย โช ชุง-ฮุน บิดาของนาย โช ยัง-โฮ เข้าถือหุ้นใหญ่และเป็นผู้บริหารสายการบินโคเรียนแอร์ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โคเรียนแอร์ เคยเสียเครื่องบิน โบอิง 747 ไปถึง 5 ลำ อาทิ โคเรียนแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 007 โคเรียนแอร์ เที่ยวบินที่ 801 โคเรียนแอร์คาร์โก เที่ยวบินที่ 8509 โคเรียนแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 015 โคเรียนแอร์ เที่ยวบินที่ 8702

ประวัติศาสตร์ แก้ไข

เครื่องบินโบอิ้ง 747SP ของสายการบินโคเรียนแอร์ในปี 1983 (ตอนนั้นเรียกว่าโคเรียนแอร์ไลน์ และมีคำว่า "โคเรียนแอร์" เป็นตัวอักษรภาษาเกาหลี)

รัฐบาลสาธารณรัฐเกาหลีได้จัดตั้งสายการบินโคเรียนแอร์ที่ดำเนินการโดยรัฐในปี พ.ศ. 2505 เพื่อแทนที่สายการบินแห่งชาติเกาหลีของเอกชนที่ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2489

เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2512 โคเรียนแอร์ถูกซื้อกิจการโดย Hanjin Transport Group และกลายเป็นสายการบินเอกชน ในวันที่ 7 ตุลาคมของปีเดียวกัน ทำการบินครั้งแรกสู่สนามบินไทเป[3] ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2514 สายการบินเปิดบินระยะยาว- บริการขนส่งสินค้าทางไกล และเปิดเส้นทางขนส่งผู้โดยสารลอสแองเจลิสในวันที่ 17 เมษายนของปีถัดไป ในปี 1973 Korean Air ได้เปิดตัวเครื่องบินโบอิ้ง 747-200 เพื่อบินในเส้นทางแปซิฟิก และเปิดเส้นทางปารีสด้วยเครื่องบินโบอิ้ง 707 เส้นทางนี้เปลี่ยนเป็น DC-10 หลังจากนั้นไม่กี่ปี ในปี พ.ศ. 2518 Korean Air สั่งซื้อเครื่องบินแอร์บัส A300 จำนวน 3 ลำ กลายเป็นหนึ่งในสายการบินแรกในเอเชียที่ใช้เครื่องบินแอร์บัส และเครื่องบิน A300 เหล่านี้ถูกนำมาใช้ในเส้นทางเอเชียหลังจากได้รับมอบ[4] ในเวลานั้น เนื่องจากเครื่องบินของเกาหลีใต้ถูกห้ามไม่ให้บินเข้าไปในน่านฟ้าของสหภาพโซเวียตและเกาหลีเหนือ เส้นทางยุโรปของ Korean Air จึงต้องบินไปทางตะวันออก เช่น กิมโป-แองเคอเรจ-ปารีส

เครื่องบินโบอิ้ง 747-200 ของสายการบินโคเรียนแอร์หลังจากการเปลี่ยนสีในปี 2528 HL7463 ในภาพคือเครื่องบิน 747 ลำแรกที่นำเสนอโดยสายการบินโคเรียนแอร์ หมายเลขเดิม HL7410

ในปี 1984 Korean Air ได้เปิดตัวโลโก้ Taijitu เวอร์ชันใหม่ โดยเปลี่ยนชื่อภาษาอังกฤษจาก Korean Air Lines เป็น Korean Air และสีหลักของเครื่องบินคือสีฟ้า ในช่วงต้นทศวรรษ 1990 Korean Air กลายเป็นสายการบินแรกที่เปิดตัว McDonnell Douglas MD-11 แบบ 3 เครื่องยนต์พร้อมกับ Boeing 747-400 แต่ MD-11 ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของผู้โดยสารได้ จึงเปลี่ยนเป็น Freighter ออกจากราชการในช่วงต้นปี 2000 ปัจจุบัน ฝูงบินหลักของ Korean Air คือโบอิ้ง 747, โบอิ้ง 777, แอร์บัส A330 และแอร์บัส A380

เมื่อวันที่ 10 เมษายน 2556 โคเรียนแอร์เข้าถือหุ้น 44% ในเช็กแอร์ไลน์ หลังจากนั้น Korean Air ได้โอนเครื่องบินบางส่วนให้กับสายการบินเช็ก และหนึ่งในเครื่องบินแอร์บัส A330-300 (หมายเลข HL7701) ได้ถูกเช่าให้กับสายการบินเช็กในเดือนมิถุนายน 2013

เมื่อวันที่ 6 ตุลาคม 2017 Korean Air ได้ขายหุ้นของ Czech Airlines ทั้งหมด 44% ให้กับ SmartWings ซึ่งเป็นสายการบินต้นทุนต่ำของเช็ก

เมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 2020 Korean Air ประกาศว่าจะซื้อกิจการ Asiana Airlines มูลค่า 1.62 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ หลังจากการควบรวมกิจการเสร็จสิ้น Korean Air จะกลายเป็น 1 ใน 10 สายการบินชั้นนำของโลก หลังจากการควบรวมกิจการเสร็จสิ้น ฝูงบินหลักใหม่ของ Korean Air จะเป็น Airbus A350

เมื่อวันที่ 9 มีนาคม 2023 คณะกรรมาธิการการค้าที่เป็นธรรมของเกาหลีตัดสินใจอนุมัติอย่างมีเงื่อนไขให้ Korean Air เข้าซื้อกิจการ 63.88% ของ Asiana Airlines คณะกรรมการสั่งให้ทั้งสองบริษัทโอนพื้นที่สนามบินและสิทธิ์การขนส่งในบางเส้นทางให้กับสายการบินอื่น และห้ามทั้งสองบริษัททำการเปลี่ยนแปลงระบบต่างๆ ที่เป็นมิตรต่อผู้บริโภค ปัจจุบัน เก้าประเทศ ได้แก่ สิงคโปร์ เวียดนาม สหราชอาณาจักร และออสเตรเลีย ได้อนุมัติหรือเสร็จสิ้นการทบทวนแล้ว และสหรัฐอเมริกา สหภาพยุโรป และญี่ปุ่นยังอยู่ระหว่างการทบทวน

จุดหมายปลายทาง แก้ไข

ดูเพิ่ม: จุดหมายปลายทางของสายการบินโคเรียนแอร์

ข้อตกลงการบินร่วม แก้ไข

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2022 โคเรียนแอร์ได้ทำข้อตกลงการบินร่วมกันกับสายการบินดังต่อไปนี้:[5][6]

ข้อตกลงระหว่างสายการบิน แก้ไข

โคเรียนแอร์มีข้อตกลงกับสายการบินดังต่อไปนี้:

โคเรียนแอร์ยังเป็นสายการบินพันธมิตรของสกายวาร์ด ซึ่งเป็นโปรแกรมสะสมไมล์ของเอมิเรตส์ สมาชิกสกายวาร์ดสามารถสะสมไมล์บนเที่ยวบินของโคเรียนแอร์และสามารถแลกไมล์สะสมสำหรับเที่ยวบินได้

ฝูงบิน แก้ไข

ฝูงบินในปัจจุบัน แก้ไข

ณ เดือนธันวาคม ค.ศ. 2022 โคเรียนแอร์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังต่อไปนี้:[13][14][15][16]

ฝูงบินโคเรียนแอร์ในปัจจุบัน
ชนิดเครื่องบิน ประจำการ สั่งซื้อ ชั้นที่นั่ง หมายเหตุ
F C Y รวม
แอร์บัส เอ220-300 10 — — — 140 140 สั่งซื้อพร้อม 10 ตัวเลือกและ 10 สิทธิ์การสั่งซื้อ[17]
แอร์บัส เอ321นีโอ 1 29 — 8 174 182 สั่งซื้อพร้อม 20 ตัวเลือก[18]
เริ่มส่งมอบในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2022[19]
แอร์บัส เอ330-200 8 — — 30 188 218 ลูกค้าเปิดตัว
ฝูงบินบางส่วนถูกพักการบินเพื่อความปลอดภัย[20][21]
แอร์บัส เอ330-300 21 — — 24 248 272 ฝูงบินบางส่วนถูกพักการบินเพื่อความปลอดภัย[20][21]
24 252 276
24 260 284
แอร์บัส เอ380-800 10 — 12 94 301 407 จะถูกปลดประจำการภายในปี 2026[22]
โบอิง 737-800 2 — — 12 126 138
โบอิง 737-900 10 — — 8 180 188
โบอิง 737-900ER 6 — — 8 165 173
โบอิง 737 แมกซ์ 8 5 25 — 8 138 146 สั่งซื้อพร้อม 20 ตัวเลือก[23]
เริ่มส่งมอบในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022[24]
โบอิง 747-8I 9 — 6 48 314 368 จะถูกปลดประจำการภายในปี 2031[22]
โบอิง 777-200ER 10 — 8 28 225 261
โบอิง 777-300 4 — — 41 297 338
โบอิง 777-300อีอาร์ 25 — 8 42 227 277
8 56 227 291
โบอิง 787-9 10 10[25] — 24 245 269 สั่งซื้อพร้อม 10 ตัวเลือก[26]
คำสั่งซื้อได้เปลี่ยนจาก 787-8[27][28]
โบอิง 787-10 — 20[25] TBA มีแผนส่งมอบในปี 2022[29]
ฝูงบินของ โคเรียนแอร์คาร์โก
โบอิง 747-400ERF 4 — สินค้า
โบอิง 747-8F 7 — สินค้า
โบอิง 777F 12 — สินค้า
ฝูงบินของโคเรียนแอร์ บิซิเนสเจ็ต[30][31]
ออกัสตาเวสต์แลนด์ เอดับเบิลยู139 4 — 8–14
โบอิง 737-700/BBJ1 1 — 16–26
โบอิง 787-8/BBJ 1 — 39 [32][33]
บอมบาร์ดิเอร์ โกลบอลเอกซ์เพรส เอกซ์อาร์เอส 1 — 13
กัลฟ์สตรีม จี650อีอาร์ 1 — 13 [34]
ซิคอร์สกี เอส-76+ 1 — 5–6
Total 163 84
 
แอร์บัส เอ380-800
 
โบอิง 747-8I
 
โบอิง 787-9
 
โบอิง 737-900
 
แอร์บัส เอ220-300

ฝูงบินในอดีต แก้ไข

ดูเพิ่ม แก้ไข

อ้างอิง แก้ไข

  1. ↑ "Directory: World Airlines". Flight International. 2007-04-03. p. 102.
  2. ↑ "대한항공(A003490) | 지분분석 | 기업정보 | Company Guide". comp.fnguide.com.
  3. ↑ 呂芳上總策畫，朱文原、周美華、葉惠芬、高素蘭、陳曼華、歐素瑛編輯撰稿 (2012). 《中華民國建國百年大事記》. 台北: 國史館. ISBN 978-986-03-3586-6.{{cite book}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์)
  4. ↑ Korean Air Lines Co., Ltd. History เก็บถาวร 2012-05-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Fundinguniverse.com.
  5. ↑ "Codeshare Flights". Korean Air. Seoul: Hanjin Group. Retrieved April 15, 2022.
  6. ↑ "Korean Air Airline Profile | CAPA". centreforaviation.com.
  7. ↑ "Korean Air / Aurora begins codeshare partnership from July 2018". Routesonline. July 12, 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 12, 2018. สืบค้นเมื่อ July 12, 2018.
  8. ↑ "Delta and Korean Air to expand partnership". Delta Air Lines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 31, 2017. สืบค้นเมื่อ March 29, 2017.
  9. ↑ Hawaiian Airlines (March 22, 2011). "Hawaiian Airlines, Korean Air Team Up On Frequent Flyer Benefits". Hawaiian Airlines. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 2, 2017. สืบค้นเมื่อ April 25, 2017.
  10. ↑ "Korean Air expands LATAM codeshare to Brasil in Nov 2018". Routesonline. November 29, 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 14, 2021. สืบค้นเมื่อ November 30, 2018.
  11. ↑ "Korean Air is Royal Brunei Airlines' latest codeshare partner". Royal Brunei Airlines. 4 September 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 16, 2020. สืบค้นเมื่อ January 16, 2020.
  12. ↑ "JetBlue and Korean Air Announce New Interline Agreement to Connect Customers Between Asia and North America". PR Newswire. 28 February 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 23, 2019. สืบค้นเมื่อ March 23, 2019.
  13. ↑ "Fleet". Korean Air. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 18, 2017. สืบค้นเมื่อ January 17, 2017.
  14. ↑ "Business Jet Services". Korean Air. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 26, 2016. สืบค้นเมื่อ August 18, 2016.
  15. ↑ "항공기 등록현황". Ministry of Land, Infrastructure and Transport of Korea (ภาษาเกาหลี). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2020. สืบค้นเมื่อ August 7, 2020.
  16. ↑ "Korean Air Lines Fleet Details and History". planespotters.net. December 30, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 24, 2016. สืบค้นเมื่อ December 30, 2016.
  17. ↑ "Korean Air becomes the third operator of the Bombardier CS300". World Airline News. December 22, 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 27, 2018. สืบค้นเมื่อ June 27, 2018.
  18. ↑ "Korean Air finalises order for 30 A321neo" (Press release). Airbus. November 6, 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 18, 2018. สืบค้นเมื่อ April 17, 2018.
  19. ↑ "대한항공, '친환경 항공기' A321네오 도입…하늘길 확대" [Korean Air, introduces ‘Eco-Frendly’aircraft, Airbus A321neo…expand its network] (ภาษาเกาหลี). Financial News. 31 October 2022.
  20. ↑ 20.0 20.1 Hardiman, Jake (2022-11-04). "Korean Air Will Take 24 Airbus A330s Out Of Service For Intensive Inspections". Simple Flying (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2022-11-08.
  21. ↑ 21.0 21.1 Polek, Gregory. "Korean Air Launches Special Safety Audit of A330s". Aviation International News (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-11-08.
  22. ↑ 22.0 22.1 "Korean Air to phase out superjumbo jets within decade". Yonhap News Agency. 20 August 2021.
  23. ↑ "Boeing, Korean Air Finalize Order for 30 737 MAXs, Two 777-300ERs" (Press release). Boeing. 5 November 2015. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 8, 2018. สืบค้นเมื่อ December 20, 2020.
  24. ↑ "Korean Air introduces its first Boeing 737-8" (Press release). Korean Air. 14 February 2022.
  25. ↑ 25.0 25.1 "Korean Air to Introduce Boeing 787-10 for First Time in Korea" (Press release). Korean Air. 19 June 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 16, 2020. สืบค้นเมื่อ January 16, 2020.
  26. ↑ "Korean Air Joins Boeing 787 Family with up to 20-Airplane Order". Boeing. April 11, 2005. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 12, 2018. สืบค้นเมื่อ June 27, 2018.
  27. ↑ "Boeing Delivers Korean Air's First 787-9 Dreamliner". February 22, 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 23, 2017. สืบค้นเมื่อ February 22, 2017.
  28. ↑ Ghim-Lay Yeo. "Korean Air converts 10 787-8s to -9s". Singapore: Flight International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 21, 2011. สืบค้นเมื่อ December 23, 2016.
  29. ↑ "Korean Air to fund Boeing Dreamliner order via "green" bonds". aerotime.aero. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-09-28. สืบค้นเมื่อ 28 September 2021.
  30. ↑ "Korean Air business jet fleets". Korean Air. สืบค้นเมื่อ 21 June 2022.
  31. ↑ Greg Waldron (October 18, 2016). "Korean Air expands business jet charter unit". FlightGlobal. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 24, 2017. สืบค้นเมื่อ February 23, 2017.
  32. ↑ "[단독]대한항공, 전용기 추가 도입… 첫 고객으로 삼성과 계약" [[Exclusive] Korean Air Introduces Additional Private Jet... Engage Samsung as First Customer] (ภาษาเกาหลี). Donga News. 17 June 2022.
  33. ↑ "Korean Air expands private business jet service". The Korea Times. 18 June 2022.
  34. ↑ "Korean Air adds maiden Gulfstream G650ER". Ch-Aviation. August 3, 2016. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 27, 2018. สืบค้นเมื่อ June 27, 2018.

แหล่งข้อมูลเพิ่มเติม แก้ไข

 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ โคเรียนแอร์
 

บทความบริษัท ห้างหุ้นส่วน หรือองค์กรนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=โคเรียนแอร์&oldid=10940200"