ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์
สายการบินสัญชาติจีน
(เปลี่ยนทางจาก ไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์)
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ (จีนตัวย่อ: 中国东方航空股份有限公司 or 中国东航; จีนตัวเต็ม: 中國東方航空; พินอิน: zhōngguó dōngfāng hángkōng gǔfèn yǒuxiàn gōngsī) เป็นสายการบินที่ให้บริการทั้งเส้นทางภายในประเทศ และเส้นทางระหว่างประเทศ โดยมีฐานการบินหลักอยู่ที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่ผู่ตง และท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว และยังมีฐานการบินที่ท่าอากาศยานนานาชาติคุนหมิงฉางฉุ่ย และท่าอากาศยานนานาชาติซีอานเสียนหยาง
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 25 มิถุนายน พ.ศ. 2531 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ท่าหลัก | |||||||
| เมืองสำคัญ | |||||||
| สะสมไมล์ | อีสเทิร์นไมล | ||||||
| พันธมิตรการบิน | สกายทีม | ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 623 | ||||||
| จุดหมาย | 223 | ||||||
| สำนักงานใหญ่ |  ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียวเซี่ยงไฮ้, สาธารณรัฐประชาชนจีน | ||||||
| บุคลากรหลัก | หลิว เส้าหยง (ประธาน) | ||||||
| เว็บไซต์ | [www | ||||||
ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์เป็นสายการบินที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองของจีน เมื่อนับจากจำนวนผู้โดยสาร และเมื่อวันที่ 16 เมษายน ค.ศ.2010 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ประกาศตัวเข้าเป็นสามชิกของกลุ่มสกายทีม
ประวัติ
แก้สายการบินไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 25 มิถุนายน ค.ศ.1988 ภายใต้คณะกรรมการการบินพลเรือนแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน และควบรวมกิจการกับไชนาเจเนอรัลเอวิชัน และกลายเป็นสายการบินแห่งแรกของจีนที่เปิดขายหุ้นในตลาดระหว่างประเทศ รวมทั้งก่อตั้งสายการบินขนส่งสินค้า คือ ไชนาคาร์โกแอร์ไลน์ เพื่อทำกิจการขนส่งสินค้าร่วมกับไชนาโอเชียนชิปปิงคอมพานี ในปีค.ศ.1998 และในปีค.ศ.2001 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ได้ครอบครองกิจการของเกรทวอลล์แอร์ไลน์ อีกทั้งสายการบินไชนายูนนานแอร์ไลน์ และไชนานอร์ทเวสต์แอร์ไลน์ก็รวมกิจการเข้าเป็นส่วนหนึ่งของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ในปีค.ศ.2003
ปัจจุบันรัฐบาลจีนเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ โดยมีสัดส่วนถือครองหุ้น 61.64 %
ฝูงบิน
แก้ฝูงบินปัจจุบัน
แก้.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
ณ เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2024 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินดังนี้:[1]
| เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร[2][3][4] | หมายเหตุ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| F | J | W | Y | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ319-100 | 35 | — | — | 8 | — | 114 | 122 | |
| แอร์บัส เอ320-200 | 160 | — | — | 8 | — | 150 | 158 | |
| แอร์บัส เอ320นีโอ | 106 | 31[5] | — | 8 | 18 | 132 | 158 | ผู้ให้บริการายใหญ่ที่สุดอันดับสอง[5] |
| แอร์บัส เอ321-200 | 77 | — | — | 20 | — | 155 | 175 | |
| 12 | 166 | 178 | ||||||
| 12 | 170 | 182 | ||||||
| แอร์บัส เอ321นีโอ | — | 68[5] | รอประกาศ | |||||
| แอร์บัส เอ330-200 | 30 | — | — | 30 | — | 202 | 232 | |
| 30 | 204 | 234 | ||||||
| 24 | 240 | 264 | ||||||
| 18 | 246 | 264 | ||||||
| แอร์บัส เอ330-300 | 26 | — | — | 38 | — | 262 | 300 | |
| 32 | 32 | 230 | 294 | |||||
| แอร์บัส เอ350-900 | 20 | — | 4[6] | 36 | 32 | 216 | 288 | |
| โบอิง 737-700 | 36 | — | — | 8 | — | 126 | 134 | |
| — | 140 | 140 | ||||||
| โบอิง 737-800 | 102 | — | — | 20 | — | 138 | 158 | |
| 12 | 150 | 162 | ||||||
| 8 | 162 | 170 | ||||||
| 8 | 18 | 150 | 176 | |||||
| โบอิง 737 แมกซ์ 8 | 3 | 8[7][8] | — | 8 | 18 | 150 | 176 | ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2024[7] |
| โบอิง 777-300อีอาร์ | 20 | — | 6 | 52 | — | 258 | 316 | |
| โบอิง 787-9 | 3 | 2[9][a] | 4[12] | 26 | 28 | 227 | 285 | ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2024[9] |
| โคแม็ก ซี919 | 5[13] | 100[14] | — | 8 | — | 156 | 164 | ลูกค้าเปิดตัว สั่งซื้อพร้อม 15 ตัวเลือก[15] ส่งมอบจนถึง ค.ศ. 2031[14] |
| รวม | 623 | 244 | ||||||
ไชนาอีสทิร์นแอร์ไลน์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 9.3 ปี
อุบัติการณ์และอุบัติเหตุ
แก้- วันที่ 24 เมษายน 1989 ผู้โดยสารได้จี้เครื่องบิน ไชนาอีสเทิร์น Xian Y-7 ระหว่างทางจากหนิงปัวไปเซี่ยเหมิน ผู้จี้เครื่องบินซึ่งมีอาวุธติดมีดและไดนาไมต์ แทงพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินและขอให้บินไปไต้หวัน นักบินเปลี่ยนเส้นทางไปที่ฝูโจวแทน และเมื่อผู้จี้เครื่องบินรู้ว่าถูกหลอกก็ระเบิดตัวเอง ทำร้ายคนสองคนในขบวนการนี้[16]
- วันที่ 15 สิงหาคม 1989 เครื่องบิน อานโตนอฟ อาน-24 (B-3437) ที่ให้บริการเที่ยวบินภายในประเทศจากเซี่ยงไฮ้ไปยังหนานชาง ประสบอุบัติเหตุขณะเครื่องขึ้นเนื่องจากเครื่องยนต์ขัดข้องโดยไม่ทราบสาเหตุ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 34 คนจากทั้งหมด 40 คนบนเครื่อง[17]
- วันที่ 6 เมษายน 1993 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 583 ซึ่งเป็นเครื่องบิน แมคดอนเนลล์ดักลาส MD-11 ที่บินจากปักกิ่งไปยังลอสแอนเจลิสผ่านเซี่ยงไฮ้ ได้ติดตั้งระแนงชายหน้าปีกโดยไม่ได้ตั้งใจขณะเครื่องบินบินอยู่ เครื่องบินเคลื่อนตัวผ่านการแกว่งไปมาอย่างรุนแรงหลายครั้งและสูญเสียระดับความสูง 5,000 ฟุต (1,500 เมตร) ผู้โดยสารเสียชีวิต 2 คน ได้รับบาดเจ็บเป็นผู้โดยสาร 149 คน และลูกเรือ 7 คน เครื่องบินลงจอดอย่างปลอดภัยที่เกาะเชมยา
- วันที่ 26 ตุลาคม 1993 ไชนาอีสเทิร์แอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 5398 จากเซินเจิ้นไปฝูโจว เครื่องบิน แมคดอนเนลล์ดักลาส MD-82 ไหลออกและตกรันเวย์ที่ท่าอากาศยานฝูโจว หลังจากความพยายามยกเลิกการลงจอดที่ล้มเหลว มีผู้เสียชีวิต 2 คนจาก 80 คนบนเครื่อง
- วันที่ 10 กันยายน 1998 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 586 ซึ่งเป็นเครื่องบิน แมคดอนเนลล์ดักลาส-11 ที่บินจากท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียวไปยังท่าอากาศยานนานาชาติกรุงปักกิ่ง ประสบกับปัญหาเกียร์ล้อหน้าของเครื่องบินพังหลังจากเครื่องขึ้น เครื่องบินลงจอดที่เซี่ยงไฮ้โดยสวมชุดเสริมล้อหน้าของเครื่องบินบนรันเวย์ที่เป็นโฟม มีรายงานผู้ได้รับบาดเจ็บเพียง 9 คน เหตุการณ์ดังกล่าวกลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับภาพยนตร์เรื่อง Crash Landing ในปี 1999 ที่กำกับโดย Zhang Jianya ซึ่งฉายรอบปฐมทัศน์ในวันครบรอบ 50 ปีของวันชาติสาธารณรัฐประชาชนจีน[18]
- วันที่ 21 พฤศจิกายน 2004 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 5210 ซึ่งเป็นเครื่องบิน บอมบาร์ดิเอร์ CRJ-200LR ได้ตกหลังจากบินขึ้นจากท่าอากาศเป่าโถวได้ไม่นาน เนื่องจากน้ำแข็งเกาะปีก ทำให้มีผู้เสียชีวิต 53 รายบนเครื่องและมีผู้เสียชีวิต 2 คนบนพื้นดิน
- วันที่ 7 มิถุนายน 2013 เที่ยวบิน 2947 ของ เอ็มบราเออร์ ERJ-145LI (B-3052) ได้วิ่งออกจากรันเวย์ขณะลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติซ่างไห่หงเฉียว ทั้ง 49 คนบนเรือรอดชีวิต จากการตรวจสอบพบว่าวาล์วควบคุมแบบเซอร์โวในชุดบังคับเลี้ยวของล้อหน้าของเครื่องบินอุดตัน[19]
- วันที่ 21 มีนาคม 2022 ไชนาอีสเทิร์นแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 5735 (ดำเนินการโดย ไชนายูนนานแอร์ไลน์) ซึ่งเป็นเครื่องบิน โบอิง 737-89P ที่บินจากท่าอากาศยานนานาชาติคุนหมิงฉางสุ่ยไปยังท่าอากาศยานนานาชาติกว่างโจวไป๋-ยฺหวิน ตกในพื้นที่ภูเขาในอำเภอเถิง เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง มีผู้เสียชีวิตเป็นผู้โดยสาร 123 คน และลูกเรือ 9 คน[20][21]
อ้างอิง
แก้- ↑ "China Eastern Airlines Fleet Details and History". planespotters.net. สืบค้นเมื่อ September 29, 2023.
- ↑ 机型展示 - 中国东方航空公司. www.ceair.com (ภาษาChinese (China)). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2019. สืบค้นเมื่อ April 16, 2019.
- ↑ "China Eastern Airlines Airbus fleet". de.ceair.com. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
- ↑ "China Eastern Airlines Boeing fleet". de.ceair.com. สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Airbus Orders and Deliveries (XLS), monthly updated, accessed via "Orders & deliveries". Airbus. Airbus SAS. สืบค้นเมื่อ Jan 7, 2024.
- ↑ "China Eastern Airbus A350 to fly Sydney-Shanghai from March 31". Executive Traveller (ภาษาอังกฤษ). January 17, 2019. สืบค้นเมื่อ November 16, 2020.
- ↑ 7.0 7.1 "China Southern, China Eastern to resume B737 MAX deliveries". ch-aviation (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
- ↑ "China Eastern Annual Report 2022" (PDF). ceair.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2024-02-05. สืบค้นเมื่อ September 29, 2023.
- ↑ 9.0 9.1 "China Eastern orders 20 A350-900s, 15 Boeing 787-9s". Aviation Week Network. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 17, 2018. สืบค้นเมื่อ December 3, 2018.
- ↑ "Industry News / Opinions - Shanghai Airlines 787-9" (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ July 22, 2018.
- ↑ Bloomberg News (April 28, 2016). "China Eastern to Buy 20 Airbus A350 Jets, 15 Boeing 787s". Bloomberg.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 4, 2016. สืบค้นเมื่อ May 7, 2016.
- ↑ "China Eastern Boeing 787 brings business class suites to Melbourne". Executive Traveller (ภาษาอังกฤษ). January 8, 2019. สืบค้นเมื่อ November 16, 2020.
- ↑ "东航第五架C919大飞机交付入列" [China Eastern Airlines' fifth C919 aircraft is delivered and put into service]. CCTV. 2024-03-02. สืบค้นเมื่อ 2024-03-03.
- ↑ 14.0 14.1 "China Eastern Airlines to buy 100 C919 planes, aircraft's largest ever order". Reuters. สืบค้นเมื่อ September 28, 2023.
- ↑ Vinholes, Thiago (2022-11-21). "First series-production C919 emerges in China Eastern Airlines livery". Air Data News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-09-29.
- ↑ Hijacking description at the Aviation Safety Network
- ↑ "ASN Aircraft accident Antonov 24RV B-3417 Shanghai-Hongqiao Airport". Aviation-safety.net. 15 August 1989. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 October 2012. สืบค้นเมื่อ 2012-04-28.
- ↑ "ASN Aircraft accident MD-11 B-2173 Shanghai-Hongqiao Airport". Aviation-safety.net. 10 September 1998. สืบค้นเมื่อ 2021-09-19.
- ↑ Accident description for B-3052 at the Aviation Safety Network
- ↑ "A 737 crashed in China. What we know about the plane". CNN. 2021-03-22. สืบค้นเมื่อ March 23, 2022.
- ↑ "Boeing 737 plane crashes in China's southern Guangxi with 132 people on board". SCMP. 2021-03-21. สืบค้นเมื่อ March 23, 2022.
อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน