มอละมไยน์

(เปลี่ยนทางจาก เมาะลำเลิง)

มอละมไยน์,[2] เมาะลำไย,[2] เมาะลำเลิง,[3] มะละแหม่ง[3] หรือ มอละมไยง์[3] (พม่า: မော်လမြိုင်; เอ็มแอลซีทีเอส: mau la. mruing, ออกเสียง: [mɔ̀ləmjàɪ̯ɰ̃]; มอญ: မတ်မလီု, ออกเสียง: [mo̤t məlɜ̤m] โหมดแหมะเหลิ่ม; "ตาพ่อเสีย")[4] เป็นเมืองหลักของรัฐมอญและเป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับที่สี่ของประเทศพม่า ตกอยู่ภายใต้การปกครองอังกฤษในช่วงการล่าอาณานิคม และมีสถานะเป็นศูนย์กลางการปกครองอาณานิคมอังกฤษในพม่าระหว่าง ค.ศ. 1826-1852[5]

มอละมไยน์

มะละแหม่ง
เมือง
จากบนและซ้าย: เจดีย์อู้ซีนา, เจดีย์ไจตะลาน, อารามป่าเอก, เจดีย์มหาเมียะมุนี, มนเทียรศรีศิวโลกนาถ, อาสวิหารครอบครัวศักดิ์สิทธิ์, มัสยิดฌมกุลชีอะฮ์, มหาวิทยาลัยมะละแหม่ง, เกาะค่องเซ บนแม่น้ำสาละวิน
มอละมไยน์ตั้งอยู่ในประเทศพม่า
มอละมไยน์
มอละมไยน์
ที่ตั้งเมืองมอละมไยน์ในประเทศพม่า
พิกัด: 16°29′N 97°37′E / 16.483°N 97.617°E / 16.483; 97.617
ประเทศ พม่า
รัฐ รัฐมอญ
จังหวัดมอละมไยน์
อำเภอมอละมไยน์
ประชากร
 (ค.ศ. 2014)[1]
 • เมือง289,388 คน
 • เขตเมือง253,734 คน
 • นอกเมือง35,654 คน
 • กลุ่มชาติพันธุ์มอญ, พม่า, พม่าเชื้อสายจีน, พม่าเชื้อสายอินเดีย, กะเหรี่ยง
 • ศาสนาพุทธเถรวาท, คริสต์, อิสลาม, ฮินดู
เขตเวลาUTC+6:30 (เวลามาตรฐานพม่า)
รหัสพื้นที่57

อ้างอิง

แก้
  1. The 2014 Myanmar Population and Housing Census The Union Report Census Report Volume 2 (PDF). Department of Population, Ministry of Immigration and Population. May 2015. p. 59.
  2. 2.0 2.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
  3. 3.0 3.1 3.2 สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาพม่า (เมียนมา) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561. หน้า 24.
  4. องค์ บรรจุน (9 กรกฎาคม 2561). "จากปรากฏการณ์คืนชื่อหมู่บ้านมลายูชายแดนใต้ ถึงขบวนการเรียกร้องชื่อสะพานสร้างใหม่ในรัฐมอญ". ศิลปวัฒนธรรม. (39:9), หน้า 38–39.
  5. ชัยวัฒน์ ปะสุนะ. (2565). มะละแหม่ง: เมืองท่าการค้าและศูนย์กลางการปกครองอาณานิคมของอังกฤษในพม่า ระหว่าง ค.ศ. 1826-1852. วารสารวิชาการโรงเรียนนายเรือด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศึกษาศาสตร์. 9(1), 39-54