มอละมไยน์
(เปลี่ยนทางจาก เมาะลำเลิง)
มอละมไยน์,[2] เมาะลำไย,[2] เมาะลำเลิง,[3] มะละแหม่ง[3] หรือ มอละมไยง์[3] (พม่า: မော်လမြိုင်; เอ็มแอลซีทีเอส: mau la. mruing, ออกเสียง: [mɔ̀ləmjàɪ̯ɰ̃]; มอญ: မတ်မလီု, ออกเสียง: [mo̤t məlɜ̤m] โหมดแหมะเหลิ่ม; "ตาพ่อเสีย")[4] เป็นเมืองหลักของรัฐมอญและเป็นเมืองใหญ่เป็นอันดับที่สี่ของประเทศพม่า ตกอยู่ภายใต้การปกครองอังกฤษในช่วงการล่าอาณานิคม และมีสถานะเป็นศูนย์กลางการปกครองอาณานิคมอังกฤษในพม่าระหว่าง ค.ศ. 1826-1852[5]
มอละมไยน์ มะละแหม่ง | |
---|---|
เมือง | |
จากบนและซ้าย: เจดีย์อู้ซีนา, เจดีย์ไจตะลาน, อารามป่าเอก, เจดีย์มหาเมียะมุนี, มนเทียรศรีศิวโลกนาถ, อาสวิหารครอบครัวศักดิ์สิทธิ์, มัสยิดฌมกุลชีอะฮ์, มหาวิทยาลัยมะละแหม่ง, เกาะค่องเซ บนแม่น้ำสาละวิน | |
พิกัด: 16°29′N 97°37′E / 16.483°N 97.617°E | |
ประเทศ | พม่า |
รัฐ | รัฐมอญ |
จังหวัด | มอละมไยน์ |
อำเภอ | มอละมไยน์ |
ประชากร (ค.ศ. 2014)[1] | |
• เมือง | 289,388 คน |
• เขตเมือง | 253,734 คน |
• นอกเมือง | 35,654 คน |
• กลุ่มชาติพันธุ์ | มอญ, พม่า, พม่าเชื้อสายจีน, พม่าเชื้อสายอินเดีย, กะเหรี่ยง |
• ศาสนา | พุทธเถรวาท, คริสต์, อิสลาม, ฮินดู |
เขตเวลา | UTC+6:30 (เวลามาตรฐานพม่า) |
รหัสพื้นที่ | 57 |
อ้างอิง
แก้- ↑ The 2014 Myanmar Population and Housing Census The Union Report Census Report Volume 2 (PDF). Department of Population, Ministry of Immigration and Population. May 2015. p. 59.
- ↑ 2.0 2.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาพม่า (เมียนมา) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561. หน้า 24.
- ↑ องค์ บรรจุน (9 กรกฎาคม 2561). "จากปรากฏการณ์คืนชื่อหมู่บ้านมลายูชายแดนใต้ ถึงขบวนการเรียกร้องชื่อสะพานสร้างใหม่ในรัฐมอญ". ศิลปวัฒนธรรม. (39:9), หน้า 38–39.
- ↑ ชัยวัฒน์ ปะสุนะ. (2565). มะละแหม่ง: เมืองท่าการค้าและศูนย์กลางการปกครองอาณานิคมของอังกฤษในพม่า ระหว่าง ค.ศ. 1826-1852. วารสารวิชาการโรงเรียนนายเรือด้านสังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศึกษาศาสตร์. 9(1), 39-54