วิกิพีเดีย

เศรษฐกิจญี่ปุ่น

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

เศรษฐกิจของประเทศญี่ปุ่น ปัจจุบันเป็นประเทศที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 3 ของโลก[21][22] รองจาก สหรัฐอเมริกา และ ประเทศจีน ถือว่าใหญ่เป็นอันดับ 2 ในกลุ่มประเทศพัฒนาแล้ว[23] ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 ในรัชสมัยโชวะ จักรวรรดิญี่ปุ่นมีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 9 ของโลก แม้ว่าจะพ่ายแพ้สงครามแต่ญี่ปุ่นก็สามารถไต่เต้าขึ้นมามีขนาดเศรษฐกิจขนาดใหญ่เป็นอันดับ 3 ของโลกรองจากสหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียต และครองตำแหน่งนี้ยาวนานกว่าสองทศวรรษจนกระทั่งสหภาพโซเวียตล่มสลายในปี 1990 ญี่ปุ่นก็กลายเป็นชาติเศรษฐกิจอันดับสองของโลกจนถึงปี 2009 จากข้อมูลของกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) อำนาจซื้อต่อหัวของญี่ปุ่นในเวทีโลก อยู่ที่ 35,855 ดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งสูงเป็นอันดับ 22 ของโลก[24] การคาดการณ์เศรษฐกิจญี่ปุ่น มีการสำรวจเป็นรายไตรมาสที่เรียกว่า ทังกัง จัดทำโดยธนาคารแห่งประเทศญี่ปุ่น[25]

เศรษฐกิจญี่ปุ่น
กรุงโตเกียว, ศูนย์กลางการเงินของญี่ปุ่น
สกุลเงินเยนญี่ปุ่น (JPY, ¥)
ปีงบประมาณ1 เมษายน – 31 มีนาคม
ภาคีการค้าAPEC, WTO, CPTPP, RCEP, OECD, G-20, G7 และอื่น ๆ
สถิติ
จีดีพี
จีดีพีเติบโต
  • เพิ่มขึ้น 1.1% (2022)[2]
  • เพิ่มขึ้น 1.3% (2023f)[2]
  • เพิ่มขึ้น 1.0% (2024f)[2]
จีดีพีต่อหัว
  • เพิ่มขึ้น $35,400 (ราคาตลาด; ประมาณการ 2023)[1]
  • เพิ่มขึ้น $51,800 (อำนาจซื้อ; ประมาณการ 2023)[1]
ภาคจีดีพี
จีดีพีแบ่งตามส่วนประกอบ
  • ภาคครัวเรือน: 55.5%
  • ค่าใช้จ่ายภาครัฐ: 19.6%
  • การลงทุนในทุนถาวร: 24%
  • การลงทุนในสินค้าคงคลัง: 0%
  • การส่งออกสินค้าและบริการ: 17.7%
  • การนำเข้าสินค้าและบริการ: −16.8%
  • (ประมาณการ 2017)[3]
เงินเฟ้อ (CPI)3.1%
ประชากรยากจน
  • 0.7% ได้เงินต่ำกว่า $1.90/วัน (2013)[4]
  • 0.9% ได้เงินต่ำกว่า $3.20/วัน(2013)[5]
  • 1.2% ได้เงินต่ำกว่า $5.50/วัน(2013)[6]
จีนี33.9 medium (2015)[7]
แรงงาน
  • เพิ่มขึ้น 69.1 ล้านคน (พฤษภาคม 2023)[8]
  • เพิ่มขึ้น 61.2% ของประชากร (พฤษภาคม 2023)[9]
ภาคแรงงาน
ว่างงาน
  • positive decrease 2.6% (2023)[8]
  • positive decrease 3.7% การว่างงานของเยาวชน (15 ถึง 24 ปี; พฤษภาคม 2023)[8]
  • positive decrease 1.8 ล้านคน ว่างงาน (พฤษภาคม 2023)[8]
อุตสาหกรรมหลัก
การค้า
มูลค่าส่งออกเพิ่มขึ้น $921.21 พันล้าน (2022)[11]
สินค้าส่งออก
  • อุปกรณ์ขนส่ง 21.0%
  • เครื่องจักร 19.9%
  • เครื่องจักรไฟฟ้า 18.7%
  • เคมีภัณฑ์ 12.4%
  • สินค้าอุตสาหกรรม 10.4%
  • วัตถุดิบ 1.7%
  • อาหาร 1.3%
  • เชื้อเพลิงซากดึกดำบรรพ์ 0.8%
  • อื่นๆ: 13.8%[12]
ประเทศส่งออกหลัก
มูลค่านำเข้าNegative increase $905.09 พันล้าน (2022)[11]
สินค้านำเข้า
  • เครื่องจักรไฟฟ้า 17.6%
  • เชื้อเพลิงแร่ 16.6%
  • เครื่องจักร 10.5%
  • อาหาร 9.9%
  • เคมีภัณฑ์ 9.9%
  • สินค้าอุตสาหกรรม 9.3%
  • วัตถุดิบ 6.9%
  • อุปกรณ์ขนส่ง 5.0%
  • อื่นๆ: 14.4%[12]
ประเทศนำเข้าหลัก
FDI
  • ลดลง ภายใน: $25 พันล้าน (2021)[13]
  • เพิ่มขึ้น ภายนอก: $147 พันล้าน (2021)[13]
หนี้ต่างประเทศNegative increase $4.54 ล้านล้านเหรียญ (มีนาคม 2023)[14]
(ร้อยละ 103.2 ของจีดีพี)
การคลังรัฐบาล
หนี้สาธารณะ
  • Negative increase ¥1.457 พันล้านล้าน
  • Negative increase 263.9% of GDP (2022)[15]
รายรับ¥196,214 พันล้าน[15]
35.5% of GDP (2022)[15]
รายจ่าย¥239,694 พันล้าน[15]
43.4% of GDP (2022)[15]
ความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจผู้บริจาค: ODA, $10.37 พันล้าน (2016)[16]
อันดับความเชื่อมั่น
  • Fitch:[18]
  • A
  • Outlook: มีเสถียรภาพ
  • Scope:[19]
  • A
  • Outlook: Negative
ทุนสำรองเพิ่มขึ้น $1.2 ล้านล้าน (2023)[20]
แหล่งข้อมูลหลัก: CIA World Fact Book
หน่วยทั้งหมด หากไม่ระบุ ถือว่าเป็นดอลลาร์สหรัฐ

ปัจจุบัน ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ผลิตยานยนต์ได้มากเป็นอันดับ 3 ของโลก[26] นอกจากนี้ ยังมีอุตสาหรรมเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ใหญ่ที่สุดของโลก ที่มักจะมีการจัดอันดับในบรรดาหมู่ประเทศนวัตกรรมชั้นนำ[27] ซึ่งในระยะหลังมานี้ญี่ปุ่นต้องเผชิญการแข่งขันกับ จีน และ เกาหลีใต้[28] ที่เริ่มช่วงชิงส่วนแบ่งในตลาดเครื่องใช้ไฟฟ้า ทั้งนี้ อุตสาหกรรมการผลิตในประเทศญี่ปุ่นในปัจจุบัน ได้ใช้เทคโนโลยีชั้นสูงในการผลิตเป็นหลัก ซึ่งใช้แรงงานคนน้อย และมีความแม่นยำมากกว่า จำพวก ยานยนต์ไฮบริด และหุ่นยนต์อัตโนมัติต่าง ๆ ซึ่งพบได้ทั่วไปในโรงงานในภูมิภาคคันโต[29][30][31][32] ทั้งนี้ภูมิภาคคันไซก็เป็นหนึ่งในพื้นที่อุตสาหกรรมชั้นนำและศูนย์การผลิตสำหรับเศรษฐกิจญี่ปุ่น [33]


ทิศทางเศรษฐกิจมหภาค

แก้
 
อัตราการเติบโตของจีดีพีที่แท้จริง (หน่วยบริโภค) ตั้งแต่ ค.ศ. 1956 ถึง 2008
 
การเปลี่ยนแปลงของจีดีพีที่แท้จริง (น้ำเงิน) รายไตรมาส และอัตราการว่างงาน (แดง) ตั้งแต่ ค.ศ. 2000 ถึง 2010

แผนภูมินี้แสดงให้เห็นถึงทิศทางของจีดีพีของญี่ปุ่นตามตัวเงิน ประมาณการโดย กองทุนการเงินระหว่างประเทศ ในหน่วยล้านเยน[34] ดูเพิ่ม [35][36]

ค.ศ. จีดีพี เยน / 1 ดอลลาร์ ดัชนีเงินเฟ้อ
(ฐาน ณ ปี 2000) 		จีดีพี (ตัวเงิน) ต่อหัว
ในหน่วย % ของชาวอเมริกัน		 จีดีพี (อำนาจซื้อ) ต่อหัว
ในหน่วย % ของชาวอเมริกัน
1955 8,369,500 ￥360.00 10.31 –
1960 16,009,700 ￥360.00 16.22 –
1965 32,866,000 ￥360.00 24.95 –
1970 73,344,900 ￥360.00 38.56 –
1975 148,327,100 ￥297.26 59.00 –
1980 240,707,315 ￥225.82 100 105.85 71.87
2005 502,905,400 ￥110.01 97 85.04 71.03
2010 477,327,134 ￥88.54 98 89.8 71.49

จากข้อมูลดัชนีเงินเฟ้อข้างต้น แสดงให้เห็นว่า ญี่ปุ่นได้เผชิญกับสภาวะปราศจากเงินเฟ้อในช่วงทศวรรษ 1980-2000 ที่สินค้าและบริการต่าง ๆ ในประเทศไม่มีการเปลี่ยนแปลงราคาตลอด 2 ทศวรรษ มิหนำซ้ำ ภายหลังปี 2000 ยังต้องเผชิญกับภาวะเงินฝืด ที่ราคาสินค้าและบริการภายในประเทศมีทิศทางถูกลงแม้จะเพียงเล็กน้อย เหล่านี้เป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ชาวญี่ปุ่นตลอดจนบริษัทต่าง ๆ ไม่นิยมนำเงินฝากธนาคารภายในประเทศเพื่อเป็นการลงทุน เนื่องจากไม่มีการจ่ายดอกเบี้ย หรือจ่ายในอัตราที่ต่ำมากจนแทบจะเป็นร้อยละศูนย์

สำหรับการเปรียบเทียบอำนาจซื้อ อัตราแลกเปลี่ยน 1 ดอลลาร์ อยู่ที่ 109 เยนในปี 2010[37]

อุตสาหกรรม

แก้

มูลค่าจีดีพีในปี 2012 แบ่างตามภาคอุตสาหกรรม [38] มูลค่าถูกแปลงเป็นหน่วยสกุลเงินบาท ตามอัตราแลกเปลี่ยน ณ วันที่ 12 เมษายน 2013.[39]

อุตสาหกรรม มูลค่าจีดีพี
(ล้านล้านบาท)		 % ของจีดีพีทั้งหมด
ภาคบริการอื่น ๆ 36.139 23.5%
การผลิต 27.643 18.0%
อสังหาริมทรัพย์ 20.346 13.2%
ค้าส่ง และ ค้าปลีก 19.266 12.5%
คมนาคม และ โทรคมนาคม 10.450 6.8%
รัฐประศาสน์ 9.603 6.2%
ก่อสร้าง 9.545 6.2%
การเงินและกรมธรรม์ประกัน 8.932 5.8%
ไฟฟ้า, แก๊ส และ ประปา 5.225 3.4%
บริการของรัฐบาล 1.197 0.7%
เหมือง 0.087 0.05%
ทั้งหมด 153.778 100%

การเงิน

แก้

ตลาดหลักทรัพย์

แก้
 
ตลาดหลักทรัพย์โตเกียว เป็นตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่เป็นอันดับสองของโลก

ตลาดหลักทรัพย์โตเกียว ปัจจุบันเป็นตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 สองโลก ตามราคาตลาด ทำให้ตลาดหลักทรัพย์โตเกียว เป็นตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย โดยในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2014 ตลาดประกอบด้วยบริษัทจดทะเบียนกว่า 3,425 บริษัท[40] ซึ่งตลาดหลักทรัพย์โตเกียว มีดัชนีตลาดที่สำคัญอยู่ 2 ดัชนี คือ Nikkei 225 และ TOPIX[41][42] นอกจากตลาดหลักทรัพย์โตเกียวแล้ว ประเทศญี่ปุ่นยังมีตลาดหลักทรัพย์ขนาดใหญ่อีกหนึ่งแห่ง คือ ตลาดหลักทรัพย์โอซากะ ซึ่งในเดือนมกราคม ค.ศ. 2013 มีการรวมกลุ่มของตลาดหลักทรัพย์ทั้งสอง เป็น กลุ่มตลาดหลักทรัพย์ญี่ปุ่น (Japan Exchange Group) นอกเหนือไปจากนี้ ตลาดหลักทรัพย์อื่น ๆ ของญี่ปุ่น ได้แก่ ตลาดหลักทรัพย์นาโงยะ, ฟูกูโอกะ และ ซัปโปโระ[43][44]

ตลาดแรงงาน

แก้
 
อัตราว่างงานของญี่ปุ่น (ปี 1953–2009)

ญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในประเทศที่มีอัตราว่างงานอยู่ที่ระดับต่ำ อัตราว่างงานในญี่ปุ่น ณ สิ้นปี 2013 อยู่ที่ 3.7% ลดลงจากปี 2009 ที่เคยอยู่ที่ 5.2% อันเนื่องมาจากนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจและฟื้นฟูอุตสาหกรรมในประเทศ [45][46][47] ในตัวเลขนี้ แม้แต่บุคคลที่ทำอาชีพเสริม(พาร์ทไทม์)ที่มีชั่วโมงการทำงานต่ำ ก็ไม่ถูกนับว่าเป็นบุคคลว่างงาน

ในปี 2008 แรงงานของญี่ปุ่นมีจำนวน 66 ล้านคน ในจำนวนนี้ 40% เป็นผู้หญิง ตลาดแรงงานของญี่ปุ่นกำลังอยู่ในภาวะหดตัวลงอย่างเรื่อย ๆ เป็นผลมาจากแรงงานส่วนใหญ่เริ่มมีอายุสูงขึ้นสู่วัยเกษียณ ในขณะที่แรงงานรุ่นใหม่ที่เข้ามาทดแทนก็ไม่เพียงพอ ปัญหาที่สำคัญนี้มีจุดเริ่มต้นมาจากอัตราการเกิดที่อยู่ในระดับต่ำมาก แม้ว่ารัฐบาลจะมีนโยบายอุดหนุนสวัสดิการแก่เด็กเกิดใหม่มากมาย แต่ไม่ได้ช่วยทำให้อัตราเกิดเพิ่มขึ้นตามเป้าแต่อย่างใด ที่ผ่านมารัฐบาลญี่ปุ่นได้มีนโยบายใหม่ คือลดเงื่อนไขในการขอสัญชาติญี่ปุ่นแก่พลเมืองต่างประเทศ แต่นโยบายนี้ก็ยังไม่เป็นที่นิยมมากนัก

เศรษฐกิจ

แก้

โครงสร้าง

แก้

หลังสงครามโลกครั้งที่สอง ญี่ปุ่นได้รับความบอบช้ำจากสงครามเป็นอย่างมาก แต่ก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วเพราะปัจจัยหลายอย่างเช่นการทำงานที่ดีของรัฐบาล แรงงานที่ถูกและมีคุณภาพ อัตราการออมและการลงทุนที่สูง[48] ในช่วงระหว่าง พ.ศ. 2500-2520 เป็นช่วงที่เศรษฐกิจญี่ปุ่นเติบโตอย่างมาก อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่แท้จริงในช่วงพุทธทศวรรษที่ 2500, 2510 และ 2520 เฉลี่ยร้อยละ 10, 5 และ 4 ตามลำดับ[49] โดยได้รับการช่วยเหลือทางเศรษฐกิจจากสหรัฐอเมริกา ตั้งแต่ช่วงต้นพุทธทศวรรษที่ 2510 ญี่ปุ่นประสบปัญหาค่าเงินเยนแข็งตัวจนทำให้บริษัทจำนวนมากย้ายฐานการผลิตออกไปนอกประเทศ หลังจากเกิดฟองสบู่แตกต้นพุทธทศวรรษที่ 2530 เศรษฐกิจก็เริ่มชะลอตัว และส่งผลต่อเนื่องตลอดพุทธทศวรรษที่ 2530 รัฐบาลพยายามกระตุ้นเศรษฐกิจด้วยวิธีต่าง ๆ แต่ไม่ประสบผลสำเร็จ และยังถูกซ้ำเติมจากผลกระทบของเศรษฐกิจชะลอตัวในปี พ.ศ. 2543 [50] สภาพเศรษฐกิจหลังจากปี พ.ศ. 2548 ดูเหมือนจะฟื้นตัวขึ้นจากตัวเลขการขยายตัวของจีดีพีที่สูงขึ้น แต่ญี่ปุ่นก็กลับประสบปัญหาอีกครั้งเมื่อเกิดวิกฤติทางการเงินที่ส่งผลกระทบไปทั่วโลก[51][52] แม้ว่าธุรกิจภาคการเงินของญี่ปุ่นได้รับผลกระทบน้อยมากเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ เพราะทศวรรษแห่งภาวะเศรษฐกิจซบเซาที่ทำให้ญี่ปุ่นระมัดระวังในการลงทุนมากขึ้น[53] แต่การที่ญี่ปุ่นพึ่งพาการส่งออกรถยนต์และสินค้าอิเล็กทรอนิกส์มากเกินไปก็ส่งผลกระทบรุนแรงต่อเศรษฐกิจ และทำให้เกิดปัญหาการว่างงานเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว[54]

ญี่ปุ่นมีเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับที่ 3 ของโลก[55] รองจากสหรัฐอเมริกาและจีน เมื่อวัดด้วยจีดีพีก่อนปรับอัตราเงินเฟ้อ (ประมาณ 4.5 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ) [55] และอันดับที่ 4 รองจากจีน สหรัฐ และอินเดีย เมื่อวัดด้วยอำนาจการซื้อ[56] ญี่ปุ่นมีกำลังการผลิตที่สูง และเป็นประเทศต้นกำเนิดของผู้ผลิตชั้นนำที่ก้าวหน้าทางเทคโนโลยีในอุตสาหกรรมต่าง ๆ เช่น รถยนต์ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เครื่องจักร เหล็กกล้า โลหะนอกกลุ่มเหล็ก เรือ สารเคมี[57]

จากข้อมูลใน พ.ศ. 2548 แรงงานของประเทศญี่ปุ่นมีจำนวน 66.7 ล้านคน[58] ญี่ปุ่นมีอัตราว่างงานที่ต่ำคือประมาณร้อยละ 4[58] ค่าจีดีพีต่อชั่วโมงการทำงานอยู่ในอันดับที่ 20 ของโลกใน พ.ศ. 2548 และเป็นอันดับ 1 ของเอเชีย[59] บริษัทใหญ่ของญี่ปุ่นหลายแห่งมีชื่อเสียงไปทั่วโลก เช่นโตโยต้า โซนี่ เอ็นทีที โดโคโม แคนนอน ฮอนด้า ทาเคดา นินเทนโด นิปปอน สตีล และ เซเว่น อีเลฟเว่น ญี่ปุ่นเป็นต้นกำเนิดของธนาคารที่ใหญ่ที่สุดหลายแห่ง[60] ตลาดหลักทรัพย์โตเกียวซึ่งมักจะเป็นที่รู้จักเพราะดัชนีนิเคอิมีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลกเมื่อวัดด้วยมูลค่าตลาด[61]

ญี่ปุ่นมีลักษณะเฉพาะในการทำธุรกิจหลายอย่าง เช่นเคเระสึหรือระบบเครือข่ายบริษัทจะมีอิทธิพลในเชิงธุรกิจ การจ้างงานตลอดชีวิตและการเลื่อนขั้นตามความอาวุโสจะพบเห็นได้ทั่วไป บริษัทที่มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจจะถือหุ้นของกันและกัน[62] ผู้ถือหุ้นมักจะไม่มีบทบาทกับการบริหารของบริษัท[63] แต่ในปัจจุบันญี่ปุ่นเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงออกจากระบบเก่า ๆ เหล่านี้[64][63]

ใน พ.ศ. 2548 พื้นที่ที่ใช้ในการเกษตรกรรมมีเพียงร้อยละ 12.6[65] และมีประชากรที่ประกอบการเกษตรเพียงร้อยละ 6.6[66]เท่านั้น ผลผลิตทางการเกษตรที่ผลิตได้มากเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ ได้แก่ ไหม กะหล่ำปลี ข้าว มัน และชา เป็นต้น อย่างไรก็ตาม ญี่ปุ่นต้องพึ่งพาการนำเข้าอาหารถึงร้อยละ 60 จึงเป็นประเทศที่มีอัตราการเลี้ยงตนเองค่อนข้างต่ำ[67][68] ในระยะหลังกระแสความกังวลเรื่องความปลอดภัยของอาหารทำให้ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในประเทศเป็นที่ต้องการมากขึ้น

ญี่ปุ่นอยู่ในอันดับที่ 29 จาก 190 ประเทศในดัชนีความง่ายในการทำธุรกิจปี 2562[69] ญี่ปุ่นมีภาคส่วนสหกรณ์ขนาดใหญ่ รวมถึงสหกรณ์ผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุดและสหกรณ์การเกษตรที่ใหญ่ที่สุดในโลก ณ ปี 2561 ญี่ปุ่นอยู่ในอันดับที่สูงในด้านความสามารถในการแข่งขันและเสรีภาพทางเศรษฐกิจ อยู่ในอันดับ 6 ในรายงานการแข่งขันระดับโลกสำหรับปี 2558–2559

ตารางต่อไปนี้แสดงตัวชี้วัดทางเศรษฐกิจหลักในปี 1980–2021 (โดยเจ้าหน้าที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศประมาณการในปี 2022–2027) อัตราเงินเฟ้อต่ำกว่า 5% เป็นสีเขียว[70]

ปี จีดีพี

(ล้าน US$ ความเท่าเทียมของกำลังซื้อ)

จีดีพีต่อหัว

(US$ ความเท่าเทียมของกำลังซื้อ)

จีดีพี

(ล้าน US$ ตัวเงิน)

จีดีพีต่อหัว

(US$ ตัวเงิน)

อัตราเติบโตของจีดีพี

(จริง)

อัตราเงินเฟ้อ

(ร้อยละ)

การว่างงาน

(ร้อยละ)

หนี้สาธารณะ

(ร้อยละของจีดีพี)

1980 1,068.1 9,147.0 1,127.9 9,659.0  3.2%  7.8% 2.0% 47.8%
1981  1,218.4  10,358.1  1,243.8  10,574.4  4.2%  4.9%  2.2%  52.9%
1982  1,336.5  11,283.0  1,157.6  9,772.8  3.3%  2.8%  2.4%  57.8%
1983  1,437.8  12,054.5  1,268.6  10,636.5  3.5%  1.9%  2.7%  63.6%
1984  1,556.7  12,967.1  1,345.2  11,205.4  4.5%  2.3%  2.7%  65.6%
1985  1,690.0  13,989.8  1,427.4  11,815.8  5.2%  2.0%  2.6%  68.3%
1986  1,781.4  14,667.9  2,121.3  17,466.7  3.3%  0.6%  2.8%  74.0%
1987  1,911.8  15,666.3  2,584.3  21,177.8  4.7%  0.1%  2.9%  75.7%
1988  2,113.5  17,246.0  3,134.2  25,575.1  6.8%  0.7%  2.5%  71.8%
1989  2,303.0  18,719.6  3,117.1  25,336.2  4.9%  2.3%  2.3%  65.5%
1990  2,506.1  20,302.7  3,196.6  25,896.0  4.9%  3.1%  2.1%  63.0%
1991  2,679.4  21,620.8  3,657.3  29,511.8  3.4%  3.3%  2.1%  62.2%
1992  2,763.7  22,222.4  3,988.3  32,069.1  0.8%  1.7%  2.2%  66.6%
1993  2,814.6  22,558.2  4,544.8  36,425.2  -0.5%  1.3%  2.5%  72.7%
1994  2,899.9  23,177.4  4,998.8  39,953.2  0.9%  0.7%  2.9%  84.4%
1995  3,038.6  24,224.0  5,545.6  44,210.2  2.6%  -0.1%  3.2%  92.5%
1996  3,191.2  25,385.0  4,923.4  39,164.3  3.1%  0.1%  3.4%  98.1%
1997  3,278.1  26,014.1  4,492.4  35,651.3  1.0%  1.7%  3.4%  105.0%
1998  3,272.8  25,903.3  4,098.4  32,436.9  -1.3%  0.7%  4.1%  116.0%
1999  3,307.9  26,131.3  4,636.0  36,622.9  -0.3%  -0.3%  4.7%  129.5%
2000  3,476.3  27,409.2  4,968.4  39,173.0  2.8%  -0.7%  4.7%  135.6%
2001  3,568.4  28,068.3  4,374.7  34,410.7  0.4%  -0.7%  5.0%  145.1%
2002  3,625.5  28,457.7  4,182.8  32,832.3  0.0%  -0.9%  5.4%  154.1%
2003  3,753.8  29,410.9  4,519.6  35,410.2  1.5%  -0.3%  5.2%  160.0%
2004  3,938.9  30,836.4  4,893.1  38,307.1  2.2%  0.0%  4.7%  169.5%
2005  4,135.7  32,372.7  4,831.5  37,819.1  1.8%  -0.3%  4.4%  174.3%
2006  4,321.8  33,831.1  4,601.7  36,021.9  1.4%  0.3%  4.1%  174.0%
2007  4,504.5  35,257.9  4,579.7  35,847.2  1.5%  0.0%  3.8%  172.8%
2008  4,534.6  35,512.2  5,106.7  39,992.1  -1.2%  1.4%  4.0%  180.7%
2009  4,303.9  33,742.5  5,289.5  41,469.8  -5.7%  -1.3%  5.1%  198.7%
2010  4,534.1  35,535.2  5,759.1  45,135.8  4.1%  -0.7%  5.1%  205.7%
2011  4,629.4  36,215.1  6,233.1  48,760.9  0.0%  -0.3%  4.6%  219.1%
2012  4,799.6  37,628.8  6,272.4  49,175.1  1.4%  0.0%  4.3%  226.1%
2013  5,021.6  39,436.8  5,212.3  40,934.8  2.0%  0.3%  4.0%  229.6%
2014  5,034.5  39,604.1  4,897.0  38,522.8  0.3%  2.8%  3.6%  233.5%
2015  5,200.9  40,959.3  4,444.9  35,005.7  1.6%  0.8%  3.4%  228.4%
2016  5,159.7  40,640.5  5,003.7  39,411.4  0.8%  -0.1%  3.1%  232.5%
2017  5,248.4  41,409.0  4,930.8  38,903.3  1.7%  0.5%  2.8%  231.4%
2018  5,408.4  42,755.4  5,040.9  39,850.4  0.6%  1.0%  2.4%  232.3%
2019  5,485.4  43,459.1  5,120.3  40,566.3  -0.4%  0.5%  2.4%  236.3%
2020  5,295.1  42,075.4  5,031.6  39,981.5  -4.6%  0.0%  2.8%  259.4%
2021  5,606.6  44,671.3  4,932.6  39,301.1  1.7%  -0.2%  2.8%  262.5%
2022  6,110.0  48,812.8  4,300.6  34,357.9  1.7%  2.0%  2.6%  263.9%
2023  6,456.7  51,809.1  4,410.0  35,385.9  1.6%  1.4%  2.4%  261.1%
2024  6,652.7  53,633.3  4,568.7  36,832.8  1.3%  1.0%  2.4%  260.3%
2025  6,839.5  55,411.7  4,811.6  38,982.7  0.9%  1.0%  2.4%  260.7%
2026  7,002.5  57,025.8  5,010.0  40,799.8  0.5%  1.0%  2.4%  262.0%
2027  7,167.5  58,684.7  5,172.1  42,347.0  0.4%  1.0%  2.4%  263.4%

เกษตรกรรม และประมง

แก้
 
นาข้าวในจังหวัดฟูกูชิมะ

ภาคการเกษตรของญี่ปุ่นมีสัดส่วนประมาณ 1.2% ของจีดีพีทั้งหมด ณ ปี 2561 จากการสำรวจพบว่าที่ดินของญี่ปุ่นเพียง 11.5% เท่านั้นที่เหมาะสำหรับการเพาะปลูกเนื่องจากขาดที่ดินทำกิน จึงมีการใช้ระบบระเบียงเพื่อทำการเกษตรในพื้นที่ขนาดเล็ก[71] ซึ่งส่งผลให้ผลผลิตพืชผลต่อหน่วยพื้นที่สูงที่สุดในโลกโดยมีอัตราการพึ่งตนเองทางการเกษตรประมาณ 50% ณ ปี 2561 ภาคเกษตรกรรมขนาดเล็กของญี่ปุ่นได้รับเงินอุดหนุนและได้รับการคุ้มครองอย่างสูง[72] มีความกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับการทำฟาร์มเนื่องจากเกษตรกรมักเป็นผู้สูงวัยและมีความยากลำบากในการหาผู้สืบทอด

ญี่ปุ่นอยู่ในอันดับ 7 ของโลกในด้านปริมาณปลาที่จับได้คิดเป็น 3,167,610 ตันในปี 2559 ลดลงจากค่าเฉลี่ย 4,000,000 ตันต่อปีในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ญี่ปุ่นเป็นแหล่งประมงที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลกและคิดเป็นเกือบ 15% ของจำนวนสัตว์น้ำที่จับได้ทั่วโลก[73] ทำให้เกิดเสียงวิจารณ์ว่าการทำประมงของญี่ปุ่นทำให้ปริมาณปลาของโลกลดลง เช่น ปลาทูน่า ญี่ปุ่นยังจุดชนวนความขัดแย้งดังกล่าวด้วยการสนับสนุนการล่าวาฬอย่างถูกกฎหมาย[74]

การท่องเที่ยว

แก้

รัฐบาลญี่ปุ่นต้องการกระตุ้นเศรษฐกิจ ภาคการท่องเที่ยว โดยทางการญี่ปุ่นได้ดำเนินมาตรการยกเว้นวีซ่าท่องเที่ยวให้กับประเทศเป้าหมาย รวมถึงประเทศไทย กระแสไปท่องเที่ยวญี่ปุ่นน่าจะยังได้รับความนิยมในหมู่คนไทยอย่างต่อเนื่อง โดยมีแรงหนุนสำคัญ ๆ ทั้งจากมาตรการยกเว้นวีซ่าท่องเที่ยวที่ยังคงมีผลบังคับใช้ บวกกับกิจกรรมส่งเสริมการตลาดและโปรโมชั่นอัดแน่นจากธุรกิจที่เกี่ยวเนื่อง รวมถึงอานิสงส์ส่วนหนึ่งก็มาจากเงินเยนที่อ่อนค่า รวมทั้งสายการบินต้นทุนต่ำ ทำให้นักท่องเที่ยวเดินทางทัวร์ญี่ปุ่นมากขึ้นทุกปี

ญี่ปุ่นดึงดูดนักท่องเที่ยวต่างชาติ 31.9 ล้านคนในปี 2562[75] อยู่ในอันดับที่ 11 ของโลกในปี 2562 ในแง่จำนวนนักท่องเที่ยวขาเข้า[76] และตามรายงานความสามารถในการแข่งขันด้านการเดินทางและการท่องเที่ยวปี 2560 จัดอันดับญี่ปุ่นเป็นอันดับ 4 จาก 141 ประเทศซึ่งสูงที่สุดในเอเชีย

อุตสาหกรรมการผลิต

แก้
 
รถยนต์ปลั๊กอินไฮบริดที่ผลิตโดยโตโยต้า ญี่ปุ่นเป็นผู้ผลิตรถยนต์รายใหญ่อันดับสามของโลก

ญี่ปุ่นมีศักยภาพทางอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ และเป็นที่ตั้งของ "ผู้ผลิตยานยนต์ เครื่องมือกล เหล็กกล้าและโลหะรายใหญ่ที่สุดและก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมากที่สุด"[77] ภาคอุตสาหกรรมของญี่ปุ่นคิดเป็นประมาณ 27.5% ของจีดีพี[78] การส่งออกของประเทศสูงเป็นอันดับสามของโลก ณ ปี 2562 ญี่ปุ่นเป็นผู้ผลิตรถยนต์รายใหญ่อันดับสามของโลก ณ ปี 2562 และเป็นที่ตั้งของโตโยต้า บริษัทรถยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก[79][80] อีกทั้งยังเป็นประเทศต้นกำเนิดของบริษัทผู้ผลิตรถยนต์ 6 บริษัทจากผู้ผลิต 15 บริษัทที่ใหญ่ที่สุดของโลก อุตสาหกรรมต่อเรือของญี่ปุ่นเผชิญกับการแข่งขันจากเกาหลีใต้และจีน รัฐบาลออกนโยบายในปี 2563 ตั้งเป้าหมายให้เป็นอีกหนึ่งช่องทางการส่งออกที่เพิ่มกำไร

วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี

แก้
 
หุ่นยนต์อาซิโมของฮอนด้า
 
โมดูลคิโบขององค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่น

ญี่ปุ่นเป็นประเทศแนวหน้าในการวิจัยทางด้านวิทยาศาสตร์โดยมีภาคเอกชนเป็นผู้ลงทุนหลัก[81] ญี่ปุ่นมีจำนวนการขอสิทธิบัตรเป็นอันดับ 3 ของโลก[82] ตัวอย่างของผลงานทางเทคโนโลยีของญี่ปุ่นที่สำคัญ ได้แก่อิเล็กทรอนิกส์ รถยนต์ เครื่องจักร วิศวกรรมด้านแผ่นดินไหวที่สร้างขึ้นมาเพื่ออยู่รอด สารเคมี สารกึ่งตัวนำ และเหล็ก เป็นต้น และเป็นผู้ผลิตสารกึ่งตัวนำ 7 บริษัทจาก 20 บริษัทที่ใหญ่ที่สุด

ญี่ปุ่นยังเป็นหนึ่งในผู้นำในการพัฒนาเทคโนโลยีที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อม รถยนต์ไฮบริด ซึ่งได้เทคโนโลยีมาจากเยอรมนี อังกฤษ และสหรัฐอเมริกา[83] ของฮอนด้าและโตโยต้าเป็นที่ยอมรับว่าประหยัดพลังงานมากที่สุดและปล่อยควันเสียได้น้อย[84][85] ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความพยายามของเทคโนโลยีระบบไฮบริด เชื้อเพลิง ญี่ปุ่นมีจำนวนสิทธิบัตรในด้านเซลล์เชื้อเพลิงเป็นอันดับหนึ่งของโลก[86]

องค์การสำรวจอวกาศญี่ปุ่นเป็นหน่วยงานวิจัยและพัฒนางานด้านอวกาศ สังเกตการณ์ทางดาราศาสตร์และจักรวาลวิทยาของญี่ปุ่น และเป็นหนึ่งในสมาชิกของโครงการความร่วมมือการสร้างสถานีอวกาศนานาชาติและโมดูลคิโบ มีกำหนดที่จะส่งขึ้นไปเพื่อต่อกับสถานีอวกาศนานาชาติในการขนด้วยกระสวยอวกาศใน พ.ศ. 2552[87] นอกจากนี้ญี่ปุ่นยังมีโครงการสำคัญมากมายรวมถึงการสำรวจอวกาศ และการสร้างฐานบนดวงจันทร์เพื่อส่งมนุษย์ไปสำรวจและทำภารกิจในปี 2573[88] ยานอวกาซเซลีนี เปิดตัวใน พ.ศ. 2550 ถือเป็นยานอวกาศลำที่สองของญี่ปุ่นที่ส่งขึ้นสู่ดวงจันทร์ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการกำเนิดและวิวัฒนาการของดวงจันทร์[89]

ญี่ปุ่นยังเป็นหนึ่งในชาติผู้นำของโลกในด้านการผลิตหุ่นยนต์ โดยคิดเป็นสัดส่วนกว่า 55% ของจำนวนการผลิตทั่วโลก[90] ญี่ปุ่นมีจำนวนนักวิจัยทางด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมากที่สุดเป็นอันดับสองของโลก คิดเป็นสัดส่วน 14 คนต่อพนักงาน 1,000 คน[91] ญี่ปุ่นยังมีตลาดวิดีโอเกมที่ใหญ่ที่สุดในโลก และเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมหลัก สร้างรายได้ให้แก่ประเทศสูงถึง 9.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ และในจำนวนนี้เป็นรายได้จากเกมมือถือสูงถึง 5.8 พันล้านดอลลาร์[92]

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 "Report for Selected Countries and Subjects: April 2023". imf.org. International Monetary Fund.
  2. ↑ 2.0 2.1 2.2 "The outlook is uncertain again amid financial sector turmoil, high inflation, ongoing effects of Russia's invasion of Ukraine, and three years of COVID". International Monetary Fund. 11 April 2023.
  3. ↑ 3.0 3.1 "EAST ASIA/SOUTHEAST ASIA :: JAPAN". CIA.gov. Central Intelligence Agency. สืบค้นเมื่อ 23 January 2019.
  4. ↑ "Poverty headcount ratio at $1.90 a day (2011 PPP) (% of population) - Japan". data.worldbank.org. World Bank. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 March 2021. สืบค้นเมื่อ 1 March 2021.
  5. ↑ "Poverty headcount ratio at $3.20 a day (2011 PPP) (% of population) - Japan". data.worldbank.org. World Bank. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 March 2021. สืบค้นเมื่อ 1 March 2021.
  6. ↑ "Poverty headcount ratio at $5.50 a day (2011 PPP) (% of population) - Japan". data.worldbank.org. World Bank. สืบค้นเมื่อ 1 March 2021.
  7. ↑ "Income inequality". data.oecd.org. OECD. สืบค้นเมื่อ 2 February 2020.
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 "Seasonally adjusted series of major items (Labour force, Employed person, Unemployed person, Not in labour force, Unemployment rate)". stat.go.jp. Ministry of Internal Affairs and Communications. สืบค้นเมื่อ 2 October 2020.
  9. ↑ "Employed person by age group". stat.go.jp. Ministry of Internal Affairs and Communications. สืบค้นเมื่อ 2 October 2020.
  10. ↑ "Labor Force by Services". data.worldbank.org. สืบค้นเมื่อ 27 มกราคม 2019. – Labor Force by Industry and agriculture.
  11. ↑ 11.0 11.1 Nakao, Yuka (20 January 2022). "Japan's exports, imports hit record highs in December". Kyodo News. สืบค้นเมื่อ 20 January 2022.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 12.3 "Japanese Trade and Investment Statistics". jetro.go.jp. Japan External Trade Organization. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 March 2021. สืบค้นเมื่อ 3 March 2021.
  13. ↑ 13.0 13.1 "UNCTAD 2022" (PDF). UNCTAD. สืบค้นเมื่อ 6 มกราคม 2022.
  14. ↑ "External Debt | Economic Indicators | CEIC". www.ceicdata.com.
  15. ↑ 15.0 15.1 15.2 15.3 15.4 "Report for Selected Countries and Subjects: October 2022". imf.org. International Monetary Fund.
  16. ↑ "Development aid rises again in 2016 but flows to poorest countries dip". OECD. 11 April 2017. สืบค้นเมื่อ 25 September 2017.
  17. ↑ "Sovereigns rating list". Standard & Poor's. สืบค้นเมื่อ 26 May 2011.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 Rogers, Simon; Sedghi, Ami (15 April 2011). "How Fitch, Moody's and S&P rate each country's credit rating". The Guardian. London. สืบค้นเมื่อ 31 May 2011.
  19. ↑ Scope Ratings (6 May 2022). "Scope affirms Japan's A ratings; Outlook revised to Negative". Scope Ratings. สืบค้นเมื่อ 7 May 2022.
  20. ↑ "International Reserves / Foreign Currency Liquidity". Ministry of Finance (Japan). สืบค้นเมื่อ 12 มกราคม 2023.
  21. ↑ "GDP (current US$)". World Bank. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2013.
  22. ↑ "GDP (OFFICIAL EXCHANGE RATE)". CIA World Factbook. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 ธันวาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2013.
  23. ↑ "Country statistical profile: Japan". OECD iLibrary. 28 กุมภาพันธ์ 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 มิถุนายน 2013. สืบค้นเมื่อ 19 มิถุนายน 2013.
  24. ↑ "World Economic Outlook Database-ตุลาคม 2013". International Monetary Fund. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2013.
  25. ↑ "TANKAN ：日本銀行 Bank of Japan". Bank of Japan. Boj.or.jp. สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2013.
  26. ↑ "2013 PRODUCTION STATISTICS – FIRST 6 MONTHS". OICA. สืบค้นเมื่อ 16 ตุลาคม 2013.
  27. ↑ "Statistics on Patents". World Intellectual Property Organization. 19 มิถุนายน 2013. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014.
  28. ↑ Morris, Ben (12 เมษายน 2012). "What does the future hold for Japan's electronics firms?". BBC News. สืบค้นเมื่อ 16 ตุลาคม 2013.
  29. ↑ Iwadare, Yoshihiko (1 เมษายน 2004). "Strengthening the Competitiveness of Local Industries: The Case of an Industrial Cluster Formed by Three Tokai Prefecters" (PDF). Nomura Research Institute. p. 16. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 7 พฤษภาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014.
  30. ↑ Kodama, Toshihiro (1 กรกฎาคม 2002). "Case study of regional university-industry partnership in practice". Institute for International Studies and Training. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 กรกฎาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014.
  31. ↑ Mori, Junichiro; Kajikawa, Yuya; Sakata, Ichiro (2010). "Evaluating the Impacts of Regional Cluster Policies using Network Analysis" (PDF). International Association for Management of Technology. p. 9. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 3 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014.
  32. ↑ Schlunze, Rolf D. "Location and Role of Foreign Firms in Regional Innovation Systems in Japan" (PDF). Ritsumeikan University. p. 25. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 29 มีนาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014.
  33. ↑ "Profile of Osaka/Kansai" (PDF). Japan External Trade Organization Osaka. p. 10. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 5 สิงหาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2014.
  34. ↑ "Report for Selected Countries and Subjects". สืบค้นเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2013.
  35. ↑ Statistics Bureau Home Page
  36. ↑ What Were Japanese GDP, CPI, Wage, or Population Then?
  37. ↑ "Yearly Average Currency Exchange Rates Translating foreign currency into U.S. dollars". IRS. 2010. สืบค้นเมื่อ 16 November 2013.
  38. ↑ "Statistics Division of Gifu Prefecture" (ภาษาญี่ปุ่น). Gifu Prefecture. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 ตุลาคม 2007. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2007.
  39. ↑ "THB/JPY / Japanese Yen Conversion". ธนาคารแห่งประเทศไทย. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 มิถุนายน 2014. สืบค้นเมื่อ 1 มิถุนายน 2014.
  40. ↑ "Number of companies in the stock exchange" (ภาษาญี่ปุ่น). Tokyo Stock Exchange. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 กรกฎาคม 2014.
  41. ↑ "The Nikkei 225 Index Performance". Finfacts. สืบค้นเมื่อ 7 February 2014.
  42. ↑ "Tokyo Stock Exchange Tokyo Price Index TOPIX". Bloomberg. สืบค้นเมื่อ 7 February 2014.
  43. ↑ Smith, Simon (22 January 2014). "Horizons introduces leveraged and inverse MSCI Japan ETFs". eftstrategy.com. สืบค้นเมื่อ 7 February 2014.
  44. ↑ "About JSCC History". Japan Securities Clearing Corporation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 กรกฎาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 7 กุมภาพันธ์ 2014.
  45. ↑ "雇用情勢は一段と悪化、５月失業率は５年８カ月ぶり高水準(Update3)". Bloomberg. 30 มิถุนายน 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 กรกฎาคม 2012. สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2013.
  46. ↑ Fujioka, Toru (2009-06-29). "Japan's Jobless Rate Rises to Five-Year High of 5.2% (Update2)". Bloomberg News. Bloomberg. สืบค้นเมื่อ 2013-02-01.
  47. ↑ Rochan, M (31 มกราคม 2014). "Japan's Unemployment Rate Drops to Six-Year Low Amid Rising Inflation". International Business Times. สืบค้นเมื่อ 29 เมษายน 2014.
  48. ↑ M1 The Japanese Economy Takahashi Ito, pp 3-4.
  49. ↑ "Japan: Patterns of Development". country-data.com. มกราคม 1994. สืบค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2006.
  50. ↑ "World Factbook; Japan—Economy". CIA. 19 ธันวาคม 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 ธันวาคม 2018. สืบค้นเมื่อ 28 ธันวาคม 2006.
  51. ↑ "Japan heads towards recession as GDP shrinks". The Times. 13 สิงหาคม 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 กันยายน 2008. สืบค้นเมื่อ 17 สิงหาคม 2008.
  52. ↑ "That sinking feeling". The Economist. 30 ตุลาคม 2008. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2008.
  53. ↑ "In Japan, Financial Crisis Is Just a Ripple". The New York Times. 19 กันยายน 2008. สืบค้นเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2008.
  54. ↑ "Japan's economy 'worst since end of WWII'". CNN. 16 กุมภาพันธ์ 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2009.
  55. ↑ 55.0 55.1 "World Economic Outlook Database; country comparisons". ไอเอ็มเอฟ. 1 กันยายน 2006. สืบค้นเมื่อ 14 มีนาคม 2007.
  56. ↑ "NationMaster; Economy Statistics". NationMaster. สืบค้นเมื่อ 26 มีนาคม 2007.
  57. ↑ "Chapter 6 Manufacturing and Construction". Statistical Handbook of Japan, Ministry of Internal Affairs and Communications. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 สิงหาคม 2013.
  58. ↑ 58.0 58.1 労働力調査（速報）平成19年平均結果の概要 (PDF). Statistic Bureau. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2008.
  59. ↑ Summary Statistics Groningen Growth and Development Centre, Sep 2008
  60. ↑ "Forbes Global 2000". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2010. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2008.
  61. ↑ "Market data". New York Stock Exchange. 31 มกราคม 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ตุลาคม 2007. สืบค้นเมื่อ 11 สิงหาคม 2007.
  62. ↑ "Criss-crossed capitalism". The Economist. 6 พฤศจิกายน 2008. สืบค้นเมื่อ 17 พฤศจิกายน 2008.
  63. ↑ 63.0 63.1 "In the locust position". The Economist. 28 มิถุนายน 2007. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2008.
  64. ↑ "Going hybrid". The Economist. 29 พฤศจิกายน 2007. สืบค้นเมื่อ 2 พฤศจิกายน 2008.
  65. ↑ "Total area and cultivated land area". Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2008.
  66. ↑ "Total population and agricultural population". Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2008.
  67. ↑ 農林水産省国際部国際政策課 (23 พฤษภาคม 2006). "農林水産物輸出入概況（2005）" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 29 กันยายน 2007. สืบค้นเมื่อ 13 กันยายน 2007.
  68. ↑ "Self-sufficiency ratio of food by commodities (Preliminary)". Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2008.
  69. ↑ "Rankings". World Bank (ภาษาอังกฤษ).
  70. ↑ "Report for Selected Countries and Subjects". International Monetary Fund.
  71. ↑ "Urbanites Help Sustain Japan's Historic Rice Paddy Terraces - Our World". ourworld.unu.edu.
  72. ↑ Chen, Hungyen (2018-07-03). "The spatial patterns in long-term temporal trends of three major crops' yields in Japan". Plant Production Science. 21 (3): 177–185. doi:10.1080/1343943X.2018.1459752. ISSN 1343-943X.
  73. ↑ 2018 The State of World Fisheries and Aquaculture (PDF) (Report). Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations. 2018. ISBN 978-92-5-130562-1.
  74. ↑ "Japan resumes commercial whaling after 30 years". BBC News (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 1 กรกฎาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2022.
  75. ↑ "Data list | Japan Tourism Statistics". Japan Tourism Statistics | 日本の観光統計データ (ภาษาอังกฤษ).
  76. ↑ "UNWTO World Tourism Barometer and Statistical Annex, August/September 2020". www.e-unwto.org (ภาษาอังกฤษ). doi:10.18111/wtobarometereng.2020.18.1.5.
  77. ↑ "Explore All Countries – Japan". The World Factbook. Central Intelligence Agency.
  78. ↑ "Japan", The World Factbook (ภาษาอังกฤษ), Central Intelligence Agency, 2021-12-14, สืบค้นเมื่อ 2022-01-05
  79. ↑ "Is time running out for Japan's car industry?". Autocar (ภาษาอังกฤษ).
  80. ↑ "Production Statistics | www.oica.net". www.oica.net.
  81. ↑ Science and Innovation: Country Notes, Japan OECD Science, Technology and Industry Outlook 2008, OECD
  82. ↑ "Japanese led world in filing of patent applications in 2005". The Japan Times. 11 สิงหาคม 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2009. สืบค้นเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2008.
  83. ↑ "History of Hybrid Vehicles". HybridCars.com. 13 มิถุนายน 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 ตุลาคม 2012.
  84. ↑ "Automaker Rankings 2007: The Environmental Performance of Car Companies" (PDF). Union of Concerned Scientists. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 17 พฤศจิกายน 2008.
  85. ↑ [www.greenercars.org/highlights_greenest.htm Greenest Vehicles of 2008] American Council for an Energy Efficient Economy
  86. ↑ Akira Maeda (28 พฤศจิกายน 2003). Innovation in Fuel Cell Technologies in Japan: Development and Commercialization of Polymer Electrolyte Fuel Cells (PDF) (Report). OECD/CSTP/TIP Energy Focus Group.
  87. ↑ "Press Release". JAXA. 8 กรกฎาคม 2008. สืบค้นเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2008.
  88. ↑ published, Elizabeth Howell (7 เมษายน 2019). "Can Robots Build a Moon Base for Astronauts? Japan Hopes to Find Out". Space.com (ภาษาอังกฤษ).
  89. ↑ "Japanese probe crashes into Moon" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 11 มิถุนายน 2009. สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2022.
  90. ↑ IFR. "Why Japan leads industrial robot production". IFR International Federation of Robotics (ภาษาอังกฤษ).
  91. ↑ "Science,technology and innovation : Researchers by sex, per million inhabitants, per thousand labour force, per thousand total employment (FTE and HC)". data.uis.unesco.org.
  92. ↑ Nutt, Christian (19 มิถุนายน 2015). "Japan's game market hits record high as consoles decline and mobile gr". Game Developer (ภาษาอังกฤษ).

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เศรษฐกิจญี่ปุ่น
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เศรษฐกิจญี่ปุ่น&oldid=11953406"