กลุ่ม 7 (อังกฤษ: Group of Seven, G7) เป็นเวทีการเมืองระหว่างรัฐบาลที่ประกอบด้วยแคนาดา, ฝรั่งเศส, เยอรมนี, อิตาลี, ญี่ปุ่น, สหราชอาณาจักร และสหรัฐ กับสหภาพยุโรป มีการจัดระเบียบอย่างเป็นทางการตามค่านิยมพหุนิยมกับรัฐบาแบบมีผู้แทนร่วมกัน[1] ณ ค.ศ. 2020 รัฐสมาชิกกลุ่ม 7 มีความมั่งคั่งสุทธิทั่วโลกมากกว่าครึ่ง (ที่มากกว่า 200 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ)[2] ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศทั่วโลกที่ร้อยละ 32 ถึง 46[n 1] และร้อยละ 10 ของประชากรโลก (770 ล้านคน)[3] สมาชิกเป็นมหาอำนาจในกิจการโลกและรักษาความสัมพันธ์ทางการเมือง เศรษฐกิจ การทูต และการทหารที่ใกล้ชิดซึ่งกันและกัน

กลุ่ม 7
G7 in het Catshuis.jpg
ผู้นำกลุ่ม 7 ระหว่างการประชุมฉุกเฉินเรื่องการผนวกไครเมียโดยประเทศรัสเซียปี 2014 ที่เนเธอร์แลนด์
Group of Seven (G7) Countries.svg
รัฐกลุ่ม 7 (น้ำเงิน) กับสหภาพยุโรป (ทีล)

ชาติสมาชิกกับผู้นำหลัก:


 แคนาดานายกรัฐมนตรี จัสติน ทรูโด
 ฝรั่งเศสประธานาธิบดี แอมานุแอล มาครง
 เยอรมนีนายกรัฐมนตรี โอลัฟ ช็อลทซ์
 อิตาลีนายกรัฐมนตรี โจร์จา เมโลนี
 ญี่ปุ่นนายกรัฐมนตรี ฟูมิโอะ คิชิดะ
 สหราชอาณาจักรนายกรัฐมนตรี ริชี ซูแน็ก
 สหรัฐประธานาธิบดี โจ ไบเดิน
 สหภาพยุโรป

ชื่อย่อG7
ก่อนหน้ากลุ่ม 8 (G8) (ย้อนกลับ)
ก่อตั้ง25 March 1973
(50 ปีก่อน)
 (25 March 1973) ("กลุ่มหอสมุด")
การประชุมกลุ่ม 6 ครั้งที่ 1: 15 November 1975
(47 ปีก่อน)
 (15 November 1975)
ผู้ก่อตั้ง"กลุ่มหอสมุด":
การประชุมกลุ่ม 6 ครั้งที่ 1:
ประเภทสมาคมอย่างไม่เป็นทางการ
วัตถุประสงค์การเมือง, เศรษฐกิจ
สาขาวิชาการเมืองระหว่างประเทศ
สมาชิก (2021)
7 (กับสหภาพยุโรป)
เว็บไซต์g7germany.de
ชื่อในอดีต

การประชุมประจำปีแก้ไข

วันที่ ประเทศ ผู้นำประธาน สถานที่จัด เว็บ
1 15 พ.ย.-17 พ.ย. 2518   ฝรั่งเศส วาเลรี ฌิสการ์ แด็สแต็ง ร็องบูแย
2 27 มิ.ย.-28 มิ.ย. 2519   สหรัฐ เจอรัลด์ ฟอร์ด โดราโด, ปวยร์โตรีโก
3 7 พ.ค.-8 พ.ค. 2520   สหราชอาณาจักร เจมส์ คัลลาฮาน ลอนดอน
4 16 ก.ค.-17 ก.ค. 2521   เยอรมนีตะวันตก เฮ็ลมูท ชมิท บ็อน
5 28 มิ.ย.-29 มิ.ย. 2522   ญี่ปุ่น โอฮิระ มาซาโยชิ โตเกียว
6 22 มิ.ย.-23 มิ.ย. 2523   อิตาลี ฟรันเชสโก กอสซีกา เวนิส
7 20 ก.ค.-21. ก.ค. 2524   แคนาดา ปีแยร์ เออ. ทรูว์โด มอนทิเบลโล, เกแบ็ก
8 4 มิ.ย. -6 มิ.ย. 2525   ฝรั่งเศส ฟร็องซัว มีแตร็อง แวร์ซาย
9 28 พ.ค.-30 พ.ค. 2526   สหรัฐ โรนัลด์ เรแกน วิลเลียมส์เบิร์ก, เวอร์จิเนีย
10 7 มิ.ย.-9 มิ.ย. 2527   สหราชอาณาจักร มาร์กาเร็ต เท็ตเชอร์ ลอนดอน
11 2 พ.ค.-4 พ.ค. 2528   เยอรมนีตะวันตก เฮ็ลมูท โคล บ็อน
12 4 พ.ค.-6 พ.ค. 2529   ญี่ปุ่น ยาซูฮิโระ นากาโซเนะ โตเกียว
13 8 พ.ค.-10 พ.ค. 2530   อิตาลี อามินโตเร ฟันฟานี เวนิส
14 19 มิ.ย.-21 มิ.ย. 2531   แคนาดา ไบรอัน มัลโรนี โทรอนโต
15 14 ก.ค.-16 ก.ค. 2532   ฝรั่งเศส ฟร็องซัว มีแตร็อง ปารีส
16 9 ก.ค.-11 ก.ค. 2533   สหรัฐ จอร์จ เอช. ดับเบิลยู. บุช ฮิวสตัน, เท็กซัส
17 15 ก.ค.-17 ก.ค. 2534   สหราชอาณาจักร จอห์น เมเจอร์ ลอนดอน
18 6 ก.ค.-8 ก.ค. 2535   เยอรมนี เฮ็ลมูท โคล มิวนิก
19 7 ก.ค.-9 ก.ค. 2536   ญี่ปุ่น คิอิจิ มิยาซาวะ โตเกียว
20 8 ก.ค.-10 ก.ค. 2537   อิตาลี ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี เนเปิลส์
21 15 มิ.ย.-17 มิ.ย. 2538   แคนาดา ฌ็อง เครเตียง แฮลิแฟกซ์, โนวาสโกเชีย
- 19 มิ.ย.-20 มิ.ย. 2539
(Special summit on nuclear security)
  รัสเซีย บอริส เยลต์ซิน มอสโก
22 27 มิ.ย.-29 มิ.ย. 2539   ฝรั่งเศส ฌัก ชีรัก ลียง
23 20 มิ.ย.-22 มิ.ย. 2540   สหรัฐ บิล คลินตัน เดนเวอร์, โคโลราโด [1]
24 15 พ.ค.-17 พ.ค. 2541
(การประชุมครั้งแรกในนาม กลุ่ม 8)
  สหราชอาณาจักร โทนี แบลร์ เบอร์มิงแฮม [2]
25 18 มิ.ย.-20 มิ.ย. 2542   เยอรมนี แกร์ฮาร์ท ชเรอเดอร์ โคโลญ
26 21 ก.ค.-23 ก.ค. 2543   ญี่ปุ่น โมริ โยชิโระ นาโงะ, โอกินาวะ

[3]

27 20 ก.ค.-22 ก.ค. 2544   อิตาลี ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี เจนัว

[4]

28 26 มิ.ย.-27 มิ.ย. 2545   แคนาดา ฌ็อง เครเตียง แคนะแนสกิส, แอลเบอร์ตา [5] เก็บถาวร 2006-11-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
29 2 มิ.ย.-3 มิ.ย. 2546   ฝรั่งเศส ฌัก ชีรัก เอวีย็อง-เล-แบ็ง [6] เก็บถาวร 2011-04-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
30 8 มิ.ย.-10 มิ.ย. 2547   สหรัฐ จอร์จ ดับเบิลยู. บุช ซีไอแลนด์, จอร์เจีย [7] เก็บถาวร 2007-04-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
31 6 ก.ค.-8 ก.ค. 2548   สหราชอาณาจักร โทนี แบลร์ เกลนอีเกิลส์, สกอตแลนด์ [8] เก็บถาวร 2008-09-13 ที่ Library of Congress Web Archives
32 15 ก.ค. -17 ก.ค. 2549   รัสเซีย วลาดีมีร์ ปูติน สเตรลนา, เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก [9] เก็บถาวร 2015-04-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
33 6 มิ.ย.-8 มิ.ย. 2550   เยอรมนี อังเกลา แมร์เคิล ไฮลีเกินดัม,
เมคเลินบวร์ค-ฟอร์พ็อมเมิร์น
[10]
34 7 ก.ค. -9 ก.ค. 2551   ญี่ปุ่น ยะซุโอะ ฟุกุดะ โทยาโกะ ฮกไกโด
35 2552   อิตาลี ซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี ลากวีลา, อาบรุซโซ
36 2553   แคนาดา สตีเฟน ฮาร์เปอร์ ฮันต์สวิลล์, ออนแทรีโอ
37 2554   ฝรั่งเศส นีกอลา ซาร์กอซี โดวีล, บัส-นอร์ม็องดี
38 2555   สหรัฐ บารัก โอบามา แคมป์เดวิด
39 2556   สหราชอาณาจักร เดวิด แคเมอรอน
40 4 มิ.ย.-5 มิ.ย. 2557   สหภาพยุโรป (  เบลเยียม) แฮร์มัน ฟัน โรมเปย, ฌูแซ มานูแวล บาโรซู บรัสเซลส์
41 7 มิ.ย.-8 มิ.ย. 2558   เยอรมนี อังเกลา แมร์เคิล Schloss Elmau

หมายเหตุ : ในปี 2557 เดิมเจ้าภาพในการประชุมคือ รัสเซีย โดย ประธานาธิบดี วลาดิมีร์ ปูติน แต่เหตุการณ์คาบสมุทรไครเมีย ทำให้เปลี่ยนสถานที่การประชุมที่กรุงบรัซเซลล์ ประเทศเบลเยี่ยม โดยมีสหภาพยุโรป เป็นเจ้าภาพแทน

ผู้นำประเทศและตัวแทนสหภาพยุโรปในกลุ่ม 7 (ณ ค.ศ. 2023)แก้ไข

ดูเพิ่มแก้ไข

หมายเหตุแก้ไข

  1. ขึ้นอยู่กับว่าใช้ค่าโดยเฉลี่ยหรือภาวะเสมอภาคของอำนาจซื้อแบบใด

อ้างอิงแก้ไข

  1. "What is the G7?". G7 UK Presidency 2021 (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 December 2021. สืบค้นเมื่อ 12 June 2021.
  2. "Global Wealth Databook 2021" (PDF). Credit Suisse. credit-suisse.com. 2021. Table 4-1. p. 130. สืบค้นเมื่อ 20 December 2021.
  3. "The G7: Frequently Asked Questions". France Diplomacy – Ministry for Europe and Foreign Affairs. 26 August 2019. สืบค้นเมื่อ 12 June 2021.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข