วิกิพีเดีย

เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก

เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (รัสเซีย: Санкт-Петербург, อักษรโรมัน: Sankt-Peterburg, [ˈsankt pʲɪtʲɪrˈburk]) หรือชื่อเดิม เปโตรกราด (Петроград) (ค.ศ. 1914–1924), เลนินกราด (Ленинград) (ค.ศ. 1924–1991) เป็นนครที่ตั้งอยู่บนปากแม่น้ำเนวาริมอ่าวฟินแลนด์ในทะเลบอลติก และเป็นนครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่สองของประเทศรัสเซียรองจากมอสโก โดยมีประชากรมากกว่า 5.3 ล้านคน[8] เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเป็นนครที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่สี่ของทวีปยุโรป เป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดในแถบทะเลบอลติก และเป็นมหานครที่อยู่ทางทิศเหนือสุดของทวีปยุโรปและโลก[9] ในฐานะที่เป็นเมืองท่าสำคัญริมทะเลบอลติก เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กจึงมีฐานะเป็นนครสหพันธ์

เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
นครสหพันธ์
Санкт-Петербург
Peter & Paul fortress in SPB 03.jpg
อนุสาวรีย์นักขี่ม้าสัมฤทธิ์ เกาะวาซิลเยฟสกีและแม่น้ำเกรตเนวา
อาสนวิหารนักบุญไอแซค อาคารเจเนรัลสตาฟ
พิพิธภัณฑ์แอร์มิทาช
บนลงล่าง ซ้ายไปขวา: ประภาคารปีเตอร์แอนด์พอลบนเกาะซายาชี, อนุสาวรีย์นักขี่ม้าสัมฤทธิ์ที่จัตุรัสวุฒิสภา, เกาะวาซิลเยฟสกีและแม่น้ำเกรตเนวา, อาสนวิหารนักบุญไอแซค, อาคารเจเนรัลสตาฟ และพิพิธภัณฑ์แอร์มิทาช
ธงของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
ธง
ตราราชการของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
ตราอาร์ม
Russia Saint Petersburg locator map.svg
พิกัดภูมิศาสตร์: 59°56′15″N 30°18′31″E / 59.93750°N 30.30861°E / 59.93750; 30.30861พิกัดภูมิศาสตร์: 59°56′15″N 30°18′31″E / 59.93750°N 30.30861°E / 59.93750; 30.30861
ประเทศรัสเซีย
เขตสหพันธ์ตะวันตกเฉียงเหนือ[1]
เขตเศรษฐกิจตะวันตกเฉียงเหนือ[2]
สถาปนา27 พฤษภาคม ค.ศ. 1703 (1703-05-27)[3]
การปกครอง
 • หน่วยงานสภานิติบัญญัติ
 • ผู้ว่าราชการAlexander Beglov (UR)[4]
พื้นที่[5]
 • ทั้งหมด1,439 ตร.กม. (556 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่อันดับที่ 82
ประชากร
 • ประมาณ (2018)[6]5,351,935
เขตเวลาUTC+3 (เวลามอสโก แก้ไขบนวิกิสนเทศ[7])
รหัสไอเอสโอ 3166RU-SPE
ทะเบียนรถ78, 98, 178, 198
รหัส OKTMO40000000
เว็บไซต์http://gov.spb.ru
ศูนย์กลางประวัติศาสตร์เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและกลุ่มโบราณสถานที่เกี่ยวเนื่อง *
Welterbe.svg  แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
Neva-StPetersburg2.JPG
ประเทศรัสเซีย
ประเภทวัฒนธรรม
เกณฑ์พิจารณา(i) (ii) (iv) (vi)
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน2533 (คณะกรรมการสมัยที่ 14)
* ชื่อตามที่ได้จดทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก
** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

นครก่อตั้งขึ้นโดยซาร์ปีเตอร์มหาราชเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม [ตามปฎิทินเก่า: 16 พฤษภาคม] ค.ศ. 1703 บนที่ตั้งของประภาคารของสวีเดนเดิม นครทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรซาร์รัสเซียและจักรวรรดิรัสเซียระหว่าง ค.ศ. 1713–1918 (ย้ายไปมอสโกในช่วง ค.ศ. 1728–1730) หลังจากการปฏิวัติเดือนตุลาคม บอลเชวิคได้ย้ายรัฐบาลของพวกเขาไปที่มอสโก[10]

ในยุคร่วมสมัย เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กถือเป็นเมืองหลวงของภาคเหนือ และเป็นที่ตั้งของหน่วยงานสหพันธ์บางแห่ง เช่น ศาลรัฐธรรมนูญรัสเซียและสภาโฆษกประจำประธานาธิบดีรัสเซีย นอกจากนี้ ยังเป็นที่ตั้งของหอสมุดแห่งชาติรัสเซีย และมีแผนจัดตั้งศาลฎีกาแห่งสหพันธรัฐรัสเซีย ศูนย์กลางประวัติศาสตร์เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและกลุ่มโบราณสถานที่เกี่ยวเนื่องได้รับเลือกให้เป็นแหล่งมรดกโลกของยูเนสโก ในฐานะที่สื่อถึงการเป็นเมืองหลวงทางวัฒนธรรมของประเทศ[11] เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กยังเป็นที่ตั้งของแอร์มิทาช หนึ่งในพิพิธภัณฑ์ศิลปะที่ใหญ่ที่สุดในโลก[12] และศูนย์ลัคตา ตึกระฟ้าที่สูงที่สุดในทวีปยุโรป[13][14] สถานกงศุลระหว่างประเทศ บริษัทนานาชาติ ธนาคาร และสถานประกอบธุรกิจหลายแห่ง ก็มีที่ตั้งในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กด้วยเช่นกัน

ภูมิอากาศแก้ไข

จากการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กมีภูมิอากาศแบบชื้นภาคพื้นทวีปหรือ Dfb อิทธิพลของพายุหมุนจากทะเลบอลติก ส่งผลให้นครมีฤดูร้อนที่อบอุ่น ชื้น และสั้น และมีฤดูหนาวที่ยาวนาน ภูมิอากาศของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กคล้ายคลึงกับของเฮลซิงกิ แม้ว่าฤดูหนาวจะหนาวกว่าและฤดูร้อนจะอุ่นกว่าอันเนื่องจากที่ตั้งของนครที่อยู่ทางตะวันออกกว่า

อุณหภูมิสูงสุดโดยเฉลี่ยในเดือนกรกฎาคมอยู่ที่ 23 °C (73 °F) และอุณหภูมิต่ำสุดโดยเฉลี่ยในเดือนกุมภาพันธ์อยู่ที่ -8.5 °C (16.7 °F) อุณหภูมิสูงสุดคือ 37.1 °C (98.8 °F) เกิดขึ้นในช่วงที่มีคลื่นความร้อนในซีกโลกเหนือปี 2010 ส่วนอุณหภูมิต่ำสุดคือ -35.9 °C (−32.6 °F) บันทึกได้ใน ค.ศ. 1883 อุณหภูมิโดยเฉลี่ยต่อปีคือ 5.8 °C (42.4 °F) แม่น้ำเนวาที่ไหลผ่านนครเริ่มแข็งตัวในเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม และละลายในเดือนเมษายน ระหว่างเดือนธันวาคมถึงมีนาคม มีวันที่มีหิมะตก 118 วัน โดยในเดือนกุมภาพันธ์ หิมะอาจสูงถึง 19 เซนติเมตรโดยเฉลี่ย[15] ช่วงที่ปราศจากน้ำค้างแข็งโดยเฉลี่ยมีเพียง 135 วัน แม้ว่าที่ตั้งของนครจะอยู่ทางภาคเหนือ แต่ในฤดูหนาว นครกลับหนาวน้อยกว่ามอสโก เนื่องจากที่ตั้งริมอ่าวฟินแลนด์และอิทธิพลกัลฟ์สตรีมจากลมสแกนดิเนเวียที่ทำให้อุณหภูมิสูงกว่าจุดเยือกแข็งเล็กน้อย นครยังมีสภาพอากาศที่อบอุ่นกว่าชานเมือง สภาพอากาศในแต่ละช่วงของปีค่อนข้างแตกต่างกัน[16][17]

ปริมาณหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ 660 มิลลิเมตร และจะขึ้นสูงสุดในปลายฤดูร้อน ความชื้นในดินมากจะสูงเนื่องจากการระเหยของน้ำในระดับความสูงต่ำที่เกิดจากอากาศเย็น ความชื้นสัมพัทธ์อยู่ที่ร้อยละ 78 โดยเฉลี่ย และวันที่ไม่พบแสงแดดมีอยู่ 165 วันโดยเฉลี่ยต่อปี

ข้อมูลภูมิอากาศของเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก (ค.ศ. 1881–ปัจจุบัน; อุณหภูมิสูงสุดนับตั้งแต่ ค.ศ. 1743)
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 8.7
(47.7) 		10.2
(50.4) 		14.9
(58.8) 		25.3
(77.5) 		32.0
(89.6) 		34.6
(94.3) 		35.3
(95.5) 		37.1
(98.8) 		30.4
(86.7) 		21.0
(69.8) 		12.3
(54.1) 		10.9
(51.6) 		37.1
(98.8)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) -3.0
(26.6) 		-3.0
(26.6) 		2.0
(35.6) 		9.3
(48.7) 		16.0
(60.8) 		20.0
(68) 		23.0
(73.4) 		20.8
(69.4) 		15.0
(59) 		8.6
(47.5) 		2.0
(35.6) 		-1.5
(29.3) 		9.1
(48.4)
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) -5.5
(22.1) 		-5.8
(21.6) 		-1.3
(29.7) 		5.1
(41.2) 		11.3
(52.3) 		15.7
(60.3) 		18.8
(65.8) 		16.9
(62.4) 		11.6
(52.9) 		6.2
(43.2) 		0.1
(32.2) 		-3.7
(25.3) 		5.8
(42.4)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) -8.0
(17.6) 		-8.5
(16.7) 		-4.2
(24.4) 		1.5
(34.7) 		7.0
(44.6) 		11.7
(53.1) 		15.0
(59) 		13.4
(56.1) 		8.8
(47.8) 		4.0
(39.2) 		-1.8
(28.8) 		-6.1
(21) 		2.7
(36.9)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) -35.9
(-32.6) 		-35.2
(-31.4) 		-29.9
(-21.8) 		-21.8
(-7.2) 		-6.6
(20.1) 		0.1
(32.2) 		4.9
(40.8) 		1.3
(34.3) 		-3.1
(26.4) 		-12.9
(8.8) 		-22.2
(-8) 		-34.4
(-29.9) 		-35.9
(-32.6)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) 44
(1.73) 		33
(1.3) 		37
(1.46) 		31
(1.22) 		46
(1.81) 		71
(2.8) 		79
(3.11) 		83
(3.27) 		64
(2.52) 		68
(2.68) 		55
(2.17) 		51
(2.01) 		661
(26.02)
ความชื้นร้อยละ 86 84 79 69 65 69 71 76 80 83 86 87 78
วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย 9 7 10 13 16 18 17 17 20 20 16 10 173
วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย 17 17 10 3 0 0 0 0 0 2 9 17 75
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 22 54 125 180 260 276 267 213 129 70 27 13 1,636
แหล่งที่มา1: Pogoda.ru.net[15]
แหล่งที่มา 2: NOAA (sun 1961–1990)[18]

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ Президент Российской Федерации. Указ №849 от 13 мая 2000 г. «О полномочном представителе Президента Российской Федерации в федеральном округе». Вступил в силу 13 мая 2000 г. Опубликован: "Собрание законодательства РФ", No. 20, ст. 2112, 15 мая 2000 г. (President of the Russian Federation. Decree #849 of May 13, 2000 On the Plenipotentiary Representative of the President of the Russian Federation in a Federal District. Effective as of May 13, 2000.).
  2. ↑ Госстандарт Российской Федерации. №ОК 024-95 27 декабря 1995 г. «Общероссийский классификатор экономических регионов. 2. Экономические районы», в ред. Изменения №5/2001 ОКЭР. (Gosstandart of the Russian Federation. #OK 024-95 December 27, 1995 Russian Classification of Economic Regions. 2. Economic Regions, as amended by the Amendment #5/2001 OKER. ).
  3. ↑ Official website of St. Petersburg. St. Petersburg in Figures Archived 19 February 2009 at the Wayback Machine.
  4. ↑ Александр Беглов назначен врио Губернатора Санкт-Петербурга (in Russian). Rambler news. 3 October 2018. สืบค้นเมื่อ 3 October 2018.CS1 maint: unrecognized language (link)
  5. ↑ Федеральная служба государственной статистики (Federal State Statistics Service) (2004-05-21). "Территория, число районов, населённых пунктов и сельских администраций по субъектам Российской Федерации (Territory, Number of Districts, Inhabited Localities, and Rural Administration by Federal Subjects of the Russian Federation)". Всероссийская перепись населения 2002 года (All-Russia Population Census of 2002) (in รัสเซีย). Federal State Statistics Service. สืบค้นเมื่อ 2011-11-01.
  6. ↑ http://www.gks.ru/free_doc/new_site/population/demo/Popul2018.xls.
  7. ↑ "Об исчислении времени". Официальный интернет-портал правовой информации (in รัสเซีย). 3 June 2011. สืบค้นเมื่อ 19 January 2019.
  8. ↑ "Оценка численности постоянного населения по субъектам Российской Федерации". Главная::Федеральная служба государственной статистики. สืบค้นเมื่อ July 30, 2020.
  9. ↑ "Saint Petersburg, Russia - Image of the Week - Earth Watching". earth.esa.int. สืบค้นเมื่อ 28 April 2020.
  10. ↑ McColl, R.W., ed. (2005). Encyclopedia of world geography. 1. New York: Infobase Publishing. pp. 633–634. ISBN 978-0-8160-5786-3. สืบค้นเมื่อ 9 February 2011.
  11. ↑ V. Morozov. The Discourses of Saint Petersburg and the Shaping of a Wider Europe, Copenhagen Peace Research Institute, 2002. ISSN 1397-0895
  12. ↑ "Exploring St. Petersburg / The Hermitage". Geographia.com. 6 January 1990. สืบค้นเมื่อ 25 January 2010.
  13. ↑ Jacopo Prisco (3 August 2018). "Europe's tallest skyscraper nears completion". CNN. สืบค้นเมื่อ 11 June 2020.
  14. ↑ Aria Bendix (14 December 2019). "5 new skyscrapers broke records as the tallest buildings in their countries this year — take a look". Business Insider. สืบค้นเมื่อ 11 June 2020.
  15. ↑ 15.0 15.1 "Pogoda.ru.net" (in Russian). Weather and Climate (Погода и климат). สืบค้นเมื่อ 29 March 2013.CS1 maint: unrecognized language (link)
  16. ↑ "Climate St. Peterburg – Historical weather records". Tutiempo.net. สืบค้นเมื่อ 16 November 2012.
  17. ↑ "Архив погоды в Санкт-Петербурге, Санкт-Петербург". Rp5.ru. สืบค้นเมื่อ 16 November 2012.
  18. ↑ "Leningrad/Pulkovo Climate Normals 1961–1990". National Oceanic and Atmospheric Administration. สืบค้นเมื่อ 10 December 2019.

บรรณานุกรมแก้ไข

  • Amery, Colin, Brian Curran & Yuri Molodkovets. St. Petersburg. London: Frances Lincoln, 2006. ISBN 0-7112-2492-7.
  • Bater, James H. St. Petersburg: Industrialization and Change. Montreal: McGuill-Queen's University Press, 1976. ISBN 0-7735-0266-1.
  • Berelowitch, Wladimir & Olga Medvedkova. Histoire de Saint-Pétersbourg. Paris: Fayard, 1996. ISBN 2-213-59601-8.
  • Brumfield, William Craft. The Origins of Modernism in Russian Architecture. Berkeley: University of California Press, 1991. ISBN 0-520-06929-3.
  • Buckler, Julie. Mapping St. Petersburg: Imperial Text and Cityshape. Princeton: Princeton University Press, 2005 ISBN 0-691-11349-1.
  • Clark, Katerina, Petersburg, Crucible of Revolution. Cambridge: Harvard University Press, 1995.
  • Cross, Anthony (ed.). St. Petersburg, 1703–1825. Basingstoke: Palgrave Macmillan, 2003. ISBN 1-4039-1570-9.
  • "San Pietroburgo, la capitale del nord" by Giuseppe D'Amato in Viaggio nell'Hansa baltica. L'Unione europea e l'allargamento ad Est. Greco&Greco editori, Milano, 2004. pp. 27–46. ISBN 88-7980-355-7. (Travel to the Baltic Hansa. The European Union and its enlargement to the East) Book in Italian.
  • George, Arthur L. & Elena George. St. Petersburg: Russia's Window to the Future, The First Three Centuries. Lanham: Taylor Trade Publishing, 2003. ISBN 1-58979-017-0.
  • Glantz, David M. The Battle for Leningrad, 1941–1944. Lawrence: University Press of Kansas, 2002. ISBN 0-7006-1208-4.
  • Hellberg-Hirn, Elena. Imperial Imprints: Post-Soviet St. Petersburg. Helsinki: SKS Finnish literature Society, 2003. ISBN 951-746-491-6.
  • Hughes, Lindsey (2004). Peter the Great: a Biography. Yale University Press. ISBN 978-0-300-10300-7.
  • Duncan Fallowell, One Hot Summer in St Petersburg (London, Jonathan Cape,1995)
  • Knopf Guide: Sat. Petersburg. New York: Knopf, 1995. ISBN 0-679-76202-7.
  • Eyewitness Guide: St. Petersburg.แม่แบบ:ISBN?
  • Lincoln, W. Bruce. Sunlight at Midnight: St. Petersburg and the Rise of Modern Russia. New York: Basic Books, 2000. ISBN 0-465-08323-4.
  • Orttung, Robert W. From Leningrad to St. Petersburg: Democratization in a Russian City. New York: St. Martin's, 1995. ISBN 0-312-17561-2.
  • Richardson, Daniel; Humphreys, Robert (2004) [1998]. St. Petersburg: The Rough Guide (5th ed.). New York, London & Delhi: Rough Guides. ISBN 978-1-85828-298-5. สืบค้นเมื่อ 10 March 2010.
  • Ruble, Blair A. Leningrad: Shaping a Soviet City. Berkeley: University of California Press, 1990. ISBN 0-87772-347-8.
  • Shvidkovsky, Dmitry O. & Alexander Orloff. St. Petersburg: Architecture of the Tsars. New York: Abbeville Press, 1996. ISBN 0-7892-0217-4.
  • Volkov, Solomon. St. Petersburg: A Cultural History. New York: Free Press, 1995. ISBN 0-02-874052-1.
  • St. Petersburg:Architecture of the Tsars. 360 pages. Abbeville Press, 1996. ISBN 0-7892-0217-4
  • Saint Petersburg: Museums, Palaces, and Historic Collections: A Guide to the Lesser Known Treasures of St. Petersburg. 2003. ISBN 1-59373-000-4.
  • Ivanov, S.V. (2007). Unknown Socialist Realism: The Leningrad School. Saint Petersburg: NP-Print Edition. ISBN 978-5-901724-21-7..
  • Nezhikhovsky, R.A. (1981). Река Нева и Невская губа [The Neva River and Neva Bay]. Leningrad: Gidrometeoizdat.
  • Vorhees, Mara (2008). St. Petersburg (5th ed.). Footscray, Victoria, Australia: Lonely Planet. ISBN 978-1-74059-827-9. สืบค้นเมื่อ 11 March 2010.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก

  เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ข้อมูลการท่องเที่ยวจาก วิกิท่องเที่ยว

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก&oldid=9010069"