พนมเปญ
พนมเปญ[5] หรือ พนุมปึญ[5] (เขมร: ភ្នំពេញ ภฺนํเพญ, ออกเสียง: [pʰnum pɨɲ]; อังกฤษ: Phnom Penh) อีกชื่อหนึ่งที่เป็นทางการคือ ราชธานีพนมเปญ เป็นเมืองหลวงของประเทศกัมพูชา และยังเป็นเมืองหลวงของนครหลวงพนมเปญด้วย ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่า ไข่มุกแห่งเอเชีย (เมื่อคริสต์ทศวรรษ 1920 พร้อมกับเมืองเสียมราฐ) นับเป็นเมืองที่เป็นเป้าการท่องเที่ยวทั้งจากผู้คนในประเทศและจากต่างประเทศ พนมเปญยังมีชื่อเสียงในฐานะที่มีสถาปัตยกรรมแบบเขมรดั้งเดิมและแบบได้รับอิทธิพลฝรั่งเศส
พนมเปญ ភ្នំពេញ | |
|---|---|
| |
 จากบน ซ้ายไปขวา: พระบรมราชวังจตุมุขมงคล, วัดโบสถรตนาราม, ถนนที่เกาะพิช, ท่าเรือศรีสวัสดิ์, สวนริมแม่น้ำ, พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ, วัดพนม, สถูปหลวง, Hotel Le Royal, อาคารศาลฎีกา | |
 ตรา | |
สมญา:
| |
  พนมเปญ ที่ตั้งในประเทศกัมพูชา | |
| พิกัด: 11°34′10″N 104°55′16″E / 11.56944°N 104.92111°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 11°34′10″N 104°55′16″E / 11.56944°N 104.92111°E | |
| ประเทศ |  กัมพูชา |
| ตั้งรกราก | คริสต์ศตวรรษที่ 5[1] |
| ก่อตั้ง | 1372 |
| สถานะเมืองหลวง | 1434–1497 |
| เป็นเมืองหลวงอีกครั้ง | 1865 |
| ตั้งชื่อจาก | วัดพนมและยายเพ็ญ |
| การแบ่งเขตการปกครอง | 14 เขต (ខណ្ឌ ขณฺฑ)[2] |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | สภาเทศบาล |
| • ผู้ว่าราชการ | ยูง เสรง (ซีพีพี) |
| • รัฐสภา | 12 / 125
|
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 679 ตร.กม. (262 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | ที่ 24 |
| ความสูง | 11.89 เมตร (39.01 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโน 2019)[3] | |
| • ทั้งหมด |  2,281,951 คน |
| • อันดับ | ที่ 1 |
| • ความหนาแน่น | 3,361 คน/ตร.กม. (8,700 คน/ตร.ไมล์) |
| • อันดับความหนาแน่น | ที่ 1 |
| เขตเวลา | UTC+07:00 (เวลาในประเทศกัมพูชา) |
| รหัสพื้นที่ | +855 (023) |
| เอชดีไอ (2019) | |
| เว็บไซต์ | phnompenh |
กรุงพนมเปญเป็นเมืองที่ล้อมรอบด้วยจังหวัดกันดาล และเป็นเมืองศูนย์กลางการค้า การเมือง และวัฒนธรรมของกัมพูชา มีประชากรมากกว่า 2 ล้านคน เทียบเท่าประชากรร้อยละ 14 ของประเทศ[3]
ประวัติศาสตร์ แก้
พนมเปญไม่ได้มีจุดเริ่มต้นจากการเป็นถิ่นฐานที่ตั้งหลัก จนกระทั่งเข้าสู่ยุคเมืองพระนคร หลังจากนครวัดและเมืองอื่นๆใกล้เคียงเริ่มมีชื่อเสียงโดดเด่นประจักษ์สู่สายตาประชาคมโลก
ช่วงกลางศตวรรษที่ 15 เจ้าพระยาญาติ กษัตริย์แห่งจักรวรรดิเขมรทรงย้ายราชธานีจากเมืองนครธมซึ่งถูกทำลายและยึดครองโดยกองทัพสยาม มาตั้งอยู่ที่ ณ พื้นที่ที่เป็นกรุงพนมเปญในปัจจุบันและทรงก่อร่างสร้างนครหลวงใหม่สร้างพระราชวัง ทรงตั้งนามเมืองหลวงแห่งนี้ว่า จตุมุข (ចតុមុខ) มีความหมายแปลว่า "เมืองที่มีสี่ใบหน้า" สื่อถึง พระพรหมผู้มีพระพักตร์ 4 หน้า กรุงจตุมุขมีชื่อเต็มว่า จตุรมุข มงคลสกลกัมพูชาธิบดี ศรีโสธรบวรอินทปัตถ์ บุรีรัฏฐราชสีมามหานคร (ក្រុងចតុមុខមង្គលសកលកម្ពុជាធិបតី សិរីធរបវរ ឥន្ទបត្តបុរី រដ្ឋរាជសីមាមហានគរ) มีความหมายว่า "สถานที่แห่งแม่น้ำสี่สายที่ให้ความสุขและความสำเร็จของอาณาจักรเขมรผู้นำสูงสุดและเมืองที่ไม่อาจทำลายได้ของพระอินทร์แห่งอาณาจักรอันยิ่งใหญ่" เป็นชื่อเรียกกรุงพนมเปญสมัยนั้น[6] และยุคสมัยนี้จึงเรียกว่ายุคสมัยจตุมุขทำให้กรุงพนมเปญเป็นเมืองหลวงของกัมพูชาเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์
กรุงพนมเปญยังคงเป็นเมืองหลวงอยู่ 73 ปีจากปี ค.ศ. 1432 - 1505 และถูกทอดทิ้งเป็นเวลา 360 ปี (จากปี ค.ศ. 1505 ถึง 1865) โดยกษัตริย์ที่ตามมาเนื่องจากการต่อสู้ภายในราชวงศ์ระหว่างผู้อ้างสิทธิชิงบัลลังก์ หลังจากนั้นกษัตริย์ก็ย้ายเมืองหลวงหลายต่อหลายครั้งและสร้างเมืองหลวงขึ้นในสถานที่ต่าง ๆ เช่น ศรีสันธร, ละแวกและกรุงอุดงมีชัย
ในระหว่างอานามสยามยุทธในสมัยพระอุทัยราชา (นักองค์จัน) ได้ย้ายเมืองหลวงกลับมายังกรุงพนมเปญอีกครั้งเพื่อเข้ากับญวนจนจบศึกพระหริรักษ์รามาธิบดี (นักองค์ด้วง) ครองราชย์จึงได้ย้ายกลับมาอยู่ ณ อุดงมีชัย
จนกระทั่งเมื่อกัมพูชาลงนามในสนธิสัญญายอมเป็นรัฐในอารักขาของฝรั่งเศส ปี ค.ศ. 1866 ภายใต้การปกครองของพระบาทสมเด็จพระนโรดม พรหมบริรักษ์ ได้ทรงย้ายเมืองหลวงจากกรุงอุดงมีชัยกลับมาที่พนมเปญทรงแต่งตั้งกรุงพนมเปญเป็นเมืองหลวงของประเทศอย่างเป็นทางการนับแต่บัดนั้น หลังจากการมีการทำสัญญากับฝรั่งเศสแล้วต่อมากัมพูชาก็ถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิอาณานิคมฝรั่งเศสแถบอินโดจีนที่รวมถึงเวียดนามและลาว ภายใต้อำนาจการปกครองแบบเต็มรูปแบบของปารีส ทำให้พนมเปญมีศักยภาพและเติบโตแบบก้าวกระโดด จากเมืองที่มีขนาดเล็กกว่าหมู่บ้าน ก้าวไปสู่การพัฒนาเป็นเมืองท่าริมน้ำที่ทันสมัยของฝรั่งเศส
แม้จะมีความวุ่นวายในส่วนอื่นๆ ของประเทศทั้งก่อนและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง แต่พนมเปญยังคงอยู่ภายใต้การปกครองของฝรั่งเศสจนกระทั่งปี ค.ศ. 1953 ภายใต้การนำของสมเด็จนโรดมสีหนุและคลื่นมวลชนชาวเขมรที่ออกมาเรียกร้องเอกราช จนได้รับเอกราชจากฝรั่งเศสอย่างสมบูรณ์ ซึ่งช่วงต้นของปี ค.ศ. 1970 พนมเปญค่อนข้างมีความสงบท่ามกลางทะเลสงครามในประเทศกัมพูชา
ในปี ค.ศ. 1975 กองกำลังเขมรแดงภายใต้การนำของพอลพตบุกโจมตีพนมเปญ หลังจากเข้ายึดครองไม่กี่วันจึงเริ่มกวาดล้างประชากรกว่าสองล้านคนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่โดยเนรเทศออกไปสู่ชนบท ภายใน 4 ปีพนมเปญแทบร้างผู้คน ยกเว้นเขตพื้นที่กักกัน เช่น S-21 และพื้นที่บางส่วนที่ชาวเขมรแดงอาศัยอยู่
เมื่อเขมรแดงถูกขับไล่ออกไปจากกรุงพนมเปญในปี ค.ศ. 1979 ผู้คนจึงค่อยๆ ทยอยกลับเข้ามาอาศัยในเมืองอีกครั้ง แต่เนื่องจากสภาพบ้านเมืองที่ถูกทำลายและทรุดโทรมอย่างมาก รวมถึงจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นน้อย องค์การระหว่างประเทศจึงเริ่มเข้ามามีบทบาทและให้ความช่วยเหลือในการฟื้นฟูบ้านเมือง หลังจากการลงนามในความตกลงทางการเมืองสมบูรณ์แบบในความขัดแย้งกัมพูชา หรือที่รู้จักกันในชื่อว่า ความตกลงสันติภาพกรุงปารีส (Paris Peace Agreement) ในปี ค.ศ. 1991 ซึ่งคืนเสถียรภาพเต็มที่แก่ประชาชนชาวกัมพูชา
ในปี ค.ศ. 1999 กัมพูชาเข้าร่วมเป็นสมาชิกของกลุ่มประเทศอาเซียน ซึ่งสนับสนุนและดึงดูดให้ชาวต่างชาติเข้ามาร่วมลงทุนในกัมพูชามากขึ้น ถือเป็นจุดเริ่มต้นในทางที่ดีสำหรับประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของประเทศ
ภูมิศาสตร์ แก้
พนมเปญตั้งอยู่ในพื้นที่ตอนกลางค่อนใต้ของกัมพูชา และล้อมรอบด้วยจังหวัดกันดาล ตัวนครตั้งอยู่ริมแม่น้ำโขง โตนเลสาบ และแม่น้ำบาสัก
ตัวนครตั้งอยู่ในพิกัดภูมิศาสตร์ 11°33′00″N 104°55′00″E / 11.55°N 104.91667°E (11°33' เหนือ, 104°55' ตะวันออก)[7] ครอบคลุมพื้นที่ 678.46 ตารางกิโลเมตร (262 ตารางไมล์) แบ่งเป็นตัวเทศบาล 11,401 เฮกตาร์ (28,172 เอเคอร์) และถนน 26,106 ha (64,509 เอเคอร์) ที่ดินเพื่อเกษตรกรรมในเขตเทศบาลมีจำนวน 34.685 km2 (13 sq mi) โดยอยู่ในเขตชลประทาน 1.476 km2 (365 เอเคอร์)
ภูมิอากาศ แก้
| ข้อมูลภูมิอากาศของพนมเปญ (อุณหภูมิ: ค.ศ. 1988–2013, สูงสุด: ค.ศ. 1906–2013) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 36.1 (97) |
38.1 (100.6) |
40.0 (104) |
40.5 (104.9) |
40.0 (104) |
39.2 (102.6) |
37.2 (99) |
37.8 (100) |
35.5 (95.9) |
36.1 (97) |
34.4 (93.9) |
37.2 (99) |
40.5 (104.9) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 31.6 (88.9) |
33.2 (91.8) |
34.6 (94.3) |
35.3 (95.5) |
34.8 (94.6) |
33.8 (92.8) |
32.9 (91.2) |
32.7 (90.9) |
32.2 (90) |
31.4 (88.5) |
31.1 (88) |
30.8 (87.4) |
32.9 (91.2) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 26.6 (79.9) |
28.0 (82.4) |
29.4 (84.9) |
30.2 (86.4) |
30.0 (86) |
29.2 (84.6) |
28.7 (83.7) |
28.5 (83.3) |
28.2 (82.8) |
27.2 (81) |
27.1 (80.8) |
26.3 (79.3) |
28.3 (82.9) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 21.8 (71.2) |
22.8 (73) |
24.3 (75.7) |
25.5 (77.9) |
25.6 (78.1) |
24.9 (76.8) |
24.8 (76.6) |
24.6 (76.3) |
24.4 (75.9) |
24.2 (75.6) |
23.2 (73.8) |
21.9 (71.4) |
24.0 (75.2) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 12.8 (55) |
15.2 (59.4) |
19.0 (66.2) |
17.8 (64) |
20.6 (69.1) |
21.2 (70.2) |
20.1 (68.2) |
20.0 (68) |
21.1 (70) |
17.2 (63) |
16.7 (62.1) |
14.4 (57.9) |
12.8 (55) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 12.1 (0.476) |
6.6 (0.26) |
34.8 (1.37) |
78.8 (3.102) |
118.2 (4.654) |
145.0 (5.709) |
162.1 (6.382) |
182.7 (7.193) |
270.9 (10.665) |
248.1 (9.768) |
120.5 (4.744) |
32.1 (1.264) |
1,411.9 (55.587) |
| ความชื้นร้อยละ | 73 | 71 | 71 | 73 | 77 | 78 | 80 | 81 | 84 | 84 | 78 | 73 | 77 |
| วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm) | 1.2 | 1.1 | 3.4 | 6.8 | 15.9 | 17.0 | 18.1 | 18.3 | 21.5 | 19.3 | 10.2 | 4.5 | 137.3 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 260 | 226 | 267 | 240 | 202 | 192 | 143 | 174 | 129 | 202 | 213 | 242 | 2,490 |
| แหล่งที่มา 1: Deutscher Wetterdienst[8] | |||||||||||||
| แหล่งที่มา 2: Danish Meteorological Institute (sun, 1931–1960)[9] | |||||||||||||
เขตการปกครอง แก้
พนมเปญเป็นเขตการปกครองพิเศษที่มีพื้นที่ 678.46 ตารางกิโลเมตร (261.95 ตารางไมล์) ซึ่งมีสถานะเทียบเท่ากับจังหวัด มีทั้งหมด 14 เขต (ខណ្ឌ ขณฺฑ) 105 แขวง (សង្កាត់ สงฺกาต่) และ 953 หมู่บ้าน (ភូមិ ภูมิ)[10] เขตทั้งหมดอยู่ภายใต้การบริหารของพนมเปญ ส่วนเขตดังเกา, เมียนเจ็ย, ปอร์แซนเจ็ย, แซนซก และรุสเซ็ยแกวถือเป็นเขตนอกนคร
| เขตการปกครองของพนมเปญ | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| รหัส ISO | ชื่อ | ภาษาเขมร | เขต | หมู่บ้าน | ประชากร |
| 1201 | จ็อมการ์มน | ឌចំការមន | 5 | 40 | 70,772 |
| 1202 | โฎนปึญ | ឌដូនពេញ | 11 | 134 | 155,069 |
| 1203 | ปรัมปีร์เมียะเกอะรา | ឌប្រាំពីរមករា | 8 | 66 | 71,092 |
| 1204 | ตวลกอร์ก (ตวล โกก) | ឌទួលគោក | 10 | 143 | 145,570 |
| 1205 | ดังเกา | ឌដង្កោ | 12 | 81 | 159,772 |
| 1206 | เมียนเจ็ย (มีชัย) | ឌមានជ័យ | 7 | 59 | 248,464 |
| 1207 | รุสเซ็ยแกว | ឌឫស្សីកែវ | 7 | 30 | 274,861 |
| 1208 | แซนซก (แสนสุข) | ឌសែនសុខ | 6 | 47 | 182,903 |
| 1209 | ปอร์แซนเจ็ย (ปอร์แสนชัย) | ឌពោធិ៍សែនជ័យ | 7 | 75 | 226,971 |
| 1210 | จโรย จองวา (จโรย จ่อง วา) | ឌជ្រោយចង្វារ | 5 | 22 | 159,233 |
| 1211 | แปรก พโนว (แปรก พโนว) | ឌព្រែកព្នៅ | 5 | 59 | 188,190 |
| 1212 | จบา ออมโปว (จบาอ๊อม โปว) | ឌច្បារអំពៅ | 8 | 49 | 164,379 |
| 1213 | Boeng Keng Kang | ឌបឹងកេងកង | 7 | 55 | 66,658 |
| 1214 | Kamboul | ឌកំបូល | 7 | 93 | 75,526 |
สถานที่สำคัญทางราชการ แก้
 |
 |
 |
.jpg) |
ประชากร แก้
| ปี | ประชากร | ±% p.a. |
|---|---|---|
| 1950 | 334,000 | — |
| 1960 | 398,000 | +1.77% |
| 1970 | 457,000 | +1.39% |
| 1975 | 370,000 | −4.14% |
| 1978 | 32,000 | −55.78% |
| 1980 | 189,000 | +143.03% |
| 1985 | 351,000 | +13.18% |
| 1990 | 634,000 | +12.55% |
| 1995 | 925,000 | +7.85% |
| 2000 | 1,284,000 | +6.78% |
| 2005 | 1,677,000 | +5.49% |
| 2010 | 2,101,725 | +4.62% |
| 2019 | 2,129,371[3] | +0.15% |
ข้อมูลเมื่อ 2019[update] พนมเปญมีประชากร 2,129,371 คน โดยมีความหนาแน่นประชากรที่ 3,136 คนต่อตารางกิโลเมตรในพื้นที่นครที่มีขนาด 679 ตารางกิโลเมตร (262 ตารางไมล์)[3] อัตราการเติบโตอยู่ที่ 3.92% เขตนครมีประชากรเพิ่มขึ้น 4 เท่านับตั้งแต่ ค.ศ. 1979
การสำรวจโดยสถาบันสถิติแห่งชาติใน ค.ศ. 2017 เปิดเผยว่าประชากรในพนมเปญ 95.3% เป็นชาวเขมร, 4% เป็นชาวจาม และอื่น ๆ อีก 0.7% ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวจีน เวียดนาม และชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ ได้แก่ ชาวไทย, บูดง, มนง, กูย และ Chong[11]
ภาษาทางการคือภาษาเขมร ส่วนภาษาอื่นที่ใช้กันทั่วไปคือภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส
ศาสนา แก้
ศาสนาประจำชาติคือศาสนาพุทธนิกายเถรวาท ประชากรในพนมเปญมากกว่า 97.8% นับถือศาสนาพุทธ ชาวจามนับถือศาสนาอิสลามมาหลายร้อยปี ส่วนศาสนาคริสต์มีผู้นับถือจำนวนน้อย
เศรษฐกิจ แก้
พนมเปญเป็นแหล่งเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดของกัมพูชา มีอัตราการเติบโตมากขึ้นในแต่ละปี เป็นศูนย์รวมของโรงแรม ภัตตาคาร บาร์ และสิ่งก่อสร้างมากมาย
การเติบโตทางเศรษฐกิจ เริ่มตั้งแต่ทศวรรษที่ 1990 ได้มีการเปิดศูนย์การค้าแบบตะวันตกชื่อว่า ศูนย์การค้าโสรยา และ ศูนย์การค้าสุวรรณา รวมทั้งกิจการภัตตาคารและแฟรนไชส์ตะวันตกอื่น ๆ ได้แก่
- แดรี่ควีน เบอร์เกอร์คิง เปิดบริการใน ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญ
- เคเอฟซี เปิดบริการเป็นสาขาแรกในย่านถนนพระมุนีวงศ์[13]
- พิซซ่าฮัท[14]
- สเวนเซ่นส์ เปิดบริการใน ศูนย์การค้าโสรยา และห้างสรรพสินค้าอิออน มอลล์
- พ.ศ. 2557 เปิดห้างสรรพสินค้า อิออน มอลล์ ซึ่งเป็นห้างสรรพสินค้าข้ามชาติแห่งแรกในกัมพูชา [15]
ตึกที่สูงที่สุดในพนมเปญ คือ ตึกวัฒนะ (Vattanac Capital Phnom Penh)[16] สูง 200 เมตร (656 ฟุต) สร้างถึงยอดเมื่อ พฤษภาคม ค.ศ. 2012 สามารถมองเห็นตัวเมืองได้ทั่ว
สายการบิน กัมพูชานครแอร์ มีที่ทำการใน พนมเปญ
การศึกษา แก้
- มหาวิทยาลัยภูมินทร์พนมเปญ (RUPP) เป็นสถาบันการศึกษาที่เก่าแก่และใหญ่ที่สุดของประเทศกัมพูชา ก่อตั้งเมื่อปี ค.ศ. 1960 เป็นสถาบันที่เปิดสอนทางด้านวิทยาศาสตร์ สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และภาษาต่างประเทศ
- มหาวิทยาลัยภูมินทร์นิติศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ (RULE)
- มหาวิทยาลัยภูมินทร์วิจิตรศิลปะ (RUFA)
- มหาวิทยาลัยภูมินทร์กสิกรรม (RUA)
- มหาวิทยาลัยการจัดการแห่งชาติ (NUM)
- สถาบันเทคโนโลยีแห่งกัมพูชา (ITC)
- สถาบันพุทธศาสนาบัณฑิตย์ ก่อตั้งเมื่อ 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1930
สถานที่สำคัญ แก้
|
|
|
|
| พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติกัมพูชา สร้างในปี ค.ศ. 1920 โดยจอร์จ โกลสเลอร์ | พระบรมราชวังกรุงพนมเปญ สร้างในปี ค.ศ. 1860 สมัยพระบาทสมเด็จพระนโรดม พรหมบริรักษ์ | โรงแรมหลวงกัมพูชา ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1929 สมัยพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ | สิ่งก่อสร้างสมัย กัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส |
หนังสือพิมพ์ แก้
.jpg)
รายวัน แก้
เขมร แก้
- Sralagn' Khmer
- จักรวาลเดลี่
- กัมพูชาเดลี่
- แคมโบเดียทูเดย์
- Kanychok Sangkhum
- ไอส์แลนด์ออฟพีซ
- เขมรคอมเชนส์
- ไลท์ออฟกัมพูชา
- วอยซ์ออฟเขมรเยาท์
- เขมรไอเดียล
- วัดพนมเดลี่
อังกฤษ แก้
จีน แก้
- 《柬華日報》(Jianhua Daily)
- 《星洲日報》(Sinchew Daily)
- 《華商日報》(Huashang Daily)
- 《新柬埔寨》(นิวแคมโบเดีย)
นิตรสาร แก้
กีฬา แก้
สนามกีฬาที่สำคัญในพนมเปญ ได้แก่ สนามกีฬาโอลิมปิกพนมเปญ จุคนได้ 50,000 คน อย่างไรก็ตาม สนามนี้ไม่เคยถูกใช้ในกีฬาโอลิมปิกเลย สนามนี้สร้างขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1964 เป็นสนามเหย้าของฟุตบอลทีมชาติกัมพูชา
การคมนาคม แก้
การเดินทางในพนมเปญใช้รถตุ๊กตุ๊กและรถจักรยานยนต์ เมื่อ 9 สิงหาคม ค.ศ. 2007 เริ่มมี บริษัท มายลิง โอเพ่นทัวร์ (Mai Linh Open Tou) จากเวียดนามมาบริการแท๊กซี่มิเตอร์หลังคาสีเขียว จะคิดค่าบริการเริ่มต้นที่ 1.50 ดอลลาร์ [17]
ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญ เป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่ที่สุดในกัมพูชา ห่างจากตัวเมืองพนมเปญ 7 กิโลเมตร (4.3 ไมล์)
ทางหลวงแผ่นดิน แก้
| ทางหลวงแผ่นดิน | หมายเลข | ยาว | เริ่มต้น | สิ้นสุด | |
|---|---|---|---|---|---|
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 1 | 10001 | 167.10 km | 103.83 mi | พนมเปญ | ชายแดนเวียดนาม |
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2 | 10002 | 120.60 km | 74.94 mi | พนมเปญ | ชายแดนเวียดนาม |
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 3 | 10003 | 202.00 km | 125.52 mi | พนมเปญ | วีล รินห์ |
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 4 | 10004 | 226.00 km | 140.43 mi | พนมเปญ | เมืองพระสีหนุ |
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 5 | 10005 | 407.45 km | 253.18 mi | พนมเปญ | ชายแดนไทย |
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 6 | 10006 | 416.00 km | 258.49 mi | พนมเปญ | จังหวัดบันทายมีชัย |
| ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 7 | 10007 | 509.17 km | 316.38 mi | พนมเปญ | ชายแดนลาว |
เมืองพี่น้อง แก้
พนมเปญมีเมืองพี่น้องดังต่อไปนี้:
- กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย[18]
- ปักกิ่ง ประเทศจีน[19]
- ปูซาน ประเทศเกาหลีใต้[20]
- ฉงชิ่ง ประเทศจีน[21]
- ฮานอย ประเทศเวียดนาม[22]
- เหอเฝย์ ประเทศจีน[23]
- นครโฮจิมินห์ ประเทศเวียดนาม[24]
- อินช็อน ประเทศเกาหลีใต้[25]
- คิตะกีวชู ประเทศญี่ปุ่น[26]
- คุนหมิง ประเทศจีน[27]
- ลองบีช สหรัฐ[28]
- โลเวลล์ สหรัฐ[29]
- เซี่ยงไฮ้ ประเทศจีน[30]
- เชินเจิ้น ประเทศจีน[31]
อ้างอิง แก้
- ↑ Bennett Murray (14 February 2015). "Ancient kiln site poised to 'disappear forever'". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-12-30. สืบค้นเมื่อ 14 March 2021.
- ↑ Soth, Koemseoun (January 31, 2019). "Government establishes new districts, town for better management". The Phnom Penh Post. สืบค้นเมื่อ 9 July 2019.
Two new districts, Boeung Keng Kang and Kamboul, have been added to Phnom Penh, the sub-decree states.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 "General Population Census of the Kingdom of Cambodia 2019 – Final Results" (PDF). National Institute of Statistics. Ministry of Planning. 26 January 2021. สืบค้นเมื่อ 26 January 2021.
- ↑ "Sub-national HDI – Area Database – Global Data Lab". hdi.globaldatalab.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 23 January 2023.
- ↑ 5.0 5.1 "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
- ↑ Sopheak wordpress
- ↑ "GNS: Country Files". Earth-info.nga.mil. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 12, 2005. สืบค้นเมื่อ June 27, 2010.
- ↑ "Klimatafel von Phnom Penh / Kambodscha" (PDF). Baseline climate means (1961–1990) from stations all over the world (ภาษาเยอรมัน). Deutscher Wetterdienst. สืบค้นเมื่อ January 23, 2016.
- ↑ Cappelen, John; Jensen, Jens. "Cambodia – Phnom Penh" (PDF). Climate Data for Selected Stations (1931–1960) (ภาษาเดนมาร์ก). Danish Meteorological Institute. p. 44. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ April 27, 2013. สืบค้นเมื่อ March 9, 2013.
- ↑ "Cambodia Gazetteer Database Online". Cambodia NCDD Databases. National Committee for Sub-National Democratic Development (NCDD). 2019. สืบค้นเมื่อ January 5, 2020.
- ↑ "Cambodia Socio-Economic Survey 2017" (PDF). Ministry of Planning. National Institute of Statistics. November 2018. สืบค้นเมื่อ June 29, 2020.
- ↑ "Final General Population Census 2019-English.pdf" (PDF). National Institute of Statistics Ministry of planning. October 2020.
- ↑ "Qsr Brands On Kfc Expansion Plans In Cambodia". My Sinchew. สืบค้นเมื่อ June 27, 2010.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-29. สืบค้นเมื่อ 2013-03-20.
- ↑ [1]
- ↑ "Vattanac Capital". Riverpalace.net. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-11-15. สืบค้นเมื่อ June 27, 2010.
- ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-05-03. สืบค้นเมื่อ 2007-08-18.
- ↑ "Relationship with Sister Cities". Bangkok Metropolitan Administration. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Sister Cities". beijing.gov.cn. Beijing. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "List of Sister Cities". english.busan.go.kr. Busan Metropolitan City. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "34年来重庆的朋友圈里有37个友好城市". cq.sina.cn (ภาษาจีน). Sina. November 11, 2016. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Khánh thành Đại lộ mang tên hai thủ đô kết nghĩa Phnom Penh-Hà Nội". baodongnai.com.vn (ภาษาเวียดนาม). Đồng Nai. March 6, 2017. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "A List of Sister Cities of Anhui". ah.gov.cn. Anhui Province. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 2, 2022. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Danh sách địa phương nước ngoài kết nghĩa với TpHCM". mofahcm.gov.vn (ภาษาเวียดนาม). Ho Chi Minh City. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Sister Cities & Affiliated Cities". incheon.go.kr. Incheon Metropolitan City. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "姉妹・友好都市の紹介". city.kitakyushu.lg.jp (ภาษาญี่ปุ่น). Kitakyushu. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Sister Cities". kunming.cn. Kunming. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-03-28. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Home". sistercitiesoflongbeach.org. Sister Cities of Long Beach, California. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Phnom Penh, Lowell Enter 'Sister City' Relationship". cambodiadaily.com. The Cambodia Daily. January 15, 2015. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "市级友好城市". sh.gov.cn (ภาษาจีน). Shanghai. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 19, 2020. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
- ↑ "Sister Cities". sz.gov.cn. Shenzhen. สืบค้นเมื่อ January 8, 2021.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- เว็บไซต์ทางการ
คู่มือการท่องเที่ยว Phnom Penh จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)- แม่แบบ:OSM
ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ พนมเปญ ที่โอเพินสตรีตแมป
