วิกิพีเดีย

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก

สำหรับความหมายอื่น ดูที่ ACL

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (AFC Champions League; ACL) เป็นการแข่งขันฟุตบอลของทีมสโมสรอาชีพจากประเทศที่เป็นสมาชิกของเอเอฟซี โดยทีมที่เข้าร่วมแข่งขันจะมาจากทีมสโมสรที่ชนะเลิศและรองชนะเลิศการแข่งขันจากแต่ละประเทศ โดยในการแข่งขันแชมเปียนส์ลีกนี้จะมี 40 สโมสร จาก 20 ลีกสูงสุดของแต่ละประเทศในทวีปเอเชียเข้าร่วมแข่งขัน

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
ก่อตั้งพ.ศ. 2510 (ปรับปรุงแบบปัจจุบัน พ.ศ. 2545)
ภูมิภาคทวีปเอเชีย (เอเอฟซี)
จำนวนทีม40
ทีมชนะเลิศปัจจุบันญี่ปุ่น อูราวะ เรดไดมอนส์ (สมัยที่ 3)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุดซาอุดีอาระเบีย อัลฮิลาล (4 สมัย)
เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก 2023–24

ทีมชนะเลิศจะได้รับเงินรางวัลจำนวน 4.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ขึ้นอยู่กับผลการแข่งขันในรอบแบ่งกลุ่ม) และได้สิทธิเข้าร่วมแข่งขันในรายการฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพในช่วงปลายปีเดียวกัน

ประวัติ แก้

ยุคชิงแชมป์สโมสรเอเชียยุคแรก (Asian Champion Club Tournament)- พ.ศ. 2510 ถึง 2514 แก้

ชิงแชมป์สโมสรเอเชีย หรือ เอเชียแชมป์เปี้ยนคลับทัวร์นาเมนต์ ก่อตั้งในปี พ.ศ. 2510 โดยมีทีมชนะเลิศ 8 ประเทศจากแปดลีกเอเชียเข้าแข่งขันในฤดูกาลแรก และได้การจัดแข่งขันทุกปีจนถึงปี พ.ศ. 2514 ยกเว้นฤดูกาล 1968(พ.ศ. 2511)ไม่การจัดแข่งขัน ในช่วงแรกทั้ง 4 ปี มี 2 สโมสรจากอิสราเอล คือ ฮาโปเอล เทลอาวีฟและมัคคาบี้ เทลอาวีฟชนะเลิศสามครั้ง ในปี พ.ศ. 2512) การแข่งขันถูกยกเลิกไปเนื่องจากขาดความน่าสนใจซึ่งในที่สุดก็มีการถอนตัวของผู้เข้าร่วมทั้งหมดเหลือ 2 ทีม ทัวร์นาเมนต์ไม่ได้ถูกจัดขึ้นสำหรับสิบสี่ปีต่อไป สโมสรฟุตบอลในเอเชียไม่ได้เริ่มต้นจนถึงปลายปี 2533 และต้นยุค 2543

ยุคชิงแชมป์สโมสรเอเชีย(Asian Championship Club)- พ.ศ. 2528/29 ถึง 2544/45 แก้

โดยจัดการแบบเดียวกับ ยุโรเปี้ยน คัพ เก่าเป็นต้นแบบ การแข่งขันเอเชียกลับมาจัดอีกครั้งในฤดูกาล ​​1985/86(พ.ศ. 2528/29) โดยเปลี่ยนระบบการคัดเลือกทีมที่ร่วมเล่นใหม่ โดยจำกัดเฉพาะทีมที่ชนะเลิศจากลีกของแต่ละประเทศ ดังนั้นแม้การถอนทีมจากบางสโมสรปีต่อปี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2533 เอเอฟซีได้มีการรวมการแข่งขัน วินเนอร์สคัพเอเชียนคัพเข้ามาอีกหนึ่งรายการ ซึ่งเป็นการนำสโมสรที่ชนะเลิศฟุตบอลถ้วยในประเทศมาแข่งขัน

ยุคเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (AFC Champions League)- พ.ศ. 2545/46 ถึง ปัจจุบัน แก้

ฤดูกาล 2002/03

ตั้งแต่ฤดูกาล 2002/03 สามหลักการแข่งขันสโมสรเอเชีย, แชมเปี้ยนส์เอเชียนคัพ, ฟุตบอลเอเชียนคัพวินเนอร์ส, และเอเชียซูเปอร์คัพ ถูกผสานเข้ากับการแข่งขันขนาดใหญ่หนึ่งและ เปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก ในปีก่อนหน้านี้ตัวแทนชนะเลิศฟุตบอลลีกและทีมชนะเลิศฟุตบอลถ้วยของแต่ละประเทศ จะถูกจัดเรียงให้แข่งขันสองรายการของทวีปที่แตกต่างกัน แต่ตอนนี้ทั้งชนะเลิศฟุตบอลลีกและทีมชนะเลิศฟุตบอลถ้วยของแต่ละประเทศเข้าสู่การแข่งขันขนาดใหญ่นี้ ในครั้งแรกหลังจากที่รอบคัดเลือกมี 16 สโมสรเข้าร่วมแข่งขันในรอบแบ่งกลุ่ม หนึ่งสโมสรจากแต่ละกลุ่มจะเป็นเจ้าภาพการแข่งขัน แบบพบกันหมดในกลุ่มรอบเดียวโดยจัดการให้เสร็จสิ้นใน 1 สัปดาห์ 4 ทีมที่มีคะแนนสุงสุดของแต่กลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบรองชนะเลิศ รอบรองชนะเลิศและรอบชิงชนะเลิศจะเป็นการแข่งแบบ 2 นัด เหย้า-เยือน

ฤดูกาล 2003/04

ฤดูกาล 2003/04 ถูกยกเลิกเนื่องจากการระบาดของโรคไวรัสโรคซาร์ส

ฤดูกาล 2004-2008

ทัวร์นาเมนต์ได้อีกครั้งเปิดตัวในฤดูกาล 2004 ด้วย 28 สโมสรจาก 14 ประเทศ ซึ่งแตกต่างจากปีก่อนกำหนดการแข่งขันได้เปลี่ยนจากมีนาคม-พฤศจิกายน ในรอบแบ่งกลุ่ม, 28 สโมสรถูกแบ่งออกเป็น 7 กลุ่ม กลุ่มละ 4 ทีม แบ่งตามที่ตั้งของแต่ละประเทศโดยแยกเป็นโซนเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันตก เพื่อให้สโมสรลดค่าใช้จ่ายในการเดินทาง และเป็นการเล่นสองนัดแบบเหย้า-เยือน จากนั้นทีมที่มีคะแนนสูงสุดทั้ง 7กลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบก่อนรองชนะเลิศ, รอบก่อนรองชนะเลิศ รอบรองชนะเลิศและรอบชิงชนะเลิศจะเป็นการแข่งแบบสองนัด หากเสมอจะนับ ผลประตูทีมเยือน เวลาพิเศษ และยิงลูกโทษ ในปี ฤดูกาล 2005(พ.ศ. 2548) สโมสรจากซีเรียเข้าร่วมการแข่งขันซึ่งกลายเป็น 15 ประเทศเข้าร่วมการแข่งขัน และอีกสองปีต่อมาสโมสรจากออสเตรเลียถูกรวมอยู่ในการแข่งขัน หลังจากสมาพันธ์ฟุตบอลออสเตรเลียโอนย้ายมาขึ้นกับเอเอฟซีในปี พ.ศ. 2549 การแข่งขันด้วยการขาดความเป็นมืออาชีพในวงการฟุตบอลเอเชียปัญหามากมายอยู่ยังอยู่ในการแข่งขันเช่นในเขตความรุนแรงและการส่งสายของการลงทะเบียนผู้เล่น หลายคนกล่าวหาว่าขาดจากเงินรางวัลและค่าใช้จ่ายการเดินทางแพงเป็นบางส่วนของเหตุผล แต่ด้วยการเปิดตัวของชิงแชมป์สโมสรโลก ในปี 2548 (ตอนที่รู้จักกัน ฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ) รวมของสื่อภาษาอังกฤษผ่านทาง เอ-ลีก เอเอฟซีการตั้งค่ารูปแบบการแข่งขันและเป็นมืออาชีพมากขึ้นในปี 2552

ฤดูกาล 2009

แชมเปี้ยนลีกขยายตัวถึง 32 สโมสรและเข้าโดยตรงจะถูกจำกัดบนสิบลีกเอเชีย หนึ่งลีกมีโควต้าส่งสโมสรเข้าร่วมได้สูงสุดสี่ทีม แต่ไม่เกินหนึ่งในสามของจำนวนสโมสรที่เข้าร่วมลีกสูงสุดของประเทศนั้นโดยคณะกรรมการเอเอฟซีโปรลีก จะทำการประเมินการจัดการแข่งขัน ความแข็งแรงของลีก โครงสร้างลีก (มืออาชีพ) ศักยภาพด้านการตลาด สถานะทางการเงินและเกณฑ์อื่น ๆ [1]

ฤดูกาล 2013 -ปัจจุบัน

ตั้งแต่ฤดูกาล 2013 เป็นต้น รอบ 16 ทีมสุดท้ายจะเป็นการแข่งขันแบบสองนัด ซึ่งการมาจากการถกเถียง ในช่วงฤดูกาล 2009-2010

คุณสมบัติ แก้

การประเมินระดับคุณภาพรอบสุดท้ายของเอเอฟซี (ดูด้านล่าง) การประเมินผลได้ดำเนินการโดยคณะกรรมการเอเอฟซีโปร-ลีก(AFC Pro-League committee ) จะขึ้นอยู่กับศักยภาพในการแข่งขันฟุตบอลอาชีพ ศักยภาพด้านการตลาด สถานะทางการเงินของลีกและสโมสรในลีกนั้น หนึ่งลีกมีโควต้าส่งสโมสรเข้าร่วมได้สูงสี่ทีม แต่ไม่เกินหนึ่งในสามของจำนวนสโมสรที่เข้าร่วมลีกสูงสุดของประเทศนั้น แต่อาจมีบางลีกที่จะต้องส่งสโมสรเช้าเล่นรอบคัดเลือก สโมสรที่สามารถผ่านเข้าสู่รอบชิงชนะเอเอฟซีคัพในปีก่อนหน้านี้มีสิทธิ์ได้ลงเล่นรอบคัดเลือกเพื่อจะผ่านเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีกรอบสุดท้าย

ผลการประเมินครั้งล่าสุด เดือนพฤศจิกายน 2553, และทางเอเอฟีจะมีการประเมินทุกสองปี[2] อย่างไรก็ตามหลังจากที่ทราบว่าเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นใหม่จะยากที่จะสามารถดำเนินการได้ในเวลาเอเอฟซีจึงตัดสินใจที่จะรักษาโครงการจัดสรรที่มีอยู่สำหรับสองฤดูกาลมากขึ้นและเลื่อนการประกาศของการจัดอันดับใหม่เป็นเวลาหนึ่งปีจนถึงพฤศจิกายน พ.ศ. 2554 การจัดอันดับนี้คาดว่าจะถูกนำไปใช้สำหรับฤดูกาล 2013 เป็นต้น[3]

รูปของรายการแข่งขัน แก้

 
แผนที่ประเทศสมาชิกเอเอฟซี
  ได้แข่งในรอบคัดเลือกเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
  ไม่ได้แข่งในรอบคัดเลือกเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก
  ไม่ได้เป็นสมาชิกเอเอฟซี
รอบคัดเลือก

16 ทีม, เตะแบบน๊อกเอาท์ 2 รอบ เพื่อหา 7 ทีมเข้าสู่รอบแบ่งกลุ่ม

รอบแบ่งกลุ่ม

รวมทั้ง 40 สโมสร โดยจะแบ่งออกเป็น 10 กลุ่ม แต่ละกลุ่มจะมี 5 ทีม โดยที่จะแบ่งเป็นโซนจากที่ตั้งของประเทศ คือ โซนเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สโมสรจะถูกจัดในกลุ่ม F ถึง J และส่วนที่เหลือจะจัดไปอยู่ในกลุ่ม A ถึง E ในกลุ่มเป็นพบกันหมดสองรอบ รวมเป็น 6 นัด สโมสรที่ชนะจะได้ 3 คะแนน ,เสมอ 1 คะแนน และแพ้ 0 คะแนน การจัดลำดับในกลุ่ม

  • พิจารณาจากคะแนน
  • พิจารณาจากผลผลต่างของประตูได้ และประตูเสียระหว่างสองทีม
  • พิจารณาเฉพาะประตูได้ระหว่างสองทีม
  • พิจารณาจากผลต่างของประตูได้ และประตูเสีย
  • พิจารณาเฉพาะประตูได้

ทีมอันดับ 1 และ ทีมอันดับ 2 ที่ดีที่สุด 3 ทีมจาก 5 ทีมใน 5 กลุ่ม รวม 8 ทีมเขารอบน็อคเอาท์ในทั้งโซนตะวันออกและตะวันตก

รอบน๊อกเอาท์, รอบ 16 ทีม

ขึ้นอยู่กับการที่อันดับ 2 กลุ่มใดเข้ารอบ โดยโปรแกรมจะถูกจัดตามแต่ละกรณีไว้แล้ว, เล่นเหย้าเยือน

รอบน๊อกเอาท์, รอบ 8 ทีม และ รอบรงชนะเลิศ

จะเอาทั้ง 8 ทีมมาจับสลาก; เริ่มครั้งแรกฤดูกาล 2010 [4] โดยที่สโมสรจากประเทศเดียวกันจะไม่เจอกันในรอบก่อนรองชนะเลิศ และจะทำการแข่งกัน 2 นัดแบบเหย้า-เยือน ทีมที่มีประตูรวมดีกว่าเป็นผู้ชนะ ถ้าเสมอกันจะทำการต่อเวลาพิเศษ และดวลลูกโทษที่จุดโทษตามลำดับ

รอบชิงชนะเลิศ

หนึ่งเกม 90 นาทีที่สนามเป็นกลาง ถ้าเสมอกันจะทำการต่อเวลาพิเศษ และดวลลูกโทษที่จุดโทษตามลำดับ

เงินรางวัล แก้

งบประมาณสำหรับการแข่งขันได้เพิ่มขึ้นจาก 4 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2008 และ 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2009 กับเงินรางวัลรวมตอนนี้เท่ากับ 14 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ผู้ชนะจะได้รับ 4 ล้านดอลลาร์สหรัฐในเงินรางวัลพร้อมเงินรางวัลเพิ่มเติมที่ได้จากรอบก่อนหน้า[5] Clubs receive a travel subsidy for each away match. Thus, for each round of 16 tie, only one club receives a travel subsidy.

รอบแบ่งกลุ่ม
รอบ 16 ทีมสุดท้าย
รอบ 8 ทีมสุดท้าย(รอบก่อนรองชนะเลิศ)
รอบรองชนะเลิศ
รอบชนะเลิศ

จำนวนสโมสรจากประเทศที่เข้าร่วม แก้

Associations Entrants
2002–03 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
East Asia
  Australia Part of OFC 2 2 2 2 2 3 1* 3 2* 2* 3 2* 2* 3 0 2*
  China PR 2 2 2 2 2 2 4 4 4 3 4 4 4 4 3* 4 4 4 2* 2
  Hong Kong 0* 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0* 0* 0* 1* 1* 0* 0* 1 1
  Indonesia 0* 2 2 0 2 0 1* 1* 1* 0* 0 0 0* 0 0 0* 0* 0* 0 0
  Japan 2 2 2 2 2 3 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 3* 4 4
  South Korea 2 2 2 2 3 2 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4
  Malaysia 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0* 0* 0* 0* 1* 1* 1 1
  Singapore 0* 0 0 0 0 0 1 1 0 0 0 0* 0* 0* 0* 0* 0* 0* 1 1
  Thailand 2 2 2 0 1 2 0* 0* 0* 1* 2 1* 1* 1* 1* 1* 1* 1* 4 2*
  Vietnam 0* 2 2 2 1 2 0 0* 0 0 0 0* 1* 1* 0* 0* 0* 0* 1 1
Total 8 12 12 8 13 13 16 16 15 15 15 16 16 16 16 16 16 16 20 19
West Asia
  Bahrain 0* 2 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0* 0* 0 0 0* 0 0*
  Iran 2 2 2 2 1 2 4 4 4 3* 3* 4 4 3* 4 4 3* 4
  Iraq 1* 2 2 2 2 2 0 0 0 0 0 0* 0 0 0 0 1* 1*
  Kuwait 0* 1 2 2 2 2 0 0 0 0 0 0* 0* 0 0 0 0* 0*
  Qatar 1* 2 2 2 2 2 2 2 3 4 4 4 2* 2* 2* 4 3* 2*
  Saudi Arabia 1* 2 3 3 2 2 4 4 4 3* 4 4 4 4 4 2 4 4
  Syria 0* 0 2 2 2 2 0 0* 0* 0 0 0 0 0 0 0 0 0
  Turkmenistan 1* 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
  United Arab Emirates 1* 3 2 2 2 2 4 4 4 4 4 3* 2* 3* 4 4 3* 4
  Uzbekistan 1* 2 2 2 2 2 2 2 2 3* 2* 1* 4 4 2* 2* 2* 1*
Total 8 16 17 17 15 16 16 16 17 17 17 16 16 16 16 16 16 16
Total
Finals 16 28 29 25 28 29 32 32 32 32 32 32 32 32 32 32 32 32 40 39
Qualifying 53 28 29 25 28 29 35 37 36 37 35 47 49 45 47 46 51 52 45 46

รายชื่อแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ แก้

เอเชียแชมป์เปี้ยนคลับทัวร์นาเมนต์ (1967–1972) แก้

ฤดูกาล แชมป์ ผลการแข่งขัน รองแชมป์ สนาม
1967 ฮาโปเอล เทล อาวีฟ
  		2 – 1 เซอลาโงร์
  		  Bangkok
1969 มัคคาบี้ เทลอาวีฟ
  		1 – 0 ยางซี
  		  Bangkok
1970 ทาจ
  		2 – 1 ฮาโปเอล เทล อาวีฟ
  		  สนามฟุตบอลอัมนาจิเดห์, เตหราน
1971 มัคคาบี้ เทลอาวีฟ
  		w/o1 อัล ชอร์ตา
  		  กรุงเทพมหานคร

1 อัล ชอร์ตา ปฏิเสธลงแข่งด้วยเหตุผลทางการเมือง

ชิงแชมป์สโมสรเอเชีย (1985–2002) แก้

  • Official season orthography of Asian Club Championship is reset. Both one year seasons and two years seasons listed separately.[6]
ฤดูกาล แชมป์ ผลการแข่งขัน รองแชมป์ สนาม
1985–86 ปูซาน ไอพาร์ก
  		3 – 1 Al-Ahli SC
  		  Jeddah
1986 Furukawa Electric
  		1 อัล ฮิลาล
  		  Riyadh
1987 Yomiuri FC
  		w/o2 อัล ฮิลาล
  		Two-leg finals
1988–89 Al-Sadd SC
  		3 – 3
(aggregate, away goals win) 		Al-Rasheed SC
  		Two-leg finals
1989–90 Liaoning FC
  		3 – 2
(aggregate) 		Nissan FC
  		Two-leg finals
1990–91 Esteghlal FC
  		2 – 1 Liaoning FC
  		  Bangabandhu National Stadium, Dhaka
1991 อัล ฮิลาล
  		1 – 1
(4–3 PSO) 		Esteghlal FC
  		  Doha
1992–93 PAS Tehran FC
  		1 – 0 Al-Shabab Club
  		  บาห์เรน
1993–94 ธนาคารกสิกรไทย
  		2 – 1 Oman Club
  		  Bangkok
1994–95 ธนาคารกสิกรไทย
  		1 – 0 Al-Arabi SC
  		  Bangkok
1995 อิลฮวาชอนมา
  		1 – 0 Al-Nassr FC
  		  King Fahd Stadium, Riyadh
1996–97 โปฮังสตีลเลอส์
  		2 – 1 ซองนัมอิลฮวาชอนมา
  		  Kuala Lumpur
1997–98 โปฮังสตีลเลอส์
  		0 – 0
(6–5 พีเอสโอ) 		Dalian Wanda
  		  Hong Kong Stadium, Hong Kong
1998–99 จูบิโล อิวะตะ
  		2 – 1 Esteghlal FC
  		  Azadi Stadium, Tehran
1999–00 อัล ฮิลาล
  		3 – 2 จูบิโล อิวะตะ
  		  King Fahd Stadium, Riyadh
2000–01 ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์
  		1 – 0 จูบิโล อิวะตะ
  		  Suwon World Cup Stadium, Suwon
2001–02 ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์
  		0 – 0
(4–2 พีเอสโอ) 		อันยาง แอลจี ชีตา
  		  Azadi Stadium, Tehran

1 The championship was decided in a final pool of four teams.
2 The final was scratched and Yomiuri FC were awarded the championship after Al-Hilal objected to the match officials that were chosen for the first leg and refused to participate in the final.

เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (2002–ปัจจุบัน) แก้

ฤดูกาล ทีมเหย้า ผลการแข่งขัน ทีมเยือน สนาม จำนวนผู้ชม
2002–03   อัล-อิน 2–0   บีอีซี เทโรศาสน Tahnoun Bin Mohamed Stadium
  บีอีซี เทโรศาสน 1–0   อัล-อิน ราชมังคลากีฬาสถาน
Al-Ain FC ชนะ 2 – 1 โดยรวม
2004   อัลอิตติฮาด 1–3   ซองนัมอิลฮวาชอนมา Prince Abdullah al-Faisal stadium
  ซองนัมอิลฮวาชอนมา 0–5   อัลอิตติฮาด Tancheon Sports Complex
อัลอิตติฮาด ชนะ 6 – 3 โดยรวม
2005   อัล-อิน 1–1   อัลอิตติฮาด Tahnoun Bin Mohamed Stadium
  อัลอิตติฮาด 4–2   อัล-อิน Prince Abdullah al-Faisal stadium
อัลอิตติฮาด ชนะ 5 – 3 โดยรวม
2006   ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ 2–0   Al-Karamah SC ชอนจูเวิลด์คัพสเตเดียม 25,830
  Al-Karamah SC 2–1   ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ Khaled bin Walid Stadium 40,000
ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ ชนะ 3 – 2 โดยรวม
2007   Sepahan FC 1–1   อูราวะ เรดไดมอนส์ Foolad Shahr Stadium 30,000
  อูราวะ เรดไดมอนส์ 2–0   Sepahan FC สนามกีฬาไซตะมะ 2002 59,034
อูราวะ เรดไดมอนส์ ชนะ 3 – 1 โดยรวม
2008   กัมบะ โอซะกะ 3–0   Adelaide United สนามกีฬาโอซะกะเอ็กซ์โป '70 20,639
  Adelaide United 0–2   กัมบะ โอซะกะ Hindmarsh Stadium 17,000
กัมบะ โอซะกะ ชนะ 5 – 0 โดยรวม
ฤดูกาล แชมป์ ผลการแข่งขัน รองแชมป์ สนาม จำนวนผู้ชม
2009   โปฮัง สตีลเลอส์ 2–1   อัลอิตติฮาด   National Stadium, Tokyo 25,743
2010   ซองนัมอิลฮวาชอนมา 3–1   Zob Ahan FC   National Stadium, Tokyo 27,308
2011   Al-Sadd SC 2–2
(4–2 PSO) 		  ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์   ชอนจูเวิลด์คัพสเตเดียม, ชอนจู 41,805
2012   อุลซันฮุนได 3–0   อัลอะฮ์ลี   Ulsan Munsu Football Stadium, Ulsan 42,315
ฤดูกาล ทีมเหย้า ผลการแข่งขัน ทีมเยือน สนาม จำนวนผู้ชม
2013   เอฟซีโซล 2–2   กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์  Seoul World Cup Stadium, Seoul 55,501
  กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ 1–1   เอฟซีโซล  Tianhe Stadium, Guangzhou 55,847
กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ ชนะ 3 – 3 โดยรวม
2014   เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ 1–0   อัล ฮิลาล Parramatta Stadium 20,053
  อัล ฮิลาล 0–0   เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ King Fahd International Stadium 66,225
เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ ชนะ 1 – 0 โดยรวม
2015   อัล-อาห์ลี 0–0   กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ สนามกีฬามักตูม รอชิด อาล มักตูม, ดูไบ 9,480
  กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ 1–0   อัล-อาห์ลี สนามกีฬาเทียนเหอ, กว่างโจว 42,499
กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ ชนะ 1 – 0 โดยรวม
2016   ช็อนบุก ฮุนได มอเตอส์ 2–1   อัล-อิน ชอนจูเวิลด์คัพสเตเดียม, ชอนจู 36,158
  อัล-อิน 1–1   ช็อนบุก ฮุนได มอเตอส์ สนามกีฬาฮัซซา บิน ซาเยด, อัล อิน 23,239
ช็อนบุก ฮุนได มอเตอส์ ชนะ 3 – 2 โดยรวม
2017   อัล-ฮิลาล 1–1   อูราวะ เรดไดมอนส์ สนามกีฬานานาชาติคิงฟาฮัด, รียาด 59,136
  อูราวะ เรดไดมอนส์ 1–0   อัล-ฮิลาล สนามกีฬาไซตะมะ 2002, ไซตะมะ 57,727
อูราวะ เรดไดมอนส์ ชนะ 2 – 1 โดยรวม
2018   คาชิมะ แอนต์เลอส์ 2–0   เพร์สโพลีส สนามฟุตบอลคาชิมะ, คาชิมะ 35,022
  เพร์สโพลีส 0–0   คาชิมะ แอนต์เลอส์ สนามกีฬาอะซาดี, เตหะราน 100,000
คาชิมะ แอนต์เลอส์ ชนะ 2 – 0 โดยรวม
2019   อัล-ฮิลาล 1–0   อูราวะ เรดไดมอนส์ สนามกีฬานานาชาติคิงฟาฮัด, รียาด 22,549
  อูราวะ เรดไดมอนส์ 0–2   อัล-ฮิลาล สนามกีฬาไซตะมะ 2002, ไซตะมะ 58,109
อัล-ฮิลาล ชนะ 3 – 0 โดยรวม
2020 อุลซันฮุนได   2–1   เพร์สโพลีส อัล จานูบ สเตเดียม, อัล วาคราห์ 8,517
2021 อัลฮิลาล   2–0   โพฮัง สตีลเลอส์ คิงฟาฮัด อินเตอร์เนชันแนล สเตเดียม, รียาด 50,171
2022 อัลฮิลาล   1–1   อูราวะ เรดไดมอนส์ คิงฟาฮัด อินเตอร์เนชันแนล สเตเดียม, รียาด 50,881[7]
อูราวะ เรดไดมอนส์   1–0   อัลฮิลาล สนามกีฬาไซตามะ 2002, ไซตามะ 53,574[8]
อูราวะ เรดไดมอนส์ ชนะ 2 – 1 โดยรวม
2023–24

ทีมชนะเลิศ แก้

รายชื่อทีมชนะเลิศและรองชนะเลิศในเอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก (เอเชียนคลับแชมเปียนชิพ ชื่อการแข่งขันในอดีต)

แยกตามรายชื่อประเทศ แก้

ประเทศ ชนะเลิศ รองชนะเลิศ
  เกาหลีใต้ 12 7
  ญี่ปุ่น 8 4
  ซาอุดีอาระเบีย 6 10
  อิหร่าน 3 6
  จีน 3 2
  อิสราเอล 3 1
  ไทย 2 1
  กาตาร์ 2 1
  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 1 3
  ออสเตรเลีย 1 1
  อิรัก 0 2
  มาเลเซีย 0 1
  โอมาน 0 1
  ซีเรีย 0 1

แยกตามรายชื่อสโมสร แก้

ทีม ชนะเลิศ รองชนะเลิศ ปีชนะเลิศ ปีรองชนะเลิศ
  อัลฮิลาล 4 5 (1992, 2000, 2019, 2021) (1987, 1988, 2014, 2017, 2022)
  โปฮังสตีลเลอส์ 3 1 (1997, 1998, 2009) (2021)
  อูราวะ เรดไดมอนส์ 3 1 (2007, 2017, 2022) (2019)
  เอสเทกลอล 2 2 (1970, 1991) (1992, 1999)
  ซองนัม 2 2 (1996, 2010) (1997, 2004)
  อัลอิตติฮาด 2 1 (2004, 2005) (2009)
  ช็อนบุกฮุนไดมอเตอส์ 2 1 (2006, 2016) (2011)
  มัคคาบี้ เทลอาวีฟ 2 0 (1969, 1971) -
  ธนาคารกสิกรไทย 2 0 (1994, 1995) -
  ซูวอนซัมซุงบลูวิงส์ 2 0 (2001, 2002) -
  อัสซัดด์ 2 0 (1989, 2011) -
  กว่างโจวเอเวอร์แกรนด์ 2 0 (2013, 2015) -
  อุลซันฮุนได 2 0 (2012, 2020) -
  จูบิโล อิวะตะ 1 2 (1999) (2000, 2001)
  อัล-อิน 1 2 (2003) (2005, 2016)
  เหลียวหนิงหวู่วิน 1 1 (1990) (1991)
  ฮาโปเอล เทลอาวีฟ 1 1 (1967) (1970)
  คาชิมะ แอนต์เลอส์ 1 0 (2018) -
  เวสเทิร์น ซิดนีย์ วันเดอร์เรอส์ 1 0 (2014) -
  กัมบะ โอซะกะ 1 0 (2008) -
  พีเอเอส เตหะราน 1 0 (1993) -
  เจฟ ยูไนเต็ด ชิบะ 1 0 (1986) -
  โตเกียว เวอร์ดี้ 1 0 (1987) -
  พูซาน ไอปาร์ค 1 0 (1985) -
  เอฟซีโซล 0 2 - (2002, 2013)
  เพร์สโพลีส 0 2 - (2018, 2020)
  Zob Ahan Isfahan FC 0 1 - (2010)
  แอดิเลด ยูไนเต็ด 0 1 - (2008)
  เซปาฮาน 0 1 - (2007)
  อัล การอมา 0 1 - (2006)
  บีอีซี เทโรศาสน 0 1 - (2003)
  อันยาง แอลจี ชีตา 0 1 - (2002)
  ต้าเหลียนหว่านต๋า 0 1 - (1998)
  อัล นาสร์ 0 1 - (1996)
  อัล อารอบี 0 1 - (1995)
  โอมาน คลับ 0 1 - (1994)
  อัล ชาบับ 0 1 - (1993)
  นิสสัน เอฟซี 0 1 - (1990)
  อัล ราชีด 0 1 - (1989)
  อัล-อาห์ลี 0 1 - (1986, 2012)
  Al Shourta 0 1 - (1971)
  หยางซี เอฟซี 0 1 - (1969)
  เซอลาโงร์ 0 1 - (1967)
  ชะบาบ อัล-อาห์ลี 0 1 - (2015)

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Assessment and participation criteria for 2009–2010 seasons" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-09-06. สืบค้นเมื่อ 2012-03-10.
  2. ↑ 12 Member Associations keen to join ACL
  3. ↑ "ACL slots maintained". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-02-16. สืบค้นเมื่อ 2012-03-09.
  4. ↑ 2010 ACL to use country protection for quarter-final draw
  5. ↑ [1]
  6. ↑ "AFC Champions League Official Programme". AFC.com.
  7. ↑ "Final – 1st Leg: Urawa Reds fight back to hold Al Hilal". the-afc.com (ภาษาอังกฤษ). Asian Football Confederation. 29 April 2023. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 April 2023. สืบค้นเมื่อ 29 April 2023.
  8. ↑ "Urawa Reds edge Al Hilal for historic third title". the-afc.com (ภาษาอังกฤษ). Asian Football Confederation. 6 May 2023. สืบค้นเมื่อ 6 May 2023.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เอเอฟซีแชมเปียนส์ลีก&oldid=11152072"