ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน (อังกฤษ: ASEAN Football Federation Championship) หรือ อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (ASEAN Mitsubishi Electric Cup) หรือเรียกย่อกันว่า อาเซียนคัพ เป็นการแข่งขันฟุตบอลระหว่างประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จัดขึ้นโดย สหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน (ASEAN Football Federation) หรือ เอเอฟเอฟ (AFF) เริ่มการแข่งขันครั้งแรกในปี ค.ศ. 1996 ภายใต้ชื่อ ไทเกอร์คัพ (Tiger Cup) เนื่องจากมีผู้สนับสนุนหลักคือ เบียร์ไทเกอร์ จากประเทศสิงคโปร์ ภายหลังในปี ค.ศ. 2007 เบียร์ไทเกอร์ได้ยกเลิกการสนับสนุน จึงเปลี่ยนชื่อเป็น อาเซียนฟุตบอลแชมเปียนชิพ แต่เปลี่ยนชื่อได้ 1 ปี ซูซูกิ ก็เข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่ จึงเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ (AFF Suzuki Cup) สืบมาจนถึงปี ค.ศ. 2022 มิตซูบิชิ อิเล็กทริค จึงเข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่แทน และเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (AFF Mitsubishi Electric Cup) และใช้ชื่อนี้เพียงครั้งเดียวก่อนเปลี่ยนเป็น อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ มาจนถึงปัจจุบัน การแข่งขันจะจัดขึ้นในทุก ๆ 2 ปี ยกเว้นปี 2007 และปี 2020
ผู้จัด | เอเอฟเอฟ |
---|---|
ก่อตั้ง | พ.ศ. 2539 |
ภูมิภาค | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
จำนวนทีม | 10 (รอบสุดท้าย) 12 (ทีมที่มีสิทธิ์เข้าร่วม) |
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน | ไทย (ชนะเลิศครั้งที่ 7) |
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด | ไทย (ชนะเลิศ 7 ครั้ง) |
เว็บไซต์ | aseanutdfc.com |
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2024 | |
การแข่งขัน |
ผู้ชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนทั้ง 14 ครั้งนั้นมีทีมชนะเลิศเพียง 4 ชาติคือ ไทย 7 ครั้ง สิงคโปร์ 4 ครั้ง เวียดนาม 2 ครั้ง และมาเลเซีย 1 ครั้ง โดยไทยและสิงคโปร์ เป็น 2 ทีมที่สามารถป้องกันแชมป์ได้ โดยไทยสามารถป้องกันแชมป์ได้ในปี 2002 2016 และ 2022 ส่วนสิงคโปร์ป้องกันแชมป์ได้ในปี 2007
การแข่งขันรายการนี้ ถือเป็นหนึ่งรายการที่มีผู้คนรับชมและติดตามมากที่สุดในภูมิภาค รายการนี้ยังได้รับการยอมรับว่าเป็นการแข่งขันนานาชาติระดับ "A" โดยฟีฟ่า และยังมีการคิดคะแนนอันดับโลกฟีฟ่า ตั้งแต่ปี 1996[1] และมีแผนในอนาคตในการนำทีมที่ชนะจากรายการนี้ ไปแข่งขันในรายการฟุตบอลชิงถ้วย เอเอฟเอฟ–อีเอเอฟเอฟ ร่วมกับทีมที่ชนะจากรายการฟุตบอลชิงแชมป์เอเชียตะวันออก
อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ออสเตรเลีย เข้าร่วมเอเอฟเอฟ ตั้งแต่วันที่ 27 สิงหาคม 2013 ออสเตรเลียก็ไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันชิงแชมป์อาเซียนซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงเบื้องต้น[2]
ประวัติ
แก้ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนครั้งแรก เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2539 โดยมีสมาชิกผู้ก่อตั้งสหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน 6 ประเทศประกอบด้วย ไทย บรูไน ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย ร่วมกับอีก 4 ประเทศรับเชิญในภูมิภาคที่ไม่เป็นสมาชิกในขณะนั้นคือ กัมพูชา เมียนมา ลาว และเวียดนาม โดยในรอบชิงชนะเลิศไทยกลายเป็นแชมป์ชาติแรกของรายการเมื่อสามารถเอาชนะมาเลเซีย 1–0 ในนัดชิงชนะเลิศที่สิงคโปร์[3] ในยุคแรกประเทศที่อยู่ใน 4 อันดับแรก จะผ่านเข้ารอบสุดท้ายโดยอัตโนมัติ ส่วนที่เหลือจะต้องไปเล่นในรอบคัดเลือกก่อน
ผู้สนับสนุน
แก้ในครั้งแรก รายการใช้ชื่อว่า ไทเกอร์คัพ (Tiger Cup) หลังจากที่เบียร์ไทเกอร์จากสิงคโปร์สนับสนุนการแข่งขันตั้งแต่เปิดตัวในปี 1996 จนถึงปี 2004 จนถอนตัวไปในปี 2007 รายการจึงใช้ชื่อว่า เอเอฟเอฟ แชมเปียนชิพ (AFF Championship) ในปี 2008 บริษัทรถยนต์สัญชาติญี่ปุ่น ซูซูกิ ซื้อลิขสิทธิ์การตั้งชื่อการแข่งขัน และการแข่งขันได้รับการตั้งชื่อว่า เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ (AFF Suzuki Cup) จนถึงปี 2020[4] ในปี 2022 ได้ประกาศข้อตกลงการสนับสนุนชื่อใหม่กับบริษัทญี่ปุ่นอย่างมิตซูบิชิ อิเล็กทริค และการแข่งขันได้รับการตั้งชื่อว่า เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (AFF Mitsubishi Electric Cup)[5] จนมาในปี 2024 ทาง เอเอฟเอฟ และมิตซูบิชิ อิเล็กทริค ซึ่งเป็นพันธมิตรหลักของการแข่งขันชิงแชมป์เปิดตัวโลโก้ใหม่และอัตลักษณ์ของรายการแบบใหม่ ในฐานะส่วนหนึ่งของการรีแบรนด์การแข่งขันชั้นนำของภูมิภาคซึ่งเดิมเรียกว่าและเปลี่ยนชื่อเป็น อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (ASEAN Mitsubishi Electric Cup)[6]
ปี | ผู้สนับสนุน | ชื่อการแข่งขัน |
---|---|---|
1996-2004 | เบียร์ไทเกอร์ | ไทเกอร์คัพ |
2007 | ไม่มีชื่อผู้สนับสนุน | เอเอฟเอฟ แชมเปียนชิพ |
2008-2020 | ซูซูกิ | เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ[7] |
2022 | มิตซูบิชิ อิเล็กทริค | เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ[8] |
2024-ปัจจุบัน | อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ[9] |
รูปแบบการแข่งขัน
แก้ตั้งแต่ปี 2004 การแข่งขันรอบแพ้คัดออกจะเล่นแบบสองนัดในรูปแบบเหย้าและเยือน ตั้งแต่ปี 2007 จะไม่มีการแข่งขันรอบชิงที่สาม ผู้เข้ารอบรองชนะเลิศจะแสดงรายการตามลำดับตัวอักษร กฎประตูทีมเยือนถูกนำมาใช้กับรอบแพ้คัดออกตั้งแต่ปี 2010 ยกเว้นในปี 2020 เนื่องจากการแข่งขันทั้งหมดจัดขึ้นในสนามกลางที่สิงคโปร์
ตั้งแต่ปี 2018 เป็นต้นมา ได้มีการนำรูปแบบใหม่มาใช้ โดยทีมที่มีอันดับสูงสุดเก้าทีมจะผ่านเข้ารอบโดยอัตโนมัติ ในขณะที่ทีมอันดับ 10 และ 11 จะเล่นในรอบคัดเลือกแบบสองนัด เมื่อได้ครบ 10 ทีมแล้ว ทั้ง 10 ทีมแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละ 5 ทีมและเล่นในระบบพบกันหมด ทีมที่อยู่สองอันดับแรกของแต่ละกลุ่มจะได้เข้าไปเล่นรอบรองชนะเลิศ แล้วทั้ง 4 ทีมจะจับคู่ไขว้กัน และเล่นในระบบเหย้าเยือน ประตูรวมใครมากกว่าจะเข้ารอบชิงชนะเลิศ หากรวมกันแล้วเสมอประตูเยือนใครมากกว่าจะเข้ารอบชิงชนะเลิศ หากยังเสมอกันอีกจะต้องดวลจุดโทษตัดสินจนกว่าจะได้ทีมที่เข้าไปเล่นในรอบชิงชนะเลิศ และในรอบชิงชนะเลิศก็ยังคงเล่นในระบบเหย้าเยือน ประตูรวมใครมากกว่าจะเป็นแชมป์ของรายการ หากรวมกันแล้วเสมอประตูเยือนใครมากกว่าจะเป็นแชมป์ และหากยังเสมอกันอีกจะต้องดวลจุดโทษตัดสินจนกว่าจะได้ทีมที่เป็นแชมป์[10]
ผลการแข่งขัน
แก้ปี | เจ้าภาพ | นัดชิงชนะเลิศ | นัดชิงอันดับ 3 | จำนวนทีม | จำนวนนัดที่เล่น | จำนวนประตูที่ทำในการแข่งขัน | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | อันดับที่ 3 | ผลการแข่งขัน | อันดับที่ 4 | ||||||||
1996 | สิงคโปร์ | ไทย |
1–0 | มาเลเซีย |
เวียดนาม |
3–2 | อินโดนีเซีย |
10 | 24 | 93 | |||
1998 | เวียดนาม | สิงคโปร์ |
1–0 | เวียดนาม |
อินโดนีเซีย |
3–3 (ต่อเวลา) (ดวลลูกโทษ 5–4) |
ไทย |
8 | 16 | 55 | |||
2000 | ไทย | ไทย |
4–1 | อินโดนีเซีย |
มาเลเซีย |
3–0 | เวียดนาม |
9 | 20 | 67 | |||
2002 | อินโดนีเซีย สิงคโปร์ |
ไทย |
2–2 เวลาปกติ (4–2) ดวลลูกโทษ |
อินโดนีเซีย |
เวียดนาม |
2–1 | มาเลเซีย |
9 | 20 | 92 | |||
ปี | เจ้าภาพรอบแบ่งกลุ่ม | นัดชิงชนะเลิศ | รอบรองชนะเลิศอันดับ 3 หรือ แพ้รอบรองชนะเลิศ | จำนวนทีม | จำนวนนัดที่เล่น | จำนวนประตูที่ทำในการแข่งขัน | |||||||
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | อันดับที่ 3 | ผลการแข่งขัน | อันดับที่ 4 | ||||||||
2004 | มาเลเซีย เวียดนาม |
สิงคโปร์ |
3–1 2–1 |
อินโดนีเซีย |
มาเลเซีย |
2–1 | พม่า |
10 | 27 | 113 | |||
ผลการแข่งขันรวม 5–2 | |||||||||||||
2007 | สิงคโปร์ ไทย |
สิงคโปร์ |
2–1 1–1 |
ไทย |
มาเลเซีย และ เวียดนาม | 8 | 18 | 50 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||||
2008 | อินโดนีเซีย ไทย |
เวียดนาม |
2–1 1–1 |
ไทย |
อินโดนีเซีย และ สิงคโปร์ | 8 | 18 | 56 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||||
2010 | อินโดนีเซีย เวียดนาม |
มาเลเซีย |
3–0 1–2 |
อินโดนีเซีย |
ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม | 8 | 18 | 51 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 4–2 | |||||||||||||
2012 | มาเลเซีย ไทย |
สิงคโปร์ |
3–1 0–1 |
ไทย |
มาเลเซีย และ ฟิลิปปินส์ | 8 | 18 | 48 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||||
2014 | สิงคโปร์ เวียดนาม |
ไทย |
2–0 2–3 |
มาเลเซีย |
ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม | 8 | 18 | 65 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 4–3 | |||||||||||||
2016 | พม่า ฟิลิปปินส์ |
ไทย |
1–2 2–0 |
อินโดนีเซีย |
พม่า และ เวียดนาม | 8 | 18 | 50 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||||
2018 | อาเซียน | เวียดนาม |
2–2 1–0 |
มาเลเซีย |
ฟิลิปปินส์ และ ไทย | 10 | 26 | 80 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||||
2020[a] | สิงคโปร์[b] | ไทย[c] |
4–0 2–2 |
อินโดนีเซีย[c] |
สิงคโปร์ และ เวียดนาม | 10 | 26 | 88 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 6–2 | |||||||||||||
2022 | อาเซียน | ไทย |
2–2 1–0 |
เวียดนาม |
อินโดนีเซีย และ มาเลเซีย | 10 | 26 | 90 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||||
2024 | อาเซียน | 10 | |||||||||||
หมายเหตุ
- ↑ การแข่งขันได้ถูกเลื่อนการแข่งขันเนื่องจากสถานการณ์ การระบาดทั่วของโควิด-19
- ↑ เมื่อวันที่ 28 กันยายน 2021 ได้มีการประกาศว่าสิงค์โปร์จะเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 โดยจะจัดการแข่งขันเพียงประเทศเดียว[11]
- ↑ 3.0 3.1 เนื่องจากการไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดโดย องค์กรต่อต้านการใช้สารต้องห้ามโลก (WADA), ไทยและอินโดนีเซีย จะไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงตัวด้วยธงประจำชาติของพวกเขา[12][13] โดยจะมีผลตั้งแต่เดือนตุลาคม 2021[14]โดยไทยเลือกใช้โลโก้ของทีมชาติแทนธงชาติ ขณะที่อินโดนีเซียเลือกใช้ตราแผ่นดิน.
- ตั้งแต่ปี 2004 การแข่งขันรอบแพ้คัดออกใช้ระบบ 2 เลกโดยผลัดกันเป็นเหย้า - เยือน
- ตั้งแต่ปี 2007 ได้ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 โดยจะเรียงผู้ผ่านเข้ารอบตามลำดับตัวอักษร จนในปี 2010 ได้เริ่มใช้กฎประตูทีมเยือนแทน
- การแข่งขันปี 2018 ได้ปรับรูปแบบการแข่งขันใหม่คือ ทีมอันดับที่ 1 - 9 ที่จะไปรออยู่ในรอบแบ่งกลุ่มโดยอัตโนมัติส่วน 2 ทีมในอันดับสุดท้ายตามการจัดอันดับของการแข่งขันเมื่อปี 2016 มาแข่งกันก่อนในรอบคัดเลือกแบบ เหย้า – เยือนเพื่อหาตัวแทนให้ครบ 10 ทีมจากนั้นก็แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 5 ทีม แต่ละทีมจะได้เล่นเป็นทีมเหย้า 2 นัดและเยือนอีก 2 นัด[15]
สรุปทำเนียบแชมป์
แก้ทีม | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ | อันดับที่สาม / รอบรองชนะเลิศ | อันดับที่สี่ | รวม 4 |
---|---|---|---|---|---|
ไทย | 7 (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022) | 3 (2007, 2008, 2012) | 1 (2018) | 1 (1998) | 12 |
สิงคโปร์ | 4 (1998, 2004, 2007, 2012) | - | 2 (2008, 2020) | - | 6 |
เวียดนาม | 2 (2008, 2018) | 2 (1998, 2022) | 7 (1996, 2002, 2007, 2010, 2014, 2016, 2020) | 1 (2000) | 12 |
มาเลเซีย | 1 (2010) | 3 (1996, 2014, 2018) | 5 (2000, 2004, 2007, 2012, 2022) | 1 (2002) | 10 |
อินโดนีเซีย | - | 6 (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020) | 3 (1998, 2008, 2022) | 1 (1996) | 10 |
ฟิลิปปินส์ | - | - | 4 (2010, 2012, 2014, 2018) | - | 4 |
พม่า | - | - | 1 (2016) | 1 (2004) | 2 |
รวม | 14 | 14 | 21 | 5 | 52 |
- * รอบรองชนะเลิศ (ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 ตั้งแต่ปี 2007)
ความสำเร็จในการแข่งขัน
แก้ทีม | 1996 (10) |
1998 (8) |
2000 (9) |
2002 (9) |
2004 (10) |
2007 (8) |
2008 (8) |
2010 (8) |
2012 (8) |
2014 (8) |
2016 (8) |
2018 (10) |
2020 (10) |
2022 (10) |
รวม |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ออสเตรเลีย[note 1] | ไม่ใช่สมาชิก เอเอฟเอฟ | × | × | × | × | × | 0 | ||||||||
บรูไน | GS | • | × | × | × | • | • | × | • | • | • | • | × | GS | 2 |
กัมพูชา | GS | • | GS | GS | GS | • | GS | • | • | • | GS | GS | GS | GS | 9 |
อินโดนีเซีย | 4th | 3rd | 2nd | 2nd | 2nd | GS | SF | 2nd | GS | GS | 2nd | GS | 2nd | SF | 14 |
ลาว | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | • | GS | GS | GS | 13 |
มาเลเซีย | 2nd | GS | 3rd | 4th | 3rd | SF | GS | 1st | SF | 2nd | GS | 2nd | GS | SF | 14 |
พม่า | GS | GS | GS | GS | 4th | GS | GS | GS | GS | GS | SF | GS | GS | GS | 14 |
ฟิลิปปินส์ | GS | GS | GS | GS | GS | GS | • | SF | SF | SF | GS | SF | GS | GS | 13 |
สิงคโปร์ | GS | 1st | GS | GS | 1st | 1st | SF | GS | 1st | GS | GS | GS | SF | GS | 14 |
ไทย | 1st | 4th | 1st | 1st | GS | 2nd | 2nd | GS | 2nd | 1st | 1st | SF | 1st | 1st | 14 |
ติมอร์-เลสเต | Part of Indonesia | × | GS | • | • | • | • | • | • | GS | GS | • | 3 | ||
เวียดนาม | 3rd | 2nd | 4th | 3rd | GS | SF | 1st | SF | GS | SF | SF | 1st | SF | 2nd | 14 |
- ตำแหน่ง
|
|
หมายเหตุ
- ↑ นับตั้งแต่เข้าร่วม เอเอฟเอฟ ในปี 2013, ออสเตรเลีย ไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน อย่างไรก็ตาม ออสเตรเลียได้เข้าแข่งขันใน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติเอเชียตะวันออก ในปี 2013.
รางวัล
แก้ปี | ผู้เล่นทรงคุณค่า | ผู้ทำประตูสูงสุด | ประตู | ผู้เล่นเยาวชนประจำรายการ | รางวัลแฟร์เพลย์ |
---|---|---|---|---|---|
Zainal Abidin Hassan | เนติพงษ์ ศรีทองอินทร์ | 7 | N/A (มอบครั้งแรกปี 2020) |
บรูไน | |
Nguyễn Hồng Sơn | มโย ไลง์ วีน | 4 | ไม่ได้รับรางวัล | ||
เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง | Gendut Doni Christiawan | 5 | มาเลเซีย | ||
วรวุฒิ ศรีมะฆะ | |||||
เทิดศักดิ์ ใจมั่น | Bambang Pamungkas | 8 | ไม่ได้รับรางวัล | ||
Lionel Lewis | Ilham Jaya Kesuma | 7 | |||
โนห์ อลัม ชาห์ | โนห์ อลัม ชาห์ | 10 | |||
Dương Hồng Sơn | Budi Sudarsono | 4 | ไทย | ||
Agu Casmir | |||||
ธีรศิลป์ แดงดา | |||||
Firman Utina | Safee Sali | 5 | ฟิลิปปินส์ | ||
Shahril Ishak | ธีรศิลป์ แดงดา | 5 | มาเลเซีย | ||
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | Safiq Rahim | 6 | เวียดนาม | ||
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | ธีรศิลป์ แดงดา | 6 | ไทย | ||
เหงียน กวาง หาย | อดิศักดิ์ ไกรษร | 8 | มาเลเซีย | ||
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | ธีรศิลป์ แดงดา | 4 | ปราตามา อาร์ฮัน | อินโดนีเซีย | |
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | |||||
Bienvenido Marañón | |||||
Safawi Rasid | |||||
2022 | ธีราทร บุญมาทัน | ธีรศิลป์ แดงดา เหงียน เตี๋ยน ลิญ |
6 | มาร์เซลิโน เฟอร์ดินัน | มาเลเซีย |
ผู้ฝึกสอนที่ชนะเลิศ
แก้ตารางอันดับตลอดกาล
แก้- ณ วันที่ 16 มกราคม 2023
อันดับ | ทีม | เข้าร่วม | เล่น | ชนะ | เสมอ | แพ้ | ประตูได้ | ประตูเสีย | ผลต่าง | คะแนน | ผลงานที่ดีที่สุด |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | ไทย | 14 | 85 | 54 | 21 | 10 | 195 | 68 | +127 | 183 | ชนะเลิศ (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022) |
2 | เวียดนาม | 14 | 79 | 41 | 22 | 16 | 161 | 77 | +84 | 145 | ชนะเลิศ (2008, 2018) |
3 | อินโดนีเซีย | 14 | 76 | 37 | 18 | 21 | 182 | 107 | +75 | 129 | รองชนะเลิศ (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020) |
4 | มาเลเซีย | 14 | 75 | 34 | 15 | 26 | 129 | 88 | +41 | 117 | ชนะเลิศ (2010) |
5 | สิงคโปร์ | 14 | 66 | 33 | 16 | 17 | 118 | 68 | +50 | 115 | ชนะเลิศ (1998, 2004, 2007, 2012) |
6 | พม่า | 14 | 52 | 15 | 11 | 26 | 78 | 110 | -32 | 56 | รอบรองชนะเลิศ (2004, 2016) |
7 | ฟิลิปปินส์ | 13 | 53 | 11 | 9 | 33 | 55 | 115 | –60 | 42 | รอบรองชนะเลิศ (2010, 2012, 2014, 2018) |
8 | กัมพูชา | 9 | 34 | 6 | 0 | 28 | 39 | 110 | –71 | 18 | รอบแบ่งกลุ่ม (8 ครั้ง) |
9 | ลาว | 13 | 45 | 2 | 6 | 37 | 32 | 170 | –138 | 12 | รอบแบ่งกลุ่ม (12 ครั้ง) |
10 | บรูไน | 2 | 8 | 1 | 0 | 7 | 3 | 37 | –34 | 3 | รอบแบ่งกลุ่ม (1996) |
11 | ติมอร์-เลสเต | 4 | 12 | 0 | 0 | 12 | 6 | 50 | –44 | 0 | รอบแบ่งกลุ่ม (2004, 2018, 2020) |
บันทึกและสถิติ
แก้ผู้ทำประตูสูงสุดโดยรวม
แก้- ณ วันที่ 16 มกราคม 2023
อันดับ | ผู้เล่น | ประตู |
---|---|---|
1 | ธีรศิลป์ แดงดา | 25 |
2 | โนห์ อลัม ชาห์ | 17 |
3 | วรวุฒิ ศรีมะฆะ | 15 |
เล กง วิญ | ||
5 | Lê Huỳnh Đức | 14 |
6 | Kurniawan Dwi Yulianto | 13 |
อดิศักดิ์ ไกรษร | ||
8 | Bambang Pamungkas | 12 |
เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง | ||
10 | Agu Casmir | 11 |
- ตัวหนา หมายถึงผู้เล่นที่ยังเล่นให้แก่ฟุตบอลทีมชาติอยู่
แชมป์มากที่สุด
แก้แชมป์ติดต่อกัน
แก้ชนะครั้งใหญ่ที่สุด
แก้- อินโดนีเซีย 13–1 ฟิลิปปินส์ (ณ วันที่ 23 ธันวาคม 2002 ที่ สนามกีฬาหลักเกอโลราบุงการ์โน ใน จาการ์ตา)
ผู้ฝึกสอนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด
แก้- Radojko Avramović – 3 ครั้ง ( สิงคโปร์, 2004, 2007 และ 2012)
ผู้เล่นที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด
แก้- สารัช อยู่เย็น – 4 ครั้ง ( ไทย, 2014, 2016, 2020, 2022)
ผู้ทำประตูสูงสุดในการแข่งขันครั้งเดียว
แก้- Noh Alam Shah – 10 ประตู ( สิงคโปร์, 2007)
ผู้ทำประตูสูงสุดในนัดเดียว
แก้- Noh Alam Shah – 7 ประตู (ในนัด สิงคโปร์ vs ลาว, 2007)
ผู้ทำประตูในการแข่งขันสูงสุด
แก้- ธีรศิลป์ แดงดา – 4 ครั้ง ( ไทย, 2008, 2012, 2016 และ 2020)
แฮตทริกครั้งแรกสุด
แก้- K. Sanbagamaran – 53 นาที (ในนัด มาเลเซีย vs ฟิลิปปินส์ ณ วันที่ 4 กันยายน 1996)
แฮตทริกเร็วที่สุด
แก้- ศรายุทธ ชัยคำดี – 4 นาที (ในนัด ไทย vs ติมอร์-เลสเต ณ วันที่ 12 ธันวาคม 2004)
ผู้เล่นที่อายุน้อยที่สุด
แก้- Zenivio – 16 ปี 7 เดือน 13 วัน (ในนัด ติมอร์-เลสเต vs ไทย ณ วันที่ 5 ธันวาคม 2021)
ผู้ทำประตูอายุน้อยที่สุด
แก้- Marselino Ferdinan – 18 ปี 3 เดือน 24 วัน (ในนัด อินโดนีเซีย vs ฟิลิปปินส์ ณ วันที่ 2 มกราคม 2023)
ผู้เล่นที่อายุมากที่สุด
แก้- Hassan Sunny – 38 ปี 9 เดือน 1 วัน (ในนัด สิงคโปร์ vs มาเลเซีย ณ วันที่ 3 มกราคม 2023)
ผู้ทำประตูอายุมากที่สุด
แก้- Aleksandar Đurić – 42 ปี 3 เดือน 7 วัน (ในนัด สิงคโปร์ vs มาเลเซีย ณ วันที่ 25 พฤศจิกายน 2012)
สถิติอื่น ๆ
แก้- อินโดนีเซีย (2004), ไทย (2008) และเวียดนาม (2022) ไม่เสียประตูเลย แม้แต่ลูกเดียวในรอบแบ่งกลุ่มในปีที่ระบุ
- ในฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2002 รอบชิงชนะเลิศ ยังคงเป็นรอบชิงชนะเลิศเพียงรายการเดียวที่ตัดสินแชมป์ด้วยลูกโทษ
การตลาด
แก้ปี | ชื่อลูกฟุตบอลอย่างเป็นทางการ | ผู้ผลิต |
---|---|---|
1996 | Adidas Questra | อาดิดาส |
1998 | Adidas Tricolore | อาดิดาส |
2000 | Adidas Tricolore | อาดิดาส |
2002 | Adidas Fevernova | อาดิดาส |
2004 | Adidas Roteiro | อาดิดาส |
2007 | Nike Total 90 Aerow II (Yellow winter) | ไนกี้ |
2008 | Nike Total 90 Omni (Yellow winter) | ไนกี้ |
2010 | Nike Total 90 Tracer (Yellow winter) | ไนกี้ |
2012 | Nike Maxim (Yellow winter) | ไนกี้ |
2014 | Mitre Delta V12S | ไมเตอร์ |
2016 | Mitre Delta Fluo Hyperseam (Yellow winter) | ไมเตอร์ |
2018 | Grand Sport Primero Mundo X Star | แกรนด์สปอร์ต |
2020 | Warrix Asean Pulse | วอริกซ์ |
2022 | Warrix Bersatu | วอริกซ์ |
2024 | Adidas Tiro Pro | อาดิดาส |
ผู้สนับสนุนในปัจจุบัน | |||
---|---|---|---|
พันธมิตรที่ปรากฎในชื่อการแข่งขัน | พันธมิตรการนำเสนอ | ผู้จัดอย่างเป็นทางการ | ผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการ |
|
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ Isu Mata FIFA Ranking Dalam Sejarah Kejohanan Piala AFF (ในภาษามลายู) - Football Tribe, 13 November 2016.
- ↑ Bossi, Dominic (31 January 2019). "Socceroos seeking entrance into 2020 Suzuki Cup". The Sydney Morning Herald. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 January 2019. สืบค้นเมื่อ 27 January 2019.
- ↑ "About AFF". aseanfootball.org. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 May 2020. สืบค้นเมื่อ 15 April 2019.
- ↑ "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.
- ↑ "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.
- ↑ "ฟุตบอลอาเซียน คัพ เปลี่ยนชื่อพร้อมรีเบรนด์โลโก้". พีพีทีวี. 29 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2024.
{{cite news}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.
- ↑ "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.
- ↑ "ฟุตบอลอาเซียน คัพ เปลี่ยนชื่อพร้อมรีเบรนด์โลโก้". พีพีทีวี. 29 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2024.
{{cite news}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "New format for AFF Suzuki Cup 2018". AFF – The Official Website Of The Asean Football Federation (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 December 2022. สืบค้นเมื่อ 2023-03-07.
- ↑ Noronha, Anselm (28 September 2021). "Singapore to host AFF Suzuki Cup 2020: Teams, how to watch & more | Goal.com". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 29 September 2021.
- ↑ "Thailand loses right to host tournaments". Bangkok Post. Bangkok Post Public Co. Ltd. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.
The country has also been denied the right to display its national flag at any such events (international football events).
- ↑ "Chairman Of PSSI: Regarding The Flag At AFF 2020, We Will Follow Whatever The Decision Is". VOI – Waktunya Merevolusi Pemberitaan (ภาษาอังกฤษ). 24 November 2021. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.
- ↑ "WADA confirms non-compliance of five Anti-Doping Organizations (7 October 2021)". World Anti-Doping Agency (ภาษาอังกฤษ). 7 October 2021. สืบค้นเมื่อ 4 December 2021.
- ↑ "New format confirmed for AFF Suzuki Cup". Football Channel Asia. 14 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2016. สืบค้นเมื่อ 12 December 2016.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- เว็บไซต์ทางการ
- AFF Cup ที่ RSSSF.com