ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน (อังกฤษ: ASEAN Football Federation Championship) หรือ เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (AFF Mitsubishi Electric Cup) หรือเรียกย่อกันว่า อาเซียนคัพ เป็นการแข่งขันฟุตบอลระหว่างประเทศในภูมิภาคอาเซียน จัดขึ้นทุก ๆ 2 ปี โดย สหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน (ASEAN Football Federation) หรือ เอเอฟเอฟ (AFF) เริ่มการแข่งขันครั้งแรกในปี ค.ศ. 1996 ภายใต้ชื่อ ไทเกอร์คัพ (Tiger Cup) เนื่องจากมีผู้สนับสนุนหลักคือ เบียร์ไทเกอร์ จากประเทศสิงคโปร์ ภายหลังในปี ค.ศ. 2007 เบียร์ไทเกอร์ได้ยกเลิกการสนับสนุน จึงเปลี่ยนชื่อเป็น อาเซียนฟุตบอลแชมเปียนชิพ แต่เปลี่ยนชื่อได้ 1 ปี ซูซูกิ ก็เข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่ จึงเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ (AFF Suzuki Cup) สืบมาจนถึงปี ค.ศ. 2022 มิตซูบิชิ อิเล็กทริค จึงเข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่แทน และเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ มาจนถึงปัจจุบัน
![]() สัญลักษณ์ใช้ตั้งแต่ ซูซูกิ คัพ 2018 | |
ก่อตั้ง | พ.ศ. 2539 |
---|---|
ภูมิภาค | อาเซียน (เอเอฟเอฟ) |
จำนวนทีม | 11 (รวม) 10 (รอบสุดท้าย) |
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน | ![]() (ชนะเลิศครั้งที่ 7) |
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด | ![]() (ชนะเลิศ 7 ครั้ง) |
เว็บไซต์ | affmitsubishielectriccup.com |
![]() | |
การแข่งขัน |
ผู้ชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนทั้ง 14 ครั้งนั้นมีทีมชนะเลิศเพียง 4 ชาติคือ ไทย 7 ครั้ง สิงคโปร์ 4 ครั้ง เวียดนาม 2 ครั้ง และมาเลเซีย 1 ครั้ง
ผู้สนับสนุน แก้
ปี | ผู้สนับสนุน | ชื่อการแข่งขัน |
---|---|---|
1996-2004 | เบียร์ไทเกอร์ | ไทเกอร์คัพ |
2007 | ไม่มีชื่อผู้สนับสนุน | เอเอฟเอฟ แชมเปียนชิพ |
2008-2020 | ซูซูกิ | เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ[1] |
2022 - ปัจจุบัน | มิตซูบิชิ อิเล็กทริค | เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ[2] |
ผลการแข่งขัน แก้
ปี | เจ้าภาพ | นัดชิงชนะเลิศ | นัดชิงอันดับ 3 | จำนวนทีม | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | อันดับที่ 3 | ผลการแข่งขัน | อันดับที่ 4 | ||||||
1996 | สิงคโปร์ | ไทย |
1–0 | มาเลเซีย |
เวียดนาม |
3–2 | อินโดนีเซีย |
10 | |||
1998 | เวียดนาม | สิงคโปร์ |
1–0 | เวียดนาม |
อินโดนีเซีย |
3–3 (ต่อเวลา) (ดวลลูกโทษ 5–4) |
ไทย |
8 | |||
2000 | ไทย | ไทย |
4–1 | อินโดนีเซีย |
มาเลเซีย |
3–0 | เวียดนาม |
9 | |||
2002 | อินโดนีเซีย สิงคโปร์ |
ไทย |
2–2 เวลาปกติ (4–2) ดวลลูกโทษ |
อินโดนีเซีย |
เวียดนาม |
2–1 | มาเลเซีย |
9 | |||
ปี | เจ้าภาพรอบแบ่งกลุ่ม | นัดชิงชนะเลิศ | รอบรองชนะเลิศอันดับ 3 หรือ แพ้รอบรองชนะเลิศ | จำนวนทีม | |||||||
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | อันดับที่ 3 | ผลการแข่งขัน | อันดับที่ 4 | ||||||
2004 | มาเลเซีย เวียดนาม |
สิงคโปร์ |
3–1 2–1 |
อินโดนีเซีย |
มาเลเซีย |
2–1 | พม่า |
10 | |||
ผลการแข่งขันรวม 5–2 | |||||||||||
2007 | สิงคโปร์ ไทย |
สิงคโปร์ |
2–1 1–1 |
ไทย |
มาเลเซีย และ เวียดนาม | 8 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||
2008 | อินโดนีเซีย ไทย |
เวียดนาม |
2–1 1–1 |
ไทย |
อินโดนีเซีย และ สิงคโปร์ | 8 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||
2010 | อินโดนีเซีย เวียดนาม |
มาเลเซีย |
3–0 1–2 |
อินโดนีเซีย |
ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม | 8 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 4–2 | |||||||||||
2012 | มาเลเซีย ไทย |
สิงคโปร์ |
3–1 0–1 |
ไทย |
มาเลเซีย และ ฟิลิปปินส์ | 8 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||
2014 | สิงคโปร์ เวียดนาม |
ไทย |
2–0 2–3 |
มาเลเซีย |
ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม | 8 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 4–3 | |||||||||||
2016 | พม่า ฟิลิปปินส์ |
ไทย |
1–2 2–0 |
อินโดนีเซีย |
พม่า และ เวียดนาม | 8 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||
ปี | นัดชิงชนะเลิศ | แพ้รอบรองชนะเลิศ | จำนวนทีม | ||||||||
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | |||||||||
2018 | เวียดนาม |
2–2 1–0 |
มาเลเซีย |
ฟิลิปปินส์ และ ไทย | 10 | ||||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 | |||||||||||
ปี | เจ้าภาพ | นัดชิงชนะเลิศ | แพ้รอบรองชนะเลิศ | จำนวนทีม | |||||||
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | |||||||||
2020[a] | สิงคโปร์[b] | ไทย[c] |
4–0 2–2 |
อินโดนีเซีย[c] |
สิงคโปร์ และ เวียดนาม | 10 | |||||
ผลการแข่งขันรวม 6–2 | |||||||||||
ปี | นัดชิงชนะเลิศ | แพ้รอบรองชนะเลิศ | จำนวนทีม | ||||||||
ชนะเลิศ | ผลการแข่งขัน | รองชนะเลิศ | |||||||||
2022 | ไทย |
2–2 1–0 |
เวียดนาม |
อินโดนีเซีย และ มาเลเซีย | 10 | ||||||
ผลการแข่งขันรวม 3–2 |
หมายเหตุ
- ↑ การแข่งขันได้ถูกเลื่อนการแข่งขันเนื่องจากสถานการณ์ การระบาดทั่วของโควิด-19
- ↑ เมื่อวันที่ 28 กันยายน 2021 ได้มีการประกาศว่าสิงค์โปร์จะเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 โดยจะจัดการแข่งขันเพียงประเทศเดียว[3]
- ↑ 3.0 3.1 เนื่องจากการไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดโดย องค์กรต่อต้านการใช้สารต้องห้ามโลก (WADA), ไทยและอินโดนีเซีย จะไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงตัวด้วยธงประจำชาติของพวกเขา[4][5] โดยจะมีผลตั้งแต่เดือนตุลาคม 2021[6]โดยไทยเลือกใช้โลโก้ของทีมชาติแทนธงชาติ ขณะที่อินโดนีเซียเลือกใช้ตราแผ่นดิน.
- ตั้งแต่ปี 2004 การแข่งขันรอบแพ้คัดออกใช้ระบบ 2 เลกโดยผลัดกันเป็นเหย้า - เยือน
- ตั้งแต่ปี 2007 ได้ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 โดยจะเรียงผู้ผ่านเข้ารอบตามลำดับตัวอักษร จนในปี 2010 ได้เริ่มใช้กฎประตูทีมเยือนแทน
- การแข่งขันปี 2018 ได้ปรับรูปแบบการแข่งขันใหม่คือ ทีมอันดับที่ 1 - 9 ที่จะไปรออยู่ในรอบแบ่งกลุ่มโดยอัตโนมัติส่วน 2 ทีมในอันดับสุดท้ายตามการจัดอันดับของการแข่งขันเมื่อปี 2016 มาแข่งกันก่อนในรอบคัดเลือกแบบ เหย้า – เยือนเพื่อหาตัวแทนให้ครบ 10 ทีมจากนั้นก็แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 5 ทีม แต่ละทีมจะได้เล่นเป็นทีมเหย้า 2 นัดและเยือนอีก 2 นัด[7]
สรุปทำเนียบแชมป์ แก้
ทีม | ชนะเลิศ | รองชนะเลิศ | อันดับที่สาม / รอบรองชนะเลิศ | อันดับที่สี่ | รวม 4 |
---|---|---|---|---|---|
ไทย | 7 (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022) | 3 (2007, 2008, 2012) | 1 (2018) | 1 (1998) | 12 |
สิงคโปร์ | 4 (1998, 2004, 2007, 2012) | - | 2 (2008, 2020) | - | 6 |
เวียดนาม | 2 (2008, 2018) | 2 (1998, 2022) | 7 (1996, 2002, 2007, 2010, 2014, 2016, 2020) | 1 (2000) | 12 |
มาเลเซีย | 1 (2010) | 3 (1996, 2014, 2018) | 5 (2000, 2004, 2007, 2012, 2022) | 1 (2002) | 10 |
อินโดนีเซีย | - | 6 (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020) | 3 (1998, 2008, 2022) | 1 (1996) | 10 |
ฟิลิปปินส์ | - | - | 4 (2010, 2012, 2014, 2018) | - | 4 |
พม่า | - | - | 1 (2016) | 1 (2004) | 2 |
รวม | 14 | 14 | 21 | 5 | 52 |
- * รอบรองชนะเลิศ (ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 ตั้งแต่ปี 2007)
ความสำเร็จในการแข่งขัน แก้
ทีม | 1996 (10) |
1998 (8) |
2000 (9) |
2002 (9) |
2004 (10) |
2007 (8) |
2008 (8) |
2010 (8) |
2012 (8) |
2014 (8) |
2016 (8) |
2018 (10) |
2020 (10) |
2022 (10) |
รวม |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ออสเตรเลีย[note 1] | ไม่ใช่สมาชิก เอเอฟเอฟ | × | × | × | × | × | 0 | ||||||||
บรูไน | GS | • | × | × | × | • | • | × | • | • | • | • | × | GS | 2 |
กัมพูชา | GS | • | GS | GS | GS | • | GS | • | • | • | GS | GS | GS | GS | 9 |
อินโดนีเซีย | 4th | 3rd | 2nd | 2nd | 2nd | GS | SF | 2nd | GS | GS | 2nd | GS | 2nd | SF | 14 |
ลาว | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | GS | • | GS | GS | GS | 13 |
มาเลเซีย | 2nd | GS | 3rd | 4th | 3rd | SF | GS | 1st | SF | 2nd | GS | 2nd | GS | SF | 14 |
พม่า | GS | GS | GS | GS | 4th | GS | GS | GS | GS | GS | SF | GS | GS | GS | 14 |
ฟิลิปปินส์ | GS | GS | GS | GS | GS | GS | • | SF | SF | SF | GS | SF | GS | GS | 13 |
สิงคโปร์ | GS | 1st | GS | GS | 1st | 1st | SF | GS | 1st | GS | GS | GS | SF | GS | 14 |
ไทย | 1st | 4th | 1st | 1st | GS | 2nd | 2nd | GS | 2nd | 1st | 1st | SF | 1st | 1st | 14 |
ติมอร์-เลสเต | Part of Indonesia | × | GS | • | • | • | • | • | • | GS | GS | • | 3 | ||
เวียดนาม | 3rd | 2nd | 4th | 3rd | GS | SF | 1st | SF | GS | SF | SF | 1st | SF | 2nd | 14 |
- ตำแหน่ง
|
|
หมายเหตุ
- ↑ นับตั้งแต่เข้าร่วม เอเอฟเอฟ ในปี 2013, ออสเตรเลีย ไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน อย่างไรก็ตาม ออสเตรเลียได้เข้าแข่งขันใน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติเอเชียตะวันออก ในปี 2013.
รางวัล แก้
ปี | ผู้เล่นทรงคุณค่า | ผู้ทำประตูสูงสุด | ประตู | ผู้เล่นเยาวชนประจำรายการ | รางวัลแฟร์เพลย์ |
---|---|---|---|---|---|
Zainal Abidin Hassan | เนติพงษ์ ศรีทองอินทร์ | 7 | N/A (มอบครั้งแรกปี 2020) |
บรูไน | |
Nguyễn Hồng Sơn | มโย ไลง์ วีน | 4 | ไม่ได้รับรางวัล | ||
เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง | Gendut Doni Christiawan | 5 | มาเลเซีย | ||
วรวุฒิ ศรีมะฆะ | |||||
เทิดศักดิ์ ใจมั่น | Bambang Pamungkas | 8 | ไม่ได้รับรางวัล | ||
Lionel Lewis | Ilham Jaya Kesuma | 7 | |||
โนห์ อลัม ชาห์ | โนห์ อลัม ชาห์ | 10 | |||
Dương Hồng Sơn | Budi Sudarsono | 4 | ไทย | ||
Agu Casmir | |||||
ธีรศิลป์ แดงดา | |||||
Firman Utina | Safee Sali | 5 | ฟิลิปปินส์ | ||
Shahril Ishak | ธีรศิลป์ แดงดา | 5 | มาเลเซีย | ||
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | Safiq Rahim | 6 | เวียดนาม | ||
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | ธีรศิลป์ แดงดา | 6 | ไทย | ||
เหงียน กวาง หาย | อดิศักดิ์ ไกรษร | 8 | มาเลเซีย | ||
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | ธีรศิลป์ แดงดา | 4 | ปราตามา อาร์ฮัน | อินโดนีเซีย | |
ชนาธิป สรงกระสินธ์ | |||||
Bienvenido Marañón | |||||
Safawi Rasid | |||||
2022 | ธีราทร บุญมาทัน | ธีรศิลป์ แดงดา เหงียน เตี๋ยน ลิญ |
6 | มาร์เซลิโน เฟอร์ดินัน | มาเลเซีย |
ผู้ทำประตูสูงสุดโดยรวม แก้
- ณ วันที่ 10 มกราคม 2023
อันดับ | ผู้เล่น | ประตู |
---|---|---|
1 | ธีรศิลป์ แดงดา | 25 |
2 | โนห์ อลัม ชาห์ | 17 |
3 | วรวุฒิ ศรีมะฆะ | 15 |
เล กง วิญ | ||
5 | Lê Huỳnh Đức | 14 |
6 | Kurniawan Dwi Yulianto | 13 |
อดิศักดิ์ ไกรษร | ||
8 | Bambang Pamungkas | 12 |
เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง | ||
10 | Agu Casmir | 11 |
- ตัวหนา หมายถึงผู้เล่นที่ยังเล่นให้แก่ฟุตบอลทีมชาติอยู่
ผู้ฝึกสอนที่ชนะเลิศ แก้
ตารางอันดับตลอดกาล แก้
- ณ วันที่ 2021
อันดับ | ทีม | เข้าร่วม | เล่น | ชนะ | เสมอ | แพ้ | ประตูได้ | ประตูเสีย | ผลต่าง | คะแนน | ผลงานที่ดีที่สุด |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | ไทย | 14 | 77 | 49 | 17 | 11 | 167 | 89 | +78 | 164 | ชนะเลิศ (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022) |
2 | เวียดนาม | 14 | 71 | 37 | 19 | 15 | 145 | 74 | +71 | 130 | ชนะเลิศ (2008, 2018) |
3 | อินโดนีเซีย | 14 | 69 | 35 | 14 | 20 | 175 | 122 | +53 | 119 | รองชนะเลิศ (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020) |
4 | สิงคโปร์ | 14 | 62 | 31 | 15 | 16 | 112 | 62 | +50 | 108 | ชนะเลิศ (1998, 2004, 2007, 2012) |
5 | มาเลเซีย | 14 | 69 | 30 | 15 | 24 | 120 | 81 | +39 | 105 | ชนะเลิศ (2010) |
6 | พม่า | 14 | 46 | 15 | 7 | 24 | 58 | 101 | -43 | 52 | รอบรองชนะเลิศ (2004, 2016) |
7 | ฟิลิปปินส์ | 13 | 44 | 10 | 4 | 30 | 47 | 50 | –3 | 34 | รอบรองชนะเลิศ (2010, 2012, 2014, 2018) |
8 | กัมพูชา | 9 | 30 | 4 | 0 | 26 | 29 | 102 | –73 | 12 | รอบแบ่งกลุ่ม (8 ครั้ง) |
9 | ลาว | 13 | 41 | 2 | 5 | 34 | 30 | 155 | –125 | 11 | รอบแบ่งกลุ่ม (12 ครั้ง) |
10 | บรูไน | 2 | 4 | 1 | 0 | 3 | 1 | 15 | –14 | 3 | รอบแบ่งกลุ่ม (1996) |
11 | ติมอร์-เลสเต | 4 | 12 | 0 | 0 | 12 | 6 | 50 | –44 | 0 | รอบแบ่งกลุ่ม (2004, 2018, 2020) |
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.
- ↑ "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.
- ↑ Noronha, Anselm (28 September 2021). "Singapore to host AFF Suzuki Cup 2020: Teams, how to watch & more | Goal.com". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 29 September 2021.
- ↑ "Thailand loses right to host tournaments". Bangkok Post. Bangkok Post Public Co. Ltd. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.
The country has also been denied the right to display its national flag at any such events (international football events).
- ↑ "Chairman Of PSSI: Regarding The Flag At AFF 2020, We Will Follow Whatever The Decision Is". VOI – Waktunya Merevolusi Pemberitaan (ภาษาอังกฤษ). 24 November 2021. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.
- ↑ "WADA confirms non-compliance of five Anti-Doping Organizations (7 October 2021)". World Anti-Doping Agency (ภาษาอังกฤษ). 7 October 2021. สืบค้นเมื่อ 4 December 2021.
- ↑ "New format confirmed for AFF Suzuki Cup". Football Channel Asia. 14 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2016. สืบค้นเมื่อ 12 December 2016.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- เว็บไซต์ทางการ
- AFF Cup ที่ RSSSF.com