ฟองเต้าหู้
ฟองเต้าหู้ (อังกฤษ: Tofu skin, Yuba, beancurd skin, beancurd sheet หรือ beancurd robes) เป็นผลิตภัณฑ์อาหารที่ทำจากถั่วเหลือง ระหว่างการต้มน้ำเต้าหู้ในกระทะก้นตื้น ผิวที่ประกอบด้วยสารประกอบเชิงซ้อนของโปรตีน-ลิพิดจากถั่วเหลืองจะก่อตัวขึ้นบนพื้นผิวของเหลว[2][3] ผิวจะถูกรวบรวมและทำให้แห้งเป็นแผ่นสีเหลืองที่เรียกว่าฟองเต้าหู้[4][5] เนื่องจากฟองเต้าหู้ไม่ได้ผลิตโดยใช้สารก่อการจับตัวเป็นก้อน โดยหลักการแล้วฟองเต้าหู้จึงไม่ใช่เต้าหู้ แต่ก็มีเนื้อสัมผัสและรสชาติที่คล้ายคลึงกับผลิตภัณฑ์เต้าหู้บางชนิด
 | |
| คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์) | |
|---|---|
| พลังงาน | 2,217 กิโลจูล (530 กิโลแคลอรี) |
7.2 g | |
| ใยอาหาร | 3.0 g |
32.1 g | |
| อิ่มตัว | 4.98 g |
| ไม่อิ่มตัวมีพันธะคู่เดี่ยว | 7.50 g |
| ไม่อิ่มตัวมีพันธะคู่หลายคู่ | 16.26 g |
50.4 g | |
| วิตามิน | |
| วิตามินเอ | (0%) 1 μg(0%) 7 μg |
| ไทอามีน (บี1) | (30%) 0.35 มก. |
| ไรโบเฟลวิน (บี2) | (10%) 0.12 มก. |
| ไนอาซิน (บี3) | (9%) 1.4 มก. |
(11%) 0.55 มก. | |
| วิตามินบี6 | (25%) 0.32 มก. |
| โฟเลต (บี9) | (10%) 38 μg |
| วิตามินอี | (16%) 2.4 มก. |
| วิตามินเค | (52%) 55 μg |
| แร่ธาตุ | |
| แคลเซียม | (21%) 210 มก. |
| เหล็ก | (64%) 8.3 มก. |
| แมกนีเซียม | (62%) 220 มก. |
| แมงกานีส | (163%) 3.43 มก. |
| ฟอสฟอรัส | (86%) 600 มก. |
| โพแทสเซียม | (18%) 840 มก. |
| โซเดียม | (1%) 12 มก. |
| สังกะสี | (52%) 4.9 มก. |
| องค์ประกอบอื่น | |
| น้ำ | 6.9 g |
| เส้นใยอาหารที่ละลายน้ำ | 0.6 g |
| เส้นใยอาหารที่ไม่ละลายน้ำ | 2.4 g |
| ไบโอติน（บี7） | 37.3 µg |
Vitamin E showed only α-tocopherol[1] | |
| ประมาณร้อยละคร่าว ๆ โดยใช้การแนะนำของสหรัฐสำหรับผู้ใหญ่ | |
| ฟองเต้าหู้ | |||||||||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ภาษาจีน | 腐皮 | ||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | ผิวเต้าหู้ | ||||||||||||
| |||||||||||||
| ชื่อภาษาจีน 2 | |||||||||||||
| ภาษาจีน | 豆腐皮 | ||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | ผิวเต้าหู้ | ||||||||||||
| |||||||||||||
| ชื่อภาษาเกาหลี | |||||||||||||
| ฮันกึล | 두부껍질 | ||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | ผิวเต้าหู้ | ||||||||||||
| |||||||||||||
| ชื่อภาษาญี่ปุ่น | |||||||||||||
| คันจิ | 湯葉 | ||||||||||||
| คานะ | ゆば | ||||||||||||
การใช้ฟองเต้าหู้ได้รับการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรเป็นครั้งแรกในจีน เกาหลี และญี่ปุ่นในศตวรรษที่ 16 มีการใช้กันอย่างแพร่หลายทั้งแบบสด หมัก หรือตากแห้งในอาหารจีน เกาหลี และญี่ปุ่น
คลังภาพ แก้
-
ฟองเต้าหู้มักขายในรูปแผ่นแห้ง -
ฟองเต้าหู้เสิร์ฟในฐานะอาหารจานหลักในเกียวโต -
ฟองเต้าหู้ม้วนเป็นอาหารประเภทติ่มซำ -
ฟองเต้าหู้รูปแท่งถูกปรุงเป็นอาหารในจาน
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ Ministry of Health, Labour and Welfare Japanese Dietary Intake Standards (2015 Edition)
- ↑ Shurtleff, William; Aoyagi, Akiko (2004). "History of Yuba". History of Soybeans and Soyfoods: 1100 B.C. to the 1980s. Soyinfo Center. สืบค้นเมื่อ 2021-02-18.
- ↑ BEAN SKIN (腐竹) ; A PRODUCT OF BLOOD & SWEAT FROM THE MAKERS. Journal of the Hong Kong Branch of the Royal Asiatic Society. Vol. 17. 1977.
- ↑ Shurtleff, William; Aoyagi, Akiko (2012). History of Yuba – The Film That Forms atop Heated Soymilk (1587–2012). Lafayette, California: Soyinfo Center.
- ↑ Shurtleff, William; Aoyagi, Akiko (1983). The Book of Tofu. Berkeley, California: Ten Speed Press.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ฟองเต้าหู้
- About Tofu Skin เก็บถาวร 2021-06-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน