พระมหาพิชัยมงกุฎ

(เปลี่ยนทางจาก พระมหามงกุฏ)

พระมหาพิชัยมงกุฎ เป็นหนึ่งในห้าของเครื่องเบญจราชกกุธภัณฑ์[1] อันเป็นเครื่องทรงในพระมหากษัตริย์แห่งพระราชอาณาจักรสยามตั้งแต่สมัยโบราณ จนถึงปัจจุบัน

พระมหาพิชัยมงกุฎ

พระมหาพิชัยมงกุฎ
ตราสัญลักษณ์
รายละเอียด
สำหรับ ไทย
 ไทย
ผลิตเมื่อพ.ศ. 2325
ผู้ครอบครองพระมหากษัตริย์ไทย
น้ำหนักสุทธิ7.3 กิโลกรัม
วัตถุดิบหลักทองคำลงยาบริสุทธิ์
อัญมณีสำคัญพระมหาวิเชียรมณี
ซุ้มเฉลิมพระเกียรติในงานฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี พุทธศักราช 2549 แสดงภาพจำลองพระมหาพิชัยมงกุฎ

ประวัติ แก้

เครื่องประดับพระเศียรองค์แรก สร้างขึ้นในรัชกาลที่ 1 ในปีพุทธศักราช 2325 ทำด้วยทองคำลงยาบริสุทธิ์ ประดับเพชร เฉพาะองค์พระมหามงกุฎ ไม่รวมพระกรรเจียกจอน สูง 51 ซ.ม. ถ้ารวมพระกรรเจียกจอนสูง 66 ซ.ม. มีน้ำหนักถึง 7.3 กิโลกรัม ที่ยอดประดับเพชรเม็ดใหญ่ ซึ่งรัชกาลที่ 4 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้หามาจากเมืองกัลกัตตา ประเทศอินเดีย มาประดับที่ยอดพระมหามงกุฎ พระราชทานนามเพชรเม็ดนั้นว่า "พระมหาวิเชียรมณี"[2][3]

สถาบันการศึกษาที่ใช้พระมหามงกุฎเป็นสัญลักษณ์ แก้

การใช้พระมหามงกุฎหรือพระมหาพิชัยมงกุฎ เป็นเครื่องหมายประจำสถาบันการศึกษานั้น ต้องได้รับพระบรมราชานุญาตจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ปัจจุบัน มีสถาบันการศึกษาที่ใช้พระมหามงกุฎหรือพระมหาพิชัยมงกุฎดังนี้

สถาบันอุดมศึกษา แก้

โรงเรียน แก้

อ้างอิง แก้

  1. "เบญจราชกกุธภัณฑ์ ของล้ำค่าของปวงชนชาวไทย". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-07-18. สืบค้นเมื่อ 2011-07-09.
  2. "พระมหาพิชัยมงกุฎ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-10-07. สืบค้นเมื่อ 2011-07-09.
  3. "พระมหาพิชัยมงกุฎ". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-05-12. สืบค้นเมื่อ 2011-07-09.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้