วิกิพีเดีย

แนวรบด้านตะวันตก (สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง)

สำหรับในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ดูที่ แนวรบด้านตะวันตก (สงครามโลกครั้งที่สอง)

แนวรบด้านตะวันตก (อังกฤษ: Western Front) คือเขตสงครามหลักในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง หลังสงครามอุบัติในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1914 กองทัพเยอรมันเปิดแนวรบด้านตะวันตกด้วยการบุกครองเบลเยียมและลักเซมเบิร์ก จากนั้นยังสามารถยึดครองแคว้นอุตสาหกรรมที่สำคัญของฝรั่งเศส ฝ่ายตั้งรับพลิกสถานการณ์ได้อย่างมากหลังยุทธการที่แม่น้ำมาร์น หลังการแข่งขันสู่ทะเล ทั้งสองฝ่ายต่างยึดที่มั่นตามแนวสนามเพลาะคดเคี้ยวและมีการเสริมความมั่นคงอย่างแน่นหนา ลากตั้งแต่ทะเลเหนือต่อเนื่องไปจนแนวชายแดนฝรั่งเศสด้านที่ติดกับสวิตเซอร์แลนด์ โดยมีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยยกเว้นต้นปี 1917 และในปี 1918

แนวรบด้านตะวันตก
ส่วนหนึ่งของ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

ตามเข็มนาฬิกาจากซ้ายบน: ทหารราบไอริชในสนามเพลาะ ไม่กี่อึดใจก่อนบุกในยุทธการที่แม่น้ำซอมม์วันแรก; ทหารบริติชนำตัวสหายร่วมรบที่ได้รับบาดเจ็บจากสนามรบในยุทธการที่แม่น้ำซอมม์วันแรก; ทหารหนุ่มชาวเยอรมันพร้อมอาวุธปืนเล็กยาว 98อา-เกเวร์ ระหว่างยุทธการที่แก็งชี; ทหารราบอเมริกันบุกบังเกอร์เยอรมัน; เครื่องบินทิ้งระเบิดหนักโกทา เก.4; รถถังอเมริกันและเรโนลต์ เอฟที-17 กำลังเคลื่อนที่ในป่าอาร์กอนมุ่งหน้าสู่แนวหน้าระหว่างการรุกมิวส์-อาร์กอน วันที่ 26 กันยายน 1918
วันที่4 สิงหาคม 1914 – 11 พฤศจิกายน 1918<br (4 ปี 3 เดือน 1 สัปดาห์)
สถานที่
เบลเยียม, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของฝรั่งเศส, อาลซัส-ลอแรน และภาคตะวันตกของเยอรมนี
ผล
คู่สงคราม

ฝ่ายสัมพันธมิตร:
ฝรั่งเศส ฝรั่งเศส

สหราชอาณาจักร จักรวรรดิบริติช

 สหรัฐ
(หลังปี 1917)
 เบลเยียม
ราชอาณาจักรอิตาลี อิตาลี
(หลังปี 1915)[8]
 โปรตุเกส
(หลังปี 1916)[9]
จักรวรรดิรัสเซีย รัสเซีย
(ถึงปี​ 1917)[10]

ไทย สยาม[11]

ฝ่ายมหาอำนาจกลาง:
 เยอรมนี

 ออสเตรีย-ฮังการี
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
กำลัง
15,900,000
 13,250,000[12]
ความสูญเสีย
  • ทหารสูญเสีย:
7,500,000
  • 4,808,000
  • 2,264,200
  • 286,330
  • 93,100
  • 22,120
  • 15,000
  • 4,542[b]
  • 19
  • พลเรือนสูญเสีย:
  • 534,500
  • ทหารสูญเสีย:
5,500,000
  • 5,490,300
  • 19,295[19]
  • พลเรือนสูญเสีย:
  • 424,000[c]
บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ระหว่างปี 1915 ถึง 1917 เกิดการบุกใหญ่หลายครั้งในแนวรบด้านนี้ มีการระดมยิงปืนใหญ่และการบุกโดยใช้ทหารราบปริมาณมาก อย่างไรก็ตามด้วยการปักหลักในที่มั่น การวางปืนกล รั้วลวดหนาม และปืนใหญ่ล้วนก่อให้เกิดกำลังพลสูญเสียใหญ่หลวงระหว่างการเข้าตีและการตีโต้ตอบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผลจึงไม่มีการบุกอย่างสำคัญ การบุกครั้งที่มีกำลังพลสูญเสียมากที่สุด ได้แก่ ยุทธการที่แวร์เดิง (ปี 1916) มีกำลังพลสูญเสียรวม 700,000 นาย (ประมาณการ), ยุทธการที่แม่น้ำซอม (ค.ศ. 1916) มีกำลังพลสูญเสียกว่า 1,000,000 นาย (ประมาณการ) และ ยุทธการที่ปอสเชินดาเลอ หรือยุทธการที่อีปส์ครั้งที่สาม (ปี 1917) มีกำลังพลสูญเสีย 487,000 นาย (ประมาณการ)

เพื่อยุติภาวะอับจนของการสงครามสนามเพลาะในแนวรบด้านตะวันตก ต่างฝ่ายต่างทดลองเทคโนโลยีทางทหารใหม่ ๆ รวมทั้ง แก๊สพิษ อากาศยาน และรถถัง การใช้ยุทธวิธีที่ดีขึ้นและการอ่อนกำลังของกองทัพทั้งสองฝ่ายในแนวรบด้านตะวันตกทำให้สถานการณ์กลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้งในปี 1918 การรุกฤดูใบไม้ผลิของเยอรมันในปี 1918 เกิดขึ้นได้จากสนธิสัญญาเบรสท์-ลีตอฟสก์ที่ยุติการสู้รบในแนวรบด้านตะวันออกระหว่างฝ่ายมหาอำนาจกลางกับรัสเซียและโรมาเนีย กองทัพเยอรมันใช้การระดมยิงปืนใหญ่ "เฮอร์ริเคน" สั้น ๆ แต่เข้มข้น และยุทธวิธีแทรกซึม ทำให้สามารถเคลื่อนที่ไปได้เกือบ 100 กิโลเมตรทางทิศตะวันตก นับเป็นการบุกได้มากที่สุดนับแต่ปี 1914 แต่ผลไม่เด็ดขาด

การบุกของฝ่ายสัมพันธมิตรที่หยุดไม่ได้ในการรุกร้อยวันปี 1918 ทำให้กองทัพเยอรมันล่มสลายอย่างฉับพลันและโน้มน้าวให้ผู้บังคับบัญชาฝ่ายเยอรมันเชื่อว่าหลีกเลี่ยงความปราชัยไม่พ้น รัฐบาลเยอรมันยอมจำนนในการสงบศึกวันที่ 11 พฤศจิกายน 1918 โดยมีการชำระสะสางเงื่อนไขสันติภาพในสนธิสัญญาแวร์ซายในปี 1919

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Canada in the First World War and the Road to Vimy Ridge". Veteran Affairs Canada. 1992. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-11-09. สืบค้นเมื่อ 5 December 2006.
  2. ↑ "First World War 1914–1918". Australian War Memorial. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-05-16. สืบค้นเมื่อ 5 December 2006.
  3. ↑ Corrigan 1999, p. 57.
  4. ↑ Nicholson 2007, p. 237.
  5. ↑ "New Zealand and the First World War – Overview". New Zealand's History Online. สืบค้นเมื่อ 26 January 2007.
  6. ↑ Uys, I.S. "The South Africans at Delville Wood". The South south African Military History Society. สืบค้นเมื่อ 26 January 2007.
  7. ↑ McLaughlin 1980, p. 49.
  8. ↑ "2nd Battle of the Marne". Spartacus Educational. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-11-15. สืบค้นเมื่อ 7 January 2009.
  9. ↑ Rodrigues, Hugo. "Portugal in World War I". The First World War. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 September 2007. สืบค้นเมื่อ 26 January 2007. ดูเพิ่มที่โปรตุเกสในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
  10. ↑ Cockfield 1999, p. ix.
  11. ↑ "Thailand in the First World War". สืบค้นเมื่อ 10 December 2013. ดูเพิ่มที่ประเทศสยามในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
  12. ↑ 12.0 12.1 ILO 1925, p. 29.
  13. ↑ SWO 1922, p. 742.
  14. ↑ Ayres 1919, p. 105.
  15. ↑ Hosch 2010, p. 219.
  16. ↑ Tucker et al. 1999.
  17. ↑ 17.0 17.1 Maurel 2001, §1.
  18. ↑ Massimiliano, Fassero (2015). "The II Italian Corps deployment on the Western Front during the First World War (April 1918-May 1919)" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2020-01-21. สืบค้นเมื่อ 6 March 2019. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  19. ↑ Jones, Ian (May 2019). "The Austro-Hungarian Divisions on the Western Front, 1918" (PDF). สืบค้นเมื่อ 6 March 2019. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  20. ↑ Grebler & Winkler 1940, p. 78.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แนวรบด้านตะวันตก (สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง)
 

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แนวรบด้านตะวันตก_(สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง)&oldid=11438077"