การรุกร้อยวัน

การรุกร้อยวัน เป็นชุดการรุกครั้งใหญ่ของฝ่ายสัมพันธมิตรระหว่างเดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน 1918 การรุกเริ่มขึ้นในยุทธการที่อาเมียงในเดือนสิงหาคม ก่อนฝ่ายสัมพันธมิตรจะไล่ยึดพื้นที่ที่ฝ่ายมหาอำนาจกลางยึดได้ช่วงการรุกฤดูใบไม้ผลิ ตามด้วยการรุกผ่านแนวฮินเดินบวร์ค ท้ายที่สุดการรุกร้อยวัน ร่วมกับการปฏิวัติภายในประเทศบีบบังคับให้ฝ่ายเยอรมันยอมสงบศึกในเดือนพฤศจิกายน อันเป็นการสิ้นสุดแนวรบด้านตะวันตกในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ทั้งนี้ชื่อ "การรุกร้อยวัน" ไม่ได้หมายถึงยุทธการหรือกลยุทธ์ใดเป็นพิเศษ แต่หมายถึงชัยชนะอย่างต่อเนื่องของฝ่ายสัมพันธมิตรช่วงท้ายสงคราม

การรุกร้อยวัน
ส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันตก ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
การรุกของฝ่ายสัมพันธมิตร ช่วงปลายปี 1918
วันที่ 8 สิงหาคม – 11 พฤศจิกายน 1918 สถานที่ อาเมียง ฝรั่งเศส ถึงมงส์ เบลเยียม ผล ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะ สงครามโลกครั้งที่หนึ่งสิ้นสุด แนวรบด้านตะวันตก และจักรวรรดิเยอรมันล่มสลาย
คู่สงคราม
ฝรั่งเศส จักรวรรดิบริติช สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ แคนาดา ออสเตรเลีย อินเดีย นิวฟันด์แลนด์ นิวซีแลนด์ แอฟริกาใต้ สหรัฐอเมริกา เบลเยียม อิตาลี โปรตุเกส สยาม	เยอรมนี ออสเตรีย-ฮังการี
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
แฟร์ดีน็อง ฟ็อช ฟีลิป เปแต็ง ดักลาส เฮก จอห์น เจ. เพอร์ชิง สมเด็จพระเจ้าอัลแบร์ที่ 1 แห่งเบลเยียม	เพาล์ ฟ็อน ฮินเดินบวร์ค เอริช ลูเดินดอร์ฟ วิลเฮ็ล์ม เกรอเนอร์
กำลัง
กำลังพล ณ 11 พฤศจิกายน 1918: ป. 2,559,000 ป. 1,900,000 ป. 1,900,000 ป. 190,000	กำลังพล ณ 11 พฤศจิกายน 1918: ป. 3,562,000
ความสูญเสีย
18 กรกฎาคม – 11 พฤศจิกายน: 1,070,000 531,000 412,000 127,000	18 กรกฎาคม – 11 พฤศจิกายน: 1,172,075 เสียชีวิต ~100,000+ ราย บาดเจ็บ 685,733 ราย ถูกจับ 386,342 ราย ปืนใหญ่ 6,700 กระบอก เพิ่มเติม กำลังพลและมะเทียเรียลที่ฝ่ายเยอรมันยึดได้จากชาติต่าง ๆ บริติช: เชลย 188,700 คน, ปืน 2,840 กระบอก ฝรั่งเศส: เชลย 139,000 คน, ปืน 1,880 กระบอก สหรัฐ: เชลย 44,142 คน, ปืน 1,481 กระบอก เบลเยียม: เชลย 14,500 คน, ปืน 414 กระบอก 17,500 เสียชีวิต 2,500 ราย บาดเจ็บ 10,000 ราย ถูกจับ 5,000 ราย

เดือนมีนาคม 1918 กองทัพเยอรมันเริ่มการรุกฤดูใบไม้ผลิเพื่อเอาชนะฝ่ายสัมพันธมิตรให้ได้ก่อนสหรัฐจะเข้าร่วมเต็มตัว แต่ความพ่ายแพ้ในยุทธการที่มาร์นครั้งที่สองในเดือนกรกฎาคม ทำให้ฝ่ายเยอรมันสั่งถอนทัพ ด้านแฟร์ดีน็อง ฟ็อช ผู้บัญชาการสูงสุดฝ่ายสัมพันธมิตรสั่งเริ่มการรุกกลับโดยได้รับกำลังสนับสนุนจากสหรัฐและบริเตน เดือนสิงหาคม ฟ็อชกับดักลาส เฮก ผู้บัญชาการทัพบริเตนตัดสินใจโจมตีที่แม่น้ำซอมม์ ใกล้เมืองอาเมียงเพื่อขับไล่ทัพเยอรมันออกจากทางรถไฟอาเมียง–ปารีสที่สำคัญ ชัยชนะของฝ่ายสัมพันธมิตรในครั้งนี้ทำให้ฝ่ายเยอรมันเริ่มถอยทัพกลับไปที่แนวฮินเดินบวร์ค อันเป็นปราการแน่นหนาที่ฝ่ายเยอรมันสร้างขึ้นในปี 1916 ปลายเดือนกันยายน ฝ่ายสัมพันธมิตรเอาชนะทัพเยอรมันในยุทธการที่คลองแซ็ง-ก็องแต็งและเจาะผ่านแนวฮินเดินบวร์คได้สำเร็จ

เดือนตุลาคม ฝ่ายเยอรมันเสียดินแดนที่ยึดได้ตั้งแต่ปี 1914 มากขึ้นเรื่อย ๆ การเสียทางรถไฟแม็ส–บรูชที่ใช้ส่งกำลังและยุทธภัณฑ์ยิ่งทำให้ทัพเยอรมันเสียขวัญกำลังใจมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ทั้งสองฝ่ายยังคงสู้รบกันต่อไปจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนเวลา 11 นาฬิกาของวันที่ 11 พฤศจิกายน 1918 ซึ่งการสงบศึกมีผลบังคับใช้