อำเภอไชโย
ไชโย เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดอ่างทอง
อำเภอไชโย | |
---|---|
การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
• อักษรโรมัน | Amphoe Chaiyo |
![]() วัดไชโยวรวิหาร ในเขตเทศบาลตำบลเกษไชโย | |
คำขวัญ: หมูทุบลือเลื่อง พระเครื่องเกษไชโย ผักตบโชว์จักสาน มะกรูดหวานเชื่อมใจ | |
![]() แผนที่จังหวัดอ่างทอง เน้นอำเภอไชโย | |
พิกัด: 14°38′57″N 100°28′43″E / 14.64917°N 100.47861°E | |
ประเทศ | ![]() |
จังหวัด | อ่างทอง |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 72.326 ตร.กม. (27.925 ตร.ไมล์) |
ประชากร (2565) | |
• ทั้งหมด | 22,202 คน |
• ความหนาแน่น | 306.97 คน/ตร.กม. (795.0 คน/ตร.ไมล์) |
รหัสไปรษณีย์ | 14140 |
รหัสภูมิศาสตร์ | 1502 |
ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอไชโย หมู่ที่ 4 ถนนสายเอเชีย กิโลเมตรที่ 110 ตำบลจรเข้ร้อง อำเภอไชโย จังหวัดอ่างทอง 14140 |
![]() |
ที่ตั้งและอาณาเขต แก้
อำเภอไชโยมีอาณาเขตติดต่อใกล้เคียงดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอพรหมบุรี (จังหวัดสิงห์บุรี)
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับอำเภอท่าวุ้ง อำเภอเมืองลพบุรี (จังหวัดลพบุรี) อำเภอบ้านแพรก และอำเภอมหาราช (จังหวัดพระนครศรีอยุธยา)
- ทิศใต้ ติดต่อกับอำเภอเมืองอ่างทอง
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอโพธิ์ทอง
ประวัติ แก้
บ้านไชโยสันนิษฐานว่าอาจตั้งขึ้นเมื่อราวปี พ.ศ. 2128 ในคราวที่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชและสมเด็จพระเอกาทศรถได้กรีธาทัพไปรบกับทัพของพระเจ้าเชียงใหม่ในบริเวณที่เป็นอำเภอไชโย ซึ่งจากประวัติศาสตร์ปรากฏว่ามีเพียงชื่อ "บ้านชะไว" และ"บ้านสระเกษ" เท่านั้น พระยาโบราณราชธานินทร์ (พร เดชะคุปต์) สันนิษฐานว่าบ้านไชโยตั้งขึ้นหลังเสร็จสิ้นสงครามดังกล่าว และเพราะเหตุที่ชนะทัพพระเจ้าเชียงใหม่จึงได้ชื่อว่า "บ้านไชโย"
อำเภอไชโยนี้เดิมชาวบ้านเรียกว่า อำเภอบ้านมะขาม เมื่อบ้านไชโยตั้งเป็นอำเภอเมื่อประมาณปี พ.ศ. 2439 โดยทางราชการได้นำชื่อวัดและหมู่บ้านตำบลไชโยมาเป็นชื่ออำเภอ ส่วนชื่ออำเภอบ้านมะขามก็ยกเลิกไป และแม้ที่ว่าการอำเภอจะตั้งอยู่ที่ตำบลจรเข้ร้องก็ไม่ได้ชื่อว่าอำเภอจรเข้ร้อง กลับได้ชื่อว่า อำเภอไชโย เพราะถือว่าชื่อไชโยเป็นสิริมงคลมากกว่า
- วันที่ 19 มิถุนายน 2430 พระพุทธรูปใหญ่วัดไชโย ซึ่งเป็นของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ชำรุดทรุดโทรมยังไม่แล้วเสร็จ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงพระราชดำริที่จะสถาปนาให้แล้วเสร็จสมบูรณ์ จึงโปรดเกล้าฯ ให้สถาปนาพระพุทธรูปใหญ่ขึ้นใหม่ให้เท่าของเก่า[1]
- วันที่ 10 มิถุนายน 2490 ตั้งตำบลจรเข้ร้อง แยกออกจากตำบลชัยฤทธิ์ ตั้งตำบลหลักฟ้า แยกออกจากตำบลตรีณรงค์ และตั้งตำบลชะไว แยกออกจากตำบลตรีณรงค์[2]
- วันที่ 28 พฤศจิกายน 2499 จัดตั้งสุขาภิบาลจรเข้ร้อง ในท้องที่บางส่วนของตำบลจรเข้ร้อง[3]
- วันที่ 24 ธันวาคม 2506 จัดตั้งสุขาภิบาลเกษไชโย ในท้องที่บางส่วนของตำบลไชโย[4]
- วันที่ 30 ธันวาคม 2516 เปลี่ยนแปลงเขตสุขาภิบาลจรเข้ร้อง[5] เพื่อความเหมาะสมในการทะนุบำรุงท้องถิ่นและบริหารกิจการของท้องถิ่น โดยเพิ่มพื้นที่บางส่วนของตำบลชัยภูมิ บางส่วนของตำบลหลักฟ้า บางส่วนของตำบลชัยฤทธิ์ และบางส่วนของตำบลชะไว
- วันที่ 25 ธันวาคม 2539 ยกฐานะจากสภาตำบลชัยฤทธิ์ (เฉพาะนอกเขตสุขาภิบาลจรเข้ร้อง) เป็น องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์[6]
- วันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ยกฐานะจากสุขาภิบาลจรเข้ร้อง และสุขาภิบาลเกษไชโย เป็นเทศบาลตำบลจรเข้ร้อง และเทศบาลตำบลเกษไชโย ตามลำดับ[7] ด้วยผลของกฎหมาย
- วันที่ 15 ตุลาคม 2542 ยกฐานะจากสภาตำบลเทวราช และสภาตำบลราชสถิตย์ เป็น องค์การบริหารส่วนตำบลเทวราช และองค์การบริหารส่วนตำบลราชสถิตย์[8] ตามลำดับ
- วันที่ 1 กรกฎาคม 2547 ยุบสภาตำบลชัยภูมิ สภาตำบลชะไว สภาตำบลจรเข้ร้อง สภาตำบลหลักฟ้า สภาตำบลตรีณรงค์ รวมกับเทศบาลตำบลจรเข้ร้อง และยุบสภาตำบลไชโย รวมกับเทศบาลตำบลเกษไชโย[9]
- วันที่ 30 ตุลาคม 2550 เปลี่ยนชื่อเทศบาลตำบลจรเข้ร้อง เป็นเทศบาลตำบลไชโย[10]
การแบ่งเขตการปกครอง แก้
การปกครองส่วนภูมิภาค แก้
อำเภอไชโยแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 9 ตำบล 51 หมู่บ้าน ได้แก่
ลำดับ | อักษรไทย | อักษรโรมัน | จำนวนหมู่บ้าน | จำนวนประชากร (ธันวาคม 2565)[11] |
---|---|---|---|---|
1. | จรเข้ร้อง | Chorakhe Rong | 7
|
2,847
|
2. | ไชยภูมิ | Chaiyaphum | 8
|
3,295
|
3. | ชัยฤทธิ์ | Chaiyarit | 6
|
3,165
|
4. | เทวราช | Thewarat | 7
|
1,948
|
5. | ราชสถิตย์ | Ratchasathit | 7
|
2,266
|
6. | ไชโย | Chaiyo | 7
|
2,761
|
7. | หลักฟ้า | Lak Fa | 3
|
1,488
|
8. | ชะไว | Chawai | 3
|
2,967
|
9. | ตรีณรงค์ | Tri Narong | 3
|
1,488
|
การปกครองส่วนท้องถิ่น แก้
ท้องที่อำเภอไชโยประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 5 แห่ง ได้แก่
- เทศบาลตำบลไชโย ครอบคลุมพื้นที่ตำบลจรเข้ร้อง ตำบลไชยภูมิ ตำบลหลักฟ้า ตำบลชะไว และตำบลตรีณรงค์ทั้งตำบล รวมถึงบางส่วนของหมู่ที่ 1, 4 ของตำบลชัยฤทธิ์
- เทศบาลตำบลเกษไชโย ครอบคลุมพื้นที่ตำบลไชโยทั้งตำบล (สุขาภิบาลเกษไชโยเดิม)[4][7][9]
- องค์การบริหารส่วนตำบลชัยฤทธิ์ ครอบคลุมพื้นที่หมู่ 2–3, 5–6 และบางส่วนของหมู่ที่ 1, 4 ของตำบลชัยฤทธิ์
- องค์การบริหารส่วนตำบลเทวราช ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเทวราชทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลราชสถิตย์ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลราชสถิตย์ทั้งตำบล
อ้างอิง แก้
- ↑ "เรื่องพระพุทธรูปใหญ่วัดไชโย" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 4 (11): 82–83. June 19, 1887.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งตำบลในจังหวัดต่าง ๆ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 64 (26 ง): 1114–1433. June 10, 1947. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-11-09. สืบค้นเมื่อ 2019-10-09.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จัดตั้งสุขาภิบาลจรเข้ร้อง อำเภอไชโย จังหวัดอ่างทอง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 73 (99 ง): (ฉบับพิเศษ) 87-88. November 28, 1956.
- ↑ 4.0 4.1 "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จัดตั้งสุขาภิบาลเกษไชโย อำเภอไชโย จังหวัดอ่างทอง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 80 (121 ง): 2744–2745. December 24, 1963.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง เปลี่ยนแปลงเขตสุขาภิบาลจรเข้ร้อง อำเภอไชโย จังหวัดอ่างทอง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 90 (179 ง): (ฉบับพิเศษ) 78-80. December 30, 1973.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบล" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 113 (ตอนพิเศษ 52 ง): 1–365. December 24, 1996. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-25. สืบค้นเมื่อ 2022-01-11.
- ↑ 7.0 7.1 "พระราชบัญญัติเปลี่ยนแปลงฐานะของสุขาภิบาลเป็นเทศบาล พ.ศ. ๒๕๔๒" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 116 (9 ก): 1–4. 24 กุมภาพันธ์ 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-04-09. สืบค้นเมื่อ 2020-06-26.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบล" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 116 (ตอนพิเศษ 82 ง): 3–38. October 15, 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-25. สืบค้นเมื่อ 2022-01-11.
- ↑ 9.0 9.1 "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง รวมสภาตำบลกับเทศบาล" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 121 (ตอนพิเศษ 75 ง): 10–14. July 9, 2004.
- ↑ "เปลี่ยนชื่อ เทศบาลตำบลจรเข้ร้อง ไปเป็น เทศบาลตำบลไชโย". October 30, 2007.
{{cite journal}}
: Cite journal ต้องการ|journal=
(help) - ↑ "ระบบสารสนเทศเพื่อการบริหาร". stat.bora.dopa.go.th.