ฮีเลียม (อังกฤษ: Helium) เป็นธาตุเคมีที่มีสัญลักษณ์ว่า He และมีเลขอะตอมเท่ากับ 2 ฮีเลียมเป็นแก๊สไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส ไม่เป็นพิษ เฉื่อย มีอะตอมเดี่ยวซึ่งถูกจัดให้อยู่ในหมู่แก๊สมีสกุลบนตารางธาตุ จุดเดือดและจุดหลอมเหลวของฮีเลียม มีค่าต่ำสุดกว่าบรรดาธาตุทั้งหมดในตารางธาตุ และมันจะปรากฏในอยู่รูปของแก๊สเท่านั้น ยกเว้นในสภาวะที่เย็นยิ่งยวด

ฮีเลียม, 00He
A clear tube with a red light emanating from it
ฮีเลียม
Pronunciation/ˈhliəm/ (HEE-lee-əm)
Appearanceเป็นแก๊สไม่มีสี มันจะเรืองแสงสีส้มแดงขณะที่อยู่ในสนามไฟฟ้าแรงดันสูง
Standard atomic weight Ar°(He)
  • 4.002602±0.000002
  • 4.0026±0.0001 (abridged)[1]
ฮีเลียม in the periodic table
Hydrogen Helium
Lithium Beryllium Boron Carbon Nitrogen Oxygen Fluorine Neon
Sodium Magnesium Aluminium Silicon Phosphorus Sulfur Chlorine Argon
Potassium Calcium Scandium Titanium Vanadium Chromium Manganese Iron Cobalt Nickel Copper Zinc Gallium Germanium Arsenic Selenium Bromine Krypton
Rubidium Strontium Yttrium Zirconium Niobium Molybdenum Technetium Ruthenium Rhodium Palladium Silver Cadmium Indium Tin Antimony Tellurium Iodine Xenon
Caesium Barium Lanthanum Cerium Praseodymium Neodymium Promethium Samarium Europium Gadolinium Terbium Dysprosium Holmium Erbium Thulium Ytterbium Lutetium Hafnium Tantalum Tungsten Rhenium Osmium Iridium Platinum Gold Mercury (element) Thallium Lead Bismuth Polonium Astatine Radon
Francium Radium Actinium Thorium Protactinium Uranium Neptunium Plutonium Americium Curium Berkelium Californium Einsteinium Fermium Mendelevium Nobelium Lawrencium Rutherfordium Dubnium Seaborgium Bohrium Hassium Meitnerium Darmstadtium Roentgenium Copernicium Nihonium Flerovium Moscovium Livermorium Tennessine Oganesson
-

He

Ne
ไฮโดรเจนฮีเลียมลิเทียม
Groupgroup 18 (noble gases)
Periodperiod 1
Block  s-block
Electron configuration1s2
Electrons per shell2
Physical properties
Phase at STPแก๊ส
Melting point(at 2.5 MPa) 0.95 K ​(−272.20 °C, ​−457.96 °F)
Boiling point4.222 K ​(−268.928 °C, ​−452.070 °F)
Density (at STP)0.1786 g/L
when liquid (at m.p.)0.145 g/cm3
when liquid (at b.p.)0.125 g/cm3
Triple point2.177 K, ​5.043 kPa
Critical point5.1953 K, 0.22746 MPa
Heat of fusion0.0138 kJ/mol
Heat of vaporization0.0829 kJ/mol
Molar heat capacity5R/2 = 20.78[2] J/(mol·K)
Vapor pressure (defined by ITS-90)
P (Pa) 1 10 100 1 k 10 k 100 k
at T (K)     1.23 1.67 2.48 4.21
Atomic properties
Oxidation states0
ElectronegativityPauling scale: ไม่มีข้อมูล
Covalent radius28 pm
Van der Waals radius140 pm
Color lines in a spectral range
Color lines in a spectral range
Spectral lines of ฮีเลียม
Other properties
Natural occurrenceprimordial
Crystal structure ​เฮกซะโกนัลปิดบรรจุ
Speed of sound972 m/s
Thermal conductivity0.1513 W/(m⋅K)
Magnetic orderingไดอะแมกเนติก[3]
CAS Number7440-59-7
History
Discoveryปิแอร์ แจนส์เซน, นอร์แมน ล็อกเยอร์ (1868)
First isolationวิลเลียม แรมเซย์, เพอร์ ทีโอดอร์ คลีฟ, อับราฮัม แลงเล็ต (1895)
Isotopes of ฮีเลียม
Main isotopes[4] Decay
abun­dance half-life (t1/2) mode pro­duct
3He 0.0002% stable
4He 99.9998% stable
หมวดหมู่ Category: ฮีเลียม
| references
ฮีเลียม

ประวัติการค้นพบ แก้

มีการค้นพบฮีเลียม เมื่อ ค.ศ. 1868 ในบรรยากาศรอบดวงอาทิตย์ โดย โจเซฟ นอร์มัน ล็อกเยอร์ เขาได้ทำการทดลองโดยการส่องดวงอาทิตย์สังเกตเห็นเส้นสีเหลืองในสเปคตรัมของดวงอาทิตย์ ซึ่งไม่สอดคล้องกับธาตุใด ๆ ที่รู้จักกันบนโลก ล็อกเยอร์ ใช้คำศัพท์ภาษากรีกที่เรียกดวงอาทิตย์ (เฮลิออส : Helios) มาตั้งชื่อธาตุนี้ ว่า ฮีเลียม (Helium) นอกจากนี้ เซอร์ วิลเลียม แรมเซย์ ได้ค้นพบฮีเลียมบนโลก (ค.ศ. 1895) โดยเป็นส่วนประกอบที่อยู่ในแร่ยูเรนิไนท์ ซึ่งมีเส้นสเปกตรัมตรงกับที่สังเกตจากดวงอาทิตย์

ฮีเลียมที่มีอยู่ในเอกภพ มีมากเป็นอันดับสองรองจากไฮโดรเจน และมีปริมาณหนาแน่นในดาวฤกษ์ ซึ่งถูกสังเคราะห์ได้จากไฮโดรเจนนั่นเอง โดยอาศัยปฏิกิริยานิวเคลียร์ฟิวชั่น แม้ว่าฮีเลียมจะปรากฏในบรรยากาศของโลกเพียงหนึ่งส่วนใน 186,000 ส่วน (0.0005%) และมีปริมาณน้อยที่ปรากฏในแร่กัมมันตรังสี โลหะจากอุกกาบาต และน้ำพุแร่ และฮีเลียมปริมาณสูงพบได้ในฐานะส่วนประกอบ (มากถึง 7.6%) ในก๊าซธรรมชาติในสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะในรัฐเท็กซัส นิวเม็กซิโก แคนซัส โอคลาโฮมา แอริโซนา และยูทาห์ นอกจากนั้นพบใน อัลจีเรีย แคนาดา สหพันธรัฐรัสเซีย โปแลนด์ และกาตาร์

การใช้ประโยชน์ แก้

อ้างอิง แก้

  1. "Standard Atomic Weights: Helium". CIAAW. 1983.
  2. Shuen-Chen Hwang, Robert D. Lein, Daniel A. Morgan (2005). "Noble Gases". Kirk Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. Wiley. pp. 343–383. doi:10.1002/0471238961.0701190508230114.a01.
  3. Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition, CRC press.
  4. Kondev, F. G.; Wang, M.; Huang, W. J.; Naimi, S.; Audi, G. (2021). "The NUBASE2020 evaluation of nuclear properties" (PDF). Chinese Physics C. 45 (3): 030001. doi:10.1088/1674-1137/abddae.
  5. Standard Atomic Weights 2013. Commission on Isotopic Abundances and Atomic Weights