รางวัลเอซีเอ็ม เอ. เอ็ม. ทัวริง (อังกฤษ: ACM A. M. Turing Award) เป็นรางวัลที่นับว่ามีเกียรติที่สุดในด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์จากสมาคมคอมพิวเตอร์เอซีเอ็ม[2] โดยจะให้กับบุคคลที่สร้างผลงานที่มีคุณค่ามหาศาลและมีประโยชน์ในระยะยาวกับสาขา จนกระทั่งปัจจุบันนี้ นักวิจัยส่วนใหญ่ที่ได้รับรางวัลทัวริงเป็นนักวิทยาการคอมพิวเตอร์ ถูกตั้งชื่อตาม อลัน ทัวริง ที่เป็นนักคณิตศาสตร์และเป็นหนึ่งในบุคคลที่ได้รับการยกย่องให้เป็นบิดาของวิทยาการคอมพิวเตอร์ยุคใหม่

รางวัลเอซีเอ็มทัวริง
รูปปั้นอลัน ทัวริง ของ Stephen Kettle ที่ Bletchley Park
รางวัลสำหรับผลงานที่โดดเด่นใน วิทยาการคอมพิวเตอร์
ประเทศสหรัฐ
จัดโดยสมาคมคอมพิวเตอร์เอซีเอ็ม (ACM)
รางวัล1,000,000 ดอลลาร์สหรัฐ[1]
รางวัลแรก1966; 58 ปีที่แล้ว (1966)
รางวัลสุดท้าย2021
เว็บไซต์amturing.acm.org

รางวัลทัวริงนี้ได้รับการยกย่อง (โดยบุคคลส่วนใหญ่) ให้เป็นรางวัลโนเบลสำหรับวิทยาการคอมพิวเตอร์ รางวัลนี้มีบริษัทอินเทล และกูเกิลเป็นผู้สนับสนุนหลัก โดยผู้รับรางวัลจะได้รางวัลเงินสด 250,000 ดอลลาร์สหรัฐอีกด้วย ก่อนหน้าที่กูเกิลจะเข้ามาร่วมเป็นผู้สนับสนุน อินเทลให้รางวัล 100,000 ดอลลาร์สหรัฐสำหรับผู้รับรางวัล[3]

รายชื่อผู้รับรางวัลทัวริง

แก้
ปี ผู้รับรางวัล รูปถ่าย สถาบันที่สังกัด
1966 แอลัน เพอร์ลิส มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน
1967 มัวริส วิลค์ส   มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์
1968 ริชาร์ด แฮมมิง เบลล์ แลบส์
1969 มาร์วิน มินสกี   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
1970 เจมส์ เอช. วิลคินสัน ศูนย์ปฏิบัติการฟิสิกส์แห่งชาติ
1971 จอห์น แม็กคาร์ที   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
1972 เอดส์เกอร์ ดับเบิลยู. ดิจก์สตรา   Centrum Wiskunde & Informatica,
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีไอนด์โฮเฟิน
1973 ชาร์ลส์ แบชแมน   General Electric Research Laboratory (ปัจจุบันอยู่ภายใต้ Groupe Bull, an Atos company)
1974 โดนัลด์ คนูธ   สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย,
Center for Communications Research, Center for Communications and Computing, Institute for Defense Analyses,
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
1975 อัลเลน เนเวลล์ RAND Corporation,
มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน
เฮอร์เบิร์ต เอ. ไซมอน  
1976 ไมเคิล โอ. แรบิน   มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน
ดานา สกอตต์   มหาวิทยาลัยชิคาโก
1977 จอห์น แบกคัส   ไอบีเอ็ม
1978 โรเบิร์ต ดับเบิลยู. ฟลอยด์ มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน,
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
1979 เคนเนท อี. ไอเวอร์สัน ไอบีเอ็ม
1980 โทนี ฮอร์   Queen's University Belfast,
มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด
1981 เอดการ์ เอฟ. คอดด์ ไอบีเอ็ม
1982 สคีเฟน คุก   มหาวิทยาลัยโทรอนโต
1983 Ken Thompson   เบลล์ แลบส์
เดนนิส ริตชี  
1984 นิกเคลาส์ เวิร์ท   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
มหาวิทยาลัยแห่งซือริช,
สถาบันเทคโนโลยีแห่งสหพันธ์สวิส ซือริช
1985 ริชาร์ด เอ็ม. คาร์ป   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์
1986 จอห์น ฮอปคอฟต์   มหาวิทยาลัยคอร์เนล
รอเบิร์ต ทาร์จัน   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
มหาวิทยาลัยคอร์เนล,
มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์
1987 จอห์น ค็อก ไอบีเอ็ม
1988 Ivan Sutherland   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด,
มหาวิทยาลัยแห่งยูทาห์,
สถาบันเทคโนโลยีแคลิฟอร์เนีย
1989 William Kahan   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์
1990 Fernando J. Corbató   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
1991 Robin Milner มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
มหาวิทยาลัยเอดินบะระ
1992 Butler Lampson   PARC,
DEC
1993 Juris Hartmanis   General Electric Research Laboratory (ปัจจุบันอยู่ภายใต้ Groupe Bull, an Atos company)
Richard E. Stearns  
1994 Edward Feigenbaum   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
Raj Reddy   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน
1995 Manuel Blum   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์
1996 Amir Pnueli   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
Tel Aviv University,
Weizmann Institute of Science
1997 Douglas Engelbart   SRI International,
Tymshare,
McDonnell Douglas,
Bootstrap Institute/Alliance,[4]
The Doug Engelbart Institute
1998 Jim Gray   ไอบีเอ็ม,
ไมโครซอฟท์
1999 Fred Brooks   ไอบีเอ็ม,
มหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนา แชเปิลฮิลล์
2000 Andrew Yao   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์,
มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน
2001 Ole-Johan Dahl Norwegian Computing Center
Kristen Nygaard  
2002 Ron Rivest   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
Adi Shamir  
Leonard Adleman   มหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย
2003 Alan Kay   มหาวิทยาลัยแห่งยูทาห์,
PARC,
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด,
Atari,
แอปเปิล ATG,
Walt Disney Imagineering,
Viewpoints Research Institute,
HP Labs
2004 Vint Cerf   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส,
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด, ดาร์ปา,
MCI (ปัจจุบันอยู่ภายใต้ Verizon),
CNRI, กูเกิล
Bob Kahn   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์,
Bolt Beranek and Newman,
ดาร์ปา,
CNRI
2005 Peter Naur   Regnecentralen (ปัจจุบันอยู่ภายใต้ ฟูจิตสึ),
มหาวิทยาลัยโคเปนเฮเกน
2006 Frances Allen   ไอบีเอ็ม
2007 Edmund M. Clarke   มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด,
มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน
E. Allen Emerson   มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
Joseph Sifakis   French National Centre for Scientific Research
2008 Barbara Liskov   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
2009 Charles P. Thacker   PARC,
DEC,
ไมโครซอฟท์ Research
2010 Leslie Valiant   มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด
2011 Judea Pearl[5]   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส
2012 Silvio Micali   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
Shafi Goldwasser   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์,
Weizmann Institute of Science
2013 เลสลี่ แลมพอร์ต   Massachusetts Computer Associates (ปัจจุบันอยู่ภายใต้ Essig PLM),
SRI International,
DEC,
คอมแพค (ปัจจุบันอยู่ภายใต้ เอชพี),
ไมโครซอฟท์ Research
2014 Michael Stonebraker   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์,
สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์
2015 Whitfield Diffie   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
Martin Hellman  
2016 ทิม เบอร์เนิร์ส-ลี   องค์การวิจัยนิวเคลียร์ยุโรป,
สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์,
เวิลด์ไวด์เว็บคอนซอร์เทียม
2017 John L. Hennessy   มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
David Patterson   มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์
2018 Yoshua Bengio   Université de Montréal,
Mila
เจฟฟรีย์ ฮินตัน   มหาวิทยาลัยโทรอนโต,
มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย แซนดีเอโก,
มหาวิทยาลัยคาร์เนกีเมลลอน,
มหาวิทยาลัยคอลเลจลอนดอน,
มหาวิทยาลัยเอดินบะระ,
Google AI
อียาน เลอเกิง   ห้องทดลองเบล,
มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก,
เมตา เอไอ
2019 Edwin Catmull   มหาวิทยาลัยแห่งยูทาห์,
พิกซาร์,
วอลต์ดิสนีย์แอนิเมชันสตูดิโอส์
Pat Hanrahan   พิกซาร์,
มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน,
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
2020 Alfred Aho เบลล์ แลบส์,
มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย
Jeffrey Ullman เบลล์ แลบส์,
มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน,
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
2021 แจ็ก ดองการ์รา   Argonne National Laboratory,
Oak Ridge National Laboratory,
มหาวิทยาลัยแห่งเแมนเชสเตอร์,
มหาวิทยาลัยเทกซัสเอแอนด์เอ็ม Institute for Advanced Study,
มหาวิทยาลัยแห่งเทนเนสซี
2022 Robert Metcalfe   สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์,
มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด,
XEROX PARC,
มหาวิทยาลัยเท็กซัส ออสติน
2023 อาวี วิกเดอร์สัน   สถาบันเพื่อการศึกษาชั้นสูง, มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน, มหาวิทยาลัยฮีบรูแห่งเยรูซาเลม

อ้างอิง

แก้
  1. Cacm Staff (2014). "ACM's Turing Award prize raised to $1 million". Communications of the ACM. 57 (12): 20. doi:10.1145/2685372.
  2. "A. M. Turing Award". ACM. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 12, 2009. สืบค้นเมื่อ November 5, 2007.
  3. "ACM's Turing Award Prize Raised to $1 Million". ACM. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 23, 2015. สืบค้นเมื่อ November 13, 2014.
  4. "The Doug Engelbart Institute". The Doug Engelbart Institute. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 14, 2012. สืบค้นเมื่อ June 17, 2012.
  5. Pearl, Judea (2011). The Mechanization of Causal Inference: A "mini" Turing Test and Beyond (mp4). ACM Turing Award Lectures. doi:10.1145/1283920. ISBN 978-1-4503-1049-9.

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้