ทิวเขาพนมดงรัก
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
ทิวเขาพนมดงรัก (เขมร: ជួរភ្នំដងរែក) เป็นทิวเขาที่ทอดตัวในแนวตะวันออก-เฉียงเหนือ เป็นพรมแดนกั้นระหว่างประเทศไทยกับประเทศกัมพูชาและประเทศลาว ชื่อ พนมดงรัก ในภาษาไทยมาจากชื่อในภาษากูยและภาษาเขมรว่า พนมด็องแรก แปลว่า "ภูเขาไม้คาน"
ทิวเขาพนมดงรัก | |
---|---|
ทิวเขาพนมดงรัก เมื่อมองจากทางทิศตะวันออก ของผามออีแดง ประเทศไทย | |
จุดสูงสุด | |
ยอด | ภูขี้สุข |
ความสูง เหนือระดับน้ำทะเล | 753 เมตร (2,470 ฟุต) |
ข้อมูลเชิงขนาด | |
ยาว | 300 กม. (186 ไมล์) ตะวันออก/ตะวันตก |
กว้าง | 40 กม. (25 ไมล์) เหนือ/ใต้ |
ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ | |
ประเทศ | ไทย, กัมพูชา และ ลาว |
พิกัดเทือกเขา | 14°20.25′N 103°55′E / 14.33750°N 103.917°E |
ข้อมูลทางธรณีวิทยา | |
อายุหิน | ยุคจูแรสซิก |
ประเภทหิน | หินทราย และ หินทรายแป้ง |
พนม มาจากภาษาเขมร แปลว่า ภูเขา
ด็องแรก หรือ ด็องแระ มาจากภาษากูย แปลว่า ไม้คาน
ทิวเขามีจุดเริ่มต้นที่ช่องตะโกเป็นเส้นแบ่งเขตจังหวัดระหว่าง อำเภอโนนดินแดง จังหวัดบุรีรัมย์ กับ อำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว ทิวเขาทอดยาวไปทางทิศตะวันออก เป็นเส้นแบ่งเขตจังหวัดระหว่าง อำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์ กับ อำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว เมื่อถึงหลักเขตแดนที่ 28 เป็นเส้นแบ่งเขตแดนระหว่างประเทศไทยกับประเทศกัมพูชาโดยตลอด ในเขตอำเภอละหานทราย จังหวัดบุรีรัมย์ และ อำเภอตาพระยา จังหวัดสระแก้ว และไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ผ่านหลักเขตแดนที่ 26 ผ่านช่องจันทร์ชะฮอมไปทางตะวันออก เข้าเขตอำเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร์ ผ่านหลักเขตแดนที่ 24 ไปทางทิศตะวันออก ผ่านหลักเขตแดนที่ 21 (ช่องเหา) เข้าเขตอำเภอกาบเชิง จังหวัดสุรินทร์ ผ่านหลักเขตแดนที่ 2 (ช่องดาระกา) ในเขตอำเภอบัวเชด จังหวัดสุรินทร์ จนไปเข้าเขตอำเภอภูสิงห์ จังหวัดศรีสะเกษ ผ่านอำเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ เข้าเขตอำเภอน้ำยืน อำเภอนาจะหลวย จังหวัดอุบลราชธานี อำเภอบุณฑริก อำเภอสิรินธร ไปเข้าเขตอำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งเป็นแนวแบ่งเขตระหว่างประเทศไทยกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว จากนั้นทิวเขาขึ้นไปทางทิศเหนือ จนลงสู่แม่น้ำโขงซึ่งสิ้นสุดทิวเขาพนมดงรัก ในเขตอำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ทิวเขามีความยาวประมาณ 635 กิโลเมตร[1]
อ้างอิง
แก้- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ไทย เล่ม ๓ (อักษร น-ม) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพมหานคร : เดอะ เบสท์ เพรส แอนด์ ครีเอชั่น, ๒๕๖๐. (แก้ไขปรับปรุงข้อมูลเมื่อ พ.ศ. ๒๕๖๓)