แขวงรองเมือง

แขวงในเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

รองเมือง เป็นแขวงหนึ่งของเขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร

แขวงรองเมือง
การถอดเสียงอักษรโรมัน
 • อักษรโรมันKhwaeng Rong Mueang
มุมมองทางอากาศของสถานีรถไฟหัวลำโพงในเวลาเย็น ถนนด้านขวาซึ่งขนานไปกับสถานีคือถนนรองเมือง
มุมมองทางอากาศของสถานีรถไฟหัวลำโพงในเวลาเย็น ถนนด้านขวาซึ่งขนานไปกับสถานีคือถนนรองเมือง
แผนที่เขตปทุมวัน เน้นแขวงรองเมือง
แผนที่เขตปทุมวัน เน้นแขวงรองเมือง
ประเทศ ไทย
เขตปกครองพิเศษกรุงเทพมหานคร
เขตปทุมวัน
พื้นที่[1]
 • ทั้งหมด1.300 ตร.กม. (0.502 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (2566)[2]
 • ทั้งหมด15,198 คน
 • ความหนาแน่น11,690.77 คน/ตร.กม. (30,279.0 คน/ตร.ไมล์)
รหัสไปรษณีย์10330
รหัสภูมิศาสตร์100701
สารานุกรมประเทศไทย ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย

ประวัติ แก้

แขวงรองเมืองตั้งชื่อตามถนนรองเมืองซึ่งเริ่มจากถนนพระรามที่ 4 ไปทางทิศเหนือในแนวขนานกับสถานีรถไฟหัวลำโพง แล้วไปสิ้นสุดที่ถนนพระรามที่ 1 เชิงสะพานกษัตริย์ศึก รวมระยะทางประมาณ 900 เมตร ซึ่งปัจจุบันได้ปรับเส้นทางให้รถวิ่งได้ทางเดียว และแบ่งออกเป็น 2 ส่วน เส้นทางจากถนนพระรามที่ 1 ให้รถวิ่งไปทางทิศใต้เท่านั้น ส่วนเส้นทางจากถนนพระรามที่ 4 ให้รถวิ่งไปทางทิศเหนือเท่านั้น โดยทั้ง 2 ส่วนจะบรรจบกันที่สามแยกที่เชื่อมต่อกับถนนเจริญเมือง และจะบังคับให้เดินรถไปทางทิศตะวันออกตามแนวถนนเจริญเมือง ไปยังถนนจารุเมืองหรือถนนบรรทัดทอง

ชื่อถนนรองเมืองตั้งเพื่อเป็นเกียรติแก่พระยาอินทราธิบดีสีหราชรองเมือง (หม่อมราชวงศ์ลพ สุทัศน์) ขุนนางในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ท่านเป็นหนึ่งในขุนนางในสมัยนั้นที่ร่วมสร้างถนนหลายแห่งในเขตบางรักเพื่อการลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ เช่น ถนนสี่พระยา, ถนนเดโช, ถนนสุรวงศ์ เป็นต้น ถนนรองเมืองเริ่มก่อสร้างใน พ.ศ. 2445 จนแล้วเสร็จและมีพิธีเปิดถนนในวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2447[3]

ภูมิศาสตร์ แก้

แขวงรองเมืองมีพื้นที่ประมาณ 1.301 ตารางกิโลเมตร ถือเป็นพื้นที่เมืองและศูนย์กลางทางเศรษฐกิจแห่งหนึ่งของกรุงเทพมหานคร

แขวงที่อยู่ติดกับแขวงรองเมืองได้แก่ (เรียงตามเข็มนาฬิกาจากทิศเหนือ)

แขวงนี้มีชุมชนอย่างน้อย 4 แห่ง เช่น ชุมชนตรอกสลักหิน, ชุมชนวัดดวงแข, ชุมชนแฟลตรถไฟ, ชุมชนจรัสเมือง เป็นต้น ในชุมชนดังกล่าวมีจุดหมายตาอย่างน้อย 7 แห่ง[5]

นอกจากนี้ แขวงรองเมืองยังเป็นที่ตั้งของภัตตาคารหลายแห่งด้วย[5] บางแห่งได้รับการจัดอยู่ในประเภทบีบกูร์ม็องจากมิชลินไกด์[6]

อ้างอิง แก้

  1. กองยุทธศาสตร์บริหารจัดการ. สำนักยุทธศาสตร์และประเมินผล. กรุงเทพมหานคร. "จำนวนประชากร พื้นที่ ความหนาแน่น จำนวนบ้าน จำแนกตามแขวง ในเขตกรุงเทพมหานคร 2563." สถิติกรุงเทพมหานครประจำปี 2563.
  2. กรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย. "รายงานสถิติจำนวนประชากรและบ้าน ประจำปี พ.ศ. 2566." [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statyear/#/TableTemplate4/Area/statpop?yymm=66&ccDesc=กรุงเทพมหานคร&topic=statpop&ccNo=10&rcodeNo=1007&rcodeDesc=เขตปทุมวัน 2566. สืบค้น 18 กุมภายพันธ์ 2567.
  3. Kanthika Sriudom, 2006. “King Chulalongkorn’s Blessings for Modern Bangkok.” Journal of Muang Boran 32, 1 (Jan.-Mar. 2006): 36-49.
  4. "ข้อมูลแขวงรองเมือง เขตปทุมวัน กรุงเทพมหานคร" [Information of Rong Mueang subdistrict, Pathum Wan district, Bangkok]. ThaiTambon. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-09-03. สืบค้นเมื่อ 2021-04-05.
  5. 5.0 5.1 pimchanok (2016-02-01). "เช็คอิน "7 รองเมือง" ชมถิ่นวิถีสุข" [Check in "7 Rong Mueang" watch the places of happiness]. Thaihealth. สืบค้นเมื่อ 2019-09-03.
  6. Hsiao, Tina (2019-06-06). "Jay Oh: Enjoy Late Night Comfort Food with Good Friends". Michelin Guilde. สืบค้นเมื่อ 2019-09-04.

13°44′41.8″N 100°31′19.9″E / 13.744944°N 100.522194°E / 13.744944; 100.522194