เทนเนสซีน
เทนเนสซีน (อังกฤษ: Tennessine) เป็นธาตุในกลุ่มโลหะหลังทรานซิชัน ที่มีเลขอะตอมเท่ากับ 117 และมีสัญลักษณ์ Ts เคยมีชื่อชั่วคราวในระบบ IUPAC คือ "อูนอูนเซปเทียม" (สัญลักษณ์ธาตุ Uus) และมีชื่อชั่วคราวอีกชื่อตามพยากรณ์ของดมีตรี เมนเดเลเยฟว่า "เอกา-แอสทาทีน" (eka-astatine) ถูกค้นพบในปี ค.ศ. 2010 โดยนักวิทยาศาสตร์ในโครงการการร่วมมือระหว่างรัสเซีย-อเมริกาที่เมืองดุบนา ประเทศรัสเซีย ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 IUPAC เสนอชื่อ เทนเนสซีน (tennessine; สัญลักษณ์ธาตุ Ts) เป็นชื่อทางการของธาตุนี้ ชื่อ "เทนเนสซีน" มาจากชื่อรัฐเทนเนสซี ประเทศสหรัฐอเมริกา[7]
เทนเนสซีน | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
การอ่านออกเสียง | /ˈtɛnəsiːn/[1] | |||||
รูปลักษณ์ | ไม่แน่ชัด อาจจะมีสีคล้ำโลหะ | |||||
เลขมวล | [294] | |||||
เทนเนสซีนในตารางธาตุ | ||||||
| ||||||
หมู่ | group 17 (halogens) | |||||
คาบ | คาบที่ 7 | |||||
บล็อก | บล็อก-p | |||||
การจัดเรียงอิเล็กตรอน | [Rn] 5f14 6d10 7s2 7p5 (predicted)[2] | |||||
จำนวนอิเล็กตรอนต่อชั้น | 2, 8, 18, 32, 32, 18, 7 (คาดว่า) | |||||
สมบัติทางกายภาพ | ||||||
วัฏภาค ณ STP | ของแข็ง (คาดว่า)[2][3] | |||||
จุดหลอมเหลว | 623–823 K (350–550 °C, 662–1022 (คาดว่า)[2] °F) | |||||
จุดเดือด | 883 K (610 °C, 1130 (คาดว่า)[2] °F) | |||||
ความหนาแน่น (ใกล้ r.t.) | 7.1–7.3 (extrapolated)[3] g/cm3 | |||||
สมบัติเชิงอะตอม | ||||||
เลขออกซิเดชัน | (−1), (+1), (+3), (+5) (predicted)[4][2] | |||||
รัศมีอะตอม | empirical: 138 (คาดว่า)[3] pm | |||||
รัศมีโคเวเลนต์ | 156–157 (extrapolated)[3] pm | |||||
สมบัติอื่น | ||||||
เลขทะเบียน CAS | 54101-14-3 | |||||
ประวัติศาสตร์ | ||||||
การค้นพบ | สถาบันร่วมเพื่อการวิจัยนิวเคลียร์ ห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอว์เรนซ์ ลิเวอร์มอร์ ห้องปฏิบัติการแห่งชาติโอ๊กริดจ์ (2010) | |||||
ไอโซโทปของเทนเนสซีน | ||||||
ไม่มีหน้า แม่แบบ:กล่องข้อมูลไอโซโทปของเทนเนสซีน | ||||||
ประวัติ
แก้ก่อนการค้นพบ
แก้ในปี 2004 ที่สถาบันร่วมวิจัยนิวเคลียร์ในเมืองดุบนา ประเทศรัสเซียได้มีการค้นคว้าเกี่ยวกับธาตุที่ 117 (หรือเรียกอีกอย่างว่า มี 117 โปรตอนในนิวเคลียส) โดยการฟิวชั่นกับเป้าหมายคือเบอร์คีเลียม (ธาตุที่ 97) และลำแสงแคลเซียม (ธาตุที่ 20)
ทีมวิจัยในรัสเซียตั้งใจที่จะใช้ไอโซโทปของแคลเซียมคือ แคลเซียม-48 มี 20 โปรตอน 28 นิวตรอน เป็นไอโซโทปที่มีนิวเคลียสน้ำหนักเบาที่สุดและเสถียร หรือ ใกล้เสถียร อันดับสองคือ ซิงก์-68 ซึ่งหนักกว่าแคลเซียม-48 มาก ลำแสงแคลเซียม-48 ได้สร้างขึ้นที่รัสเซียโดยกระบวนการทางเคมี[8]
การค้นพบ
แก้ในปี 2550 ทีมวิจัยของสหรัฐอเมริกาได้กลับมาใช้เบอร์คีเลียมเป็นเป้าหมายอีกครั้งและทางทีมวิจัยรัสเซียก็ได้ติดต่อกับสหรัฐอเมริกาแล้ว การวิจัยครั้งนี้ทำให้เบอร์คีเลียมจำนวน 22 มิลลิกรัม พอที่จะดำเนินการทดลองได้ และ เบอร์คีเลียมได้ถูกส่งมาจากรัสเซียอย่างรวดเร็ว: ครึ่งชีวิตของไอโซโทปเบอร์คีเลียมที่ใช้(เบอร์คีเลียม-249)คือ 330 วัน และในฤดูร้อนปี 2551 มันก็ถูกส่งมาจากนิวยอร์กจนถึงมอสโกว
การวิจัยได้เริ่มขึ้นในเดือนมิถุนายนปี 2551 และ ในเดือนมกราคม ปี 2552, นักวิทยาศาสตร์ที่ Flerov Laboratory of Nuclear Reactions ได้เริ่มทำการยิงแคลเซียม-48 สู่ เบอร์คีเลียม-249 ในวันที่ 9 เมษายน ปี 2552 รายงานเกี่ยวกับการทดลองนี้ได้ระบุไว้ว่าประสบความสำเร็จ สามารถสร้างธาตุใหม่ขึ้นมา ดังสมการ
ก่อนที่จะผ่านการสังเคราะห์ของเทนเนสซีนนั้น การค้นพบไอโซโทปน้องสาวของเทนเนสซีนไม่มีเลย แต่หลังจากสังเคราะห์แล้วก็ค้นพบไอโซโทปน้องสาวแรก คือ อูนอูนเพนเทียม-289 หนึ่งในไอโซโทปน้องสาวของเทนเนสซีน และทาง JWP ได้จัดให้ธาตุนี้เป็นธาตุแทรนส์-โคเปอร์นิเซียม หรือ ธาตุหลังโคเปอร์นิเซียม
ชื่อ
แก้ถ้าใช้การทำนายชื่อธาตุของเมนเดเลเวฟ เทนเนสซีนจะเป็นธาตุที่มีชื่อว่า เอคา-แอสทาทีน หรือ ดีวิ-ไอโอดีน ในปี ค.ศ. 1979 IUPAC ได้เผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งชื่อธาตุและทำให้ธาตุนี้มีชื่อว่า "อูนอูนเซปเทียม" (สัญลักษณ์ธาตุ Uus) ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 IUPAC เสนอชื่อ "เทนเนสซีน" (tennessine; สัญลักษณ์ธาตุ Ts) เป็นชื่อทางการของธาตุนี้ ชื่อ "เทนเนสซีน" มาจากชื่อรัฐเทนเนสซี ประเทศสหรัฐอเมริกา[7]
ประโยชน์
แก้ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ประวัติการค้นพบและการศึกษา
แก้แน่ชัดว่าสมบัติทางเคมี เช่น ความยาวพันธะเคมี ฯลฯ ถูกพยากรณ์ว่าต่างจากแนวโน้มตามธาตุในคาบเดียว เพราะตำแหน่งตามหมู่ตรงกับแฮโลเจน[9] อย่างไรก็ตาม เทนเนสซีนอาจแสดงสมบัติของธาตุกึ่งโลหะน้อยกว่า
อ้างอิง
แก้- ↑ Ritter, Malcolm (June 9, 2016). "Periodic table elements named for Moscow, Japan, Tennessee". Associated Press. สืบค้นเมื่อ December 19, 2017.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". ใน Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (บ.ก.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 978-1-4020-3555-5. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "Haire" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน - ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). "Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements". J. Phys. Chem. 85: 1177–1186.
- ↑ Fricke, Burkhard (1975). "Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties". Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. Structure and Bonding. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. ISBN 978-3-540-07109-9. สืบค้นเมื่อ 4 October 2013.
- ↑
Royal Society of Chemistry (2016). "Ununseptium". rsc.org. Royal Society of Chemistry. สืบค้นเมื่อ 9 November 2016.
A highly radioactive metal, of which only a few atoms have ever been made.
- ↑
GSI (14 December 2015). "Research Program – Highlights". superheavies.de. GSI. สืบค้นเมื่อ 9 November 2016.
If this trend were followed, element 117 would likely be a rather volatile metal. Fully relativistic calculations agree with this expectation, however, they are in need of experimental confirmation.
- ↑ 7.0 7.1 "IUPAC Is Naming The Four New Elements Nihonium, Moscovium, Tennessine, And Oganesson". IUPAC. 2016-06-08. สืบค้นเมื่อ 2016-06-08.
- ↑ Jepson, B. E.; Shockley, G. C. (1984). "Calcium hydroxide isotope effect in calcium isotope enrichment by ion exchange". Separation Science and Technology. 19 (2–3): 173–181. doi:10.1080/01496398408060653.
- ↑ "Trond Saue. Principles and Applications of Relativistic Molecular Calculations" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-06-28. สืบค้นเมื่อ 2007-10-24.
อ้างอิง และแหล่งข้อมูลอื่น
แก้- WebElements.com
- Apsidium.com เก็บถาวร 2006-12-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน