เทนเนสซีน

เทนเนสซีน
	ลิเวอร์มอเรียม ← เทนเนสซีน → ออกาเนสซอน
	เทนเนสซีนในตารางธาตุ
ลักษณะปรากฏ
	ไม่แน่ชัด อาจจะมีสีคล้ำโลหะ
คุณสมบัติทั่วไป
ชื่อ สัญลักษณ์ และเลขอะตอม	เทนเนสซีน, Ts, 117
การออกเสียง	/ˈtɛnɪsiːn/; ten-ə-seen
อนุกรมเคมี	โลหะหลังทรานซิชัน (คาดว่า)
หมู่ คาบและบล็อก	17 (แฮโลเจน), 7, p
มวลอะตอมมาตรฐาน	[294]
การจัดเรียงอิเล็กตรอน	[Rn] 5f14 6d10 7s2 7p5; (คาดว่า); 2, 8, 18, 32, 32, 18, 7; (คาดว่า)
ประวัติ
การตั้งชื่อ	ตามชื่อรัฐเทนเนสซี
การค้นพบ	สถาบันร่วมเพื่อการวิจัยนิวเคลียร์; ห้องปฏิบัติการแห่งชาติลอว์เรนซ์ ลิเวอร์มอร์; ห้องปฏิบัติการแห่งชาติโอ๊กริดจ์ (2010)
คุณสมบัติกายภาพ
สถานะ	ของแข็ง (คาดว่า)
ความหนาแน่น (ใกล้ r.t.)	7.1–7.3 (extrapolated) g·cm−3
จุดหลอมเหลว	623–823 K, 350–550 °C, 662–1022 (คาดว่า) °F
จุดเดือด	883 K, 610 °C, 1130 (คาดว่า) °F
คุณสมบัติอะตอม
สถานะออกซิเดชัน	−1, +1, +3, +5 (คาดว่า)
พลังงานไอออไนเซชัน	ค่าที่ 1: 742.9 (คาดว่า) kJ·mol−1
	ค่าที่ 2: 1785.0–1920.1 (extrapolated) kJ·mol−1
รัศมีอะตอม	138 (คาดว่า) pm
รัศมีโควาเลนต์	156–157 (extrapolated) pm
จิปาถะ
เลขทะเบียน CAS	54101-14-3
ไอโซโทปเสถียรที่สุด
	บทความหลัก: ไอโซโทปของเทนเนสซีน
	ด; ค; ก;
	อ้างอิง

เทนเนสซีน (อังกฤษ: Tennessine) เป็นธาตุในกลุ่มโลหะหลังทรานซิชัน ที่มีเลขอะตอมเท่ากับ 117 และมีสัญลักษณ์ Ts เคยมีชื่อชั่วคราวในระบบ IUPAC คือ "อูนอูนเซปเทียม" (สัญลักษณ์ธาตุ Uus) และมีชื่อชั่วคราวอีกชื่อตามพยากรณ์ของดมีตรี เมนเดเลเยฟว่า "เอกา-แอสทาทีน" (eka-astatine) ถูกค้นพบในปี ค.ศ. 2010 โดยนักวิทยาศาสตร์ในโครงการการร่วมมือระหว่างรัสเซีย-อเมริกาที่เมืองดุบนา ประเทศรัสเซีย ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 IUPAC เสนอชื่อ เทนเนสซีน (tennessine; สัญลักษณ์ธาตุ Ts) เป็นชื่อทางการของธาตุนี้ ชื่อ "เทนเนสซีน" มาจากชื่อรัฐเทนเนสซี ประเทศสหรัฐอเมริกา^[5]

ประวัติแก้ไข

ก่อนการค้นพบแก้ไข

ในปี 2004 ที่สถาบันร่วมวิจัยนิวเคลียร์ในเมืองดุบนา ประเทศรัสเซียได้มีการค้นคว้าเกี่ยวกับธาตุที่ 117 (หรือเรียกอีกอย่างว่า มี 117 โปรตอนในนิวเคลียส) โดยการฟิวชั่นกับเป้าหมายคือเบอร์คีเลียม (ธาตุที่ 97) และลำแสงแคลเซียม (ธาตุที่ 20)

ทีมวิจัยในรัสเซียตั้งใจที่จะใช้ไอโซโทปของแคลเซียมคือ แคลเซียม-48 มี 20 โปรตอน 28 นิวตรอน เป็นไอโซโทปที่มีนิวเคลียสน้ำหนักเบาที่สุดและเสถียร หรือ ใกล้เสถียร อันดับสองคือ ซิงก์-68 ซึ่งหนักกว่าแคลเซียม-48 มาก ลำแสงแคลเซียม-48 ได้สร้างขึ้นที่รัสเซียโดยกระบวนการทางเคมี^[6]

การค้นพบแก้ไข

เป้าหมายเบอร์คีเลียมใช้ในการสังเคราะห์(อยู่ในสารละลาย)

ในปี 2550 ทีมวิจัยของสหรัฐอเมริกาได้กลับมาใช้เบอร์คีเลียมเป็นเป้าหมายอีกครั้งและทางทีมวิจัยรัสเซียก็ได้ติดต่อกับสหรัฐอเมริกาแล้ว การวิจัยครั้งนี้ทำให้เบอร์คีเลียมจำนวน 22 มิลลิกรัม พอที่จะดำเนินการทดลองได้ และ เบอร์คีเลียมได้ถูกส่งมาจากรัสเซียอย่างรวดเร็ว: ครึ่งชีวิตของไอโซโทปเบอร์คีเลียมที่ใช้(เบอร์คีเลียม-249)คือ 330 วัน และในฤดูร้อนปี 2551 มันก็ถูกส่งมาจากนิวยอร์กจนถึงมอสโกว

การวิจัยได้เริ่มขึ้นในเดือนมิถุนายนปี 2551 และ ในเดือนมกราคม ปี 2552, นักวิทยาศาสตร์ที่ Flerov Laboratory of Nuclear Reactions ได้เริ่มทำการยิงแคลเซียม-48 สู่ เบอร์คีเลียม-249 ในวันที่ 9 เมษายน ปี 2552 รายงานเกี่ยวกับการทดลองนี้ได้ระบุไว้ว่าประสบความสำเร็จ สามารถสร้างธาตุใหม่ขึ้นมา ดังสมการ

\,_{97}^{249}\mathrm {Bk} +\,_{20}^{48}\mathrm {Ca} \,\to \,_{117}^{297}\mathrm {Uus} \to \,_{117}^{294}\mathrm {Uus} +3\;_{0}^{1}\mathrm {n} \;

\,_{97}^{249}\mathrm {Bk} +\,_{20}^{48}\mathrm {Ca} \,\to \,_{117}^{297}\mathrm {Uus} \to \,_{117}^{293}\mathrm {Uus} +4\;_{0}^{1}\mathrm {n} \;

ก่อนที่จะผ่านการสังเคราะห์ของเทนเนสซีนนั้น การค้นพบไอโซโทปน้องสาวของเทนเนสซีนไม่มีเลย แต่หลังจากสังเคราะห์แล้วก็ค้นพบไอโซโทปน้องสาวแรก คือ อูนอูนเพนเทียม-289 หนึ่งในไอโซโทปน้องสาวของเทนเนสซีน และทาง JWP ได้จัดให้ธาตุนี้เป็นธาตุแทรนส์-โคเปอร์นิเซียม หรือ ธาตุหลังโคเปอร์นิเซียม

ชื่อแก้ไข

ถ้าใช้การทำนายชื่อธาตุของเมนเดเลเวฟ เทนเนสซีนจะเป็นธาตุที่มีชื่อว่า เอคา-แอสทาทีน หรือ ดีวิ-ไอโอดีน ในปี ค.ศ. 1979 IUPAC ได้เผยแพร่ข้อมูลเกี่ยวกับการตั้งชื่อธาตุและทำให้ธาตุนี้มีชื่อว่า "อูนอูนเซปเทียม" (สัญลักษณ์ธาตุ Uus) ต่อมาในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 IUPAC เสนอชื่อ "เทนเนสซีน" (tennessine; สัญลักษณ์ธาตุ Ts) เป็นชื่อทางการของธาตุนี้ ชื่อ "เทนเนสซีน" มาจากชื่อรัฐเทนเนสซี ประเทศสหรัฐอเมริกา^[5]

ประโยชน์แก้ไข

ประวัติการค้นพบและการศึกษาแก้ไข

แน่ชัดว่าสมบัติทางเคมี เช่น ความยาวพันธะเคมี ฯลฯ ถูกพยากรณ์ว่าต่างจากแนวโน้มตามธาตุในคาบเดียว เพราะตำแหน่งตามหมู่ตรงกับแฮโลเจน^[7] อย่างไรก็ตาม เทนเนสซีนอาจแสดงสมบัติของธาตุกึ่งโลหะน้อยกว่า

อ้างอิงแก้ไข

↑ Royal Society of Chemistry (2016). "Ununseptium". rsc.org. Royal Society of Chemistry. สืบค้นเมื่อ 9 November 2016. A highly radioactive metal, of which only a few atoms have ever been made.
↑ GSI (14 December 2015). "Research Program – Highlights". superheavies.de. GSI. สืบค้นเมื่อ 9 November 2016. If this trend were followed, element 117 would likely be a rather volatile metal. Fully relativistic calculations agree with this expectation, however, they are in need of experimental confirmation.
↑ ^3.0 ^3.1 ^3.2 ^3.3 ^3.4 ^3.5 Haire, Richard G. (2006). "Transactinides and the future elements". ใน Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (บ.ก.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. pp. 1724, 1728. ISBN 1-4020-3555-1.{{cite book}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)
↑ ^4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). "Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements". J. Phys. Chem. 85: 1177–1186.
↑ ^5.0 ^5.1 "IUPAC Is Naming The Four New Elements Nihonium, Moscovium, Tennessine, And Oganesson". IUPAC. 2016-06-08. สืบค้นเมื่อ 2016-06-08.
↑ Jepson, B. E.; Shockley, G. C. (1984). "Calcium hydroxide isotope effect in calcium isotope enrichment by ion exchange". Separation Science and Technology. 19 (2–3): 173–181. doi:10.1080/01496398408060653.
↑ "Trond Saue. Principles and Applications of Relativistic Molecular Calculations" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-06-28. สืบค้นเมื่อ 2007-10-24.

อ้างอิง และแหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

บทความเกี่ยวกับเคมีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล
ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:เคมี

[1] Royal Society of Chemistry (2016). "Ununseptium". rsc.org. Royal Society of Chemistry. สืบค้นเมื่อ 9 November 2016. A highly radioactive metal, of which only a few atoms have ever been made.

[GSI-2] GSI (14 December 2015). "Research Program – Highlights". superheavies.de. GSI. สืบค้นเมื่อ 9 November 2016. If this trend were followed, element 117 would likely be a rather volatile metal. Fully relativistic calculations agree with this expectation, however, they are in need of experimental confirmation.

[Haire-3] 3.0 ^3.1 ^3.2 ^3.3 ^3.4 ^3.5 Haire, Richard G. (2006). "Transactinides and the future elements". ใน Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (บ.ก.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd ed.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. pp. 1724, 1728. ISBN 1-4020-3555-1.{{cite book}}: CS1 maint: ref duplicates default (ลิงก์)

[B&K-4] 4.0 ^4.1 ^4.2 ^4.3 ^4.4 Bonchev, Danail; Kamenska, Verginia (1981). "Predicting the Properties of the 113–120 Transactinide Elements". J. Phys. Chem. 85: 1177–1186.

[IUPAC-June2016-5] 5.0 ^5.1 "IUPAC Is Naming The Four New Elements Nihonium, Moscovium, Tennessine, And Oganesson". IUPAC. 2016-06-08. สืบค้นเมื่อ 2016-06-08.

[6] Jepson, B. E.; Shockley, G. C. (1984). "Calcium hydroxide isotope effect in calcium isotope enrichment by ion exchange". Separation Science and Technology. 19 (2–3): 173–181. doi:10.1080/01496398408060653.

[7] "Trond Saue. Principles and Applications of Relativistic Molecular Calculations" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2007-06-28. สืบค้นเมื่อ 2007-10-24.

[5]

[1]

[2]

[3]

[4]

[6]

[7]