ภาษาเตลูกู
เตลูกู (เตลูกู: తెలుగు, แม่แบบ:IPA-te) เป็นภาษาดราวิเดียนคลาสสิกที่พูดโดยชาวเตลูกูใน รัฐอานธรประเทศกับรัฐเตลังคานา ซึ่งเป็นรัฐที่มีภาษานี้เป็นภาษาราชการ ถือเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากที่สุดในตระกูลภาษาดราวิเดียน และเป็นหนึ่งใน 22 ภาษาในกำหนดของสาธารณรัฐอินเดีย[5][6] ภาษานี้ยังเป็นหนึ่งในไม่กี่ภาษาที่มีสถานะทางการมากกว่าหนึ่งรัฐของอินเดีย ร่วมกับภาษาฮินดีและภาษาเบงกอล[7][8] ภาษาเตลูกูเป็นหนึ่งในหกภาษาที่รัฐบาลอินเดียเลือกเป็นภาษาคลาสสิก (ของอินเดีย)[9][10]
ภาษาเตลูกู | |
---|---|
తెలుగు | |
ศัพท์ "เตลูกู" ในอักษรเตลูกู | |
ออกเสียง | [ˈteluɡu] |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินเดีย |
ชาติพันธุ์ | ชาวเตลูกู |
จำนวนผู้พูด | 83 ล้านคน (2011)[1][2] ผู้พูดภาษาที่สอง: 13 ล้านคน[1] |
ตระกูลภาษา | ดราวิเดียน
|
รูปแบบก่อนหน้า | เตลูกูเก่า
|
ภาษาถิ่น | |
ระบบการเขียน | อักษรเตลูกู อักษรเบรลล์ภารติ (เตลูกู) |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | อินเดีย
|
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | แอฟริกาใต้ (ภาษาที่ได้รับการคุ้มครอง)[4] |
รหัสภาษา | |
ISO 639-1 | te |
ISO 639-2 | tel |
ISO 639-3 | tel – รหัสรวม รหัสเอกเทศ: wbq – Waddar (Vadari) |
นักภาษาศาสตร์ | tel |
Linguasphere | 49-DBA-aa |
ภาษาเตลูกูเป็นภาษาท้องถิ่นของรัฐอานธรประเทศกับรัฐเตลังคานา | |
ชาวอังกฤษในคริสต์ศตวรรษที่ 19 เรียกภาษาเตลูกูว่า ภาษาอิตาลีของโลกตะวันออก (Italian of the East) เนื่องจากทุกคำในภาษาเตลูกูลงท้ายด้วยเสียงสระ แต่เชื่อว่านักสำรวจชาวอิตาลี นิกโกเลาะ ดา กอนตี (Niccolò Da Conti) ได้คิดวลีนี้ในคริสต์ศตวรรษที่ 15
ด้วยจำนวนผู้พูดภาษาแม่เกือบ 81 ล้านคนตามสำมะโน ค.ศ. 2011 ทำให้ภาษาเตลูกูเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากเป็นอันดับ 4 ของประเทศอินเดีย และอันดับที่ 15 ของโลกตามรายการภาษาตามจำนวนผู้พูดภาษาแม่ของ Ethnologue[11][12][13] ภาษานี้ยังเป็นภาษาที่ได้รับการคุ้มครองในประเทศแอฟริกาใต้ และถูกเสนอเป็นภาษาทางเลือกที่สามในโรงเรียนที่จังหวัด KwaZulu-Natal[4][14] มีจารึกก่อนสมัยอาณานิคมที่เขียนในภาษาเตลูกูเกือบ 10,000 ชิ้น[15]
จุดกำเนิด
แก้ภาษาเตลูกูมีจุดกำเนิดจากภาษาดราวิเดียนดั้งเดิมและอยู่ในกลุ่มดราวิเดียนกลาง-ใต้ โดยผู้พูดมีจุดกำเนิดมาจากกลุ่มชนที่อยู่ตอนกลางของที่ราบสูงเดกคาน และได้รับอิทธิพลจากภาษาสันสกฤตมาก จารึกภาษาเตลูกูมีอายุย้อนหลังไปได้ถึง พ.ศ. 143 พบที่ตำบลกูร์นูล
รากศัพท์
แก้รากศัพท์ที่แน่นอนของคำว่า "เตลุกู"หรือ "เตลุคุ" ยังไม่ทราบแน่ชัด โดยทั่วไปอธิบายว่ามาจากคำว่าไตรลิงกะ ในไตรลิงกะ เทศา ในศาสนาฮินดูคำว่า ไตรลิงกะ เทศา หมายถึงดินแดนที่อยู่ระหว่างวิหารของพระศิวะ 3 แห่ง คือ กาละหัตถี ศรีศัยลัม และทรักศรมัม ไตรลิงกะ เทศานี้อยู่ที่แนวชายแดนดั้งเดิมของบริเวณเตลูกู รูปแบบอื่นๆของคำนี้ เช่น เตลุงกะ เตลิงคะ เตลังกนะ และเตนุงกะพบได้เช่นกัน มีคำกล่าวว่าไตรลิงกะในรูปของไตรลิกกอนปรากฏในงานของปโตเลมีในฐานะชื่อของดินแดนที่อยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำคงคา นักวิชาการอื่นๆเปรียบเทียบไตรลิงคะกับชื่อพื้นเมืองอื่นๆที่กำหนดโดยพลินี เช่น โบลิงเก มักโดคาลิงเก และโมโด กาลิงกัม โดยชื่อหลังนั้นระบุว่าเป็นเกาะในแม่น้ำคงคา A.D. Campbell ได้กล่าวไว้ในบทนำของตำราไวยากรณ์ภาษาเตลูกูของเขาว่าโมโด กาลิงกัมอาจจะอธิบายได้ด้วยการแปลภาษาเตลูกูคำว่าตรีสินงกัมและเปรียบเทียบส่วนแรกของคำ โมโด กับมุดุกะซึ่งเป็นรูปคำที่ใช้ในวรรณคดีภาษาเตลูกู โดยมุดุแปลว่าสาม
Bishop Caldwell อธิบายว่าโมโด กาลิงกัมมาจากภาษาเตลูกู มุดุ กาลิงกัมหมายถึงกาลิงกัสทั้งสามซึ่งเป็นชื่อพ้องกับที่พบในจารึกภาษาสันสกฤต และกาลิงกะปรากฏในจารึกพระเจ้าอโศกมหาราชและเริ่มปรากฏรูปคำว่ากลิงก์ซึ่งกลายเป็นคำที่ใช้เรียกคนที่มาจากอินเดียตอนใต้ในมาเลเซีย K.L. Ranjanam เห็นว่าคำว่ากลิงก์มาจากตะละดิง ซึ่งเป็นผู้นำสูงสุดของเขตอันธระ M.R. Shastri เห็นว่ามาจากคำว่าเตลุงคะที่มาจากภาษาโกณฑี เตลู แปลว่าขาว แล้วทำให้อยู่ในรูปพหูพจน์โดยเดิม –unga ซึ่งอาจจะเป็นการอ้างอิงถึงคนผิวขาว G.J. Sumayaji อธิบายว่า ten- หมายถึงใต้ ในภาษาดราวิเดียนดั้งเดิม และอาจจะมาจากเตนุงกู หมายถึงผู้คนทางใต้
ชื่อเดิมของแผ่นดินเตลูกูคือเตลิงกะ/เตลิงกะเทศะ ซึ่งดูคล้ายกับว่ามาจากรากศัพท์ เตลิ- และเติม –nga ซึ่งเป็นหน่วยสร้างคำทั่วไปในภาษาตระกูลดราวิเดียน คำว่าเตลิปรากฏในภาษาเตลูกูแปลว่าสว่าง คำว่ากลิงก์อาจจะมีพื้นฐานเดียวกับคำในภาษาเตลูกู กาลูกูตะหมายถึงอยู่รอดและมีชีวิต และความหมายโดยนัยคือความเป็นคน
ประวัติ
แก้แบ่งยุคในประวัติศาสตร์ของภาษาเตลูกูออกเป็น 4 ยุค ดังนี้
พ.ศ. 943 – 1053
แก้การค้นพบป้ายจารึกอักษรพราหมีอ่านได้ว่า ทัมภยา ธานัม พบบนหินสบู่เมื่อ 1,457 ปีก่อนพุทธศักราช ซึ่งเป็นหลักฐานที่พิสูจน์ว่าภาษาเตลูกูเป็นที่รู้จักก่อนแนวคิดที่รับรู้กันทั่วไปในรัฐอันธรประเทศ หลักฐานปฐมภูมิคือจารึกภาษาสันสกฤต/ปรากฤตที่พบในบริเวณนั้นซึ่งมีชื่อบุคคลและสถานที่เป็นภาษาเตลูกูแทรกอยู่ในยุคนี้ ซึ่งมีการใช้ภาษาเตลูกูในสมัยที่มีการปกครองของราชวงศ์ศตวหนะ ซึ่งพูดภาษาปรากฤต คำในภาษาเตลูกูปรากฏในบทกวีภาษามหาราษฏรีที่เป็นภาษาปรากฤตที่รวบรวมเมื่อ 457 ปีก่อนพุทธศักราช โดยกษัตริย์ทละในราชวงศ์ศตวหนะ ผู้พูดภาษาเตลูกูอาจจะเป็นกลุ่มคนที่เก่าแก่ที่สุดที่อาศัยในแผ่นดินบริเวณแม่น้ำกฤษณาและโคทาวารี
พ.ศ. 1053- 1643
แก้จารึกชิ้นแรกที่ใช้ภาษาเตลูกูทั้งหมดพบในช่วงที่สองของประวัติศาสตร์เตลูกู จารึกนี้มีอายุราว พ.ศ. 1118 พบที่ตำบลกจปะ กุร์โนล และตำยลใกล้เคียง โดยใช้ภาษาสันสกฤตควบคู่ไปกับภาษาท้องถิ่น ในอีก 50 ปีต่อมา พบจารึกภาษาเตลูกูในอนันตปุรัมและบริเวณใกล้เคียง จารึกภาษาเตลูกูล้วนชิ้นแรกพบที่ชายฝั่งของรัฐอันธรประเทศ อายุราว พ.ศ. 1176 ในช่วงเวลาเดียวกัน กษัตริย์จาลุกยะแห่งเตลังกนะเนิ่มใช้ภาษาเตลูกู โดยภาษาเตลูกูในยุคนี้ได้รับอิทธิพลจากภาษาสันสกฤตมาก และเป็นยุคที่เริ่มมีวรรณคดีภาษาเตลูกู ยุคนี้ยังพบการเปลี่ยนแปลงทางด้านภาษาศาสตร์ของภาษาพูดด้วย
พ.ศ. 1643 – 1943
แก้เป็นยุคที่วรรณกรรมมีความก้าวหน้ามากขึ้น และเริ่มนำคำที่เป็นภาษาพูดเข้าไปใช้ในบทกวี ยุคนี้ยังเป็นยุคที่ศาสนาอิสลามแผ่มาถึงเตลังกนะและเกิดอักษรเตลูกู-กันนาดาขึ้น
พ.ศ. 1943 - 2443
แก้ในยุคนี้ ภาษาเตลูกูมีการเปลี่ยนแปลงมาก ภาษาในเตลังกนะเริ่มแตกเป็นสำเนียงต่างๆ ซึ่งเป็นผลมาจากบทบาทของศาสนาอิสลามจากการถูกปกครองโดยสุลต่านราชวงศ์ตุกลิกที่ก่อตั้งขึ้นในเดกคานตอนเหนือราวพุทธศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม จักวรรดิวิชัยนครมีความโดดเด่นใน พ.ศ. 1875 จนถึงราว พ.ศ. 2143 ทำให้เกิดยุคทองของวรรณคดีเตลูกูเมื่อถึงพุทธสตวรรษที่ 22 การปกครองของมุสลิมเริ่มขยายตัวลงทางใต้จนเกิดการก่อตั้งราชรัฐไฮเดอราบัดโดยราชวงศ์อาซาฟ ยะห์ ใน พ.ศง 2267 ทำให้ภาษาเตลูกูได้รับอิทธิพลจากภาษาเปอร์เซียและภาษาอาหรับมากในยุคนี้
พ.ศ. 2443 - ปัจจุบัน
แก้ยุคนี้เป็นยุคที่ได้รับอิทธิพลจากภาษาอังกฤษ การสื่อสารสมัยใหม่ สื่อสิ่งพิมพ์ ซึ่งเป็นผลมาจากการปกครองของอังกฤษ เริ่มมีสื่อสมัยใหม่เช่นโทรทัศน์ วิทยุและสื่อสิ่งพิมพ์ตั้งแต่ พ.ศ. 2483 มีการกำหนดรูปแบบมาตรฐานของภาษาเพื่อการสอนในโรงเรียน
การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์
แก้ภาษาเตลูกูส่วนใหญ่จะใช้พูดในรัฐอานธรประเทศ และรัฐใกล้เคียง เช่น รัฐทมิฬนาฑู พอนดิเชอร์รี รัฐกรณาฏกะ รัฐมหาราษฏระ รัฐโอริศาและรัฐฉัตตีสครห์ นอกจากนี้ยังใช้พูดในบาห์เรน ฟิจิ มาเลเซีย มอริเชียส แอฟริกาใต้ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สหรัฐอเมริกาและอังกฤษ และเป็นภาษาที่ใช้พูดเป็นอันดับสองในอินเดีย รองจากภาษาฮินดี
การเป็นภาษาราชการ
แก้ภาษาเตลูกูเป็นหนึ่งในภาษาราชการ 22 ภาษาของอินเดีย เป็นภาษาราชการของรัฐอานธรประเทศตั้งแต่การสถาปนารัฐเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2496 และยังเป็นภาษาราชการในตำบลยานัมของสหภาพพอนดิเชอร์รี
สำเนียง
แก้ภาษาเตลูกูมีสำเนียงต่างกันมากมาย สำเนียงมาตรฐานของภาษาเตลูกูเรียกสุทธภาษา
ไวยากรณ์
แก้ในภาษาเตลูกูจะเรียงประโยคจาก กรรตะ కర్త (ประธาน), กรรมะ కర్మ (กรรม) และ กริยะ క్రియ (กริยา) ภาษาเตลูกูมีการใช้ วิภักถิ విభక్తి (บุพบท) ด้วย
Telugu | రాముడు (ระมุทุ) బంతిని (พันตินิ) కొట్టాడు (โกทตะทุ) |
ตรงตัว | รามะ ลูกบอล ตี |
ความหมาย | "รามะตีลูกบอล" |
การผันคำ
แก้ภาษาเตลูกูเป็นภาษารูปคำติดต่อซึ่งมีการเติมพยางค์ที่แน่นอนที่ท้ายคำเพื่อแสดงการก
การกเครื่องมือ | Ramunito | రామునితో | (తో; to) |
การกกรรมรอง | Ramuniki | రామునికి | (కి; ki or కు; ku) |
การกคำนาม | Ramudininchi | రాముడినుంచి | (నుంచి; nunchi) |
การกแสดงความเป็นเจ้าของ | Ramuni | రాముని | (ని; ni) |
การต่อคำเช่นนี้ใช้กับคำนามทุกชนิดทั้งในรูปเอกพจน์และพหูพจน์ ตารางต่อไปนี้แสดงการกอื่น ๆ ในภาษาเตลูกู
การกแสดงตำแหน่ง
แก้การก | การใช้ | ภาษาไทย | ตัวอย่างภาษาเตลูกู |
---|---|---|---|
แสดงความใกล้เคียง | ตำแหน่งใกล้เคียง | ใกล้/ที่/โดย บ้าน | ఇంటి/పక్క /ɪŋʈɪprakːa/ |
แสดงการอยู่ข้างใน | อยู่ข้างในบางสิ่ง | ข้างในบ้าน | ఇంట్లో /ɪŋʈloː/ |
แสดงตำแหน่ง | ตำแหน่ง | ที่/บน/ใน บ้าน | ఇంటిదగ్గర /ɪŋʈɪd̪agːara/ |
แสดงการอยู่ข้างบน | บนพื้นผิว | บนด้านบนของบ้าน | ఇంటిపై /ɪŋʈɪpaj/ |
การกแสดงการเคลื่อนที่
แก้การก | การใช้ | ภาษาไทย | ตัวอย่างภาษาเตลูกู |
---|---|---|---|
แสดงการเข้าหา | เคลื่อนเข้าไปใกล้บางสิ่ง | ไปที่บ้าน | ఇంటికి /ɪŋʈɪkɪ/, ఇంటివైపు /ɪŋʈɪvajpu/ |
แสดงการออกจาก | เคลื่อนจากพื้นผิว | จากด้านบนของบ้าน | ఇంటిపైనుంచి /ɪŋʈɪnɪɲcɪ/ |
แสดงการเริ่มต้น | แสดงจุดเริ่มต้นของการเคลื่อนที่ | เริ่มจากบ้าน | ఇంటినుంచి /ɪŋʈɪnɪɲcɪ/ (ఇంటికెల్లి /ɪŋʈɪkelːɪ/ ในบางสำเนียง) |
แสดงการอยู่ข้างนอก | อยู่ข้างนอกบางสิ่ง | อยู่นอกบ้าน | ఇంటిలోనుంచి /ɪŋʈɪnɪɲcɪ/ (ఇంట్లకెల్లి /ɪŋʈlakelːɪ/ ในบางสำเนียง) |
แสดงการเข้าไป | เคลื่อนที่เข้าไปในบางสิ่ง | เข้าไปในบ้าน | ఇంటిలోనికి /ɪŋʈɪloːnɪkɪ/ (ఇంట్లోకి /ɪŋʈloːkɪ/) |
แสดงการเคลื่อนที่ข้างบน | เคลื่อนที่บนพื้นผิว | ไปบนบ้าน | ఇంటిపైకి /ɪŋʈɪpajkɪ/ |
แสดงการสิ้นสุด | แสดงจุดสิ้นสุดของการเคลื่อนที่ | ไกลเท่ากับบ้าน | ఇంటివరకు /ɪŋʈɪvaraku/ |
แสดงการจัดเรียงประโยค
แก้การก | การใช้ | ภาษาไทย | ตัวอย่างภาษาเตลูกู |
---|---|---|---|
แสดงแนวโน้ม | กรณีทั่วไป ทุกสถานการณ์ ยกเว้นเป็นประธาน | กังวลเกี่ยวกับบ้าน | ఇంటిగురించి /ɪŋʈɪgurɪɲcɪ/ |
การกความสัมพันธ์
แก้การก | การใช้ | ภาษาไทย | ตัวอย่างภาษาเตลูกู |
---|---|---|---|
แสดงการใช้ประโยชน์ | สำหรับ | สำหรับบ้าน | ఇంటికోసం /ɪŋʈɪkoːsam/ (ఇంటికొరకు /ɪŋʈɪkoraku/) |
แสดงเหตุผล | เพราะ เพราะว่า | เพราะบ้าน | ఇంటివలన /ɪŋʈɪvalana/ |
แสดงส่วนร่วม | เป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่ง | กับบ้าน | ఇంటితో /ɪŋʈɪt̪oː/ |
แสดงการครอบครอง | การครอบครองบางสิ่งโดยตรง | ถูกเป็นเจ้าของโดยบ้าน | ఇంటియొక్క /ɪŋʈɪjokːa/ |
การเชื่อมคำอย่างซับซ้อน
แก้ตัวอย่างที่แสดงมาทั้งหมดเป็นการเชื่อคำเพียงระดับเดียว ภาษาเตลูกูมีการเชื่อมคำโดยใช้ปัจจัยหลายตัวเชื่อมต่อกับตำเพื่อให้เกิดคำที่ซับซ้อนขึ้นได้ ตัวอย่างเช่น อาจเติมทั้ง "నుంచి; นินชิ - จาก" และ "లో; โล - ใน" เข้ากับคำนามเพื่อหมายถึงภายใน เช่น "రాములోనుంచి; รามุโลนินชิ - จากข้างในของรามะ" หรือตัวอย่างการเชื่อมต่อ 3 ระดับ: "వాటిమధ్యలోనుంచి; vāṭimadʰyalōninchi - จากในระหว่างพวกเขา"
คำสรรพนามที่ครอบคลุม/ไม่ครอบคลุม
แก้ภาษาเตลูกูมีสรรพนาม "เรา" 2 คำ คือรวมผู้ฟัง (మనము; มะนะมุ) กับไม่รวมผู้ฟัง (మేము; เมมุ) เช่นเดียวกับภาษาทมิฬและภาษามลยาฬัม แต่ลักษณะนี้ไม่พบในภาษากันนาดาสมัยใหม่
คำศัพท์
แก้ภาษาเตลูกูมีรากศัพท์ที่มาจากภาษาในกลุ่มดราวิเดียนเอง โดยมากเป็นศัพท์ที่ใช้เกี่ยวกับเรื่องทั่วไปหรือในชีวิตประจำวัน เช่น తల; ตะละ (หัว), పులి; ปุลิ (เสือ), ఊరు; อูรุ (เมือง) อย่างไรก็ตาม ภาษาเตลูกูมีศัพท์จากภาษาสันสกฤตและภาษาปรากฤตปนอยู่มาก อิทธิพลที่สำคัญอย่างหนึ่งคือ การที่กษัตริย์ศตวหนะให้ใช้ภาษาปรากฤตเป็นภาษาราชการแม้ว่าคนส่วนใหญ่จะพูดภาษาเตลูกู
ระบบการเขียน
แก้บทความหลัก:อักษรเตลูกู
เชื่อกันว่าอักษรเตลูกูได้รับอิทธิพลจากอักษรพราหมีสมัยอโศก และใกล้เยงกับอักษรจาลุกยะที่พ่อค้าจากอินเดียนำไปเผยแพร่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กลายเป็นต้นแบบของอักษรในบริเวณดังกล่าวรวมทั้งอักษรไทย อักษรจามและอักษรบาหลี ความคล้ายคลึงระหว่างอักษรเตลูกูกับอักษรเหล่านี้ยังพบได้ในปัจจุบัน
อักษรเตลูกูเขียนจากซ้ายไปขวา หน่วยย่อยของการเขียนคือพยางค์ แต่ละพยางค์ประกอบด้วยสระ (อัชชุหรือสวระ) และพยัญชนะ (หัลลุหรือวยันชัน) พยัญชนะที่เรียงกันเป็นกลุ่ม บางตัวมีรูปต่างไปจากเดิม พยัญชนะมีทั้งรูปบริสุทธิ์ที่ไม่มีเสียงสระและรูปที่มีเสียงอะ เมื่อรวมสระกับพยัญชนะ สระจะเป็นเครื่องหมายติดกับพยัญชนะเรียก มาตรัส ซึ่งมีรูปร่างต่างจากสระปกติ
อักษรเตลูกูมีทั้งหมด 60 เครื่องหมาย เป็นสระ 16 ตัว ตัวเปลี่ยนสระ 3 ตัว พยัญชนะ 41 ตัว มีการเว้นช่องว่างระหว่างคำ เมื่อจบประโยคจะจบด้วยเส้นเดี่ยว (ปุรนา วิรมะ) หรือเส้นคู่ (กีรฆา วิรมะ)
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 ภาษาเตลูกู ที่ Ethnologue (22nd ed., 2019)
- ↑ "Statement 1: Abstract of speakers' strength of languages and mother tongues – 2011". censusindia.gov.in. Office of the Registrar General & Census Commissioner, India. สืบค้นเมื่อ 2018-07-07.
- ↑ "West Bengal shows 'Mamata' to Telugus". The Hans India (ภาษาอังกฤษ). 2020-12-24. สืบค้นเมื่อ 2020-12-31.
{{cite web}}
: CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ 4.0 4.1 "Constitution of the Republic of South Africa, 1996 – Chapter 1: Founding Provisions". gov.za. สืบค้นเมื่อ 6 December 2014.
- ↑ "Dravidian languages". Encyclopædia Britannica.
- ↑ "PART A Languages specified in the Eighth Schedule (Scheduled Languages)". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-10-29.
- ↑ "Schools, Colleges called for a shutdown in Telugu states". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-10-11. สืบค้นเมื่อ 2022-09-05.
- ↑ "Making Telugu compulsory: Mother tongues, the last stronghold against Hindi imposition". The News Minute. 12 December 2017.
- ↑ "Declaration of Telugu and Kannada as classical languages". Press Information Bureau. Ministry of Tourism and Culture, Government of India. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 December 2008. สืบค้นเมื่อ 31 October 2008.
- ↑ "Telugu gets classical status". The Times of India. 1 October 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-04. สืบค้นเมื่อ 1 November 2008.
- ↑ "Abstract of speakers' strength of languages and mother tongues – 2000". Census of India, 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 October 2013.
- ↑ "Infographic: A World of Languages". สืบค้นเมื่อ 2 June 2018.
- ↑ "Summary by language size". Ethnologue.
- ↑ "Telugu to be an official subject in South African schools". The Hans India (ภาษาอังกฤษ). 2014-03-21. สืบค้นเมื่อ 2022-08-12.
- ↑ Morrison, Kathleen D.; Lycett, Mark T. (1997). "Inscriptions as Artifacts: Precolonial South India and the Analysis of Texts" (PDF). Journal of Archaeological Method and Theory. Springer. 4 (3/4): 218. doi:10.1007/BF02428062. S2CID 143958738. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 19 February 2017.
บรรณานุกรม
แก้- Albert Henry Arden, A Progressive Grammar of the Telugu Language (1873).
- Charles Philip Brown, English–Telugu dictionary (1852; revised ed. 1903);
- The Linguistic Legacy of Indo-Guyanese The Linguistic Legacy of Indian-Guyanese
- Languages of Mauritius Languages of Mauritius – Mauritius Attractions
- Charles Philip Brown, A Grammar of the Telugu Language (1857)
- P. Percival, Telugu–English dictionary: with the Telugu words printed in the Roman as well as in the Telugu Character (1862, Internet Archive edition)
- Gwynn, J. P. L. (John Peter Lucius). A Telugu–English Dictionary Delhi; New York: Oxford University Press (1991; online edition).
- Uwe Gustafsson, An Adiwasi Oriya–Telugu–English dictionary, Central Institute of Indian Languages Dictionary Series, 6. Mysore: Central Institute of Indian Language (1989).
- Rao, Velcheru Narayana; Shulman, David (2002), Classical Telugu Poetry: An Anthology, University of California Press
- Callā Rādhākr̥ṣṇaśarma, Landmarks in Telugu Literature: A Short Survey of Telugu Literature (1975).
- Wilkinson, Robert W. (1974). "Tense/lax vowel harmony in Telugu: The influence of derived contrast on rule application". Linguistic Inquiry. 5 (2): 251–270.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- ภาษาเตลูกู ที่เว็บไซต์ Curlie
- Telugu language at Encyclopædia Britannica