พิเชฐ พัฒนโชติ
นายพิเชฐ พัฒนโชติ อดีตรองประธานวุฒิสภา คนที่ 1 อดีตสมาชิกวุฒิสภา จังหวัดนครราชสีมา และอดีตรองหัวหน้าพรรคการเมืองใหม่
พิเชฐ พัฒนโชติ | |
---|---|
รองประธานวุฒิสภา คนที่ 1 | |
ดำรงตำแหน่ง 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2544 – 6 มีนาคม พ.ศ. 2546 | |
ก่อนหน้า | เฉลิม พรหมเลิศ |
ถัดไป | สุชน ชาลีเครือ |
รองหัวหน้าพรรคการเมืองใหม่ | |
ดำรงตำแหน่ง 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 – 28 เมษายน พ.ศ. 2554 | |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 20 สิงหาคม พ.ศ. 2496 จังหวัดสงขลา ประเทศไทย |
พรรค | ประชาธิปัตย์ (2550-2553) การเมืองใหม่ (2553-2554) มาตุภูมิ (2554-?) รวมพลังประชาชาติไทย (?) ประชาธิปัตย์ (?-ปัจจุบัน) |
คู่สมรส | นภาพร พัฒนโชติ |
ศาสนา | พุทธ |
ประวัติแก้ไข
เกิดเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2496 ที่จังหวัดสงขลา แต่มาใช้ชีวิตอยู่ที่จังหวัดนครราชสีมา จบการศึกษานิติศาสตรบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปริญญาโทรัฐศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต จากสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (นิด้า) ประกาศนียบัตรหลักสูตร การเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย สำหรับนักบริหารระดับสูง รุ่นที่ 2 สถาบันพระปกเกล้า และประกาศนียบัตรหลักสูตร การป้องกันราชอาณาจักร ภาครัฐ เอกชน และการเมือง รุ่นที่ 1 วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วอป.2546)
ชีวิตส่วนตัว สมรสกับ นางนภาพร พัฒนโชติ อดีตผู้สมัครรับเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาจังหวัดนครราชสีมา เมื่อวันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2549
งานการเมืองแก้ไข
นายพิเชฐ พัฒนโชติ ประกอบอาชีพเป็นนักกฎหมาย และเริ่มทำงานการเมืองโดยการเป็นสมาชิกวุฒิสภา ในการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาครั้งแรกในประเทศไทย เมื่อวันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2543 ที่จังหวัดนครราชสีมา[1] และได้รับเลือกจากวุฒิสภาให้ดำรงตำแหน่ง รองประธานวุฒิสภา คนที่ 1 เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2544 แทนนายเฉลิม พรหมเลิศ[2] และได้ลาออก เมื่อวันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2546[3]
ในการขับไล่ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ในปี พ.ศ. 2549 และ การชุมนุมขับไล่รัฐบาลนอมินีของทักษิณ ในปี พ.ศ. 2551 โดยพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย นายพิเชฐได้เข้าร่วมกับทางกลุ่มพันธมิตรฯทั้งสองครั้ง
ในการเลือกตั้งเมื่อวันที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2550 นายพิเชฐได้ลงรับสมัครเลือกตั้ง ส.ส. ในเขต 1 จังหวัดนครราชสีมา สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ แต่ไม่ได้รับการเลือกตั้ง
ในรัฐบาลที่มีนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เป็นนายกรัฐมนตรี ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข นายวิทยา แก้วภราดัย แต่ต่อมาได้ลาออกหลังจากที่นายวิทยาได้ขอลาออกเนื่องจากปัญหาการทุจริตในปลายปี พ.ศ. 2552[4]
หลังการตั้งพรรคการเมืองใหม่ (กมม.) ของทางกลุ่มพันธมิตรฯ นายพิเชฐ ได้รับแต่งตั้งเป็นรองหัวหน้าพรรคการเมืองใหม่[5] ต่อมาในปลายเดือนเมษายน พ.ศ. 2554 ได้ลาออกจากตำแหน่งเพื่อไปร่วมงานกับพรรคการเมืองอื่น[6] โดยการเลือกตั้งในวันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 ได้ลงรับสมัครเลือกตั้งแบบบัญชีรายชื่อลำดับที่ 9 พรรคมาตุภูมิ[7] แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง
วิกฤตการณ์การเมืองไทย พ.ศ. 2556–2557แก้ไข
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
- 14 พฤษภาคม 2557 จากวิกฤตการณ์การเมืองไทย พ.ศ. 2556–2557 ศาลอาญาอนุมัติหมายจับแกนนำ กปปส. รวม 43 คน ผู้ต้องหาคดีกบฏ และความผิดอื่น รวม 8 ข้อหา เพื่อติดตามตัวมาดำเนินกระบวนการตามกฎหมาย พิเชฐ พัฒนโชติ เป็นผู้ต้องหาหมายเลขที่ 46[8] [9]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์แก้ไข
- พ.ศ. 2548 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[10]
- พ.ศ. 2545 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[11]
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ ประกาศคณะกรรมการการเลือกตั้ง เรื่อง ผลการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา เขตเลือกตั้งจังหวัดนครราชสีมา (นายบุญทัน ดอกไธสง นายพิเชฐ พัฒนโชติ นางพรหมจารี รัตนเศรษฐ์ นายวีระพล วัชรประทีป)
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรองประธานวุฒิสภา (แต่งตั้งนายพิเชฐ พัฒนโชติ เป็นรองประธานวุฒิสภา คนที่หนึ่ง แทน นายเฉลิม พรหมเลิศ ที่ลาออก)
- ↑ ประกาศแต่งตั้งรองประธานวุฒิสภา (นายสุชน ชาลีเครือ แทน นายพิเชฐ พัฒนโชติ)
- ↑ ครม.แต่งตั้ง พิเชษฐ พัฒนโชติ เป็นที่ปรึกษา รมว.สธ.[ลิงก์เสีย]จากช่อง 9
- ↑ ประกาศนายทะเบียนพรรคการเมือง เรื่อง ตอบรับการเปลี่ยนแปลงคณะกรรมการบริหารพรรคการเมืองใหม่
- ↑ [ลิงก์เสีย] พันธมิตรแพแตก!'สมศักดิ์'ไขก๊อก!'พิเชษฐ'ทิ้งการเมืองใหม่ จากประชาทรรศน์
- ↑ โคราช-บิ๊กบัง เปิดตัวพรรคมาตุภูมิที่โคราช[ลิงก์เสีย]
- ↑ "ศาลอาญาอนุมัติหมายจับ 30 แกนนำ กปปส. ที่เหลือยกคำร้อง". Thairath.co.th. 14 พฤษภาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 17 พฤษภาคม 2557.
{{cite web}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=
และ|date=
(help) - ↑ "ศาลอนุมัติออกหมายจับแกนนำ กปปส. 30 ราย-ยกคำร้อง 13". Posttoday.com. 14 พฤษภาคม 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-06-15. สืบค้นเมื่อ 17 พฤษภาคม 2557.
{{cite web}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=
และ|date=
(help) - ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกและเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย เก็บถาวร 2005-12-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๑๒๒ ตอนที่ ๒๑ ข หน้า ๒, ๓ ธันวาคม ๒๕๔๘
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกและเครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย, เล่ม ๑๑๙ ตอนที่ ๒๑ ข หน้า ๘, ๔ ธันวาคม ๒๕๔๕