ธงชาติสาธารณรัฐอิตาลี (อิตาลี: Il Tricolore) มีลักษณะเป็นธงสามสี รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 2 ส่วน ยาว 3 ส่วน ภายในแบ่งเป็นสามแถบตามแนวตั้ง เป็นสีต่างๆ เรียงจากด้านคันธงตามลำดับ คือ สีเขียว สีขาว และสีแดง

ธงชาติอิตาลี
อิตาลี: "Il Tricolore"
การใช้ธงชาติ
สัดส่วนธง2:3 (ธงกองทัพ 1:1)
ประกาศใช้1 มกราคม พ.ศ. 2491
ลักษณะธงสามสีแบ่งตามแนวตั้ง พื้นสีเขียว-ขาว-แดง ความกว้างเท่ากัน
การใช้ธงเรือราษฎร์
สัดส่วนธง2:3
ลักษณะธงชาติอิตาลี กลางธงมีภาพอย่างตรากองทัพเรืออิตาลี แต่ไม่มีรูปมงกุฎ และรูปสิงโตนั้นถือหนังสือแทนดาบ
การใช้ธงนาวี
สัดส่วนธง2:3
ประกาศใช้ธงชาติอิตาลี กลางธงมีตรากองทัพเรืออิตาลี

วิวัฒนาการ

แก้

ยุคนโปเลียน

แก้

ราชอาณาจักรอิตาลี

แก้
ราชอาณาจักรอิตาลี
 
การใช้ธงพลเรือน และ ธงเรือพลเรือน
สัดส่วนธง2:3
ประกาศใช้ค.ศ. 1861 (ซาร์ดิเนีย ค.ศ. 1851)
ลักษณะธงชาติอิตาลี กลางมีรูปตราอาร์มแห่งแคว้นซาวอยภายใต้มงกุฎ.
 
การใช้ธงราชการ ธงเรือราชการ และ ธงนาวี
สัดส่วนธง2:3
ประกาศใช้ค.ศ. 1861 (ซาร์ดิเนีย ค.ศ. 1851)
ลักษณะธงสามสีอันเป็นธงชาติอิตาลี กลางมีโล่จากตราอาร์มแห่ง แคว้นซาวอย.
 
การใช้ธงกองทัพ
สัดส่วนธง1:1
ประกาศใช้ค.ศ. 1861 (ซาร์ดิเนีย ค.ศ. 1848)[1]
ลักษณะธงราชการราชอาณาจักรอิตาลี สัดส่วน 1:1

ระหว่าง ค.ศ. 1848 ถึง ค.ศ. 1861, ช่วงเวลาของสงครามประกาศอิสรภาพ และ การรวมชาติอิตาลี (ประกอบด้วย แคว้นเวเนโต, รัฐพระสันตะปาปา (โรม), เตรนตีโน และ ตรีเยสเต, ภายใต้การนำของ ขบวนการชาตินิยมอิตาลี (Italia irredenta), เป็นการรวบตัวรัฐต่างๆเข้าเป็นรัฐชาติสมัยใหม่ ในปีค.ศ. 1866, 1870, และ 1918 ตามลำดับ); ในช่วงเวลาดังกล่าวเรียกว่า การวมชาติอิตาลี, เป็นปฐมบทในการใช้, ธงสามสี เป็นสัญลักษณ์ในการเคลื่อนไหวต่อสู้เพื่ออิสรภาพ และ การสร้างรัฐชาติสมัยใหม่.[2]

ธงแถบเขียว-ขาว-แดง, กลางมีรูปตราอาร์มแห่งแคว้นซาวอย ประกาศใช้ครั้งแรก ในฐานะธงกองทัพของกองทัพบก โดย กองทัพปิเยมอนต์แห่งราชอาณาจักรซาร์ดิเนียเมื่อ ค.ศ. 1848. ระหว่างการประกาศอิสรภาพของลอมบาร์ด-เวเนเชียน, โดยชารล์ส อัลเบิรต์แห่งซาร์ดิเนีย กล่าวว่า "... in order to show more clearly with exterior signs the commitment to Italian unification, We want that Our troops ... have the Savoy shield placed on the Italian tricolour flag."[3] ตราอาร์มแห่งราชวงศ์ซาวอย กางเขนสีขาวบนอาร์มสีแดงภายในขอบสีน้ำเงิน, สีน้ำเงิน หมายถึง พระราชวงศ์ซาวอย, ทั้งนี้มิได้อ้างอิงตามหลักมุทราศาสตร์.[4] ประกาศใช้อย่างเป็นทางการตามพระบรมราชโองการ ค.ศ. 1851.

รัฐฟาสซิสต์

แก้
สาธารณรัฐสังคมนิยมอิตาลี
 
การใช้ธงราชการ และ ธงเรือราชการ
สัดส่วนธง2:3
ประกาศใช้ค.ศ. 1943
ลักษณะธงชาติอิตาลี.
 
การใช้ธงกองทัพ และ ธงนาวี
สัดส่วนธง2:3
ประกาศใช้ค.ศ. 1944[5]
ลักษณะธงชาติอิตาลี กลางธงมีรูปนกอินทรีสีเทาเข้มจับขวานมัดหวาย (fasci littori).

ข้อบังคับและธรรมเนียมปฏิบัติ

แก้

สีธง

แก้
Description Number RGB CMYK HSV Hex
Fern Green 17-6153 TC 0-146-70 100-0-52-43 149-100-057 #009246
Bright White 11-0601 TC 241-242-241 0-0-0-5 120-000-095 #F1F2F1
Flame Scarlet 18-1662 TC 206-43-55 0-79-73-19 365-079-081 #CE2B37

ความหมายสีธง

แก้

การปรากฏความหมายของธงสามสีที่เป็นธงชาติอิตาลีในทุกวันนี้ เริ่มมีขึ้นครั้งแรกในธงชาติ สาธารณรัฐซิสปาดานา (อิตาลี: Repubblica Cispadana) เมื่อ ค.ศ. 1796 (พ.ศ. 2339) ซึ่งเป็นช่วงภายหลังจากการยกทัพเข้ามาในอิตาลีของกองทัพฝรั่งเศส ภายใต้การนำของนายพลนโปเลียน โบนาปาร์ต ในยุคนั้นสาธารณรัฐขนาดเล็กจำนวนมากถูกจัดตั้งขึ้นตามรูปแบบของพรรคจาโคแบงในประเทศฝรั่งเศส และเกือบทั้งหมดนั้นก็ใช้ธงของตัวเองที่มีลักษณะคล้ายธงสามสีของฝรั่งเศส ผิดกันแต่ว่ามีสีบางสีที่แตกต่างกันออกไป สำหรับสาธารณรัฐซิสปาดานานั้นเลือกใช้สีแดงกับสีขาว ซึ่งเป็นสีของธงประจำแคว้นมิลาน และสีเขียว ซึ่งเป็นสีของเครื่องแบบกองทหารแคว้นลอมบาร์เดีย [6]

มีอยู่บางกลุ่มที่ให้นิยามความหมายของสีธงชาตินี้เป็นการเฉพาะว่า สีเขียวเป็นตัวแทนของที่ราบและหุบเขาอันเขียวขจีในประเทศอิตาลี สีขาวคือสีขาวหิมะบนเทือกเขาแอลป์ และสีแดงหมายถึงเลือดที่รินไหลในสงครามประกาศเอกราชอิตาลี การให้คำนิยามธงชาติอิตาลีในอีกที่หนึ่ง ซึ่งมีความหมายค่อนข้างอยู่ในเชิงศาสนา โดยอิงจากคุณธรรม 3 อย่าง ในศาสนาคริสต์ (Theological virtues) กล่าวคือ สีเขียว หมายถึง ความหวังใจ (Hope) สีขาวหมาวถึง ความเชื่อมั่น (Faith) และสีแดงหมายถึงความรัก (Charity)

นอกจากนี้ การให้ความหมายสีธงที่ได้รับความนิยมทั่วไปอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งถูกนำมาใช้ในบางคราวโดยบรรดาผู้ที่ชื่นชอบในอาหารอิตาลี เป็นการนิยามจากสีเครื่องปรุงที่ปรากฏในอาหารอิตาลี เช่น สีแดงเป็นเครื่องหมายของมะเขือเทศ สีเขียวคือใบโหระพา และสีขาวเป็นสีของเนยแข็งขาวมอซซาเรลลา (mozzarella) สิ่งของเหล่านี้คือสิ่งสามารถพบได้ทั่วไปในอาหารอิตาลียอดนิยมอย่างพิซซ่าและลาซาญา

อ้างอิง

แก้
  1. Regio decreto del 25 marzo 1860; see 1860 — La nuova bandiera dei Corpi di Fanteria e Cavalleria Uniformi e Tradizioni, Ministero della Difesa (retrieved 19 January 2013). Note No. 41 of 16 March 1863 (published in the Official Military Journal) is, in effect, an amendment to the 1860 decree with regard to fortresses, towers and military establishments; see 1863 — Bandiere per le fortezze, torri e stabilimenti militari Uniformi e Tradizioni, Ministero della Difesa (retrieved 22 January 2013)
  2. Ghisi, Enrico Il tricolore italiano (1796–1870) Milano: Anonima per l'Arte della Stampa, 1931; see Gay, H. Nelson in The American Historical Review Vol. 37 No. 4 (pp. 750–751), July 1932
  3. "Per viemmeglio dimostrare con segni esteriori il sentimento dell'unione italiana vogliamo che le Nostre truppe ... portino lo scudo di Savoia sovrapposto alla bandiera tricolore italiana." See Lawrence, D.H. (ed. Philip Crumpton) Movements in European History (p. 230) Cambridge University Press, 1989 for an overview
  4. Lo Statuto Albertino Art. 77, dato in Torino addì quattro del mese di marzo l'anno del Signore mille ottocento quarantotto, e del Regno Nostro il decimo ottavo (given in Turin on the fourth of the month of March in the year of our Lord one thousand eight hundred and forty-eight, and of Our Reign the eighteenth)
  5. Foggia della bandiera nazionale e della bandiera di combattimento delle Forze Armate decreto legislativo del Duce della Repubblica Sociale Italiana e Capo del Governo n. 141 del 28 gennaio 1944, XXII EF (GU 107 del 6 maggio 1944 XXII EF)
  6. http://www.quirinale.it/simboli/tricolore/tricolore.htm

ดูเพิ่ม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้