Agaricus bisporus
Agaricus bisporus เป็นเห็ดกินได้ในไฟลัม Basidiomycota มีถิ่นกำเนิดในทุ่งหญ้าในทวีปยุโรปและอเมริกาเหนือ มีการเพาะปลูกในมากกว่าเจ็ดสิบประเทศ[2] และเป็นหนึ่งในเห็ดที่มีการบริโภคมากที่สุดในโลก
| Agaricus bisporus | |
|---|---|
| |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ 
| |
| โดเมน: | ยูแคริโอตา |
| อาณาจักร: | เห็ดรา |
| หมวด: | Basidiomycota |
| ชั้น: | Agaricomycetes |
| อันดับ: | Agaricales |
| วงศ์: | Agaricaceae |
| สกุล: | Agaricus (J.E.Lange) Imbach (1946)[1] |
| สปีชีส์: | Agaricus bisporus |
| ชื่อทวินาม | |
| Agaricus bisporus (J.E.Lange) Imbach (1946)[1] | |
| ชื่อพ้อง | |
| |
A. bisporus มีสีและชื่อแตกต่างกันมากมายตามวิธีการปลูก เช่น เห็ดทั่วไป, เห็ดสีขาว, เห็ดกระดุม[3], เห็ดแชมปิญอง (อังกฤษ: common mushroom, white mushroom, button mushroom, champignon mushroom ตามลำดับ) เมื่อยังอ่อนและมีสีขาว เห็ดสีน้ำตาลสวิส, เห็ดสีน้ำตาลโรมัน, เห็ดสีน้ำตาลอิตาลี (อังกฤษ: Swiss/Roman/Italian brown mushroom) เมื่อยังอ่อนและมีสีน้ำตาล และพอร์เทอเบลโล[4][5] (อังกฤษ: portobello) เมื่อโตเต็มที่แล้วเป็นต้น
คำอธิบาย แก้
หมวกเห็ดของสปีชีส์ป่าดั้งเดิมมีสีน้ำตาลเทาอ่อน เริ่มแรกมีรูปร่างครึ่งวงกลมก่อนจะแบนขึ้นเมื่อโตเต็มที่ มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 5–10 เซนติเมตร (2–4 นิ้ว) ครีบเห็ดแคบ หนาแน่น แยกกัน เริ่มแรกจะเป็นสีชมพู ก่อนกลายเป็นสีน้ำตาลแดง และสุดท้ายเป็นสีน้ำตาลเข้มตามอายุ ก้านเห็ดเป็รทรงกระบอกสูงไม่เกิน 6 ซm (2 1⁄2 in) กว้าง 1–2 ซm (1⁄2–3⁄4 in) และมีวงแหวนหนา ลายสปอร์ (spore print) เป็นสีน้ำตาล สปอร์เป็นรูปวงรีถึงกลมและมีขนาดประมาณ 4.5–5.5 μm × 5–7.5 μm
เห็ดชนิดนี้พบได้ทั่วไปทั่วโลกตามทุ่งนาและสนามหญ้าหลังฝนตก ตั้งแต่ปลายฤดูใบไม้ผลิถึงฤดูใบไม้ร่วง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปุ๋ยคอก ในหลายส่วนของโลกมีการเก็บและรับประทานกันอย่างแพร่หลาย
ประวัติการเพาะปลูก แก้
คำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดของการเพาะปลูก A. bisporus ในเชิงพาณิชย์เขียนขึ้นโดยนักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศส Joseph Pitton de Tournefort ในปี 1707[6] Olivier de Serres เกษตรกรชาวฝรั่งเศสตั้งข้อสังเกตว่าการปลูกถ่ายไมซีเลียจะนำไปสู่การขยายพันธุ์ของเห็ดมากยิ่งขึ้น
ในขั้นต้น สามารถเพาะปลูกได้อย่างไม่มั่นคง เนื่องจากผู้ปลูกเห็ดจะรอดูเห็ดในทุ่งก่อนที่จะขุดไมซีเลียมและปลูกใหม่บนปุ๋ยหมักหรือ 'อิฐ' จากขยะอัด ดินร่วน และปุ๋ยคอก ก้อนเห็ดที่เก็บด้วยวิธีนี้มีเชื้อโรคและเห็ดโดยทั่วไปจะติดเชื้อหรือไม่เติบโตเลย[7] ในปี 1893 สถาบันปาสเตอร์ในกรุงปารีสได้ค้นพบและผลิตก้อนเห็ดที่ฆ่าเชื้อหรือบริสุทธิ์เพื่อเพาะเลี้ยงโดยใช้ปุ๋ยคอกม้า[8]
เห็ด agaricus ทั่วไปในเชิงพาณิชย์ในปัจจุบันเริ่มแรกมีสีน้ำตาลอ่อน เห็ดขาวถูกค้นพบในปี 1925 โดยเติบโตท่ามกลางเห็ดสีน้ำตาลที่ฟาร์ม Keystone Mushroom ในเมืองโคตส์วิลล์, รัฐเพนซิลเวเนีย Louis Ferdinand Lambert เจ้าของฟาร์มและนักวิทยาเห็ดราโดยการฝึก นำเห็ดขาวกลับไปที่ห้องทดลองของเขา เนื้องจากเนื้อสีขาวซึ่งถูกมองว่าเป็นอาหารที่น่าดึงดูด จึงได้มีการนำมาเติบโตและแจกจ่าย[9]
รายละเอียดทางโภชนาการ แก้
| คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์) | |
|---|---|
| พลังงาน | 93 กิโลจูล (22 กิโลแคลอรี) |
3.26 g | |
| น้ำตาล | 1.98 g |
| ใยอาหาร | 1 g |
0.34 g | |
3.09 g | |
| วิตามิน | |
| ไทอามีน (บี1) | (7%) 0.081 มก. |
| ไรโบเฟลวิน (บี2) | (34%) 0.402 มก. |
| ไนอาซิน (บี3) | (24%) 3.607 มก. |
(30%) 1.497 มก. | |
| วิตามินบี6 | (8%) 0.104 มก. |
| โฟเลต (บี9) | (4%) 17 μg |
| วิตามินบี12 | (2%) 0.04 μg |
| วิตามินซี | (3%) 2.1 มก. |
| วิตามินดี | (1%) 0.2 μg |
| แร่ธาตุ | |
| เหล็ก | (4%) 0.5 มก. |
| แมกนีเซียม | (3%) 9 มก. |
| ฟอสฟอรัส | (12%) 86 มก. |
| โพแทสเซียม | (7%) 318 มก. |
| โซเดียม | (0%) 3 มก. |
| สังกะสี | (5%) 0.52 มก. |
| องค์ประกอบอื่น | |
| น้ำ | 92.45 g |
| ประมาณร้อยละคร่าว ๆ โดยใช้การแนะนำของสหรัฐสำหรับผู้ใหญ่ แหล่งที่มา: USDA FoodData Central | |
เห็ดสีขาว 100 กรัมให้พลังงานอาหาร 93 กิโลจูล (22 กิโลแคลอรี) และเป็นแหล่งดีเยี่ยม (> 19% ของปริมาณที่แนะนำต่อวันหรือ DV) ของวิตามินบี ไรโบเฟลวิน ไนอาซิน และกรดแพนโทเทนิก นอกจากนี้เห็ดสดยังเป็นแหล่งที่ดีของเกลือแร่อย่างฟอสฟอรัส (10–19% DV)
ในขณะที่ A. bisporus สดมีวิตามินดีแบบเออร์โกแคลซิเฟอรอล (วิตามิน D2) เพียง 0.2 ไมโครกรัม (8 IU) ปริมาณของเออร์โกแคลซิเฟอรอลจะเพิ่มขึ้นอย่างมากหลังจากสัมผัสกับรังสียูวี[10][11]
ระเบียนภาพ แก้
-
Agaricus bisporus สีขาว -
เห็น Agaricus bisporus สองดอกที่หลอมรวมกัน -
เห็ดพอร์เทอเบลโล -
ภาพตัดขวางของพอร์เทอเบลโล -
มุมมองท้องของพันธุ์พอร์เทอเบลโลที่มีการตัดส่วนก้านเห็ด -
.jpg)
อ้างอิง แก้
- ↑ Imbach EJ (1946). "Pilzflora des Kantons Luzern und der angrenzen Innerschweiz". Mitteilungen der naturforschenden Gesellschaft Luzern (ภาษาเยอรมัน). 15: 5–85.
- ↑ Cappelli A. (1984). Fungi Europaei:Agaricus (ภาษาอิตาลี). Saronno, Italy: Giovanna Biella. pp. 123–25.
- ↑ "White Button". Fresh Mushrooms. Mushroom Council. n.d. สืบค้นเมื่อ 29 February 2020.
- ↑ GourmetSleuth (11 November 2013). "Portobello (Portobella) Mushrooms". Gourmet Sleuth. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-01-10. สืบค้นเมื่อ 9 January 2019.
- ↑ "portobello | Definition of portobello by Lexico". Lexico Dictionaries | English (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-08-31. สืบค้นเมื่อ 2019-08-31.
- ↑ Spencer DM (1985). "The mushroom–its history and importance". ใน Flegg PB, Spencer DM, Wood DA (บ.ก.). The Biology and Technology of the Cultivated Mushroom. New York: John Wiley and Sons. pp. 1–8. ISBN 0-471-90435-X.
- ↑ Genders 1969, p. 19
- ↑ Genders 1969, p. 18
- ↑ Genders 1969, p. 121
- ↑ "Mushrooms and vitamin D". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 23 August 2003.
- ↑ Koyyalamudi SR, Jeong SC, Song CH, Cho KY, Pang G (April 2009). "Vitamin D2 formation and bioavailability from Agaricus bisporus button mushrooms treated with ultraviolet irradiation". Journal of Agricultural and Food Chemistry. 57 (8): 3351–5. doi:10.1021/jf803908q. PMID 19281276.
อ่านเพิ่ม แก้
- Benjamin, Denis R. (1995). Mushrooms: poisons and panaceas—a handbook for naturalists, mycologists and physicians. New York: WH Freeman and Company. ISBN 0-7167-2600-9.
- Genders, Roy (1969). Mushroom Growing for Everyone. London: Faber. ISBN 0-571-08992-5.