โพสต์พังก์

โพสต์พังก์ (อังกฤษ: post-punk) เป็นแนวพังก์ร็อกที่เกิดขึ้นปลายทศวรรษที่ 70 เกิดขึ้นหลังพังค์ร็อกได้รับความนิยมในทศวรรษที่ 70 นักดนตรีโพสต์พังก์ได้มีการหยิบองค์ประกอบของพังก์ร็อกมาต่อยอดใหม่โดยเน้นไปที่การทดลองซึ่งมีกลิ่นอายของศิลปะล้ำยุคและการต่อต้านอิทธิพลจากดนตรีร็อก แต่ยังคงได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบของพังก์ศิลปินเลือกที่จะทดลองสไตล์แบบใหม่โดยหยิบรูปแบบเสียงจากหลายแนวเพลงเช่น ฟังก์ ดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ แจ๊ส และดนตรีแดนซ์ เทคนิคการโปรดักชั่นของแนวเพลงโพสต์พังก์มักจะได้สไตล์มาจากดั๊บและดิสโก ดนตรีโพสต์พังก์ยังคงเดิมแนวคิดของพังก์ร็อกที่เกี่ยวกับการเมืองและอนาธิปไตร และได้ต่อยอดแนวคิดให้ครอบคุมถึงทฤษฎีแนววิพากษ์ ศิลปะสมัยใหม่ ภาพยนตร์ และวรรณกรรม ศิลปินและผู้คนที่เกี่ยวข้องในวงการโพสต์พังก์ยังได้สร้างค่ายเพลงอิสระ ทัศนศิลป์ และการแสดงสื่อประสม

โพสต์พังก์
แหล่งกำเนิดทางรูปแบบ	พังก์ร็อก เคราต์ร็อก ฟังก์ ดิสโก้ ดั๊บ เอ็กซ์เปอร์ริเมนทอลร็อก แกลมร็อก
แหล่งกำเนิดทางวัฒนธรรม	ปลายคริสต์ทศวรรษที่ 1970 สหราชอาณาจักร และ สหรัฐอเมริกา
เครื่องบรรเลงสามัญ	กีตาร์ – กีตาร์เบส – กลอง - เครื่องสังเคราะห์เสียง - คีย์บอร์ด
รูปแบบอนุพันธุ์	อินดี้ร็อก - โพสต์-พังก์ รีไววอล - เดธร็อก - อัลเทอร์เนทีฟร็อก - ฮาร์ดคอร์พังก์

โพสต์พังก์ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากเมื่อประมาณปี 1977 นำโดยวงดนตรีแนวหน้ายุคเริ่มแรกของโพสต์พังก์ เช่น ซูซีแอนด์เดอะแบนชีส์, ทอล์คกิ้ง เฮด, จอยดิวิชัน, พับลิกอิมเมจลิมิเต็ด, แก๊งออฟโฟร์, เดอะเคียวร์ และเดอะฟอล การเคลื่อนไหวของโพสต์พังก์มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการพัฒนาของแนวเพลงย่อยอย่าง กอทิกร็อก โนเวฟ และดนตรีอินดัสเทรียล

ช่วงกลางทศวรรษที่ 80 ดนตรีโพสต์พังก์ได้สลายไป แต่อิทธิพลของโพสต์พังก์ได้สร้างรากฐานที่สำคัญให้กลับป๊อบยุคใหม่ และเวลาต่อมาก็เป็นออลเทอร์นาทิฟและอินดี้ร็อก และในช่วงต้นทศวรรษ 2000 ได้เกิดแนวเพลงที่เรียกว่า โพสต์พังก์ริไววัล ซึ่งเป็นแนวเพลงที่ได้รับแรงบันดาลใจจากความรู้สึกสุนทรียศาสตร์และเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของช่วงยุคโพสต์พัง นิวเวฟ และการาจร็อก นำโดยวงรุ่นใหม่เช่น เดอะ ฟิวเจอร์เฮดส์, ฟรานซ์ เฟอร์ดินานด์, เดอะ สโตรคส์ เป็นต้น

อ้างอิง

• พังค์ สายพันธุ์ใหม่ เก็บถาวร 2007-09-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน