เดอะเคียวร์
เดอะเคียวร์ (อังกฤษ: The Cure) เป็นวงดนตรีสัญชาติอังกฤษ ก่อตั้งวงในครอว์ลีย์ เวสต์ซัสเซ็กซ์ ในปี 1976 วงมีการเปลี่ยนแปลงสมาชิกหลายครั้งพร้อมกับผู้นำวง นักร้องนำ นักกีตาร์ และนักแต่งเพลงหลัก โรเบิร์ต สมิธ เป็นเพียงสมาชิกคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงอยู่ เดอะเคียวร์เริ่มการปล่อยเพลงในยุค 1970 กับอัลบั้มเปิดตัว ทรีอิแมจิแนรีบอยส์ (Three Imaginary Boys) พร้อมกับหลายซิงเกิลในยุคแรก วงเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวของดนตรีโพสต์พังก์และนิวเวฟ ที่ได้ผุดขึ้นมาในการตื่นตัวในการปฏิวัติของดนตรีพังก์ร็อกในสหราชอาณาจักร ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 วงได้เพิ่มโน้ตเพลงที่มีความมืดและทรมานยิ่งขึ้นที่ช่วยให้ก่อตัวเป็นแนวกอทิกร็อก[1][2][3]
เดอะเคียวร์ | |
|---|---|
 | |
| ข้อมูลพื้นฐาน | |
| ที่เกิด | ครอว์ลีย์ อังกฤษ |
| แนวเพลง | กอทิกร็อก ออลเทอร์นาทิฟร็อก โพสต์พังก์ นิวเวฟ |
| ช่วงปี | 1976 — ปัจจุบัน |
| ค่ายเพลง | Fiction, Suretone, Geffen, Polydor, Elektra, Sire |
| สมาชิก | Robert Smith Porl Thompson Simon Gallup Jason Cooper |
| อดีตสมาชิก | Lol Tolhurst Michael Dempsey Matthieu Hartley Phil Thornalley Andy Anderson Boris Williams Roger O'Donnell Perry Bamonte |
| เว็บไซต์ | http://www.thecure.com/ |
หลังจากออกอัลบั้ม พอร์นอกราฟี (Pornography) อนาคตของวงยังไม่เด่นชัด และสมิธได้รู้สึกกระตือรือร้นที่จะดำเนินผ่านพ้นกับความโด่งดังที่แง่ร้ายของวงที่ได้มา กับ ซิงเกิลปีใน 1982 "Let's Go to Bed" สมิธ เริ่มที่จะใส่ความรู้สึกเพลงป็อปเข้าไปข้างในเพลงของวง (เช่นเดียวกับขั้นตอนที่ไม่ซ้ำกัน) ความนิยมของเดอะเคียวร์ได้เพิ่มขึ้นในทุกทศวรรษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสหรัฐอเมริกา อย่างเพลง "Just Like Heaven", "Lovesong" และ "Friday I'm in Love" ได้เข้าสู่บิลบอร์ดฮอต 100 ชาร์ต โดยเริ่มจากยุค 1990 เดอะเคียวร์เป็นหนึ่งในวงออลเทอร์นาทิฟร็อกที่มียอดนิยมมากที่สุดในโลก วงคาดว่าจะมียอดขาย 27 ล้านอัลบั้มในปี 2004[4] เดอะเคียวร์ได้ออกสิบสามอัลบั้มสตูดิโอ พร้อมกับ 10 อีพี และ มากกว่าสามสิบซิงเกิล ในระหว่างเส้นทางอาชีพของพวกเขา ตั้งแต่ปี 2010 พวกเขาได้ทำงานกับสตูดิโออัลบั้มเพลงที่สิบสี่[5]
ผลงาน
แก้- Three Imaginary Boys (1979)
- Seventeen Seconds (1980)
- Faith (1981)
- Pornography (1982)
- The Top (1984)
- The Head on the Door (1985)
- Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me (1987)
- Disintegration (1989)
- Wish (1992)
- Wild Mood Swings (1996)
- Bloodflowers (2000)
- The Cure (2004)
- 4:13 Dream (2008)
- Songs of a Lost World (2024)
อ้างอิง
แก้- ↑ John Doran, John (27 October 2008). "The Cure: Selecting The Best For One Side Of A C90". thequietus. สืบค้นเมื่อ 2 February 2012.
It doesn’t matter if we all die” begins Pornography, The Cure’s gothic piece de resistance - a laudably existential opening salvo on this acid fuelled, sensuous and senseless gape into the void.
- ↑ Mason, Stewart. "Pornography Review". allmusic.com. สืบค้นเมื่อ 1 February 2012.
one of the key goth rock albums of the '80s
- ↑ McNulty, Bernadette (24 March 2008). "The Cure: Godfather of goth relishes his power". The Telegraph. สืบค้นเมื่อ 5 February 2012.
- ↑ Lee, Steve (8 July 2004). "Move Day 2: The Cure interview". ManchesterEveningNews.co.uk. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-09-30. สืบค้นเมื่อ 31 March 2007.
- ↑ "I GIVE MYSELF VERY GOOD ADVICE". thecure.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-01-17. สืบค้นเมื่อ 1 October 2011.
 | บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |