วิกิพีเดีย

รายพระนามสุลต่านแห่งออตโตมัน

บทความรายชื่อวิกิมีเดีย

สุลต่านจักรวรรดิออตโตมัน (ตุรกี: Osmanlı padişahları) เป็นสมาชิกทั้งหมดในราชวงศ์ออตโตมันที่ปกครองจักรวรรดิข้ามทวีปตั้งแต่ ค.ศ. 1299 จนกระทั่งล่มสลลายใน ค.ศ. 1922 จักรวรรดิออตโตมันในช่วงสูงสุดกินพื้นที่ตั้งแต่ฮังการีทางเหนือถึงเยเมนทางใต้ และจากแอลจีเรียทางตะวันตกถึงอิรักทางตะวันออก พระมหากษัตริย์บริหารครั้งแรกในเมือง Söğüt จนถึง ค.ศ. 1280 แล้วย้ายไปที่เมืองบูร์ซาใน ค.ศ. 1323 หรือ 1324 ต่อมามีการย้ายเมืองหลวงไปที่เอเดรียโนเปิล (ปัจจุบันคือเอดีร์แน) ใน ค.ศ. 1363 หลังการพิชิตของสุลต่านมูรัดที่ 1 แล้วไปที่คอนสแตนติโนเปิล (ปัจจุบันคืออิสตันบูล) ใน ค.ศ. 1453 หลังการพิชิตของสุลต่านเมห์เหม็ดที่ 2[1]

สุลต่าน
แห่งจักรวรรดิออตโตมัน
Osmanlı padişahı
ราชาธิปไตยในอดีต
จักรวรรดิ
ตราแผ่นดินจักรวรรดิ
ผู้ปกครององค์สุดท้าย
สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 6
4 กรกฎาคม ค.ศ. 1918 – 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922
ปฐมกษัตริย์ สุลต่านออสมันที่ 1 (ประมาณ ค.ศ. 1299–1323/4)
องค์สุดท้าย สุลต่านเมห์เหม็ดที่ 6 (ค.ศ. 1918–1922)
อิสริยยศ His Imperial Majesty
สถานพำนัก พระราชวังในอิสตันบูล:
ผู้แต่งตั้ง สืบราชสันตติวงศ์
เริ่มระบอบ ประมาณ ค.ศ. 1299
สิ้นสุดระบอบ 1 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922
ธงพระอิสริยยศออตโตมัน
ผังพระราชวงศ์

ในช่วงต้นของจักรวรรดิออตโตมันมีรายงานหลายแบบ เพราะเป็นเรื่องยากที่จะแยกความจริงออกจากตำนาน จักรวรรดินี้เริ่มมีตัวตนในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13 และผู้ปกครองคนแรก (และชื่อของจักรวรรดิ) คือสุลต่านออสมันที่ 1 ตามตำนานของออตโตมัน ออสมันสืบเชื้อสายมาจากเผ่าคายือแห่งชาวเติร์กโอฆุซ[2] จักรวรรดิออตโตมันที่พระองค์ก่อตั้งดำรงอยู่เป็นเวลาหกศตวรรษผ่านรัชสมัยสุลต่าน 36 องค์ จักรวรรดิออตโตมันล่มสลายหลังความพ่ายแพ้ของฝ่ายมหาอำนาจกลาง ซึ่งตนเป็นพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ฝ่ายสัมพันธมิตรที่เป็นฝ่ายชนะได้แบ่งจักรวรรดิออตโตมัน และทำให้เกิดสงครามประกาศอิสรภาพตุรกี นำไปสู่การล้มล้างระบอบสุลต่านใน ค.ศ. 1922 และการก่อตั้งประเทศตุรกีสมัยใหม่ใน ค.ศ. 1922[3]

รายพระนาม

แก้
№ พระนาม พระบรมฉายาลักษณ์ เริ่มรัชกาล สิ้นรัชกาล ตราพระปรมาภิไธยทูกรา หมายเหตุ
สถาปนาจักรวรรดิ
(1299 – 1453)
1 ออสมันที่ 1
ĠĀZĪ (ขุนศึก)
   ราว. 1299 ราว. 1326 [4] —
[c]
  • โอรส เอตูกรุล เบย์[5] กับสตรีไม่ปรากฏนาม[6]
  • ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
2 ออร์ฮานที่ 1
ĠĀZĪ (ขุนศึก) 		  c. 1326 [7] 1362  
3 มูรัดที่ 1
SULTAN-İ AZAM (สุลต่านผู้สูงส่งที่สุด)
HÜDAVENDİGÂR
(ผู้เป็นที่รักยิ่งจากพระเจ้า)
ŞEHÎD (ผู้พลีชีพ) [9][b] 		  1362 15 มิถุนายน 1389  
4 บาเยซิดที่ 1
SULTAN-İ RÛM (สุลต่านแห่งจักรวรรดิโรมัน)
YILDIRIM (ผู้ส่องแสง) 		  15 มิถุนายน 1389 20 กรกฎาคม 1402  
สงครามกลางเมืองออตโตมัน[d]
(20 กรกฎาคม 1402 – 5 กรกฎาคม 1413)
— อิซา เซเลบี
สุลต่านร่วมอนาโตเลีย 		  1403–1405
(สุลต่านแห่งอนาโตเลียตะวันตก) 		1406 —
— อีเมียร์ (อาเมียร์)
สุไลยมาน เซเลบี
ปฐมสุลต่านแห่งรูเมเลีย 		  20 กรกฎาคม 1402 17 กุมภาพันธ์ 1411[12] —
— มูซา เซเลบี
สุลต่านรูเมเลียที่ 2 		  18 กุมภาพันธ์ 1411 5 กรกฎาคม 1413[14] —
— เมห์เหม็ด เซเลบี
สุลต่านอนาโตเลีย 		  1403–1406
(สุลต่านแห่งดินแดนอนาโตเลียตะวันออก)’’

1406–1413
(สุลต่าน อนาโตเลีย) 		5 กรกฎาคม 1413 —
รัฐสุลต่านฟื้นฟู
5 เมห์เหม็ดที่ 1
ÇELEBİ (ผู้อ่อนโยน)
KİRİŞÇİ (lit. The Bowstring Maker for his support) 		  5 กรกฎาคม 1413 26 มีนาคม 1421  
6 มูรัดที่ 2
KOCA (มหาราช)
   25 มิถุนายน 1421 1444  
7 เมห์เหม็ดที่ 2
FĀTİḤ (ผู้พิชิต)
فاتح 		  1444 1446  
  • โอรสมูรัดที่ 2 กับ ฮูมา ฮาตุน.[6]
  • ถวายบัลลังก์ให้พระราชบิดาหลังจากที่ขอให้พระองค์กลับสู่อำนาจพร้อมกับภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นจากจานิสซารี[18]
(6) มูรัดที่ 2
KOCA (มหาราช) 		  1446 3 กุมภาพันธ์ 1451  
  • รัชกาลที่ 2;
  • ถูกบังคับให้กลับมาทรงราชย์เพื่อปราบปรามกบฏจานิสซารี[19]
  • ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
การขยายตัวของจักรวรรดิ
(1453 – 1550)
(7) เมห์เหม็ดที่ 2
KAYSER-İ RÛM (ซีซาร์แห่งโรมัน)
FĀTİḤ (ผู้พิชิต)
فاتح 		  3 กุมภาพันธ์ 1451 3 พฤษภาคม 1481  
8 บาเยซิดที่ 2
VELÎ (นักบุญ) 		  19 พฤษภาคม 1481 25 เมษายน 1512  
9 เซลิมที่ 1
YAVUZ (ผู้แข็งแกร่ง)
Hadim'ul Haramain'ish-Sharifain
(ผู้รับใช้แห่งเมกกะและเมดีนะ) 		  25 เมษายน 1512 21 กันยายน 1520  
10 สุลัยมานที่ 1
MUHTEŞEM (ผู้สง่างาม)

or KANÛNÎ (ผู้พระราชทานกฎหมาย)
قانونى

  30 กันยายน 1520 6 หรือ 7 กันยายน 1566  
การปฏิรูปจักรวรรดิออตโตมัน
(1550 – 1700)
11 เซลิมที่ 2
SARI (บลอนด์)

MEST (ขี้เมา)

  29 กันยายน 1566 21 ธันวาคม 1574  
12 มูรัดที่ 3   22 ธันวาคม 1574 16 มกราคม 1595  
13 เมห์เหม็ดที่ 3
ADLÎ (ผู้เที่ยงธรรม) 		  27 มกราคม 1595 20 หรือ 21 ธันวาคม 1603  
14 อะเหม็ดที่ 1
BAḪTī (ผู้โชคดี) 		  21 ธันวาคม 1603 22 พฤศจิกายน 1617  
15 มุสทาฟาที่ 1
DELİ (ผู้วิปลาส) 		  22 พฤศจิกายน 1617 26 กุมภาพันธ์ 1618  
16 ออสมันที่ 2
GENÇ (ผู้เยาว์)
ŞEHÎD (ผู้พลีชีพ)
شهيد 		  26 กุมภาพันธ์ 1618 19 พฤษภาคม 1622  
(15) มุสทาฟาที่ 1
DELİ (ผู้วิปลาส) 		  20 พฤษภาคม 1622 10 กันยายน 1623  
  • รัชกาลที่ 2;
  • กลับมาทรงราชย์หลัง ออสมันที่ 2 ถูกปลงพระชนม์
  • ถูกถอดเนื่องจากเสียพระจริต ทรงถูกคุมพระองค์จนกระทั่งสวรรคตที่อิสตันบุล 20 มกราคม 1639[28]
17 มูรัดที่ 4
SAHİB-Î KIRAN
ผู้พิชิตแบกแดด
ĠĀZĪ (นักรบ)
غازى 		  10 กันยายน 1623 8 หรือ 9 กุมภาพันธ์ 1640  
18 อิบราฮิม
DELİ (ผู้วิปลาส)
ผู้พิชิตครีต
ŞEHÎD 		  9 กุมภาพันธ์ 1640 8 สิงหาคม 1648  
19 เมห์เหม็ดที่ 4
AVCI (ผู้ล่า)
ĠĀZĪ (นักรบ)
غازى 		  8 สิงหาคม 1648 8 พฤศจิกายน 1687  
20 สุลัยมานที่ 2
ĠĀZĪ (นักรบ)
   8 พฤศจิกายน 1687 22 มิถุนายน 1691  
21 อะเหม็ดที่ 2
ḪĀN ĠĀZĪ (เจ้าชายนักรบ) 		  22 มิถุนายน 1691 6 กุมภาพันธ์ 1695  
22 มุสทาฟาที่ 2
ĠĀZĪ (นักรบ) 		  6 กุมภาพันธ์ 1695 22 สิงหาคม 1703  
ยุคหยุดนิ่งและการปฏิรูปจักรวรรดิ
(1700 – 1827)
23 อะเหม็ดที่ 3
สุลต่านสมัยทิวลิป
ĠĀZĪ (ขุนศึก) 		  22 สิงหาคม 1703 1 หรือ 2 ตุลาคม 1730  
24 มาห์หมุดที่ 1
ĠĀZĪ (นักรบ)
KAMBUR (ผู้หลังค่อม) 		  2 ตุลาคม 1730 13 ธันวาคม 1754  
25 ออสมันที่ 3
SOFU (ผู้มีความศรัทธา) 		  13 ธันวาคม 1754 29 หรือ 30 ตุลาคม 1757  
26 มุสทาฟาที่ 3
YENİLİKÇİ (ผู้สร้างนวัตกรรมแรก) 		  30 ตุลาคม 1757 21 มกราคม 1774  
27 อับดุล ฮามิดที่ 1
Abd ūl-Hāmīd (ผู้รับใช้พระเจ้า)
ISLAHATÇI (ผู้ปรับปรุง)
ĠĀZĪ (ขุนศึก) 		  21 มกราคม 1774 6 หรือ 7 เมษายน 1789  
28 เซลิมที่ 3
BESTEKÂR (คีตกวี)
NİZÂMÎ (เจ้าระเบียบ)
ŞEHÎD (ผู้พลีชีพ) 		  7 เมษายน 1789 29 พฤษภาคม 1807  
29 มุสทาฟาที่ 4   29 พฤษภาคม 1807 28 กรกฎาคม 1808  
จักรวรรดิออตโตมันสมัยใหม่
(1827 – 1908)
30 มาห์หมุดที่ 2
İNKILÂPÇI (นักปฏิรูป)
ĠĀZĪ (ขุนศึก) 		  28 กรกฎาคม 1808 1 กรกฎาคม 1839  
31 อับดุล เมจิดที่ 1
TANZİMÂTÇI
(The Strong Reformist or
The Advocate of Reorganization)
ĠĀZĪ (ขุนศึก) 		  1 กรกฎาคม 1839 25 มิถุนายน 1861  
32 อับดุล อะซีซ
BAḪTSIZ (ผู้โชคร้าย)
ŞEHĪD (ผู้พลีชีพ) 		  25 มิถุนายน 1861 30 พฤษภาคม 1876  
  • โอรสมาห์หมุดที่ 2 กับ เปอร์เนฟนิยาล สุลต่าน
  • ถูกถอดโดยคณะเสนาบดี;
  • ถูกพบว่าสวรรคต (อัตวินิบาตกรรมหรือปลงพระชนม์) 5 วันต่อมา[45]
33 มูรัดที่ 5   30 พฤษภาคม 1876 31 สิงหาคม 1876  
34 อับดุล ฮามิดที่ 2
Ulû Sultân Abd ūl-Hāmīd Khan

(The Sublime Khan)

  31 สิงหาคม 1876 27 เมษายน 1909  
35 เมห์เหม็ดที่ 5
REŞÂD (Rashād)

(ผู้ตามทางที่แท้จริง)

  27 เมษายน 1909 3 กรกฎาคม 1918  
36 เมห์เหม็ดที่ 6
VAHDETTİN (Wāhīd ād-Dīn)

(The Unifier of Dīn (Islam) หรือ เอนกชนแห่ง อิสลาม)

  4 กรกฎาคม 1918 1 พฤศจิกายน 1922  
เคาะลีฟะฮ์ ภายใต้สาธารณรัฐ
(1 พฤศจิกายน 1922 – 3 มีนาคม 1924)
— อับดุล เมจิดที่ 2   18 พฤศจิกายน 1922 3 มีนาคม 1924 —
[c]

ประมุขแห่งราชวงศ์ออสมันหลัง 1923

แก้
№ พระนาม พระรูป สมัย ความสัมพันธ์กับรัชกาลก่อน
36 เมห์เหม็ดที่ 6   1922-1926 สุลต่านออตโตมันพระองค์สุดท้าย (1918–1922)[53]
37 อับดุล เมจิดที่ 2   1926-1944 กาหลิปออตโตมันพระองค์สุดท้าย (1922–1924)[53]
38 อาเหม็ด นิฮาด   1944-1954 พระราชนัดดาในสุลต่านมูรัดที่ 5[53]
39 ออสมัน ฟูอัด,   1954–1973 พระอนุชาต่างพระชนนีในอาเหม็ดที่ 4 นิฮาด[53]
40 เมห์เหม็ด อับดุลลาซิซ 1973–1977 พระราชนัดดาในสุลต่านอับดุล อะซีซ.[53]
41 อาลี วาซิบ 1977–1983 พระราชโอรสในอาเหม็ดที่ 4 นิฮาด[53]
42 เมห์เหม็ด ออร์ฮาน   1983–1994 พระราชนัดดาในสุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2[54]
43 เออร์ตูกรุล ออสมัน), 1994–2009 พระราชนัดดาในสุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2[55]
44 บาเยซิด ออสมัน 2009-2017 พระราชปนัดดาในสุลต่านอับดุล เมจิดที่ 1[56]
45 ดุนดาร์ อาลี ออสมัน 2017-2021 พระราชปนัดดาในสุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2
46 ฮารูน ออสมัน 2021–ปัจจุบัน พระราชปนัดดาในสุลต่านอับดุล ฮามิดที่ 2


อ้างอิง

แก้
  1. ↑ Stavrides 2001, p. 21
  2. ↑ Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p. 122. That they hailed from the Kayı branch of the Oğuz confederacy seems to be a creative "rediscovery" in the genealogical concoction of the fifteenth century. It is missing not only in Ahmedi but also, and more importantly, in the Yahşi Fakih-Aşıkpaşazade narrative, which gives its own version of an elaborate genealogical family tree going back to Noah. If there was a particularly significant claim to Kayı lineage, it is hard to imagine that Yahşi Fakih would not have heard of it.
    • Lowry, Heath (2003). The Nature of the Early Ottoman State. SUNY Press. p. 78. ISBN 0-7914-5636-6. Based on these charters, all of which were drawn up between 1324 and 1360 (almost one hundred fifty years prior to the emergence of the Ottoman dynastic myth identifying them as members of the Kayı branch of the Oguz federation of Turkish tribes), we may posit that...
    • Lindner, Rudi Paul (1983). Nomads and Ottomans in Medieval Anatolia. Indiana University Press. p. 10. In fact, no matter how one were to try, the sources simply do not allow the recovery of a family tree linking the antecedents of Osman to the Kayı of the Oğuz tribe. Without a proven genealogy, or even without evidence of sufficient care to produce a single genealogy to be presented to all the court chroniclers, there obviously could be no tribe; thus, the tribe was not a factor in early Ottoman history.
  3. ↑ Glazer 1996, "War of Independence"
  4. ↑ Finkel, Caroline (2007). Osman's dream : the history of the ottoman empire. Basic Books. p. 555. ISBN 9780465008506.
  5. ↑ Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. pp. 60, 122.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 6.4 6.5 6.6 6.7 Lowry, Heath (2003). The Nature of the Early Ottoman State. SUNY Press. p. 153.
  7. ↑ Finkel, Caroline (2007). Osman's dream : the history of the ottoman empire. Basic Books. p. 555. ISBN 9780465008506.
  8. ↑ "Sultan Orhan Gazi". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  9. ↑ Lambton, Ann; Lewis, Bernard (1995). The Cambridge History of Islam: The Indian sub-continent, South-East Asia, Africa and the Muslim west. Vol. 2. Cambridge University Press. p. 320. ISBN 9780521223102. สืบค้นเมื่อ 14 March 2015.
  10. ↑ "Sultan Murad Hüdavendigar Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  11. ↑ "Sultan Yıldırım Beyezid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  12. ↑ Nicholae Jorga: Geschishte des Osmanichen (Trans :Nilüfer Epçeli) Vol 1 Yeditepe yayınları, İstanbul,2009,ISBN 975-6480 17 3 p 314
  13. ↑ Nicholae Jorga: Geschishte des Osmanichen (Trans :Nilüfer Epçeli) Vol 1 Yeditepe yayınları, İstanbul, 2009, ISBN 975-6480 17 3 p 314
  14. ↑ Joseph von Hammer: Osmanlı Tarihi cilt I (condensation: Abdülkadir Karahan), Milliyet yayınları, İstanbul. p 58-60.
  15. ↑ Prof. Yaşar Yüce-Prof. Ali Sevim: Türkiye tarihi Cilt II, AKDTYKTTK Yayınları, İstanbul, 1991 p 74-75
  16. ↑ Joseph von Hammer: Osmanlı Tarihi cilt I (condensation: Abdülkadir Karahan), Milliyet yayınları, İstanbul. p. 58-60.
  17. ↑ "Sultan Mehmed Çelebi Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  18. ↑ 18.0 18.1 "Chronology: Sultan II. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-04-07.
  19. ↑ Kafadar 1996, p. xix
  20. ↑ "Chronology: Fatih Sultan Mehmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2010-07-15.
  21. ↑ "Sultan II. Bayezid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  22. ↑ "Yavuz Sultan Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  23. ↑ "Kanuni Sultan Süleyman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  24. ↑ "Sultan II. Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  25. ↑ "Sultan III. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  26. ↑ "Sultan III. Mehmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  27. ↑ "Sultan I. Ahmed". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  28. ↑ 28.0 28.1 "Sultan I. Mustafa". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  29. ↑ "Sultan II. Osman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  30. ↑ "Sultan IV. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  31. ↑ "Sultan İbrahim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  32. ↑ "Sultan IV. Mehmed". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  33. ↑ "Sultan II. Süleyman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  34. ↑ "Sultan II. Ahmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  35. ↑ "Sultan II. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  36. ↑ "Sultan III. Ahmed Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  37. ↑ "Sultan I. Mahmud Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  38. ↑ "Sultan III. Osman Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  39. ↑ "Sultan III. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  40. ↑ "Sultan I. Abdülhamit Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  41. ↑ "Sultan III. Selim Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  42. ↑ "Sultan IV. Mustafa Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  43. ↑ "Sultan II. Mahmud Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  44. ↑ "Sultan Abdülmecid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  45. ↑ "Sultan Abdülaziz Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  46. ↑ "Sultan V. Murad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  47. ↑ "Sultan II. Abdülhamid Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  48. ↑ "Sultan V. Mehmed Reşad Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  49. ↑ "Sultan VI. Mehmed Vahdettin Han". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. สืบค้นเมื่อ 2009-02-06.
  50. ↑ As̜iroğlu 1992, p. 13
  51. ↑ As̜iroğlu 1992, p. 17
  52. ↑ As̜iroğlu 1992, p. 14
  53. ↑ 53.0 53.1 53.2 53.3 53.4 53.5 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ heirs
  54. ↑ Pope, Hugh. "Oldest Ottoman to come home at last", The Independent (22 July 1992).
  55. ↑ Bernstein, Fred. “Ertugrul Osman, Link to Ottoman Dynasty, Dies at 97”, The New York Times (24 September 2009).
  56. ↑ "'Osmanoğulları'na insanlık şehadet edecek' เก็บถาวร 14 มีนาคม 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน", Zaman (27 September 2009).

บรรณานุกรม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=รายพระนามสุลต่านแห่งออตโตมัน&oldid=11612719"