สุลต่านออสมันที่ 1
ออสมันที่ 1 หรือ ออสมัน กาซี (ตุรกีออตโตมัน: عثمان غازى, อักษรโรมัน: ʿOsmān Ġāzī; ตุรกี: I. Osman หรือ Osman Gazi; สวรรคต ค.ศ. 1323/4)[1][3][a] เป็นผู้ก่อตั้งที่เป็นที่มาของชื่อจักรวรรดิออตโตมัน (แรกเริ่มเป็นเบย์ลิกหรือเอมิเรต) ซึ่งในรัชสมัยของออสมัน เป็นเพียงแต่เบย์ลิกเตอร์โกแมนขนาดเล็ก[13] แต่หลังพระองค์สวรรคตไปหลายศตวรรษ ได้กลายเป็นจักรวรรดิขนาดใหญ่ไพศาล[14] โดยคงอยู่จนกระทั่งรัฐสุลต่านถูกยุบเลิกหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งสิ้นสุดเพียงไม่นานใน ค.ศ. 1922
| สุลต่านออสมันที่ 1 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| กาซี | |||||
 จุลจิตรกรรมออตโตมันแสดงออสมันที่ 1, ป. ค.ศ. 1580 | |||||
| สุลต่านจักรวรรดิออตโตมัน | |||||
| ครองราชย์ | ป. 1299 – 1323/4 | ||||
| ถัดไป | ออร์ฮัน | ||||
| อุชเบย์แห่งรัฐสุลต่านรูม | |||||
| ครองราชย์ | ป. 1280 – ป. 1299 | ||||
| ก่อนหน้า | เอร์ทูกรุล | ||||
| ประสูติ | ไม่ทราบ[1] อาจเป็น ป. ค.ศ. 1254/5[2] | ||||
| สวรรคต | ค.ศ. 1323/4[3] (68–70 พรรษา) บูร์ซา เบย์ลิกออตโตมัน | ||||
| ฝังพระศพ | สุสานออสมัน กาซี ออสมันกาซี จังหวัดบูร์ซา ประเทศตุรกี | ||||
| คู่อภิเษก | ราบีอา บาลา ฮาตุน มัลฮุน ฮาตุน | ||||
| พระราชบุตร กับพระองค์อื่น ๆ | ออร์ฮัน กาซี อาลาเอ็ดดิน อาลี พาชา | ||||
| |||||
| ราชวงศ์ | ออตโตมัน | ||||
| พระราชบิดา | เอร์ทูกรุล | ||||
| พระราชมารดา | ไม่ทราบ[4] | ||||
| ศาสนา | อิสลามนิกายซุนนี | ||||
เนื่องจากแหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่สืบย้อนไปถึงช่วงชีวิตของพระองค์นั้นมีน้อยมาก จึงแทบไม่มีข้อมูลเชิงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับออสมันหลงเหลืออยู่เลย ไม่มีแหล่งข้อมูลที่เป็นลายลักษณ์อักษรแม้แต่แห่งเดียวที่หลงเหลือมาจากรัชสมัยออสมัน[15] และทางออตโตมันไม่ได้บันทึกพระราชประวัติพระชนม์ชีพของพระองค์จนกระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 15 ซึ่งเป็นเวลากว่าหนึ่งร้อยปีหลังจากที่พระองค์สวรรคต[16] ด้วยเหตุนี้ นักประวัติศาสตร์พบว่าเป็นเรื่องท้าทายมากที่จะแยกความแตกต่างระหว่างข้อเท็จจริงกับเรื่องปรัมปราในเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับพระองค์[17] นักประวัติศาสตร์คนหนึ่งอธิบายไปไกลถึงขั้นประกาศว่าเป็นไปไม่ได้ โดยบรรยายช่วงพระชนม์ชีพของออสมันว่าเป็น "หลุมดำ"[18]
ตามธรรมเนียมออตโตมันยุคหลังระบุว่า บรรพบุรุษของออสมันเป็นลูกหลานของเผ่าคายือแห่งชาวเติร์กโอคุซ[19] อย่างไรก็ตาม นักวิชาการหลายคนในออตโตมันตอนต้นมองว่าเรื่องนี้เป็นการเขียนขึ้นในภายหลังเพื่อเสริมสร้างความชอบธรรมของราชวงศ์[19]
ราชรัฐออตโตมันเป็นหนึ่งในเบย์ลิกอานาโตเลียหลายแห่งที่สถาปนาขึ้นในครึ่งหลังของคริสต์ศตวรรษที่ 13 เนื่องตั้งอยู่ในภูมิภาค Bithynia ทางตอนเหนือของเอเชียน้อย ราชรัฐของออสมันพบว่าตนอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมอย่างยิ่งในการโจมตีจักรวรรดิไบแซนไทน์ที่เปราะบาง ซึ่งภายหลังลูกหลานของพระองค์จะเข้าพิชิต
พระนาม
แก้_-_Sultan_Osman_I._-_2242_-_Bavarian_State_Painting_Collections.jpg)
นักวิชาการบางส่วนโต้แย้งว่าพระนามเดิมของออสมันเป็นภาษาตุรกีที่อาจอยู่ในรูป Atman หนือ Ataman และภายหลังเปลี่ยนไปเป็น ʿOsmān ที่มาจากภาษาอาหรับ แหล่งข้อมูลไบแซนไทน์ที่เก่าแก่ที่สุด รวมถึงข้อมูลจาก George Pachymeres นักประวัติศาสตร์ชาวกรีกผู้ร่วมสมัยของออสมัน สะกดพระนามของพระองค์เป็น Ἀτουμάν (Atouman) หรือ Ἀτμάν (Atman) ในขณะที่แหล่งข้อมูลภาษากรีกมักแปลงทั้งรูปแบบภาษาอาหรับว่า ʿUthmān และรูปแบบภาษาตุรกีว่า ʿOsmān ด้วยอักษร θ, τθ หรือ τσ แหล่งข้อมูลภาษาอาหรับแรกสุดที่กล่าวถึงพระองค์ในกรณีหนึ่งก็ใช้ "ط" (ṭ) แทน "ث" (th) ออสมันจึงอาจใช้พระนามมุสลิมที่มีเกียรติมากขึ้นในช่วงบั้นปลายพระชนม์ชีพ[20] Halil İnalcık นักประวัติศาสตร์ชาวตุรกี โต้แย้งว่าสมมติฐานที่ว่าออสมันมีชื่พระนามว่า Ataman (ตามคำกล่าวของ George Pachymeres) และว่าพระองค์มาจาก Dasht-i Qipchaq ทางตอนเหนือของทะเลดำนั้น ล้วนเป็นไปได้ยาก[21]
นักวิชาการชาวอาหรับอย่างชิฮาบ อัลอุมะรีและอิบน์ ค็อลดูนใช้ชื่ออุษมาน ส่วนอิบน์ บัฏฏูเฏาะฮ์ผู้เดินทางมายังภูมิภาคนี้ในสมัยสุลต่านออร์ฮัน เรียกพระองค์เป็น Osmancık (บางครั้งสะกดเป็น Othmānjiq หรือ Osmanjiq)[22] คำต่อท้าย -cık (หรือ -cuk) บ่งบอกถึงความเล็กในภาษาตุรกี จึงได้ชื่อว่า Osmancik ซึ่งแปลว่า "ออสมันผู้น้อย" เพื่อแยกพระองค์กับ "อุษมานผู้ยิ่งใหญ่" เคาะลีฟะฮ์รอชิดูนองค์ที่ 3 [23]
หมายเหตุ
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 Kermeli, Eugenia (2009). "Osman I". ใน Ágoston, Gábor; Masters, Bruce (บ.ก.). Encyclopedia of the Ottoman Empire. p. 444.
Reliable information regarding Osman is scarce. His birth date is unknown and his symbolic significance as the father of the dynasty has encouraged the development of mythic tales regarding the ruler's life and origins; however, historians agree that before 1300, Osman was simply one among a number of Turkoman tribal leaders operating in the Sakarya region.
- ↑ Murphey, Rhoads (2008). Exploring Ottoman Sovereignty: Tradition, Image, and Practice in the Ottoman Imperial Household, 1400–1800. London: Continuum. p. 24. ISBN 978-1-84725-220-3.
A reasonable, plausible and, among its peers, probably most reliable account of the early career of Osman by the paragon of Ottoman historians, Kemal Paşa-zade (1468–1534), identifies the hijri year 652 (21 February 1254 to 9 February 1255) as the date of Osman's birth.
- ↑ 3.0 3.1 Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p. 16.
By the time of Osman's death (1323 or 1324)...
- ↑ Lowry, Heath W. (2003). The Nature of the Early Ottoman State. Albany: SUNY Press. p. 153. ISBN 978-0-7914-8726-6.
- ↑ The Vnion of the Two Noble and Illustre Famelies of Lancastre and Yorke. 1550.
In the beginning of this yere Sulton Solyman Pac called yͤ great Turke which was but the. viii. of the ligne of Ottoman, the firſt that toke vpō hym to be a great capitain or ruler […]
- ↑ A Famous Cronicle of Oure Time, Called Sleidanes Commentaries. 1560.
Ottoman the firſte Emperour of this Turkiſhe nation, […]
- ↑ Bacon, Francis (1625). The Essays or Counsels, Civil and Moral. p. 313–314.
In the Firſt Place are Conditores Imperiorum; Founders of States, and Common-Wealths: Such as were Romulus, Cyrus, Cæſar, Ottoman, Iſmael.
- ↑ Cressener, Drue (1689). The Judgments of God Upon the Roman-Catholick Church. p. 128.
It is unqueſtionable, that about the year 1300 upon Aladin's Death, Ottoman was an abſolute Soveraign […]
- ↑ Martin, Benj. (1737). Bibliotheca Technologica: or, a Philological Library of Literary Arts and Sciences. p. 396.
OTTOMAN the Son of Ethrogul the Son of Solyman (who was drove out of Perſia by the Tartars) was about A.D. 1290 ſaluted with the Title of Governor of the Oguzian Turks in Aſia […]
- ↑ A General History of the Several Nations of the World. 1751. p. 123.
Ottoman, notwithſtanding this Succeſs, thought fit to agree to a Truce with the Chriſtians […]
- ↑ The Principal Nauigations, Voyages, Traffiques and Discoueries. 1599. p. 490.
[…] Ortogules, ſonne to Oguzalpes, and father to Otoman the firſt of name of the Turkiſh nation […]
- ↑ The Great Historical, Geographical, Genealogical and Poetical Dictionary. 1701. p. 178.
OTHOMAN, or OSMAN, the firſt King of the Turks […]
- ↑ "Osman I". Encyclopedia Britannica. 2023. Osman I, also called Osman Gazi, (born c. 1258 – died 1324 or 1326), ruler of a Turkmen principality in northwestern Anatolia who is regarded as the founder of the Ottoman Turkish state.
- ↑ The Ottoman Empire, 1700–1999, Donald Quataert, p. 4, 2005 [ไอเอสบีเอ็น ไม่มี]
- ↑ Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p. xii.
There is still not one authentic written document known from the time of ʿOsmān, and there are not many from the fourteenth century altogether.
- ↑ Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p. 93.
- ↑ Finkel, Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300–1923. Basic Books. p. 6. ISBN 978-0-465-02396-7.
Modern historians attempt to sift historical fact from the myths contained in the later stories in which the Ottoman chroniclers accounted for the origins of the dynasty[.]
- ↑ Imber, Colin (1991). Zachariadou, Elizabeth (บ.ก.). The Ottoman Emirate (1300–1389). Rethymnon: Crete University Press. p. 75.
Almost all the traditional tales about Osman Gazi are fictitious. The best thing a modern historian can do is to admit frankly that the earliest history of the Ottomans is a black hole. Any attempt to fill this hole will result simply in more fables.
- ↑ 19.0 19.1
Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p. 122.
That they hailed from the Kayı branch of the Oğuz confederacy seems to be a creative "rediscovery" in the genealogical concoction of the fifteenth century. It is missing not only in Ahmedi but also, and more importantly, in the Yahşi Fakih-Aşıkpaşazade narrative, which gives its own version of an elaborate genealogical family tree going back to Noah. If there was a particularly significant claim to Kayı lineage, it is hard to imagine that Yahşi Fakih would not have heard of it.
- Lowry, Heath (2003). The Nature of the Early Ottoman State. SUNY Press. p. 78. ISBN 0-7914-5636-6.
Based on these charters, all of which were drawn up between 1324 and 1360 (almost one hundred fifty years prior to the emergence of the Ottoman dynastic myth identifying them as members of the Kayı branch of the Oguz federation of Turkish tribes), we may posit that...
- Rudi Paul Lindner (1983). Nomads and Ottomans in Medieval Anatolia. Indiana University Press. p. 10.
In fact, no matter how one were to try, the sources simply do not allow the recovery of a family tree linking the antecedents of Osman to the Kayı of the Oğuz tribe.
- Lowry, Heath (2003). The Nature of the Early Ottoman State. SUNY Press. p. 78. ISBN 0-7914-5636-6.
- ↑ Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. p. 124.
- ↑ Halil İnalcık (1988–2016). "Osman I عثمان (ö. 724/1324) Osmanlı Devleti'nin ve hânedanının kurucusu (1302–1324).". TDV Encyclopedia of Islam (44+2 vols.) (ภาษาตุรกี). อิสตันบูล: Turkiye Diyanet Foundation, ศูนย์อิสลามศึกษา.
- ↑ Ahmet Yaşar Ocak, (2000), Osmanli Devleti'nin kuruluşu: efsaneler ve gerçekler, p. 45 (in Turkish)
- ↑ Kenje Kara, Daniel Prior, (2004), Archivum Ottomanicum, Volume 22, p. 140
อ่านเพิ่ม
แก้- Lindner, Rudi P. (1983). Nomads and Ottomans in Medieval Anatolia. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 0-933070-12-8.
- Imber, Colin (1987). "The Ottoman Dynastic Myth". Turcica. 19: 7–27. doi:10.2143/TURC.19.0.2014268.
- Zachariadou, Elizabeth, บ.ก. (1991). The Ottoman Emirate (1300–1389). Rethymnon: Crete University Press.
- Kafadar, Cemal (1995). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-20600-7.
- Lowry, Heath (2003). The Nature of the Early Ottoman State. Albany: SUNY Press. ISBN 0-7914-5636-6.
- Finkel, Caroline (2005). Osman's Dream: The Story of the Ottoman Empire, 1300–1923. New York: Basic Books. ISBN 978-0-465-02396-7.
- İnalcik, Halîl (2007). Osman I – An article published in 33rd volume of Turkish Encyclopedia of Islam (ภาษาตุรกี). Vol. 33. Istanbul: TDV İslâm Ansiklopedisi. pp. 443–453. ISBN 978-975-38-94-55-5.
- Murphey, Rhoads (2008). Exploring Ottoman Sovereignty: Tradition, Image, and Practice in the Ottoman Imperial Household, 1400–1800. London: Continuum. ISBN 978-1-84725-220-3.
- Imber, Colin (2009). The Ottoman Empire, 1300–1650: The Structure of Power (2nd ed.). New York: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-57451-9.
- Kermeli, Eugenia (2009). "Osman I". ใน Ágoston, Gábor; Masters, Bruce (บ.ก.). Encyclopedia of the Ottoman Empire. New York: Facts on File. pp. 444–446. ISBN 978-0-8160-6259-1.
- Fleet, Kate (2010). "The rise of the Ottomans". ใน Fierro, Maribel (บ.ก.). The New Cambridge History of Islam. Vol. 2. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 313–331. ISBN 978-0-521-83957-0.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Osman I